Παρασκευή 29 Νοεμβρίου 2013

Και είναι πάντα οι ίδιοι ...τυχαίο;

 Θυσίες εργατών στο βωμό του κέρδους των πολυεθνικών του αθλητισμού*
 

Ακόμα τρεις νεκροί προστέθηκαν στο μακρύ κατάλογο των εργατών που έχουν χάσει τη ζωή τους δουλεύοντας στην κατασκευή αθλητικών υποδομών, αυτή τη φορά για τη διοργάνωση του Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου που θα διεξαχθεί στη Βραζιλία το καλοκαίρι του 2014. 

Το περιστατικό έρχεται λίγες μέρες μετά από τις αναφορές που έγιναν σε διεθνή μέσα ενημέρωσης για τις συνθήκες εργασίας που επικρατούν στο Κατάρ όπου θα διεξαχθεί η ίδια διοργάνωση το 2022. Ωστόσο, δεν είναι οι μοναδικές περιπτώσεις όπου εργάτες πεθαίνουν πάνω στη δουλειά, είτε από ελλιπή μέτρα ασφαλείας, είτε λυγίζοντας υπό το βάρος των εξαντλητικών ωραρίων και παθήσεων που προκύπτουν από τις συγκεκριμένες συνθήκες εργασίας.

Το γεγονός πέρασε στα «ψιλά», παρόλο που δεν είναι το μοναδικό, παρόλο που και στην Ελλάδα οι νεκροί από εργατικά ατυχήματα στα έργα για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 ήταν δεκάδες. Σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις-φιέστες των τελευταίων χρόνων έχουν καταγραφεί ουκ ολίγα εργατικά ατυχήματα κι όμως οι εκάστοτε ηγέτες των διοργανωτριών, σαν έτοιμοι από καιρό, κάνουν τις γνωστές δηλώσεις συλλυπητηρίων προς τις οικογένειες των νεκρών μέσα στις οποίες πάντα -και όχι τυχαία- ξεπροβάλλει η αποφασιστικότητά τους για ολοκλήρωση των έργων και συνεπώς των διοργανώσεων υπό οποιεσδήποτε συνθήκες. 

Αυτή είναι η αποφασιστικότητα της αστικής τάξης που μπροστά στα κέρδη της δεν λογαριάζει ανθρώπινες ζωές και δεν θα μπορούσε από τη φύση της να κάνει διαφορετικά.
 
Περισσεύει η υποκρισία

Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουν δημοσιευτεί, είναι πολλές οι περιπτώσεις εργατών στο Κατάρ που δουλεύουν καθημερινά επτά μέρες τη βδομάδα κάτω από αφόρητη ζέστη για τουλάχιστον 12 ώρες, δίχως δωρεάν πόσιμο νερό ή τρόφιμα, με μισθούς πείνας που μετά βίας ξεπερνούν τις λίγες εκατοντάδες ευρώ, ενώ ακόμη και αυτές οι πενιχρές αποδοχές δεν τους δίνονται αφού πολλοί είναι απλήρωτοι για μήνες. 

Παρόμοιες συνθήκες και σκλαβοπάζαρα έχουν στηθεί μέσα και έξω από τα εργοτάξια στη Βραζιλία, με αποτέλεσμα ο κατάλογος των νεκρών εργατών να μεγαλώνει μέρα με τη μέρα. Και σε αυτές τις περιπτώσεις η υποκρισία οργανώσεων όπως η Διεθνής Αμνηστία κ.ά. περισσεύει μιας και παρουσιάζονται σαν να μην έχουν δει ή ακούσει ξανά τι συμβαίνει σε άλλα έργα τέτοιου είδους. 

Ο γγ της Διεθνούς Αμνηστίας είχε δηλώσει παλιότερα για το Κατάρ: «Η FIFA έχει καθήκον να στείλει δημόσια ένα ισχυρό μήνυμα ότι δεν θα ανεχθεί παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε κατασκευαστικά έργα που σχετίζονται με το Παγκόσμιο Κύπελλο... Είναι απλά ασυγχώρητο μετανάστες εργαζόμενοι να τυγχάνουν ανελέητης εκμετάλλευσης και να στερούνται τους μισθούς τους σε μια από τις πιο πλούσιες χώρες του κόσμου».  

Ο ΟΗΕ ισχυρίζεται ότι λαμβάνονται μέτρα για τη βελτίωση 
των συνθηκών εργασίας, ωστόσο πρέπει να ληφθούν κι άλλα. 

Όσο και να προσπαθούν να κρύψουν την αλήθεια, δεν μπορούν και όπως λέει και ο λαός μας «χωριό που φαίνεται κολαούζο δε θέλει». Οι υποδομές τόσο στη Βραζιλία όσο και στο Κατάρ χτίζονται υπό καθεστώς δουλείας και αποδεικνύεται περίτρανα πως ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός, πως όσο φανταχτερές και αν αποδειχθούν οι διοργανώσεις αυτές στο μέλλον, εν τέλει το μάρμαρο θα το έχουν πληρώσει οι λαοί, με των οποίων τους κόπους, τον ιδρώτα και τις ζωές τους κάποιοι θα θησαυρίσουν. 

*Και είναι πάντα οι ίδιοι ...τυχαίο; 

Από το 902.gr

Τετάρτη 27 Νοεμβρίου 2013

GAME OF THRONES: ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΘΟΝΗ

Μια άλλη «ανάγνωση» της γνωστής τηλεοπτικής σειράς
 

«Τηλεοπτική υπερπαραγωγή, αναμφισβήτητα συναρπαστική και ταυτόχρονα «προκλητική», καθώς πρέπει να εξυπηρετηθούν και οι «ανάγκες» του θεάματος, η τηλεοπτική σειρά Game of Thrones (Το Παίγνιο του Στέμματος) αποτελεί ένα παγκόσμιο τηλεοπτικό «γεγονός».

Ως τέτοιο είναι επόμενο να προκαλέσει συζητήσεις, μέγα τμήμα των οποίων, όμως, αρκείται στο να κατατάξει τη σειρά στο «ράφι» των «φανταστικών» ιστοριών.
Το Game of Thrones, ωστόσο, με μια διαφορετική «ανάγνωση» μπορεί να οδηγήσει στην απόκτηση ουσιαστικών γνώσεων.


