Σάββατο 31 Μαρτίου 2012

Αέρα Κελελέφ...Αέρα Κελελέφ!!

Στις 29 του Απρίλη μήνα ή μήπως στις 6 του Μάη μήνα;
 Θα μας καλέσουν και πάλι να ιδρύσουμε την......... Νεφελοκοκκυγία.
Μην τους πιστέψετε.
Θα είναι ξανά ο Πεισθέταιρος, μαζί με τον Τσαλαπετεινό τον Τηρέα. 
  Από μακρυά μας έρχεται ο Αριστοφάνης με την δική του Νεφελοκοκκυγία τη χώρα της ουτοπίας.
Τη χώρα της φυγής; 
Τη χώρα της αυταπάτης; Την χώρα των πουλιών.
                                                                                                                     
 Ας παρακολουθήσουμε για λίγο την παράσταση.
Πολλά έχει να μας πει.

Άλλωστε μιλάμε για μια ιστορική παράσταση, 
στην οποία συναντήθηκαν μεγάλα ονόματα.

 
 Ο  Κάρολος Κουν, σκηνοθέτης της παράστασης και καλλιτεχνικός διευθυντής του Θεάτρου Τέχνης.

*Τα υπέροχα σκηνικά και τα κοστούμια φιλοτεχνημένα από τον  Γιάννη Τσαρούχη 


*Η μουσική με την υπογραφή του μεγάλου μας Μάνου Χατζιδάκι


*Οι χορογραφίες της διακεκριμένης χορογράφου . Ζουζούς Νικολούδη              και μην βαρεθείτε να το δείτε

 
*Η κινηματογραφική επιμέλεια του  Μίμη Κουγιουμτζή

*Η μετάφραση του Μεγάλου Βασίλη Ρώτα



Παίζουν  οι ηθοποιοί:  Δημήτρης Χατζημάρκος, Γιάννης Μόρτζος, Γιώργος Λαζάνης, Μίμης Κουγιουμτζής, Γιώργος Αρμένης, Χρήστος Καλαβρούζος, Βασίλης Παπαβασιλείου, Ρένη Πιττακή, Γιάννης Δεγαΐτης, Νίκος Χαραλάμπους, Αννίτα Σαντοριναίου κ.α.

Κωμωδία είναι οι Όρνιθες και κατέχουν διακεκριμένη θέση ανάμεσα στα έργα του Αριστοφάνη.

Καταγράφει,ζωγραφίζει κυριολεκτικά με ζωντάνια την πολιτική και κοινωνική παρακμή στην Αθήνα του τέλους του  5ου π.χ αιώνα.

Καταγγέλλει την σήψη της Αθηναϊκής κοινωνίας, μετά από την ακμή του Χρυσού Αιώνα του Περικλή.


Η ΥΠΌΘΕΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ


Οι δύο πρωταγωνιστές,φίλοι Αθηναίοι θέλουν να δραπετεύσουν από την θλιβερή πραγματικότητα αγανακτισμένοι και κουρασμένοι από την δικομανία των συμπολιτών τους  


Δύο φίλοι ο πονηρός Πεισθέταιρος και ο αφελής Ευελπίδης.

Ψάχνουν να βρουν τον Τσαλαπετεινό.Αυτός πρωτίστως ήταν ο βασιλιάς Τηρέας.

Πιστεύουν ότι αυτός θα μπορέσει να τους υποδείξει σε ποια πόλη να πάνε για να ζήσουν ήσυχα και ειρηνικά.


Όταν τον συναντούν αυτός τους απογοητεύει λέγοντάς τους ότι αυτή η πόλη δεν υπάρχει.

Και τότε ο πονηρός Πεισθέταιρος συλλαμβάνει την μεγάλη ιδέα να ιδρύσουν μια δική τους πόλη ανάμεσα στον κόσμο των ανθρώπων και στον κόσμο των Θεών.

Αυτή θα είναι η χώρα των πουλιών στους αιθέρες. 


Ο Τηρέας(τσαλαπετεινός) πείθεται και φωνάζει όλα τα πουλιά για να τους ανακοινώσουν το σχέδιό τους.

Μαζεύονται όλα τα πουλιά αλλά μόλις βλέπουν τους ανθρώπους αποφασίζουν να τους επιτεθούν θεωρώντας τους εισβολείς και τον Τσαλαπετεινό προδότη.

Ο Πεισθεταιρος όμως είναι αυτό που θα λέγαμε λαοπλάνος και με τα λόγια τα ωραία και τα μεγάλα πείθει τα πουλιά να ιδρύσουν την ΝΕΦΕΛΟΚΟΚΚΥΓΙΑ.

Σκοπός τους εν τέλει θα είναι να γίνουν οι ρυθμιστές της θεϊκής εξουσίας παριστάνοντας τους ενδιάμεσους μεταξύ Θεών και ανθρώπων.


