Κυριακή 30 Ιουνίου 2013

"Η κρίση με στέλνει στα προφορικά"

Απόσπασμα* κειμένου από το  πρωτοεμφανιζόμενο και πολλά υποσχόμενο περιοδικό τέχνης ΦΑΡΜΑΚΟ [φρμκ] ΕΔΩ


Μαρία Τοπάλη, Η κρίση με στέλνει στα προφορικά *  

Στην αρχή ήταν το κείμενο. Το σιωπηλό κείμενο. Το τυπωμένο στο χαρτί. Δεν υπήρχε φωνή. Η φωνή (του ποιητή) μού φαινόταν μια παλιομοδίτικη πόζα. Ένας ναρκισσισμός εκτός τόπου και χρόνου. Μια μελοδραματική κορώνα που σκοπό είχε, το πολύ, να υποτάξει τις φιλόμουσες κορασίδες στη μάτσο-γοητεία, στην εξουσία της ποιητικής εκδοχής του «πονηρού πολιτευτή». Άλλωστε αυτός ο τελευταίος δεν ήταν που διάβαζε «και Ρίτσο και αρχαία τραγωδία»; 

Κάθε ποιητική προφορικότητα με παρέπεμπε σε έναν ξεπερασμένο, εξουσιαστικό στόμφο, σχεδόν πάντα γένους αρσενικού. Με παρέπεμπε και σε έναν συγκεκριμένο ρόλο για τον ποιητή, που και σήμερα τον αρνούμαι: τον ποιητή-ήρωα, τον γραφικό και αφελώς ρομαντικό, τον κάτοχο μιας μυστικής αλήθειας. Τον ποιητή–προφήτη– κι ας είναι όσο θέλει μεταμφιεσμένος με μοντέρνα ή με μεταμοντέρνα στολή. Η προφορικότητα, όταν άρχισα να συνειδητοποιώ τον εαυτό μου ως άνθρωπο που γράφει και δημοσιεύει, ήταν για μένα συνώνυμη με ένα καθεστώς που ποθούσα διακαώς να ανατινάξω...

...Ώσπου ήρθε –πάνω στην ώρα, φαίνεται– η κρίση. Ήρθε και, όπως ξέρουμε πλέον, εγκαταστάθηκε για τα καλά ανάμεσά μας. Για την κρίση [αίτια-αφορμές-επιπτώσεις] ο καθένας έχει και δικαιούται απολύτως να έχει τη γνώμη του. Είναι επίσης θεμιτό και φυσικό η κρίση να συσχετίζεται και να συναρτάται πολλαπλώς με την ποίηση. Εδώ θα μιλήσω για κάτι πιο πρωτογενές, που ανάγεται σχεδόν στη σφαίρα των αντανακλαστικών και του ενστίκτου. 

Η κρίση όπως ο πόλεμος, είναι καταστάσεις σοκ, καταστάσεις αποκάλυψης αποκαθήλωσης και, ενδεχομένως, κάθαρσης. Όταν οι βεβαιότητες καταρρέουν και τα περιθώρια γύρω σου στενεύουν, δεν είναι περίεργο να αναζητάς στήριγμα και καταφύγιο σε αυτό που κουβαλάς μέσα σου ως στοιχειώδες. Δεν είναι περίεργο η κρίση να προκαλεί μια ραγδαία επιταχυνόμενη αναγωγή σε – αλήθεια, σε τι; Περισσότερο από τη γλώσσα, την ταυτότητα, την όποια επινόηση, ευκολότερα και πιο αυτονόητα ανάγεται κανείς στη στοιχειώδη υλική του φύση: σώμα, φωνή, χειρονομία. 