Στη σειρά συμπυκνώνεται μια ολόκληρη εποχή σοβαρότατων αλλαγών μέσα στο φεουδαρχικό σύστημα, οι οποίες με τη σειρά τους επρόκειτο να διαδραματίσουν καταλυτικό ρόλο στην ανάπτυξη εκείνων των υλικών όρων που θα οδηγούσαν αργότερα στην ανατροπή της φεουδαρχίας και στην αντικατάστασή της από ένα ανώτερο κοινωνικοοικονομικό σχηματισμό, τον καπιταλιστικό.

Η συνισταμένη του Game of Thrones είναι η διαμάχη μεταξύ διαφόρων φεουδαρχικών οίκων, για την κατάληψη του θρόνου του απόλυτου μονάρχη και την καθυπόταξη κάτω από τη δική του λόγχη όλων των υπολοίπων.

Η καθυπόταξη αυτή σήμαινε ταυτόχρονα και την ενοποίηση της «χώρας», άρα και τη συνένωση και τον πολλαπλασιασμό που αυτή συνεπάγεται των μέχρι τότε διάσπαρτων παραγωγικών δυνάμεων με κύρια ανάμεσά τους την ανθρώπινη εργατική δύναμη.

 

Ταυτόχρονα, όλοι οι φεουδάρχες έχουν οικοδομήσει ένα τεράστιο τείχος στα βόρεια της «χώρας» που χωρίζει τον «πολιτισμένο» κόσμο τους από τους «βάρβαρους» που ζουν βόρεια του τείχους.

Απόκληροι και εγκληματίες, άνθρωποι που δεν μετείχαν στην παραγωγική διαδικασία απάρτιζαν τη Νυχτερινή Φρουρά, όπως ονομαζόταν η φρουρά του τείχους, έτοιμοι να πεθάνουν στο άγριο κρύο προκειμένου να υπερασπιστούν τον πολιτισμό.

Όμως, η φρουρά δεν απαρτιζόταν μόνο από αυτούς.  

Στη σειρά, ο Τζον Σνόου μπαίνει στη Νυχτερινή Φρουρά, αν και είναι αριστοκρατικής καταγωγής, αλλά νόθος, πράγμα που σημαίνει πως δεν είχε νόμιμα δικαιώματα στην κληρονομιά του οίκου του φεουδάρχη πατέρα του.

Ο φεουδάρχης που είχε υπό την κατοχή του τις πιο ανεπτυγμένες υλικές προϋποθέσεις, προηγείτο στην «κούρσα» για την απόλυτη μοναρχία, με τρόπαιο τον «Σιδηρούν Θρόνο», ο οποίος έξοχα παρουσιάζεται ως φτιαγμένος από τα σπαθιά των ηττημένων φεουδαρχών από τον πρώτο βασιλιά που κατάφερε να προελάσει στη χώρα, προτού κι αυτός με τη σειρά του δολοφονηθεί από ανταγωνιστές του.
 
Ο τηλεθεατής μπορεί να διακρίνει αυτήν την ανάπτυξη των υλικών προϋποθέσεων σε κάθε οίκο, αν παρατηρήσει πρώτα απ' όλα προσεκτικά τα σφυρηλατημένα όπλα...»,


Ολόκληρο το κείμενο  ΕΔΩ

Τρίτη 26 Νοεμβρίου 2013

Είναι της μοίρας το γραφτό όποτε κάνει ζέστη να καίγεται ο τόπος κι όποτε βρέχει να πνίγεται;

Πλημμύρες: Δε φταίνε οι ουρανοί που ανοίγουν*

   
«Δεν είναι της μοίρας το γραφτό όποτε κάνει ζέστη 
να καίγεται ο τόπος κι όποτε βρέχει να πνίγεται. 
Δεν ξεμπερδεύουμε όμως, ούτε αν πούμε ότι είναι θέμα ενός συγκεκριμένου καταπατητή το φραγμένο ρέμα, ή ευθύνη μόνο ενός κακού δημάρχου ο λάθος δρόμος στη λάθος θέση - μέσα στην κοίτη του ποταμού, όπως στην περίπτωση της Ρόδου.
Οι τρεις νεκροί κι ο ένας αγνοούμενος έστρεψαν την προσοχή αυτή τη φορά στη πρωτεύουσα των Δωδεκανήσων όπου δεν είχαν καταλαγιάσει ακόμα οι πανηγυρισμοί για το χρήμα με ουρά που έφερε φέτος ο τουρισμός. 

Για να αποδειχτεί για μια ακόμα φορά ότι είναι άλλος ο «κόσμος» 
στον οποίο ζει η αστική τάξη κι άλλος ο «κόσμος» του κοσμάκη. 

Το νερό, θα πει κάποιος, δεν κάνει διακρίσεις. Πράγματι είχε χαθεί κι ένας παραλής στην πλημμύρα του '94 που βρέθηκε στη λάθος στιγμή στο λάθος σημείο. Όμως είναι το Μπουρνάζι, η Κοκκινιά, το Κερατσίνι, οι Ποδαράδες που πέρασαν στην ιστορία για τα φέρετρα σωρό κάθε που ανοίγαν οι ουρανοί.


Θέλει η αστική τάξη να πνίγεται ο κόσμος; Όχι βέβαια. Είναι όμως υποχρεωμένη να πνίγει κόσμο μια πολιτική στην οποία η αντιπλημμυρική προστασία δεν υπάρχει ούτε ως 125η προτεραιότητα. Ο,τι έργο έγινε ήταν κατόπιν εορτής. Και πάντα έχει προηγηθεί μια εισαγγελικού τύπου προσέγγιση: Ποιος ακριβώς έφταιξε για το τάδε κλαδί που έφραξε τον αγωγό. Έτσι είχαμε πάντα έναν ένοχο, αλλά ποτέ ΤΟΝ ΕΝΟΧΟ.