Τα πουλιά χωρίζονται σε ομάδες προκειμένου να αρχίσουν να χτίζουν ένα τείχος που θα προστατεύει την χώρα των πουλιών και δεν θα επιτρέπει να ανεβαίνει η τσίκνα από τις θυσίες των ανθρώπων στους θεούς


Αλλά,αλλά.Πριν προκάμουν να τελειώσουν την πόλη κάνουν την εμφάνισή τους διάφορα τσακάλια καλοθελητάδες που σκοπό έχουν να εκμεταλλευτούν και να αποκομίσουν κέρδη από την ίδρυση της Νεφελοκοκκυγίας.

Και πρώτος πρώτος φτάνει ο ιερέας. (Στην παράσταση του 1959 όπου οι θεατές διαμαρτυρήθηκαν και αντέδρασαν δυναμικά με αποτέλεσμα να αναβληθούν οι παραστάσεις ήταν γιατί ο ιερέας εμφανιζόταν ντυμένος ορθόδοξος παπάς)! 


Αλλά πάντα ο Πεισθέταιρος με την παρέμβασή του καταφέρνει να τους ξεφορτωθεί για να συνεχιστούν οι εργασίες  και να ολοκληρωθεί το τείχος.


Αλλά οι Θεοί αρχίζουν να έχουν προβλήματα με την σίτιση τους, δεν φτάνει πια στους ουρανούς η τσίκνα των θυσιών. Ανησυχούν, πεινάνε και αποφασίζουν να στείλουν την Ίριδα ως αγγελιοφόρο, την οποία όμως εκδιώκει κακήν κακώς  ο Πεισθέταιρος.

Ακολουθεί ο πάντα αντιεξουσιαστής  Προμηθέας.

Αυτός λέει μυστικά στον Πεισθέταιρο, του μιλάει για τις αποφάσεις και τα σχέδια των Θεών και τον αρμηνεύει τι να κάνει για να πάρει αυτός την εξουσία.

Και πράγματι όπως έχει ενημερώσει ο Προμηθέας τον Πεισθέταιρο, φτάνει αντιπροσωπεία των Θεών.

Σκοπός να γίνουν διαπραγματεύσεις για τον τρόπο που θα φτάνει η τσίκνα στους ουρανούς. 

Φτάνει στην Νεφελοκοκκυγία ο διπλωμάτης Ποσειδώνας, ο φαγάς Ηρακλής, ο αγροίκος Τρίβαλλος που είναι εκπρόσωπος των βαρβαρικών θεών.

Κάτι πρέπει να τρώνε και αυτοί.

Οι διαπραγματεύσεις γίνονται δίπλα σε ένα σφαχτάρι που ψήνεται, αλλά με τις συμβουλές του Προμηθέα η τσίκνα φτάνει εν τέλει στο γάμο που Πεισθέταιρου που παντρεύεται την όμορφη Θεά Βασίλεια.

Έτσι το έργο τελειώνει με την γαμήλια τελετή του Πεισθέταιρου και μιας.... ουράνιας θεάς.


Τι απέγιναν τα πουλιά; Ε, τι απέγιναν; Δεν ξέρουμε τι απέγιναν;

Ότι απογίνονται όσοι υποκύπτουν και παραπλανούνται από τα λόγια και στις υποσχέσεις των λαοπλάνων.





Ακούστε την μουσική διαβάζοντας τους στίχους είναι, από την επίθεση των πουλιών!


Όρνιθες
   ( Πάροδος)
Η επίθεση των πουλιών

Στίχοι :      Βασίλης Ρώτας
Μουσική : Μάνος Χατζιδάκις
Πρώτη εκτέλεση :Θίασος

Πού πού πού πού πού πού 'ναι αυτός
που μας εκάλεσε;

Πού πού πού πού σε ποιο μέρος βόσκει;

Tι τι τι τι τι τι τι 'ν' η αιτία;

Ποιο ποιο ποιο ποιο ποιο ποιος ο λόγος;

Πώς, πούθε, ποιοι 'ναι,

πού 'ναι, πες μας, δε θα πεις;



A, προδοθήκαμε, επάθαμε ανόσια,

τούτος ήτανε φίλος μας κι έβοσκε

στα χωράφια μαζί μας σαν σύντροφος.

Καταπάτησε νόμους αρχαίους

και τους όρκους των όρνιων επρόδωσε.



Με δόλο εδώ μας κάλεσε

κοντά σε γένος άνομο

που πάντα εχτρός μας στάθηκε

πάντα τροφή μας έκανε.



Αμή με τούτο τ' όρνιο μας

ύστερα θα τα ειπούμε

μόνον ετούτοι οι γέροι λέω,

ευθύς να το πληρώσουν:

κομμάτια να τους κάνουμε

κομμάτια να τους φάμε

Α, προδοθήκαμε, πάθαμε ανόσια.



