"Τέρμα πια οι αυταπάτες, ή με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες"
"Η ακομματικότητα είναι ιδέα αστική, η κομματικότητα είναι ιδέα σοσιαλιστική"
Δυο νωπά παραδείγματα που φανερώνουν του λόγου το αληθές.
Πρώτο, το ακομματικό, από την ομιλία του πρωθυπουργού στο υπουργικό συμβούλιο, Τετάρτη, 6 Ιουλίου 2011.
Λίγες μέρες μετά την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος, με το οποίο ναρκοθετήθηκε με ωρολογιακό μηχανισμό η ζωή των εργαζομένων, και την προσχεδιασμένη, βάρβαρη και δολοφονική επίθεση στο λαό της Αθήνας, λες και δεν είχε συμβεί τίποτα, λες και έρχεται από άλλο πλανήτη, ο εκπρόσωπος της εθνικής τεμπελαρίας, επικεφαλής του υπουργικού συμβούλιο των χειροκροτητών του, των ενεργούμενων και υπηρετών της ντόπιας ολιγαρχίας, είπε μεταξύ των γνωστών προκλητικών ανοησιών και απειλών προς τον λαό ότι:
"Η δική μας επιτυχία, θα είναι επιτυχία όλων. Το πώς μέσα από την προσπάθεια, τους κόπους, τις θυσίες ή τον πόνο, τη διαμαρτυρία, αλλά και την ουσιαστική συμμετοχή, γεννήθηκε το καλύτερο.
Σε αυτή την προσπάθεια όλοι χρειάζονται, από τα κόμματα μέχρι τους κοινωνικούς εταίρους και τα κινήματα πολιτών. Και αυτή μας την πρόθεση ευρύτερης συνεννόησης και συμμετοχής, την έχουμε κάνει πράξη, από την ανοιχτή διαβούλευση, μέχρι και τις συνεχείς συναντήσεις και συζητήσεις με όλους τους ενδιαφερόμενους..."*
Τι μας λέει, για άλλη μια φορά η τάξη των πλουτοκρατών, δηλαδή η παρασιτική τάξη, δια στόματος του εκπροσώπου της;
Ότι πρέπει να βοηθήσουν όλοι, ώστε να σωθεί το ληστρικό εκμεταλλευτικό τους σύστημα, να διασφαλιστεί η κυριαρχία τους, γιατί μόνο έτσι, λέει η τάξη των σφετεριστών του παραγόμενου πλούτου, μπορεί να σωθεί η Ελλάδα. Ελλάδα και λήσταρχοι καπιταλιστές ένα και το αυτό. Άρα εθνικός ο σκοπός. Υπεράνω κομμάτων. Τι μας χρειάζονται τα κόμματα; Αφού όλοι είμαστε, και καλά, σύμφωνοι ότι σώζοντας τους καπιταλιστές, σώζεται στην κυριολεξία η πατρίδα. (Από ανέκαθεν οι σφετεριστές του λαϊκού μόχθου, όταν ζορίζονται ή θα απειλούν το λαό με
"αντιδημοκρατική εκτροπή" (δηλαδή με στρατιωτικό νόμο ή τα πογκρόμ**) ή, από το εξωτερικό βέβαια, όπου συνήθως καταφεύγουν, θα θυμούνται, ότι υπάρχει πατρίδα και λαός πατριωτών που πρέπει να τη (τους) σώσει.
Που σημαίνει ότι η υπερκομματική κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, σαν τέτοια, ενδιαφέρεται για όλους τους Έλληνες, τον λαό, τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, τους άνεργους, (δεν άφησε κανέναν παραπονούμενο, όλοι θα πληρώσουν για τη σωτηρία του χρηματιστικού κεφαλαίου, που όπως λέει και ο επίτιμος της ΝΔ, περνά “δύσκολες μέρες”!!).
Δεν τη φοβίζει το πολιτικό κόστος, ούτε ενδιαφέρεται να εκμεταλλευτεί κομματικά, αυτή τη δύσκολη συγκυρία, απλώς και μόνο θεωρεί την "κρίση χρέους" όπως υποκριτικά ονοματίζουν το ιστορικό αδιέξοδο του οικονομικού τους συστήματος, ως ευκαιρία για τον "εκσυγχρονισμό" του κράτους των, και τον "εκσυγχρονισμό" του καθυστερημένου Ελληνικού λαού.
Παρ' όλα αυτά, αν στο τέλος, ο λαός δεν κατανοήσει την εθνική προσπάθεια, την οποία καταβάλει η μη κομματική κυβέρνηση του κόμματος του ΠΑΣΟΚ, μπορεί στις ερχόμενες εκλογές αν θέλει, να ψηφίσει για κυβέρνηση το άλλο εθνικό - υπερκομματικό κόμμα, αυτό της ΝΔ. Γιατιιιιί; Καλό είναι κι αυτό!! Μαλλινοβάμβακο. Σαν να λέμε ΠΑΣΟΚ. Το ίδιο είναι. Όποιος δεν το πιστεύει ας προσέξει την ούγια.
Για να μη πολυλογούμε, το συμφέρον της αστικής τάξης, είναι για την αστική τάξη και τα τσιράκια της, ταυτισμένο αξεχώριστα, με το εθνικό συμφέρον. Η αστική τάξη και τα κόμματα που την υπηρετούν, είναι ακομματικά, δηλαδή υπεράνω της πολιτικής και διαφόρων άλλων μικροσυμφερόντων. Κι αυτό γιατί η αστική τάξη είναι η θεόσταλτη τάξη.