Με μια μικρή λεπτομέρεια: Τα αντιπλημμυρικά δεν είναι ανταποδοτικά έργα, δεν υπόσχονται, δηλαδή, κέρδος, είναι μόνο κόστος για το κράτος και το κεφάλαιο, κι ας επιμένουν οι επιστήμονες ότι το κόστος από τις ζημιές είναι πολλαπλάσιο από την αξία των έργων. Αλλά τις ζημιές τις πληρώνει ο φτωχόκοσμος, άρα στράφι οι μελέτες των επιστημόνων. 

Νοιάστηκαν οι αστοί για τις ζημιές του φτωχόκοσμου...

Ο καπιταλιστής, για λογαριασμό του οποίου λειτουργεί και το ταμείο του κράτους, δεν βάζει φράγκο και δεν επιτρέπει να φύγει από το κρατικό ταμείο φράγκο για «αντιπαραγωγικές» επενδύσεις, όπου σαν παραγωγικές λογίζονται μόνο εκείνες οι επενδύσεις που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο επιστρέφουν με το σχετικό κέρδος τα χρήματα στο ταμείο. 

Μια μεγάλη λεωφόρος είναι καλή επένδυση. 
Το αντιπλημμυρικό της όμως είναι κόστος...» (Ολόκληρο το άρθρο ΕΔΩ)

*Από τη στήλη "ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΑ..." του Ριζοσπάστη, Τρίτη 26 Νοέμβρη 2013.

Δευτέρα 25 Νοεμβρίου 2013

ΚΝΕ «ΑΓΩΝΙΣΟΥ! Κάνε τον αθλητισμό μέρος της ζωής σου».

Εκδήλωση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ για τον Αθλητισμό 


Εκδήλωση για τον Αθλητισμό διοργανώνουν το ΚΚΕ και η ΚΝΕ το Σάββατο 30 Νοέμβρη στις 6.30 το απόγευμα στο ΚΥΒΕ Περιστερίου (Εθνάρχου Μακαρίου 1, Περιστέρι).

Θα γίνει συζήτηση με τους: Κώστα Μίσσα, ομοσπονδιακό προπονητή Εθνικών Ομάδων Μπάσκετ, Αντώνη Καλκαβούρα, αθλητικό δημοσιογράφο και Θοδωρή Λιάππη υπεύθυνο του Τμήματος Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού της ΚΕ του ΚΚΕ.

Σε ανακοίνωσή τους το ΚΚΕ και η ΚΝΕ επισημαίνουν ότι η δυνατότητα ενός νέου να αθληθεί εξαρτάται σε µεγάλο βαθμό από την τσέπη του, η φυσική αγωγή στα σχολεία είναι ανύπαρκτη, οι αθλητικές υποδοµές έχουν αφεθεί στη µοίρα τους, ενώ ο αθλητισµός είναι βουτηγµένος στα επιχειρηµατικά συµφέροντα και τη σαπίλα, είναι θέαµα για τα κέρδη.

Καλούν τους νέους να σκεφτούν ότι «μέσα από τον αθλητισµό το σηµερινό σύστηµα καλλιεργεί τον ατοµικισµό, "ο πρώτος τα παίρνει όλα, ο δεύτερος τίποτα"». 

Υπογραμμίζουν ότι «όλα αυτά καµία σχέση δεν έχουν µε τον αθλητισµό που έχουν ανάγκη οι νέοι. Με τον αθλητισµό που διασφαλίζει δωρεάν τις υποδοµές και τα µέσα (σύγχρονη και ασφαλή γήπεδα, επιστηµονική στήριξη, απαραίτητο προσωπικό, γιατρούς - γυµναστές). 

Με τον αθλητισµό της άµιλλας και της συλλογικότητας, που έχει ως στόχο όλοι οι νέοι να συµµετέχουν συστηµατικά σε σωµατικές δραστηριότητες, να αξιοποιούν την κλίση και το ταλέντο τους».

Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ καλούν τους νέους να μη συμβιβαστούν και:
- Μέσα στο σχολείο να αγωνιστούν για να αναπτυχθεί η Φυσική Αγωγή, να αυξηθούν οι ώρες στο σχολικό πρόγραµµα, να προσληφθούν γυµναστές, να αναβαθµιστεί ο εξοπλισµός. 
- Να γραφτούν σε σωµατεία και συλλόγους, σε προγράµµατα των δήµων και να διεκδικήσουν: Χρηµατοδότηση από το κράτος, κατάργηση των συνδροµών και των εισιτηρίων στα δηµοτικά γυµναστήρια. Η αβάσταχτη φορολογία και τα χαράτσια έχουν καταντήσει την ενασχόληση µε ένα άθληµα πολυτέλεια.
  Επισυνάπτεται σε μορφή PDF η ανακοίνωση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ. 

Ερευνα του 902.gr για την κατάσταση των 
ερασιτεχνικών αθλητικων σωματείων του Περιστερίου

Στο πλαίσιο της εκδήλωσης, το «902.gr» επισκέφθηκε αθλητικούς χώρους στο Περιστέρι, για να καταγράψει την πραγματικότητα που βιώνουν τα ερασιτεχνικά αθλητικά σωματεία και να αναδείξει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει αυτό που ονομάζεται ερασιτεχνικός αθλητισμός. (Διαβάστε εδώ περισσότερα).

Από το 902.gr

Πέμπτη 21 Νοεμβρίου 2013

Η ΚΟ Πειραιά του ΚΚΕ διοργανώνει εκδήλωση προς τιμήν του ΕΛΑΣίτη, κομμουνιστή, ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού, Νίκου Γόδα.


ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΠΕΙΡΑΙΑ ΤΟΥ ΚΚΕ
Τιμά τη μνήμη του Νίκου Γόδα*

Στις 19 Νοέμβρη συμπληρώνονται 65 χρόνια από την εκτέλεση του ΕΛΑΣίτη, κομμουνιστή, ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού, Νίκου Γόδα. Η Κομματική Οργάνωση Πειραιά του ΚΚΕ διοργανώνει εκδήλωση προς τιμήν του, την Κυριακή 24 Νοέμβρη στις 11 το πρωί, στον πολυχώρο «Μάνος Λοΐζος» με ομιλητή τον Πέτρο Αλέπη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ. 