Εμπρός, απάνω τους ριχτείτε,

εμπρός με ορμή σκοτώστε τους,

εμπρός με τις φτερούγες σας

παντού περικυκλώστε τους

κι οι δυο τους να βογκήξουνε

να φάνε χώμα οι μύτες τους

γιατί ούτε σκιερό βουνό

ούτε κι αιθέριο σύννεφο

ούτε και πέλαγο ψαρό

μπορεί να τους γλιτώσει αυτούς

από τα νύχια τούτα μου.

E! μην κοντοστεκόσαστε,

εμπρός να τους μαδήσουμε,

απάνω τους νυχιές, τσιμπιές-

πού 'ν' ο ταξίαρχος; εμπρός,

να προχωρήσει το ελαφρό.



Αέρα, κελελέφ!

χαμηλώστε μπρος τις μύτες,

μην κοντοστεκόσαστε,

βάρα, χτύπα, μάδα, δείρε,

το τσουκάλι σπάσε πρώτα.


Και λίγα στοιχεία για το έργο:
 
Στα  414 πχ παρουσιάστηκε το έργο του Αριστοφάνη "ΟΡΝΙΘΕΣ" στα Διονύσια,μια πολυήμερη ανοιξιάτική γιορτή στην Αθήνα που καθιέρωσε ο τύραννος  Πεισίστρατος και χάρισε στον Αριστοφάνη το 2ο βραβείο.
Απογοητευμένος από την τροπή του Πελοποννησιακού Πολέμου γράφει τους "Όρνιθες" και εκεί σατιρίζει και καταγγέλλει τους συκοφάντες  και τους κόλακες,τους εκμεταλλευτές .
Τολμηρή φαντασία, υψηλή ποίηση.


Το έργο παρουσιάστηκε στο Ηρώδειο από το  Θέατρο Τέχνης του Καρολου Κουν  το 1959

Η πρεμιέρα του δόθηκε στις 29 Αυγούστου και ξεσηκώνει θύελλα αντιδράσεων λόγω της παρουσίας του ιερέα μέσα στο έργο που θεωρήθηκε πρόκληση για τα τότε δεδομένα.

Θεωρήθηκε ως απόπειρα διασυρμού της θρησκείας του ελληνικού λαού.


Η παραστάσεις  ακυρώνονται  με διάταγμα από τον  υπουργό προεδρίας  Κ Τσάτσο.

Κάποιοι λένε ότι η ομάδα που δημιουργησε τις αντιδράσεις με φωνές κατά την διάρκεια της παράστασης ήταν εντεταλμένοι και βαλτοί.

Οι εφημερίδες της εποχής φιλοξενούσαν γελειογραφίες που σατήριζαν  το Κων/νο Τσάτσο και τον παρουσίαζαν να κυνηγά κότες και γαλοπούλες.

Το έργο ξανάνεβαίνει το 1960 και από τότε ακολουθεί μια θριαμβευτική πορεία στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, αποσπώντας το 1965 το Α! βραβείο στο φεστιβάλ των Εθνών.


















Πέμπτη 29 Μαρτίου 2012

60 ΧΡΟΝΙΑ  από την δολοφονία του Νίκου  Μπελογιάννη.

Ο Μπελογιάννης ΖΕΙ

"Εμείς πιστεύουμε στην ορθότητα της θεωρίας που 
γέννησαν τα μυαλά των πιο πρωτοπόρων ανθρώπων. 
Και το νόημα του αγώνα μας είναι η θεωρία αυτή, 
να γίνει πραγματικότητα τόσο για την Ελλάδα όσο 
και για όλο τον κόσμο.... 
Αγαπάμε την Ελλάδα και το λαό της περισσότερο 
από  τους  κατηγόρους  μας.  Το  δείξαμε  όταν 
εκινδύνευε η  ελευθερία,  η  ανεξαρτησία  και  η 
ακεραιότητα της και ακριβώς  αγωνιζόμαστε για 
να ξημερώσουν στη  χώρα  μας  καλύτερες  μέρες 
χωρίς πόλεμο και πείνα. 
Για το σκοπό αυτό αγωνιζόμαστε και όταν χρειαστεί 
θυσιάζουμε και τη ζωή μας...."  


60 ΧΡΟΝΙΑ από την δολοφονία του Νίκου  Μπελογιάννη, 60 χρόνια από εκείνη την αυγή της Κυριακής, 30 του Μάρτη 1952,  που  έπαψε να χτυπάει η φλογερή καρδιά ενός μεγάλου αγωνιστή του λαού της Ελλάδας και της φιλειρηνικής ανθρωπότητας.   