Δοκιμάζει να δει αν αρκούν αυτά για να υπάρξει. Δοκιμάζει τα όρια και τις δυνατότητες αυτού του στοιχειώδους. Φυσικά, χωρίς να θέλω να προσδώσω τόνους περιττά δραματικούς, υπάρχει και η σκηνοθεσία του ναυάγιου, της απελπισίας, της απόγνωσης, που βοηθάνε όπως και να το κάνουμε. Υπάρχει η αναβίωση του Οδυσσέα που τον ξεβράζει η θάλασσα στο νησί των Φαιάκων και παίρνει το ρίσκο να κοιμηθεί τυλιγμένος φύλλα. Θα κρατηθεί ζωντανή η φλόγα της ζωής μέσα στο σώμα-κάρβουνο; Θα κερδίσει ο λόγος χρόνο για ένα ακόμη επεισόδιο;
Κάπως έτσι μεταλλάχθηκε η δική μου χημεία με την ίδια μου την υπόσταση: τη φωνή μου και τη σχέση μου με τον άλλον-ως-ακροατήριο. Άλλαξαν πέρα για πέρα οι δονήσεις. Ένα ζήτημα ζωής-ή-θανάτου ήρθε να εμφυσήσει την αλήθεια του μέσα στους στίχους. Για κάποιον λόγο η κρίση έβγαλε από μέσα μου ένα κάπως επιθετικό «γράφω και πολύ καλά κάνω, αν θέλετε να ξέρετε». Αυτό, με τη σειρά του, με οδήγησε σε φιλόξενες αγκαλιές-ακροατήρια, που προς μεγάλη μου έκπληξη ήθελαν και παραήθελαν να ξέρουν. Κάπως έτσι. 

Ξαφνικά, το να απαγγέλλεις έπαψε να είναι παραξενιά. Και δεν είναι ιδέα μου: το νιώθω ότι κάτι έχει αλλάξει βαθιά στον αέρα μέσα στις αίθουσες απαγγελίας. Θα το περιέγραφα σχηματικά ως αλλαγή προθέσεων και προσδοκιών. Οι ποιητές, εμείς, απαγγέλλουμε έχοντας συναίσθηση μιας κάποιας ευθύνης. Κάτι αναλαμβάνουμε με τα λόγια μας. Και ο κόσμος, οι άλλοι, που έρχονται να μας ακούσουν (εμείς συχνά και στους δυο ρόλους, απαγγέλλοντος και ακροατηρίου), έρχονται πλέον γιατί κάτι ψάχνουν να βρουν μέσα στα λόγια μας. Πιθανολογούν ότι μέσα στα λόγια αυτά μπορεί και κάτι να υπάρχει. Προσδοκούν ότι στη διάρκεια μιας απαγγελίας, εκεί και τότε, κάτι μπορεί και να συμβεί και να αλλάξει λίγο τον εαυτό, τη συνύπαρξη, δηλαδή τη ζωή την ίδια.
Το κείμενο, βέβαια, ήταν πάντα εκεί. Το ίδιο και οι ποιητές. Η φωνή, το στόμα, το σώμα, τα χέρια, η ανάσα είναι που με έναν μυστήριο τρόπο επιστρέφουν από την απουσία. Θέτοντάς μας, φυσικά, μπροστά σε νέες (παλιές) προκλήσεις...
...Θα έχουμε, άραγε, τη δύναμη να συνεχίσουμε;  

Θα αντέξουν οι φωνές μας; Τα ερωτήματα είναι εύλογα – η κρίση, άλλωστε, βγάζει στην επιφάνεια και μπόλικο οξύ, άφθονα σκουπίδια, διαχέει τη βία και τον κανιβαλισμό που παίρνουν πια μορφή χιονοστιβάδας. Η φωνή και το σώμα γράφουν ίχνη διαφορετικά από εκείνα του γραπτού κειμένου. Έχουν τη δική τους αλήθεια. Παλιά τη φοβόμουν. Η κρίση με έμαθε να την εμπιστεύομαι ολοένα και περισσότερο. 

 *Όλο το κείμενο...ΕΔΩ


Παρασκευή 28 Ιουνίου 2013

Αύριο και μεθαύριο στο Πάρκο «ΦΙΞ»

ΔΙΗΜΕΡΟ ΤΗΣ ΚΟ ΑΤΤΙΚΗΣ ΤΟΥ ΚΚΕ ΓΙΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ


Ξεκινάει αύριο στο Πάρκο «ΦΙΞ» στα Πατήσια το πολιτικό - πολιτιστικό διήμερο για Ελληνες και μετανάστες εργαζόμενους, που διοργανώνει για 13η συνεχή χρονιά η Κομματική Οργάνωση Αττικής του ΚΚΕ

Οι εκδηλώσεις κορυφώνονται την Κυριακή με ομιλία του  
Δημήτρη Γόντικα, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, στις 9 μ.μ.