Ο Νίκος Γόδας, πρόσφυγας από τη Μικρά Ασία, είναι ένας από τους χιλιάδες αγωνιστές του λαϊκού κινήματος των χρόνων της κατοχής και του εμφύλιου. 


Το γεγονός ότι ήταν ένα μεγάλο ποδοσφαιρικό ταλέντο της εποχής, κάτι που τον έκανε και ποδοσφαιριστή της αγαπημένης του ομάδας, του Ολυμπιακού, δεν τον ξέκοψε από το κίνημα.

Συμμετείχε στην πάλη του λαού ενάντια στην κατοχή 
και τους συνεργάτες της μέσα από τις γραμμές του ΕΛΑΣ. 

Μάλιστα υπήρξε λοχαγός του 5ου επίλεκτου λόχου Κοκκινιάς. Πολέμησε ακόμα στις μάχες του Δεκέμβρη του ’44 τους Άγγλους και τους ντόπιους συνεργάτες τους. Συνελήφθη μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας, πέρασε από δίκη, που έμεινε γνωστή ως δίκη του ασύλου Κοκκινιάς, καταδικάστηκε. 

Έμεινε κοντά τριάμισι χρόνια στη φυλακή, ανυποχώρητος και ασυμβίβαστος, πιστός στα ιδανικά του, πιστός στην υπόθεση του σοσιαλισμού. Δεν υπέγραψε δήλωση μετάνοιας ποτέ.

Έτσι, μες στα χρόνια του εμφύλιου, το αστικό κράτος τον οδήγησε στο εκτελεστικό απόσπασμα. 

Η εκτέλεσή του έγινε στο Λαζαρέτο, ένα νησάκι κοντά στην Κέρκυρα, στις φυλακές της οποίας βρισκόταν ο Γόδας. 


Τελευταία του επιθυμία ήταν να εκτελεστεί με τη φανέλα  της αγαπημένης του ομάδας, του Ολυμπιακού, και έτσι έγινε.

Διδασκόμαστε, εμπνεόμαστε, διαπαιδαγωγούμαστε και τιμάμε τους νεκρούς μας με τη συμμετοχή στην ταξική πάλη σήμερα. 

Με την αντοχή, με την εμπιστοσύνη στην εργατική τάξη και στο λαό μας, με την πάλη για το σοσιαλισμό τιμάμε στην πράξη καθημερινά όλους τους ήρωες, επώνυμους και ανώνυμους, που έδωσαν ως και τη ζωή τους στον αγώνα.


Από το 902.gr

Τρίτη 19 Νοεμβρίου 2013

«...η ανεργία δεν αντιμετωπίζεται με τα συστήματα εκπαίδευσης...»

Η μαθητεία των καπιταλιστών...*
 

Το σύστημα της μαθητείας ανθεί στην Ευρώπη, αναφωνεί ο αστικός Τύπος, λάθος η παραμέληση ως τώρα της τεχνικής εκπαίδευσης, λένε, ενώ ολοένα αυξάνονται τα συστήματα που σπρώχνουν τους νέους να δουλεύουν στις επιχειρήσεις μαθαίνοντας μια συγκεκριμένη δουλειά (καταρτίζονται όπως λένε), ενώ ταυτόχρονα μπορεί να φοιτούν σε σχολείο, αν δεν έχουν τελειώσει την υποχρεωτική εκπαίδευση. 

Αυτή την εκπαιδευτική διαδικασία προωθούν οι κυβερνήσεις από κοινού με τους επιχειρηματικούς ομίλους ως διέξοδο για την ανεργία των νέων. Συμπληρώνουν μάλιστα ότι ολοένα και περισσότεροι νέοι επιλέγουν τέτοια προγράμματα κατάρτισης για να μπουν στην «αγορά εργασίας».

... τα δεινά των νέων και η διέξοδος
 
Τι σημαίνουν όλα τα παραπάνω; Οτι ολοένα και περισσότερα παιδιά των λαϊκών οικογενειών δεν μπορούν να μορφωθούν γιατί η Παιδεία έγινε πανάκριβη, η κρίση χτύπησε το λαϊκό εισόδημα και ψάχνουν νωρίς για δουλειά. Αυτό ωθεί στη μαθητεία από τις ίδιες τις επιχειρήσεις γιατί βρίσκουν έτσι πάμφθηνο εργατικό δυναμικό. 

Η συγκεκριμένη μορφή κατάρτισης γίνεται για μια συγκεκριμένη ειδικότητα. Αν η επιχείρηση δεν τους χρειάζεται, για να ξαναβρούν δουλειά, θα πρέπει να επανακαταρτιστούν, σε άλλη ειδικότητα με το ίδιο καθεστώς της μαθητείας. Κατάρτιση, επανακατάρτιση, περιπλάνηση, με μισθούς πείνας, προς δόξα της αύξησης της κερδοφορίας των επιχειρήσεων. 

Τέλος, η ανεργία δεν αντιμετωπίζεται με τα συστήματα εκπαίδευσης, γι' αυτό και δεν εξαλείφεται στον καπιταλισμό. Απαιτεί κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής για να υπάρξει ανάπτυξη σε όφελος των εργαζομένων και όχι των κερδών.

Από τη στήλη  "Από...μέρα  σε...μέρα"   του Ριζοσπάστη. 

Κυριακή 17 Νοεμβρίου 2013

«...Με τον τρόπο αυτό επιθυμώ να στηρίξω το Κόμμα μου...στο δύσκολο και ηρωικό αγώνα που δίνει...για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο...».

Η διαθήκη του κομμουνιστή Γιώργη Βαρλάμου
«Στην Αθήνα σήμερα 30 Μάρτη 2012 στην κατοικία μου που βρίσκεται στην οδό Λεάγρου 23 (Δήμος Αθηναίων) εγώ, ο Γεώργιος Βαρλάμος του Δημητρίου και της Μαργαρίτας, που υπογράφω παρακάτω... »
 
Οι λέξεις αυτές γράφτηκαν από τον κομμουνιστή, μέλος του 
ΚΚΕ, Γιώργη Βαρλάμο, περίπου 1,5 χρόνο πριν το θάνατό του.