Ο Νίκος  Μπελογιάννης, έπεσε από τις δολοφονικές σφαίρες της  κυβέρνησης Πλαστήρα, ύστερα από εντολή των αμερικάνων αφεντικών της. Στις 4 η ώρα το πρωί, κρυφά από τον κόσμο, άρπαξαν τον Νίκο  Μπελογιάννη,  και κάτω από το φως τον προβολέων, τον εκτέλεσαν... Σ' όλες τις χώρες της γης οι αγωνιστές της ειρήνης και της δημοκρατίας χαμήλωσαν της σημαίες του αγώνα τους, μπροστά στον μεγάλο νεκρό.  
Η δίκη του Νίκου Μπελογιάννη και η εκτέλεσή του, ανήκει στη σειρά εκείνη των μεγάλων εγκλημάτων που έχει πραγματοποιήσει ο φασισμός για την εξόντωση των πολιτικών του αντιπάλων...
... Όμως ο Νίκος Μπελογιάννης, όρθωσε το πελώριο ανάστημά του απέναντι σ' όλους αυτούς και από το βήμα του στρατοδικείου διακήρυξε τα υψηλά ιδανικά, στα οποία αφιέρωσε ολόκληρη τη ζωή του.
Ο Νίκος Μπελογιάννης, ήταν μια πολύπλευρη, συνθετική, δυναμική προσωπικότητα, αφιερωμένη  στον αγώνα του λαού μας.  Ολόκληρη η ζωή του ήταν μια συνεχής μάχη. 
Ξεκινώντας από  μαθητής, και όταν ήταν κλεισμένος για πολλά χρόνια στις φυλακές και στα στρατόπεδα του φασισμού, και όταν πολεμούσε στο βουνό στις γραμμές του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ και όταν καθοδηγούσε και οργάνωνε την παράνομη δουλειά στις πόλεις, και όταν αντιμετώπιζε το φασιστικό στρατοδικείο και όταν αντίκριζε τις κάννες του εκτελεστικού αποσπάσματος...
...Πάλεψε παλικαρίσια, με ηρωισμό και ακατάβλητη επιμονή μέχρι την τελευταία του πνοή. Στον κλήρο του δεσμώτη ήρωα έπεσε ν'  αναλάβει και να διεξάγει τη μάχη αυτή, ν' αντιμετωπίσει την επίθεση ενάντια στο ΚΚΕ και στο λαό της Ελλάδας.
Στο βήμα του στρατοδικείου για άλλη μια φορά έγινε κατήγορος  και υπερασπίστηκε την πολιτική του ΚΚΕ, την πολιτική της Ειρήνης και Ανεξαρτησίας της πατρίδας...
Ο Νίκος Μπελογιάννης έπεσε,  αλλά οι ιδέες για τις οποίες αγωνίστηκε, το έργο του ζει στις καρδιές των ελλήνων, ζει στις καρδιές των τίμιων ανθρώπων όλης της γης...

"Απ' όλες τις σπορές που ρίχνονται στη γη - λέει ο γάλλος συγγραφέας Μπαλζάκ - το αίμα των ηρώων δίνει την πιο πλούσια σοδιά" *

 

Ποίηση: Δημήτρης Ραβάνης – Ρεντής
Τραγούδι: Μαρία Δημητριάδη

"Ο Μπελογιάννης ζει"

Τον ξέρουνε τα ελάτια, τα πλατάνια,
ίδιος μ'αυτά περήφανος, στητός
ηχούν απ'τη φωνή του τα ρουμάνια
μπρος για τη νίκη, για το κόμμα εμπρός.

Ο Μπελογιάννης ζει μεσ'την καρδιά μας.
Ο Μπελογιάννης ζει παν στις κορφές.
Ο Μπελογιάννης ζει κι ειναι κοντά μας
στων τραγουδιών τις λεύτερες στροφές.

Ζει σ' όλους τους καιρούς, σ' όλους τους τόπους
το κάθε σπίτι, σπίτι του δικό.
Ζει ο Μπελογιάννης, ζει με τους ανθρώπους
που χτίζουν έναν κόσμο σοσιαλιστικό.

Και στο τραπέζι της χαράς της πρώτης
στης νίκης της ειρήνης τη γιορτή
ο Μπελογιάννης θάν' πανηγυριώτης
με κόκκινο γαρούφαλο στ' αφτί.

Μ'ενα γαρούφαλο άλικο δικό μας
σαν της γλυκιάς μας άνοιξης δροσιά
πανώριο ματωμένο κι ακριβό μας
απ'την τρανή της γης λαοαπλωσιά.

Ο Μπελογιάννης ζει άσβεστη δάδα.
Ο Μπελογιάννης ζει μέσ' τις καρδιές
στον κόσμο ειρήνη, ειρήνη στην Ελλάδα
στο μήνυμά του, "εμπρός κομμουνιστές".


* "ΝΙΚΟΣ  ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ"  εκδ. Παναγ. Παπακωνσταντίνου, 
Αθήναι 1952, σελ.  5 - 8.

Κυριακή 25 Μαρτίου 2012

25η Μαρτίου 1821, ημέρα άσβεστης μνήμης.