Έλα καημένε!. Τι να την κάνεις την πολιτική; Τους πολιτικούς; Τα άλλα κόμματα; Τα εργατικά; Πφφφ. Οι εργάτες έχουν την αστική τους τάξη που φροντίζει για αυτούς!! Και το αστικό κράτος. Με τους μηχανισμούς του στην υπηρεσία των πολιτών. Από την παιδεία, την υγεία, τις εργασιακές σχέσεις, μέχρι την ροπαλική και χημική φροντίδα που χάρηκε ο λαός της Αθήνας στα τέλη του Ιούνη 2011, στην πλατεία του Συντάγματος.
Ναι, το παραδέχονται. Και οι διακυβερνητικοί απολιτικοί του ΠΑΣΟΚ και οι υπερκομματικοί παρατρεχάμενοι τους, καθηγητές, δημοσιογράφοι κλπ. Το κράτος τελικά πρέπει άμεσα να εκσυγχρονιστεί, να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις των καιρών, ώστε να γίνει πιο ευέλικτο και αποτελεσματικό, πιο ροπαλικό, πιο χημικό, ένα κράτος ραβδούχων, έτσι που ο λαός, οι εργαζόμενοι, σα μαζοχιστές που είναι, να χαίρονται την συμβολή τους, στη διατήρηση αυτού του εθνικού αστικού δημοκρατικού κράτους. Την κατοχύρωση δηλαδή, της ελεύθερης εκμετάλλευσης της εργατικής τους δύναμης, από τους άεργους, δηλαδή, από το αστικό κηφηναριάτο.
Και δεύτερο, το κομματικό, η ανακοίνωση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ.
"Σε ανακοίνωσή της, με αφορμή την τοποθέτηση του πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου στο υπουργικό συμβούλιο, περί βίας και τη διακομματική επιτροπή, η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ σημειώνει:
«Η τοποθέτηση του πρωθυπουργού στο υπουργικό συμβούλιο, Τετάρτη, 6 Ιουλίου 2011, περί βίας, επί της ουσίας σηματοδοτεί νέα κατασταλτικά και περιοριστικά μέτρα σε βάρος του εργατικού - λαϊκού κινήματος και αυτό το έδαφος θέλει να προετοιμάσει μέσα από τη συγκρότηση της λεγόμενης διακομματικής επιτροπής της Βουλής.
Στην κατεύθυνση αυτή η κυβέρνηση αξιοποιεί και την οργανωμένη προβοκάτσια όπως έγινε με τη συνδυασμένη δράση των ΜΑΤ και κουκουλοφόρων στη μεγάλη απεργιακή κινητοποίηση ενάντια στο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα και έπνιξε με χημικά το κέντρο της Αθήνας. Προσπαθεί επίσης να εντείνει τον αυταρχισμό με πρόσχημα τις αποδοκιμασίες σε βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος.
Με την πρωτοβουλία της αυτή η κυβέρνηση, ενώ είναι θύτης, επιδιώκει να εμφανισθεί ως θύμα. Παράγοντας ανασφάλειας για το λαό δεν είναι οι οργανωμένοι λαϊκοί αγώνες, αλλά η κλιμάκωση των αντιλαϊκών ανατροπών που συμβαδίζουν με αντιδραστικούς νόμους, με την ένταση της κρατικής καταστολής και της εργοδοτικής τρομοκρατίας που κλιμακώνεται πριν από όλα στα εργοστάσια, σε χώρους δουλειάς και γενικότερα.
Αντίθετα, το οργανωμένο λαϊκό κίνημα είναι ο αποφασιστικός, καθοριστικός παράγοντας για την υπεράσπιση και την κατάκτηση των δικαιωμάτων που τσακίζουν η κυβέρνηση με την πλουτοκρατία και την ΕΕ.
Η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ καλεί την εργατική τάξη και το λαό σε κλιμάκωση της πάλης για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής και δηλώνει ότι δεν θα πάρει μέρος στη λεγόμενη διακομματική επιτροπή».
Γιαυτό, η αλήθεια είναι ότι ανεξάρτητα από τον αριθμό των κομμάτων, μέσα και έξω από τη βουλή, οι πολιτικές θα είναι πάντα δύο, όπως από καιρό έχει ειπωθεί και τόσο εύστοχα τονίζει το σύνθημα:
"Τέρμα πια οι αυταπάτες, ή με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες"
* "η αντιδημοκρατική εκτροπή" ΕΔΩ
**"H προλεταριακή επανάσταση και ο αποστάτης Καουτσκι" (Άπαντα ΛΕΝΙΝ, τομ. 37.
"Το κυρίαρχο κόμμα της αστικής δημοκρατίας....σε κάθε σοβαρό, βαθύ, θεμελιακό ζήτημα επιφυλάσσει..(για το προλεταριάτο) το στρατιωτικό νόμο ή τα πογκρόμ. Όσο πιο εξελιγμένη είναι η δημοκρατία, τόσο πιο κοντά βρίσκονται τα πογκρόμ ή ο εμφύλιος πόλεμος σε κάθε βαθιά πολιτική διάσταση, επικίνδυνη για την αστική τάξη."