Είναι το ξεκίνημα της διαθήκης του που έγραψε με το χέρι του. Διαθήκη με την οποία δηλώνει πως αφήνει την κινητή και ακίνητη περιουσία του στο Κόμμα του, στο ΚΚΕ.

«...Με τον τρόπο αυτό επιθυμώ να στηρίξω το Κόμμα μου, του οποίου είμαι μέλος σχεδόν εβδομήντα χρόνια (70), στο δύσκολο και ηρωικό αγώνα που δίνει για την υπεράσπιση των συμφερόντων του λαού, για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. 

Το ΚΚΕ εκπροσωπεί και ενσαρκώνει τη φιλοσοφία και κοσμοθεωρία που και ο ίδιος επέλεξα να στηρίξω και να υπηρετήσω με όλες μου τις δυνάμεις και με τον τρόπο ζωής μου μέσα από τη συλλογική δράση. Έτσι θεωρώ -λέει ο ίδιος στη διαθήκη του- ότι ολοκληρώνω κι εγώ την προσφορά μου στο μεγάλο και δίκαιο αγώνα για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης και όλου του εργαζόμενου λαού από τα δεσμά της ταξικής σκλαβιάς, αγώνα που με διήγειρε και με συνεπήρε από τα νεανικά μου χρόνια και εξακολουθεί να φλογίζει την καρδιά μου μέχρι σήμερα».

Αυτά είναι τα λόγια του Γιώργη Βαρλάμου, το ύστατο χρέος -που σαν τέτοιο το ένιωθε ο ίδιος- απέναντι στο Κόμμα του, στο Κόμμα της εργατικής Τάξης.
 
Ο Γ. Βαρλάμος έφυγε από τη ζωή στις 13 Σεπτέμβρη 2013. 
Μέλος του ΚΚΕ ως το τέλος της ζωής του. Γεννήθηκε το 1922 στην Πάρο. Τα χρόνια της Κατοχής ως φοιτητής στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών οργανώθηκε στο ΚΚΕ και ανέπτυξε αντιστασιακή δράση. 
Υπήρξε μαθητής και συνεργάτης του περίφημου χαράκτη Γιάννη Κεφαλληνού. Μαζί του και με ομάδα συμφοιτητών του εργάστηκε για την  πραγματοποίηση του μνημειώδους και πρωτοπόρου για την παγκόσμια χαρακτική λευκώματος «Δέκα λευκές λήκυθοι» του Αρχαιολογικού Μουσείου της Αθήνας.  



Αφιέρωσε όλη τη ζωή και την τέχνη του στον αγώνα για να γίνει ο κόσμος καλύτερος. 

Με το έργο του βρέθηκε στο πλευρό των αδικημένων και καταπιεσμένων σε κάθε κρίσιμη στιγμή της ταξικής πάλης.

Εκτός από τα εντυπωσιακά σε όγκο και νοηματικό βάθος ζωγραφικά και χαρακτικά έργα του διέπρεψε στην καλλιτεχνική επιμέλεια και εικονογράφηση βιβλίων, καθώς και στην τέχνη της αφίσας, ειδικά της πολιτικής, όπως η διεθνώς αναγνωρισμένη αφίσα που φιλοτέχνησε το 1981 για λογαριασμό του ΚΚΕ ενάντια στην ένταξη της χώρας μας στην ΕΟΚ. Από το 1992 και μετά, είχε αποφασιστική συμβολή με την ακούραστη δουλειά του στις εκδόσεις της «Σύγχρονης Εποχής».


Ο Γιώργης Βαρλάμος «έφυγε» αφήνοντας πίσω του μια τεράστια παρακαταθήκη στην ελληνική χαρακτική και ζωγραφική. Ένα βαρύτιμο καλλιτεχνικό έργο, προϊόν του βαθιού κομμουνιστικού ανθρωπισμού του και της πάντα νεανικής και διεισδυτικής του ματιάς.

Συνειδητά και αποφασιστικά υπερασπίστηκε τον επαναστατικό χαρακτήρα του ΚΚΕ. Σε όλη του τη ζωή δεν έκανε καμιά παραχώρηση στον αντίπαλο. Η συνεπής πολιτική του στάση του κόστισε την απόρριψη -τρεις φορές- της εκλογής του ως καθηγητή χαρακτικής στη Σχολή Καλών Τεχνών...

Με το έργο του βρέθηκε στο πλευρό των αδικημένων και καταπιεσμένων σε κάθε κρίσιμη στιγμή της ταξικής πάλης... Εργάσθηκε για «έξοδο» της Τέχνης από τα σαλόνια της αστικής τάξης και με την ακούραστη δουλειά του πάλεψε για τη συμπόρευση της Τέχνης με τις ανάγκες, τα δικαιώματα, τους κοινωνικούς και απελευθερωτικούς αγώνες του λαού...

Από τον Ριζοσπάστη  Κυριακή 17  Νοέμβρη 2013.

ΑΘΑΝΑΤΟΙ



Προσκύνημα


Παρασκευή 15 Νοεμβρίου 2013

40 χρονια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου.

Βίντεο της ΚΝΕ με ανέκδοτα τραγούδια την περίοδο της δικτατορίας
 

Δείτε το σύντομο βίντεο της ΚΝΕ αφιερωμένο στα 40 χρονια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου.

Στην ιστοσελίδα της ΚΝΕ, μπορείτε ακόμα στη διεύθυνση http://kne.gr/98-featured/445-40 να ακούσετε ανέκδοτα τραγούδια της περιόδου της δικτατορίας.

Δευτέρα 11 Νοεμβρίου 2013

Μ.Α.Σ. «Ο δικός μας Νοέμβρης είναι η συνέχεια της οργάνωσης για ρήξη και ανατροπή με την κυβέρνηση, την ΕΕ, τα μονοπώλια»


Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών: Συνεχίζουμε στο 
δρόμο της σύγκρουσης με τα μονοπώλια και την ΕΕ*


Να βγάλουν συμπεράσματα, από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, από τις μέρες που φοιτητές και μεγάλο τμήμα του λαού και της νεολαίας συγκρούστηκαν με τη χούντα των συνταγματαρχών που υπεράσπιζε τα συμφέροντα των μεγαλοεπιχειρηματιών, καλεί τους φοιτητές και τους σπουδαστές το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών, με ανακοίνωσή της Εκτελεστικής Γραμματείας του, για τα 40 χρόνια από την εξέγερση του Νοέμβρη.