Στην εξέδρα του Παιδότοπου θα φιλοξενηθεί το Σάββατο, στις 8 μ.μ., η συζήτηση για την κατάσταση στους παιδικούς σταθμούς και τα προβλήματα των παιδιών Ελλήνων και μεταναστών. 

Ο Σταμάτης Μαμμάκας, πρόεδρος του Συλλόγου γονέων και κηδεμόνων των βρεφών και νηπίων για τους παιδικούς και βρεφονηπιακούς σταθμούς του Δήμου Αθήνας, δήλωσε στο «Ριζοσπάστη» για τη συγκεκριμένη συζήτηση:

«Αυτή την περίοδο χιλιάδες νέοι γονείς αναζητούν θέση για τα παιδιά τους στους σταθμούς των Δήμων της Αττικής. Σχεδόν οι μισοί θα αποκλειστούν. Υπάρχουν μπροστά μας μια σειρά ζητήματα. Η λαϊκή οικογένεια, το οργανωμένο κίνημα στους τόπους δουλειάς και τη γειτονιά, πρέπει να παλέψουν για το δικαίωμα των παιδιών στη δημόσια και δωρεάν προσχολική αγωγή».

Αναλυτικά το πρόγραμμα του διημέρου είναι το εξής:

Αύριο Σάββατο
  • Κεντρική Σκηνή
19.45 Χαιρετισμός από την Επιτροπή Περιοχής της ΚΟΑ του ΚΚΕ.
20.00 Συζήτηση με θέμα: «Αντιρατσιστικό νομοσχέδιο και η αντιμετώπιση του φασισμού από το εργατικό κίνημα».
21.00 Προβολή του ντοκιμαντέρ «Ταξισυνειδησία».
22.00 Παραδοσιακή μουσική και χοροί της Βουλγαρίας από τον Ελληνοβουλγαρικό Σύνδεσμο πολιτισμού «Rodina».
22.30 Μουσική από την Αλβανία από το πολυφωνικό συγκρότημα Αλβανών «Lot Courbet».
23.00 Λαϊκή βραδιά με ελληνικό δημοτικό παραδοσιακό τραγούδι.

  • Εξέδρα Παιδότοπου
19.30 Αφήγηση παραμυθιού.
20.00 Συζήτηση για την κατάσταση στους παιδικούς σταθμούς και τα προβλήματα των παιδιών Ελλήνων και μεταναστών.
21.00 Παράσταση κουκλοθέατρου.

Την Κυριακή
  • Κεντρική Σκηνή
19.45 Παραδοσιακοί ελληνικοί χοροί από τη Χορευτική Ομάδα της ΚΝΕ.
20.00 Θεατρική παράσταση: «Η πτώση και η άνοδος του κ. Γκρόσαπ», από θεατρική ομάδα εργαζομένων, φοιτητών, ανέργων.
20.30 Παραδοσιακή μουσική και χοροί από το πολιτιστικό κέντρο Γεωργιανών «Ο Καύκασος».
21.00 Ομιλία του Δημήτρη Γόντικα, μέλους του Πολιτικού Γραφείου της ΚΕ του ΚΚΕ.
22.00 Λαϊκή βραδιά με το συγκρότημα «Ρωμιοσύνη».
  • Εξέδρα Παιδότοπου
19.00 Κυνήγι του Χαμένου Θησαυρού.
19.30 Μουσική παράσταση από μπαγκλαντέζικο παιδικό συγκρότημα.
20.00 Θεατρική παράσταση: «Ενας παράξενος μουσικός», των αδερφών Γκριμ.

Ριζοσπάστης, Παρασκευή 28 Ιούνη 2013  (ΕΔΩ)

Δημοκρατική Ενότητα Σκηνοθετών : Η απάντηση θα δοθεί στους δρόμους, ενωμένοι με τους εργαζόμενους, ανέργους και το λαό, διεκδικώντας τη ζωή που μας ανήκει.