ΟΔΥΣΣΕΑ ΕΛΥΤΗ

ΤΟ ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ

ΙΔ'

Ναοί στο σχήμα τ' ουρανού
και κορίτσια ωραία
με το σταφύλι στα δόντια που μας πρέπατε!
Πουλιά το βάρος της καρδιάς μας ψηλά μηδενίζοντας
και πολύ γαλάζιο που αγαπήσαμε!
Φύγανε φύγανε
ο Ιούλιος με το φωτεινό πουκάμισο
και ο Αύγουστος ο πέτρινος με τα μικρά του ανώμαλα σκαλιά.

Φύγανε
και στα μάτια μέσα των βυθών ανερμήνευτος έμεινε ο αστερίας
και στα βάθη μέσα των ματιών ανεπίδοτο έμεινε το ηλιοβασίλεμα!
Και των ανθρώπων η φρόνηση έκλεισε τα σύνορα.
Τείχισε τις πλευρές του κόσμου
και από το μέρος τ' ουρανού σήκωσε τις εννέα επάλξεις
και στην πλάκα επάνω του βωμού σφράγισε το σώμα
τους φρουρούς πολλούς έστησε στις εξόδους.
Και των ανθρώπων η φρόνηση έκλεισε τα σύνορα.

Ναοί στο σχήμα τ' ουρανού
και κορίτσια ωραία
με το σταφύλι στα δόντια που μας πρέπατε!
Πουλιά το βάρος της καρδιάς μας ψηλά μηδενίζοντας
και πολύ γαλάζιο που αγαπήσαμε!
Φύγανε φύγανε
ο Μαΐστρος με το μυτερό του σάνταλο
και ο Γραίγος ο ασυλλόγιστος με τα λοξά του κόκκινα πανιά.

Φύγανε
και βαθιά κάτω απ' το χώμα συννέφιασε ανεβάζοντας
χαλίκι μαύρο
και βροντές, η οργή των νεκρών
και αργά στον άνεμο τρίζοντας
εγυρίσανε πάλι με το στήθος μπροστά
φοβερά, των βράχων τ' αγάλματα!

Αναρτήθηκε από το ZORBAS CHANNEL

Τρίτη 20 Μαρτίου 2012

"Δεν έχουμε καιρό. Σωστά μιλήσαν οι μαντατοφόροι"

21 Μαρτίου Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης
«Δεν υπάρχει τέχνη χωρίς ποίηση»*

Σύντομο ιστορικό: Η Εταιρεία Συγγραφέων θέσπισε την Ημέρα Ποίησης το 1998, επιλέγοντας για τον εορτασμό της την 21η Μαρτίου· ημέρα της εαρινής ισημερίας-αρχή της άνοιξης. Το 2001 η UNESCO, ύστερα από εισήγηση του προέδρου της Εταιρείας Συγγραφέων πρέσβη Βασίλη Βασιλικού, υιοθέτησε την «Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης» αναθέτοντας στη χώρα μας να οργανώσει τον πρώτο διεθνή εορτασμό. Την εκτέλεση της απόφασης ανέλαβε να υλοποιήσει το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου το οποίο από τότε συμμετέχει κάθε χρόνο στον εορτασμό.**



Ο Νομπελίστας ποιητής μας, Οδυσσέας Ελύτης, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ, στις 31 Οκτωβρίου '65, ανάμεσα σ' άλλα πολύ ενδιαφέροντα είχε πει: " αν στην Ελλάδα συμβαίνει το φαινόμενο να ξεκινούν πολλοί και να φτάνουν λίγοι, κατά ένα μεγάλο μέρος οφείλεται νομίζω, στο βαθμιαίο μαρασμό που παθαίνει ο καλλιτέχνης, καταδικασμένος να σβήνει χωρίς τη χαρά μιας ανταπόδοσης ηθικής ή υλικής, μέσα στην γύρω του παγερότητα και αδιαφορία" και τελείωνε εκείνη την συνέντευξη, με τούτο τον σιβυλλικό χρησμό του: "Δεν λυπάμαι τους ποιητές που έμειναν χωρίς κοινόν, λυπάμαι το κοινόν που έμεινε χωρίς ποιητές".

Σήμερα, σχεδόν 47 χρόνια μετά, παρ' ότι, δυστυχώς νοιώθουμε, ότι οι ποιητές μας βιώνουν την ίδια παγερότητα και αδιαφορία, είναι οι ίδιοι που πρέπει, ξεπερνώντας την διαχρονική "αντιπάθεια" των εξουσιαστών, να αναζητήσουν το "κοινόν".
Η καπιταλιστική εξουσία "αντιπαθεί" την ποίηση, γιατί στο κέντρο του ενδιαφέροντός της, είναι η εκμετάλλευση, το κέρδος, και μοναδική της έννοια είναι, τα πάντα να υπηρετούν και να υποτάσσονται σ' αυτόν τον σκοπό.