Όπως σημειώνει: «Ο λαός και η νεολαία δεν μπορούν να μένουν θεατές στη σφαγή τους. Με την αποφασιστική, οργανωμένη δράση τους μπορούν να βάλουν τη δική τους σφραγίδα στις εξελίξεις, να επιβάλουν το δίκιο τους με τη δική τους δύναμη, χωρίς να περιμένουν σωτήρες. Ο δικός μας Νοέμβρης είναι η συνέχεια της οργάνωσης για ρήξη και ανατροπή με την κυβέρνηση, την ΕΕ, τα μονοπώλια. 

Για να παρεμποδίσουμε το τσάκισμα της ζωής και του μέλλοντός 
μας. Για την συνολική ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής.

Οι ανάγκες μας για δωρεάν σπουδές, για μόνιμη και σταθερή δουλειά με αξιοπρεπείς μισθούς και δικαιώματα, για δωρεάν Υγεία, ξεκούραση κι ασφάλεια για το μέλλον, η ανάγκη του λαού μας για επιστήμη και έρευνα προς όφελός του, δεν χωράνε στα πλαίσια της ΕΕ και της κυριαρχίας των μονοπωλίων.  

Κρατάμε ψηλά το κεφάλι!

 Λαός και νεολαία φοβισμένοι σημαίνει θυσίες χωρίς τέλος. Αντίθετα κανένας μηχανισμός, καμιά εξουσία, όσο ισχυρή και αν φαίνεται, δεν μπορεί να υποτάξει και να νικήσει έναν αποφασισμένο και οργανωμένο λαό.

Κάνουμε στην άκρη τις φωνές της υποταγής και της ενσωμάτωσης που μιλούν για καλύτερη διαπραγμάτευση με τους δυνάστες του λαού. Είναι αυταπάτη ότι με άλλους καλύτερους διαχειριστές χωρίς και αυτοί να συγκρουστούν με την ΕΕ και τα μονοπώλια, θα ζήσουμε καλύτερα, θα γίνει η ευρωπαϊκή λυκοσυμμαχία «αρνάκι».

Η πάλη για τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις ελευθερίες του λαού πρέπει να είναι στοιχείο της πάλης ενάντια στην πολιτική που διαλύει κάθε δικαίωμα για τα συμφέροντα των μονοπωλίων και της εξουσίας τους. Η καταστολή, τα ΜΑΤ που επεμβαίνουν όπου αναπτύσσεται αγώνας, οι επιστρατεύσεις, οι διώξεις συνδικαλιστών και απεργιών, οι εισαγγελείς στα πανεπιστήμια, η κατάργηση του ασύλου, η αξιοποίηση (είτε με «άπλωμα» είτε με «μάζεμα») των ναζιστών της ΧΑ και οι προβοκατόρικες ενέργειες που στρέφονται ενάντια στο λαϊκό κίνημα, γίνονται ακριβώς για να περνά σαν οδοστρωτήρας η αντιλαϊκή πολιτική».

Το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών καλεί σε συνέχιση του αγώνα ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική κεφαλαίου-Κυβέρνησης–ΕΕ. Σε οργάνωση της πάλης σε κάθε έτος και σχολή. Σε συμμετοχή στον τριήμερο εορτασμό του Πολυτεχνείου 15-17 Νοεμβρίου και στην αντιιμπεριαλιστική πορεία στις 17 Νοέμβρη προς την Αμερικάνικη Πρεσβεία.

Κυριακή 10 Νοεμβρίου 2013

«...ένα μικρό λουλούδι κίτρινο, σαν παραμελημένο, έχει αναλάβει να πληρώσει όλα τα σπασμένα. Μαζί του κι εγώ».

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ  Ωσεί «παρών»... με νέα ποιητική συλλογή
 

Πικρό έγινε και έμεινε αλησμόνητο το σούρουπο εκείνης της μέρας. Η θλίψη αβάσταχτη για την απώλειά του. Και το κενό που άφηνε, το ξέραμε καλά, δεν θα αναπληρωνόταν ποτέ. 
 
Ήταν σαν αύριο, 11 Νοέμβρη του 1990, που ο ποιητής της Ρωμιοσύνης, ο μέγας ποιητής των πόθων και παθών του αγωνιστή λαού μας, ο αμετάκλητα κομμουνιστής, ο σύντροφος Γιάννης Ρίτσος «πέρασε» στην αθανασία με το τεράστιο σε αξία και μέγεθος ποιητικό έργο του. 
 
Έργο που αποδεικνύεται ατελεύτητο, καθώς από το 1990 και μέχρι σήμερα - 23 χρόνια μετά το θάνατό του - έρχονται στο «φως» αδημοσίευτες συλλογές του.
Αύριο, 11 Νοέμβρη, ανήμερα της επετείου του θανάτου του Γ. Ρίτσου, ο «Κέδρος» θα κυκλοφορήσει μια νέα ποιητική συλλογή του, με τίτλο «Υπερώον»

Η Έρη Ρίτσου, το πολυαγαπημένο μοναχοπαίδι του, εντόπισε αυτή την ανέκδοτη συλλογή στο αρχείο του πατέρα της (ο ίδιος προετοίμαζε την έκδοσή της) και έγραψε το Σημείωμα που - μαζί με μια «Σημείωση» του Ρίτσου - περιλαμβάνει η έκδοση του «Κέδρου».

Η πρώτη γραφή των 74 ποιημάτων της συλλογής έγινε στην Αθήνα, στο διάστημα 1 - 21/3/1985. Η δεύτερη γραφή, επίσης στην Αθήνα, από 6 Απρίλη έως 1 Μάη του ίδιου χρόνου, στον Κάλαμο. Παραθέτουμε αυτά τα στοιχεία ως μια ακόμα απόδειξη ότι ο Ρίτσος δεν ήταν «προχειρογράφος», όπως τον κατηγορούν κάποιοι από τους λογής λογής επικριτές του, αλλά δούλευε και ξαναδούλευε τα ποιήματά του. 