Το κλείσιμο της ΕΡΤ «ταφόπλακα» και των μικρομηκάδων
Καταγγελία της «Δημοκρατικής Ενότητας Σκηνοθετών»*

«Ταφόπλακα» και στα όνειρα των νέων σκηνοθετών βάζει το κλείσιμο της ΕΡΤ, αφού είχε ειδικό πρόγραμμα χρηματοδοτήσεων για τη μικρού μήκους ταινία, ενώ ανάστατοι γενικά είναι οι κινηματογραφιστές.

Η «Δημοκρατική Ενότητα Σκηνοθετών» καταγγέλλει την κυβέρνηση για το κλείσιμο της ΕΡΤ, σημειώνοντας ότι, «θέλουν να χειραγωγήσουν ό,τι απόμεινε, εκποιώντας την με πραξικοπηματικές ενέργειες σε ιδιωτικά χέρια» Καλεί τους εργαζόμενους της ΕΡΤ «να μη σκύψουν ούτε στιγμή το κεφάλι, να αντέξουν στην ανυποχώρητη πάλη τους ενάντια στην πολιτική που τους πετάει στο δρόμο». 

Προσθέτουν ότι το κλείσιμο της ΕΡΤ «για εμάς τους σκηνοθέτες σηματοδοτεί δραματική αύξηση της ανεργίας στον κλάδο. Είναι ένα αυταρχικό χτύπημα στο μοναδικό δημόσιο φορέα που έστω στο ελάχιστο εξασφάλιζε την υλική υποστήριξη προς τους δημιουργούς του οπτικοακουστικού τομέα. Σε αυτό το έργο, όμως, δεν θα μας βρουν θεατές. Εμείς επιλέγουμε το δρόμο του συλλογικού αγώνα. Στον πόλεμο που εξαπολύουν η κυβέρνηση και το κεφάλαιο απαντάμε με πόλεμο. Συντονισμένα, συλλογικά, ανυποχώρητα».
 

Καλεί όλους τους σκηνοθέτες και δημιουργούς, αλλά και όλους τους εργαζόμενους σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, τους άνεργους, «να πρωτοστατήσουν στην οργάνωση συντονισμένων και καλά προετοιμασμένων αγώνων με τη μεγαλύτερη δυνατή συμμετοχή, διάρκεια και αποτελεσματικότητα (...) Στη γενικευμένη τους επίθεση θα πρέπει να συναντήσουν μια ενιαία απάντηση».
 

Το σωματείο των σκηνοθετών ταινιών μικρού μήκους, το «μικρό», καταγγέλλει την κυβέρνηση για το κλείσιμο της ΕΡΤ, σημειώνοντας ότι είναι «η ταφόπλακα για οποιαδήποτε κρατική ενίσχυση στον τομέα του κινηματογράφου και ειδικότερα σε ένα μη εμπορικό δημιούργημα, όπως η ταινία μικρού μήκους».
Το «μικρό» σημειώνει ότι «όπως πρωτοστάτησε για τη δημιουργία του προγράμματος "μικροφίλμ" (σ.σ. πρόγραμμα χρηματοδότησης ταινιών μικρού μήκους) από την ΕΡΤ, έτσι και σήμερα βρίσκεται δίπλα στον αγώνα που δίνουν οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ, έχοντας στο πλάι εργαζόμενους από όλους τους κλάδους, ανέργους. Καταλαβαίνουμε όλοι εμείς που ασχολούμαστε με την ταινία μικρού μήκους τι σημαίνει το κλείσιμο της ΕΡΤ. Πλέον η δημιουργία θα αποτελεί ένα απατηλό όνειρο (...) Η μόνη απάντηση θα δοθεί στους δρόμους, ενωμένοι με τους εργαζόμενους, ανέργους και το λαό, διεκδικώντας τη ζωή που μας ανήκει».

*Ριζοσπάστης, από τη στήλη "ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ" Πέμπτη 27 Ιούνη 2013.