Η τέχνη, η ποίηση ειδικότερα, έχει άλλη αφετηρία εκκίνησης, έχει άλλες αναφορές. Η ποίηση , δημοτική, λαϊκή, λόγια, αντλεί το ποιητικό της φορτίο από τη ζωή, τους αγώνες, τα πάθη, τις χαρές, τις λύπες, τα κατορθώματα του λαού. Γιαυτό συνήθως τα μεγάλα ποιητικά έργα γράφτηκαν όταν η πατρίδα και ο λαός μας δοκιμάζονταν, γεγονός που φανερώνει ότι οι ποιητές, με το έργο τους και με την παρουσία τους, βρέθηκαν πάντοτε στο πλευρό του, να τον εμπνέουν και να εμπνέονται απ' αυτόν.

Πώς να ξεχάσεις τα λόγια του Ιρακινού ποιητή, μέρα που είναι, ο οποίος, λίγο πριν οι Αμερικανοί, με την συνδρομή των Ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, εξαπολύσουν ενάντια στον Ιρακινό λαό την δολοφονική και αναίτια, όπως αποδείχτηκε, επίθεση τους, είχε πει: "Είμαστε αηδόνια και θέλουν να μας κάνουν να κράζουμε σαν καρακάξες, αλλά εμείς είμαστε αηδόνια...τους περιμένουμε και θέλουμε να ξέρουνε ότι μέχρι και την τελευταία μας πνοή, εμείς σαν αηδόνια θα τραγουδάμε" .



Οι εκμεταλλευτές " αντιπαθούν" την ποίηση, τους γεμίζει ανησυχία η επικοινωνία του λαού με τους ποιητές του, γιαυτό σε συγχορδία με τα ελεγχόμενα ΜΜΕ, επιχειρούν να κλείσουν, με τα απορρίμματα της μαζικής υποκουλτούρας, την πρόσβαση του λαού, προς τους ποιητές και το έργο τους.

Σήμερα που οι εξελίξεις, για τον λαό, πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο, σε μας μένει να αναζητήσουμε και με επιμονή, οργανωμένα ν' ανοίξουμε τους δρόμους, να συναντηθούμε με την τέχνη και τους λειτουργούς της. Ν' αγαπήσουμε τους δημιουργούς της, γιατί είναι αλήθεια ότι οι ποιητές, οι μουσικοί, οι εικαστικοί, οι άνθρωποι της τέχνης, είναι τα ακριβά δώρα στους λαούς που τους γεννούν.
Ανάγκη μεγάλη σήμερα να κρατήσουμε την τέχνη σαν όπλο, για άμυνα και επίθεση, ενάντια σε κάθε επιβουλή των ανθρώπινων δικαιωμάτων και ελευθεριών. Να βάλουμε στη ζωή μας την ποίηση, για να αντέξουμε το βάρος των μικροτήτων μας, για να δραπετεύσουμε από τα τείχη της καθημερινότητας, που χτίζουν κάθε στιγμή και ανεπαισθήτως, όπως θάλεγε ο ποιητής, η ομοιομορφία και η προβλεψιμότητα.

*Αφορισμός του Ντελακρουά
** Εθνικό Κέντρο Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ) ΕΔΩ

Δευτέρα 19 Μαρτίου 2012

Ένα γιατρό ρε παιδιά!!

Ευ. Βενιζέλος: «επανιδρύθηκε όμως σήμερα μία σχέση εμπιστοσύνης»*


«Για νέα αφετηρία έκανε λόγο, από τα γραφεία του ΠαΣοΚ, ο Ευάγγελος Βενιζέλος μετά την ψηφοφορία που επικύρωσε την εκλογή στην ηγεσία του Κινήματος. «Επανιδρύθηκε σήμερα μία σχέση εμπιστοσύνης για το νέο ξεκίνημα της παράταξης» είπε ο κ. Βενιζέλος, χαρακτηρίζοντας την εκλογική διαδικασία «επιτυχή άσκηση πολιτικής και οργανωτικής ετοιμότητας».

Δεν έλειψε η αυτοκριτική. «Εχουμε, και έχω και προσωπικά, πλήρη συνείδηση των λαθών, καθυστερήσεων και παραλείψεων» καθώς και για πράγματα που, όπως είπε, «ειπώθηκαν και δεν έγιναν, και για πράγματα που έγιναν χωρίς να έχουν ειπωθεί».

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος δήλωσε ακόμη ότι γνωρίζει πως υπάρχει δυσαρέσκεια και πικρία στην κοινωνία, ότι ξέρει πως σε κάθε σπίτι υπάρχει τουλάχιστον ένας άνεργος, ότι γνωρίζει πώς είναι να μειώνεται η σύνταξη αλλά και για τον φόβο που νιώθει κανείς να μην χάσει τη δουλειά του σε μία ηλικία δύσκολη για προσαρμογή, να νιώθει η νέα γενιά ότι έχει αδικηθεί...