Σημειωτέον, εκτός από την καθημερινή - οκτάωρη μάλιστα - «άσκησή» του στην ποιητική Τέχνη, ο Ρίτσος δούλευε σχεδόν όλη τη μέρα, τόσο που θα μπορούσε να εκδίδει πέντε συλλογές ετησίως... αλλά και γι' αυτό θα κατηγορούνταν από ...καλοθελητές ως «πολυγράφος», άρα «όχι καλός ποιητής». 

Κάποιοι, μετά το θάνατό του, εκ του ασφαλούς..., διακαώς... προσπαθούν να «ανακαλύψουν» έστω και ένα ποίημά του που να εκφράζει την ιδεολογική απογοήτευσή του από το κόμμα του, το ΚΚΕ και τις σοσιαλιστικές χώρες. 

Και επειδή δεν ανακαλύπτουν κανένα, αυθαιρέτως, επιχειρούν να πείσουν εαυτούς και ομοίους τους ότι όσα ποιήματά του δεν έχουν πολιτικό θέμα και δεν εκφράζουν ευθέως την κομμουνιστική ιδεολογία του, υπονοούν την «ιδεολογική απογοήτευσή» του. Ενώ κάποιοι λυσσαλέα αντικομμουνιστές επιλέγουν την ευθεία οδό... Την απαξίωση και την απέχθειά τους για την ποίηση του Ρίτσου.

Τα ποιήματα της νέας συλλογής γράφτηκαν το 1985. Κυβερνούσε το ΠΑΣΟΚ. Τα αισθήματα του λαού μας ξελογιάζονταν από μεγάλα λόγια, ανεκπλήρωτες υποσχέσεις και την κλοπή των συνθημάτων-αιτημάτων του. 

Οι μακρόχρονοι αγώνες και πόθοι του είχαν εξαπατηθεί. 

Η εξαγορά συνειδήσεων κάλπαζε. Ανεπαισθήτως, η ελληνική κοινωνία οδηγούνταν στη σημερινή κατάσταση.

Ο Ρίτσος πάντα - και τότε - αντλούσε ερεθίσματα από την πραγματικότητα, από γεγονότα, πρόσωπα, συμβάντα, αλλά και από τα απλά πράγματα της καθημερινότητας του ανθρώπου. Τα διαισθανόταν, τα μελετούσε, τα ανέλυε διαλεκτικά και τα συμπύκνωνε ποιητικά. 

Από το μπαλκονάκι του φτωχικού σπιτιού του (όλο κι όλο δυο μικρά δωματιάκια κι ένα μικροσκοπικό κουζινάκι, σε μια λαϊκή πολυκατοικία σε υποβαθμισμένη γειτονιά, στα Κάτω Πατήσια), από το δικό του «υπερώον» (εξώστη), παρακολουθούσε τα ανθρώπινα - ορατά και αόρατα. Θλιβόταν γι' αυτό που συνέβαινε. Γι' αυτά που έβλεπε να έρχονται... και τα υπονόησε σε μερικά ποιήματα της συλλογής. 

Χαρακτηριστικό παράδειγμα το ποίημα «Απογύμνωση» (σ.σ.: Στο ποίημα υπάρχουν και βιωματικά στοιχεία. Ο Ρίτσος αγαπούσε τον καφέ και κάπνιζε πολύ. Τα λιγοστά έσοδά του προέρχονταν από τα πνευματικά δικαιώματα της ποίησής του).

 «Η σόμπα σκούριασε. / Τα μπουριά ξεφλουδάνε. / Οι τοίχοι ραγίζουν. / Στο κάδρο / ένα δέντρο ολομόναχο / πράσινο ακόμη. / Πούλησες και το ρολογάκι / του χεριού σου. / Νοθέψανε και τον καφέ. / Ενα τσιγάρο ξεχασμένο / καπνίζει στο σταχτοδοχείο. / Λοιπόν, / τόσο μεγάλο κενό / τόση στέρηση, / η ελευθερία;».

Στο ποίημα «Χώρος απορριμάτων» λέει:

«Πίσω απ' τη μάντρα, σπασμένα γυαλιά, / σπασμένες στάμνες και κονσερβοκούτια, / τα λυπημένα σκυλιά, οι άγριες γάτες, / πλήθος τσουκνίδες κι ανάμεσά τους / ένα μικρό λουλούδι κίτρινο, / σαν παραμελημένο, / έχει αναλάβει να πληρώσει / όλα τα σπασμένα. / Μαζί του κι εγώ».

Και επειδή ο Ρίτσος δεν έπαψε να τιμά όσα πίστεψε, βίωσε και υπερασπίστηκε - διαθέτοντας και την ίδια την ύπαρξή του, τη ζωή του, σε δίσεκτους καιρούς - αλλά και έμαθε να «επαγρυπνεί» ιδεολογικά - και στους φαινομενικά «καλούς καιρούς», όπως το 1985 - και εναντιωνόταν σε όσους προσπαθούσαν είτε να σφετεριστούν είτε να λησμονηθούν οι αγώνες και οι θυσίες του λαού μας για λευτεριά, ανεξαρτησία και προκοπή του, στο ποίημα «Αναδρομή» τονίζει:

«Σαπουνόπερα, λάσπη, αγριόχορτα, / σημαδεμένοι τοίχοι - /πόσοι εκτελεσμένοι. / Τα κουμπιά απ' τα σακάκια τους, / απ' τα πουκάμισά τους, / μαζεμένα / σ'ένα κουτί σιδερένιο, / κουδουνίζουν τις νύχτες. / Ράβω, ξεράβω στίχους / να τους κουμπώσω ως το λαιμό / μη μου κρυώσουν, / μη μου ξεχαστούνε, / μην ξεχαστώ μαζί κι εγώ».

Από τη στήλη "ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ" του Ριζοσπάστη.