Πέμπτη 27 Ιουνίου 2013

ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟ ΕΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΤΕΧΝΩΝ: Διοργανώνει έκθεση με θέμα «Τέχνη και Αντίσταση».

Τάσσος (Αλεβίζος)  Η Συνέλευση των Καπεταναίων 
(Προσχέδιο για ξυλογραφία 200Χ400 εκ.)

Στη διοργάνωση μεγάλης έκθεσης το 2014 με τίτλο «1936 - 2013 - Τέχνη στην Αντίσταση» προσανατολίζεται το Επιμελητήριο Eικαστικών Τεχνών Ελλάδος, θέλοντας «να τιμήσει τους αγώνες του λαού και τη συμμετοχή των εικαστικών καλλιτεχνών από την δικτατορία του Μεταξά μέχρι και σήμερα» και, παράλληλα, «με την παρουσίαση σύγχρονης εικαστικής δημιουργίας, γίνεται μια καταγραφή της εικαστικής δημιουργίας καλλιτεχνών που συμμετείχαν σε αυτή», όπως αναφέρει στην ανακοίνωσή του.


Επειδή η πλειοψηφία των καλλιτεχνών που έδρασαν και δημιούργησαν στην μεταξική δικτατορία, στο έπος της Εθνικής Αντίστασης, στο Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας, σε φυλακές και εξορίες, στην απριλιανή δικτατορία δεν ζει σήμερα, το ΕΕΤΕ απευθύνει κάλεσμα προς τους συγγενείς τους να βοηθήσουν στην καταγραφή εκείνων των έργων.

Το ΕΕΤΕ «θεωρεί χρέος του τη συγκέντρωση και έκθεση του σχετικού αρχειακού υλικού που υπάρχει και που χρόνια μένει στα συρτάρια, να καταθέσει τις μαρτυρίες που έχουν καταγραφεί, να δώσει στο κοινό πληροφορίες για άγνωστες πτυχές της ζωής εικαστικών καλλιτεχνών της περιόδου 1936-1974, όσο και το να δώσει στο κοινό έργα που εκφράζουν στο σήμερα την ανάγκη Αντίστασης στην ολοένα και σκληρότερη σημερινή πραγματικότητα».

Παρακαλεί όσους έχουν σχετικό υλικό (καλλιτεχνικά έργα, σχέδια, σκίτσα, γράμματα και φωτογραφίες εικαστικών καλλιτεχνών) να απευθυνθούν μέχρι 1/12/2013 στα γραφεία του ΕΕΤΕ (Βαλτετσίου 42, Εξάρχεια), στο φαξ 210.3301.408, και στην ηλεκτρονική διεύθυνση chafartg@otenet.gr, με την ένδειξη «για τη διοργάνωση "Τέχνη και Αντίσταση"».

Ριζοσπάστης, Σάββατο 22 Ιούνη 2013, από την στήλη, "ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ" (ΕΔΩ)

Τρίτη 25 Ιουνίου 2013

«Ο Φώντας» από τον θίασο «Βήματα» σε καλοκαιρινή περιοδεία



Ο θίασος «Βήματα» της Ελένης Γερασιμίδου και του Αντώνη Ξένου θα παρουσιάσει το καλοκαίρι σε περιοδεία το έργο του Μήτσου Ευθυμιάδη «Ο Φώντας», που αποτελεί έναν από τους μικρούς «θησαυρούς» της σύγχρονης ελληνικής δραματουργίας.

Με αφορμή τη σχέση ενός ζευγαριού, του Βούλη και της Αριστέας, ο Μήτσος Ευθυμιάδης με συγγραφική μαεστρία ανέδειξε τη σχέση του εκμεταλλευτή και του εκμεταλλευομένου. 

Ο Βούλης, ένας άχρηστος σύζυγος, 
παρασιτεί εις βάρος της Αριστέας.