«Σήμερα είναι μία ανοιξιάτικη ημέρα ελπίδας και ανατροπής εντυπώσεων που κάποιοι συστηματικά καλλιεργούν»

Ένα γιατρό ρε παιδιά! Ήμαρτον Παναγία μου!!


* ΤΟ ΒΗΜΑ, 18/03/2012, 19:10 | ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ: 12:20

Πέμπτη 15 Μαρτίου 2012

"Οι απεργοί χαλυβουργοί του Ασπροπύργου συνεχίζουν τον περήφανο αγώνα τους"



"...Τις αλυσίδες όλες σπάει
Και μ' ανοιχτές φτερούγες πάει"



Εκδήλωση αλληλεγγύης στους χαλυβουργούς
στο Λονδίνο έξω από την ελληνική πρεσβεία

Αποφασισμένοι, με ταξική ενότητα και την αλληλεγγύη να δυναμώνει καθημερινά, οι απεργοί χαλυβουργοί του Ασπροπύργου συνεχίζουν τον περήφανο αγώνα τους. Ανυποχώρητοι στην προκλητική αδιαλλαξία της εργοδοσίας επιμένουν και διεκδικούν επαναπρόσληψη των 93 απολυμένων και εργασία με αξιοπρεπείς μισθούς....
Την ίδια στιγμή συνεχίζει να εκφράζεται από παντού και με κάθε τρόπο η αλληλεγγύη στον αγώνα των απεργών χαλυβουργών.


«ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑ» " Συνεχίζουν αλύγιστοι" ΕΔΩ

Κυριακή 11 Μαρτίου 2012

Στους "αναμορφωτές" μας



Ποίηση: Κωνσταντίνος Π. Καβάφης
Μουσική: Φίλιππος Περιστέρης

Απαγγέλει ο Χρίστος Τσάγκας


Εν Μεγάλη Ελληνική Αποικία, 200 π.Χ.

Ότι τα πράγματα δεν βαίνουν κατ' ευχήν στην Αποικία
δεν μέν' η ελαχίστη αμφιβολία,
και μ' όλο που οπωσούν τραβούμ' εμπρός,
ίσως, καθώς νομίζουν ουκ ολίγοι, να έφθασε ο καιρός
να φέρουμε Πολιτικό Αναμορφωτή.

Όμως το πρόσκομμα κι η δυσκολία
είναι που κάμνουνε μια ιστορία
μεγάλη κάθε πράγμα οι Αναμορφωταί
αυτοί. (Ευτύχημα θα ήταν αν ποτέ
δεν τους χρειάζονταν κανείς). Για κάθε τι,
για το παραμικρό ρωτούνε κ' εξετάζουν,
κ' ευθύς στον νου τους ριζικές μεταρρυθμίσεις βάζουν,
με την απαίτησι να εκτελεσθούν άνευ αναβολής.

Έχουνε και μια κλίσι στες θυσίες.
Παραιτηθείτε από την κτήσιν σας εκείνη·
η κατοχή σας είν' επισφαλής:
η τέτοιες κτήσεις ακριβώς βλάπτουν τες Αποικίες.
Παραιτηθείτε από την πρόσοδον αυτή,
κι από την άλληνα την συναφή,
κι από την τρίτη τούτην: ως συνέπεια φυσική·
είναι μεν ουσιώδεις, αλλά τι να γίνει;
σας δημιουργούν μια επιβλαβή ευθύνη.

Κι όσο στον έλεγχό τους προχωρούνε,
βρίσκουν και βρίσκουν περιττά, και να παυθούν ζητούνε·
πράγματα που όμως δύσκολα τα καταργεί κανείς.

Κι όταν, με το καλό, τελειώσουνε την εργασία,
κι ορίσαντες και περικόψαντες το παν λεπτομερώς,
απέλθουν, παίρνοντας και την δικαία μισθοδοσία,
να δούμε τι απομένει πια, μετά
τόση δεινότητα χειρουργική.-

Ίσως δεν έφθασεν ακόμη ο καιρός.
Να μη βιαζόμεθα· είν' επικίνδυνον πράγμα η βία.
Τα πρόωρα μέτρα φέρνουν μεταμέλεια.
Έχει άτοπα πολλά, βεβαίως και δυστυχώς, η Αποικία.
Όμως υπάρχει τι το ανθρώπινον χωρίς ατέλεια;
Και τέλος πάντων, να, τραβούμ' εμπρός.

Τρίτη 6 Μαρτίου 2012

7η Μάρτη 1944. Επί τέλους, Κοκκινιά ΞΥΠΝΑ και ζωντάνεψε την ιστορία σου.