Παρασκευή 8 Νοεμβρίου 2013

ΚΝΕ: «Με αγώνα και θυσία γράφεται η ιστορία»

Ανακοίνωση της ΚΝΕ για τα 40 χρόνια 
από την εξέγερση του Πολυτεχνείου *


Τετρασέλιδη ανακοίνωση εξέδωσε η ΚΝΕ με αφορμή τη συμπλήρωση 40 χρόνων από την εξέγερση του Πολυτεχνείου.Με το σύνθημα 

«Με αγώνα και θυσία γράφεται η ιστορία» 

Η ανακοίνωση της ΚΝΕ θα φτάσει όπου ζει, εργάζεται και σπουδάζει η νεολαία με σκοπό να αναδειχθεί, όπως αναφέρει εισαγωγικά και η ανακοίνωση, ότι «40 χρόνια απ’ τον μεγάλο ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου, το Νοέμβρη του ’73, παλεύουμε για το δικό μας μέλλον. 

Ο λαός, η νεολαία, με την αποφασιστική, την οργανωμένη δράση τους, μπορούν να βάλουν τη δική τους σφραγίδα, να επιβάλουν το δικό τους δίκιο, ενάντια στο ζυγό των μονοπωλίων, της ΕΕ, του ιμπεριαλισμού».


Ανακοίνωση της ΚΝΕ (ΕΔΩ)  για τη συμπλήρωση 
40 χρόνων από την εξέγερση του Πολυτεχνείου

*Από το 902.gr



Πέμπτη 7 Νοεμβρίου 2013

«...Ο Μαρξ έβλεπε όλη την αξία της θεωρίας του στο ότι "από την ίδια της την ουσία είναι θεωρία κριτική κι επαναστατική"».*


Ο Καρλ Μαρξ έχει τη μεγαλύτερη επιρροή 
στην επιστημονική κοινότητα διαχρονικά **
 
«...Δεν είναι εκπληκτικό ότι η διδασκαλία του Μαρξ, που εξυπηρετεί άμεσα τη διαφώτιση και την οργάνωση της πρωτοπόρας τάξης της σύγχρονης κοινωνίας, δείχνει τα καθήκοντα της τάξης και αποδείχνει ότι - λόγω της οικονομικής ανάπτυξης - είναι αναπόφευκτη η αντικατάσταση του σύγχρονου καθεστώτος με μια καινούργια τάξη πραγμάτων, δεν είναι εκπληκτικό, ότι η διδασκαλία αυτή ήταν υποχρεωμένη να κατακτά με μάχη το κάθε της βήμα στο δρόμο της ζωής. Είναι περιττό να μιλήσουμε για την αστική επιστήμη και φιλοσοφία... 
Η επιστήμη αυτή, δεν θέλει ούτε ν' ακούσει για μαρξισμό και διακηρύχνει ότι ο μαρξισμός έχει αναιρεθεί και εκμηδενιστεί…

Η διδασκαλία του Μαρξ προκαλεί σ' όλο τον πολιτισμένο κόσμο τη μεγαλύτερη εχθρότητα και το μίσος όλης της αστικής επιστήμης (και της επίσημης και της φιλελεύθερης), που βλέπει το μαρξισμό σαν μια "βλαβερή αίρεση"... Η ανάπτυξη του μαρξισμού, η διάδοση και η εδραίωση των ιδεών του μέσα στην εργατική τάξη προκαλούν αναπόφευκτα την επανάληψη και την όξυνση αυτών των αστικών επιθέσεων ενάντια στο μαρξισμό, που ύστερα από κάθε "εκμηδένισή" του από την επίσημη επιστήμη γίνεται όλο και πιο γερός, πιο ατσαλωμένος και πιο ζωτικός».***
 
«Ερευνητές του Πανεπιστημίου Bloomington της Ιντιάνα των ΗΠΑ ανέπτυξαν ένα νέο σύστημα αξιολόγησης, σύγκρισης και κατάταξης όλων των επιστημόνων

Το νέο αυτό σύστημα επιτρέπει την κατάταξη των επιστημόνων που έχουν εμφανιστεί μέχρι σήμερα στις θεωρητικές, κοινωνικές και θετικές επιστήμες με βάση την επιρροή που έχουν ασκήσει στην επιστημονική κοινότητα. 

Στην κορυφή της λίστας βρίσκεται ο θεμελιωτής του επιστημονικού σοσιαλισμού Καρλ Μαρξ.

Η νέα μέθοδος βασίζεται στο δείκτη αξιολόγησης που ονομάζουν h-δείκτη (π.χ. δείκτης 20 δείχνει ότι ένας επιστήμονας έχει δημοσιεύσει τουλάχιστον 20 βιβλία ή ερευνητικά άρθρα, στα οποία έχουν γίνει τουλάχιστον 20 αναφορές από τρίτους). Ο h-δείκτης συνυπολογίζει τις αναφορές που γίνονται σε εργασίες του προς κατάταξη επιστήμονα, από όλους τους επιστημονικούς τομείς ανεξαιρέτως, σε δημοσιεύσεις άλλων επιστημόνων.

Η μέχρι τώρα, συνεχώς ανανεώσιμη, κατάταξη περίπου 35.000 ερευνητών βασίζεται στις αναζητήσεις που έγιναν μέσα από το Google Scholar και δείχνει ότι ο επιστήμονας με τη μεγαλύτερη επιρροή είναι ο Καρλ Μαρξ στο πεδίο της ιστορίας και ακολουθείται από τον Σίγκμουντ Φρόιντ στην ψυχολογία. Στην τρίτη θέση εμφανίζεται ο θεωρητικός φυσικός Έντουαρντ Γουίτεν του Ινστιτούτου Προωθημένων Μελετών του Πανεπιστημίου Πρίνστον των ΗΠΑ. 

Η κατάταξη εμφανίζεται στην ιστοσελίδα Scholarometer η οποία αναπτύχθηκε από ερευνητική ομάδα του Πανεπιστημίου Bloomington της Ιντιάνα».

* Β. Ι. Λένιν, "Για την Πολιτιστική Επανάσταση", εκδ. ΣΕ, σελ.264.

 
***Β. Ι. ΛΕΝΙΝ "Μαρξισμός και αναθεωρητισμός", τομ. 17ος, σελ. 17.