Συντηρεί και παρατείνει την κατάσταση αυτή προς όφελός του, χρησιμοποιώντας διάφορα τεχνάσματα παραπλάνησης. Ένα από αυτά είναι και ο Φώντας. Πρόσωπο ανύπαρκτο, όμως κεντρική αναφορά του έργου. Ο «Φώντας» συμβολίζει τις φρούδες ελπίδες, τις ανεκπλήρωτες υποσχέσεις, τις αυταπάτες, οτιδήποτε προβάλλει ως κοινωνικό εμπόδιο στην εξέλιξη του ανθρώπου και της κοινωνίας.
 
Δέκα χρόνια μετά τον θάνατο του Μήτσου Ευθυμιάδη (2003), το έργο του αποκαλύπτει τη διαχρονική του αξία, τους πολιτικούς συμβολισμούς του. Στη σκηνική μεταφορά του «Φώντα» σήμερα είναι αναγκαίο να τονιστεί αυτή η συμβολική του διάσταση με λιτά σκηνικά και εκφραστικά μέσα και με τη θεατρική επαγρύπνηση ηθοποιών και κοινού. Έτσι η παράσταση προσφέρεται ως ακατέργαστη πρώτη ύλη που πρέπει να την επεξεργαστεί το ίδιο το κοινό. Αυτός είναι ο στόχος της σκηνοθετικής γραμμής, την οποία υπογράφει η Αγγελική Ξένου.

Στα πλαίσια της σκηνοθετικής αντίληψης για το ανέβασμα του έργου, ο θίασος «Βήματα» συνεργάζεται με το συγκρότημα «KollektivA», για τη σύνθεση πρωτότυπης μουσικής.
 
Σκηνικά-κοστούμια: Κώστας Βελινόπουλος

Στους ρόλους της Αριστέας και του Βούλη η  
Ελένη Γερασιμίδου και ο Αντώνης Ξένος.

Το πρόγραμμα Ιουλίου έχει ως εξής: 8-7 Ανοιχτό Θέατρο Αντώνης Καλογιάννης, Καισαριανή ώρα 9 μ.μ., είσοδος ελεύθερη. 

18-7 Διεθνές Φεστιβάλ Πέτρας ώρα 9.30 μ.μ, γενική είσοδος 10 ευρώ, φοιτητές-μαθητές-συνταξιούχοι 8 ευρώ, άνεργοι δωρεάν με την επίδειξη της κάρτας, διατίθενται και εισιτήρια ΟΓΑ. 

20-7 Αποθήκες Μεταλλείων Λιμεναρίων Θάσου, ώρα 9.15 μ.μ. 21-7 θέατρο Χελιδονόπετρας Μαρώνεια, γενική είσοδος 10 ευρώ φοιτητές-μαθητές-συνταξιούχοι 8 ευρώ. 

Και έπεται συνέχεια στη Χρυσούπολη, την Ηγουμενίτσα, το Όριο Εύβοιας, το Καρπενήσι, κ.ά.

Ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες θεατρικούς συγγραφείς, ο Μήτσος Ευθυμιάδης γεννήθηκε στην Αθήνα... (Περισσότερα στο 902.gr) 

Κυριακή 23 Ιουνίου 2013

Αναδρομική έκθεση του Γιώργου Μήλιου




«ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΗΛΙΟΣ Ζωγραφική, χαρακτική, φωτογραφία και σχέδια (από το 1960 έως το 2013)», τιτλοφορείται η έκθεση που παρουσιάζει (έως 28/7) το Μουσείο Μπενάκη (Πειραιώς 138).
 
Η έκθεση περιλαμβάνει περισσότερα από 100 αντιπροσωπευτικούς πίνακες και μια σειρά επιλεγμένων χαρακτικών και σχεδίων της πενηντάχρονης καλλιτεχνικής πορείας του ζωγράφου και πρώην καθηγητή της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών Αθήνας.

Ο Γιώργος Μήλιος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1935. Σπούδασε στην ΑΣΚΤ με υποτροφία, ως πρώτος επιτυχών, απ' όπου αποφοίτησε το 1962 με 5 επαίνους. Συνέχισε τις σπουδές του στη χαρακτική και λιθογραφία στην Ecole des Beaux Arts του Παρισιού. Εργάστηκε ως ζωγράφος - συντηρητής στο Βυζαντινό Μουσείο Αθηνών και στη Μονή του όρους Σινά. Το 1985 διορίσθηκε ως λέκτορας στο ΕΜΠ. Το 1988 εκλέχθηκε τακτικός καθηγητής στη Σχολή Καλών Τεχνών του ΑΠΘ και το 1996 καθηγητής χαρακτικής στην ΑΣΚΤ Αθήνας.