...Άλλη μια επίθεση στην πόλη έχει αναχαιτισθεί...ο λαός της κοκκινιάς πανηγυρίζει. Βλέπει τα παλικάρια του ΕΛΑΣ και του ΕΑΜ να αψηφούν τον θάνατο, για να μην πατήσουν οι Ναζί την Κοκκινιά.

«Τα χωνιά του ΕΑΜ» έργο του Α. Τάσσου

...Το βράδυ οι ΕΑΜίτες γεμίζουν τους τοίχους με συνθήματα , ενώ τα χωνιά του ΕΑΜ ακούγονται σε κάθε γωνιά της πόλης.

«Προσοχή! Προσοχή! Σας μιλά το ΕΑΜ! Σας μιλά το ΕΑΜ!
Αδέλφια, η σημερινή μέρα θα μείνει αξέχαστη για την Κοκκινιά μας. Για όλη την Ελλάδα.
Θα μείνει αξέχαστη η 7η Μάρτη 1944.
Κοκκινιώτες, Κοκκινιώτισες, σήμερα οι κατακτητές και οι εθνοπροδότες πήραν ένα καλό μάθημα από το λαό της Κοκκινιάς και από τα παλικάρια μας τους ΕΛΑσίτες!»....*

Τιμή και δόξα στα ηρωικά νιάτα της Κοκκινιάς της 10ετίας του '40


Φάτα Μοργκάνα,* είναι η Κοκκινιά.

Κοκκινιά ΞΥΠΝΑ, ο λαός, σου τραγουδά γιατί πριν

πολεμίσει, με της πηγής σου το νερό, ζήτα να κοινωνίσει


Κοκκινιά (τότε) 1949,
οδός Γ. Κονδύλη & Καισαρείας

Κοκκινιά (σήμερα) 2012,
οδός 7ης Μάρτη 1944 (πρώην Γ. Κονδύλη) & Καισαρείας


*Από το Χρονικό Μνήμης «το μπλόκο της Κοκκινιάς» Δήμος Νικαίας, εκδ. 2004
** Φάτα Μοργκάνα. Ονομασία που χρησιμοποιείται για να υποδηλώσει ένα ιδιαίτερο είδος αντικατοπτρισμού. ΕΔΩ

Δευτέρα 5 Μαρτίου 2012

"Ήταν πατριώτη ένας λαός, ένας μεγάλος τοπικός εχθρός"

Οι χαλυβουργοί του Ασπρόπυργου, μετά από 4 μήνες και, απεργιακού αγώνα γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα, ότι ο αγώνας τους είναι ταξικός.
Μη καρτεράτε να λυγίσουνε γιατί...
"...αυτά τα πρόσωπα δε βολεύονται παρά μόνο στον ήλιο,
αυτές οι καρδιές δε βολεύονται παρά μόνο στο δίκιο.
(κι αν) ετούτο το τοπίο είναι σκληρό σαν τη σιωπή...
ο δρόμος (τους) χάνεται στο φως...
".

Ήταν πατριώτη ένας λαός
ένας μεγάλος τοπικός εχθρός





Ερμνεία: Βασίλης Παπακνσταντίνου
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Στίχοι: Ιάκωβος Καμπανέλλης


Ήταν πατριώτη ένας λαός
ένας μεγάλος τοπικός εχθρός.

Θέλανε νά 'χουν όλοι το σπιτάκι τους
καθημερινά το μεροκαματάκι τους
νά 'χουν ακόμα κι άμα θα κακογεράσουν
μια συνταξούλα για να μην πεινάσουν.

Νιώθεις πατριώτη τι εχθρός
ήταν τούτος ο παλιολαός...

Θέλανε να μην περπατούν στα τέσσερα
να σκέφτονται και να μιλούν ελεύθερα
να κυβερνάει αυτός που θά 'χουνε διαλέξει
κανένας πια να μην τους κοροϊδέψει.

Νιώθεις πατριώτη τι εχθρός
ήτανε τούτος ο παλιολαός...

Θέλαν το νόμο φίλο κι όχι φύλακα
να μη φοβούνται πια τον χωροφύλακα
την περηφάνια τους κανείς να μην πληγώνει
ούτε την πόρτα τους να ξεκλειδώνει.

Νιώθεις πατριώτη τι εχθρός
ήτανε τούτος ο παλιολαός...

Όνειρα χίλια μέσα στο κεφάλι τους
τ' αποθηκεύανε στο προσκεφάλι τους.
Χρόνια καλύτερα ελπίζανε να 'ρθούνε
το σήμερα οι ληστές δεν εχτιμούνε.

Νιώθεις πατριώτη τι εχθρός
ήταν τούτος ο παλιολαός...

Σύλληψη του Γ. Σιφωνιού, προέδρου του Σωματείου της "Ελληνικής Χαλυβουργίας"
Ανακοίνωση του ΚΚΕ, Αθήνα 4 Μάρτη 2012 ΕΔΩ

Από crousma