Η ενστικτώδης ζωγραφική του Γιώργου Μήλιου εκφράζει τον κόσμο των συναισθημάτων και την προσπάθεια του καλλιτέχνη να καταστήσει ορατό το φαντασιακό. Σε όλες τις περιόδους της δουλειάς του, αλλάζει σχήματα και φόρμες, επιχειρώντας να κατακτήσει μια πολύπλοκη και δυναμική έκφραση. Ισως, αναζητώντας την υπέρβαση της πραγματικότητας, για να αγγίξει μια άλλη πιο ελπιδοφόρα αλήθεια για τον κόσμο. 

Επίσης, τον απασχόλησε η αλληλεπίδραση μεταξύ των ζωγραφικών σημείων και του κενού χώρου, ενώ άντλησε και «ερεθίσματα» από την κινεζική φιλοσοφία του «ζεν». Ο Μήλιος θεωρεί «ότι στην κινεζική ζωγραφική μια κηλίδα από μελάνι μοιάζει μ' ένα βράχο που πέφτει από βουνό». Η αίσθηση ανάμεσα στο πραγματικό και το μη συγκεκριμένο τροφοδοτεί την εικαστική φαντασία του. Στο έργο του κυριαρχεί ο γρίφος, που όμως υπονοεί τη σκέψη και το βάθος των αισθημάτων του. Η εικαστική «γλώσσα» του Γιώργου Μήλιου δεν προσφέρει μια και μόνη μέθοδο «ανάγνωσης», αλλά πολλούς τρόπους διερεύνησής της.


Στον ομότιτλο κατάλογο της έκθεσης τα κείμενα για τον καλλιτέχνη υπογράφουν οι εικαστικοί καλλιτέχνες Βλάσης Κανιάρης, Χρόνης Μπότσογλου, Αλέκος Φασιανός, Θανάσης Μουτσόπουλος, Θεοδόσης Μήλιος, ο Τάκης Μαυρωτάς (επιμελητής της έκθεσης και του καταλόγου) και ο ίδιος ο ζωγράφος, ο οποίος γράφοντας για τη δουλειά του, μεταξύ άλλων αναφέρει:
 «Η ζωγραφική μου πρακτική δεν είναι σταθερή. Αλλάζει από έργο σε έργο. Ως ζωγράφος είχα εμπιστοσύνη σε όσα ανακάλυπτα μόνος μου και τελικά πιστεύω ότι ο καθένας τα ξανα-ανακαλύπτει όλα και από την αρχή. Ο ζωγραφικός μου χώρος βρίσκεται έξω από τη συμβατική διάκριση των δύο ή τριών διαστάσεων. Στην προσπάθειά μου να δώσω πλαστική αξία στο έργο μου, αναζητώ την πλαστική αξία των σχημάτων, αυτή καθ' αυτή. Δεν ξέφυγα από τις καταβολές μου. Ο πατέρας μου ήταν τσαγκάρης. Ο Ντύρερ δούλεψε χρυσοχοΐα, ο Ζωρζ Μπρακ ελαιοχρωματιστής με τον πατέρα του - θυμηθείτε τις απομιμήσεις ξύλου στα κυβιστικά του έργα ή όταν έβαζε με τη σπάτουλα στο χρώμα, χώμα από τις γλάστρες. Ο μεγάλος αρχιτέκτονας Γκαουντί δούλεψε τον πηλό με τον πατέρα του, που ήταν κεραμίστας. Κοιτάξτε την Κατεντράλ του στη Βαρκελώνη, δείτε ψηλά στους πύργους και θα βρείτε αυτά τα βιώματα. Δουλέψτε διαμέσου του πράγματος».

Ο επιμελητής της έκθεσης σημειώνει ότι «ο Μήλιος κατέχει σε βάθος τα μυστικά της ζωγραφικής και τις επίπονες τεχνικές της χαρακτικής. Η δουλειά του, με τόλμη και νηφαλιότητα, διακρίνεται για την αυστηρή λιτότητα, την αυθόρμητη ταχύτητα, την ανεπιτήδευτη έκφραση, τη διαρκή αγωνία του να βρει νέες πλαστικές λύσεις και διεξόδους. Θεωρεί ως βάση της δουλειάς του το δυνατό σχέδιο και αντιμετωπίζει το χρώμα ως συμπληρωματικό στοιχείο. Συνειδητά αποφεύγει την επίδειξη δεξιοτεχνίας και κάθε αφηγηματική περιγραφή, δίνοντας προτεραιότητα στη ζωτικότητα της ύλης, ώστε η ύλη στον κάθε πίνακα να μοιάζει ζωντανή και να προκαλεί αβίαστα αισθήματα. Κάθε έργο του αποκαλύπτει μια διαφορετική πλαστική ιστορία, πολλές φορές με αίσθηση χιούμορ, αφού έκδηλα σαρκάζει τη μη πνευματικότητα της εποχής μας. Υπάρχουν, βέβαια, στη ζωή όνειρα και εφιάλτες, και αυτά καθρεφτίζονται στη ζωγραφική και τη χαρακτική του σαν συνέπεια των οραματισμών του». 

 
Ριζοσπάστης , ΕΝΘΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ: "7 ΜΕΡΕΣ ΜΑΖΙ", 
Κυριακή 23 Ιούνη 2013.

Συνέντευξη του Δημήτρη Κουτσούμπα στο «Βήμα της Κυριακής»

Συνέντευξη στην εφημερίδα «Βήμα της Κυριακής» παραχώρησε 
ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας.*
 
Στην ερώτηση:  Λέγεται ότι η Αριστερά έχασε τον πόλεμο, κυριάρχησε όμως μεταπολεμικά με το πνεύμα, με τον πολιτισμό, με τις ιδέες. Πόσο λείπουν σήμερα μεγάλες φυσιογνωμίες στο χώρο των ιδεών και του πολιτισμού και γιατί μέσα σε αυτή την κρίση που αναζητούμε μια διέξοδο δεν έχουν αναδειχθεί τέτοιες προσωπικότητες όπως υπήρχαν στα δικά σας χρόνια ή στους παλιότερους που ζήσανε τη δεκαετία του 60. Από τον Ρίτσο και τον Θεοδωράκη… μέχρι...


 
Ο Δημ. Κουτσούμπας είπε: «Μη μας διαφεύγει, ότι οι συγκεκριμένοι που αναφέρατε δεν ήταν γενικά κι αφηρημένα κάποιες τυχαίες προσωπικότητες που ένωσαν τον κόσμο, την κοινωνία, έτσι όπως πιστεύουν σήμερα ορισμένοι. Δεν πρέπει να αποσπαστούμε από την ιστορική πραγματικότητα που λέει ότι ο Γ. Ρίτσος, για παράδειγμα, φυλακίστηκε, εξορίστηκε και βασανίστηκε. Ο Μ. Θεοδωράκης το ίδιο. 

Μια σειρά άλλες προσωπικότητες, του θεάτρου Κατράκης, Τζαβαλάς, Βεάκης, Καρούσος, από τη λογοτεχνία, από την επιστήμη, η Έλλη η Αλεξίου, η Ρόζα Ιμβριώτη, ο Γιάννης Ιμβριώτης, όλοι αυτοί διώχτηκαν, ο Πέτρος ο Κόκκαλης που πέθανε πρόσφυγας στο εξωτερικό, στη Λαοκρατική Γερμανία γιατί συμμετείχε από την αρχή ως στέλεχος του Κόμματος στην κυβέρνηση του βουνού, στο Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας, ήταν κορυφή στην επιστήμη του, ως γιατρός. 

Αυτοί έβαλαν τη σφραγίδα τους αλλά δεν ήταν "ήρωες εθνικοί" τότε. Ήταν ήρωες του λαού, ως γνήσια παιδιά του, γιατί συμμετείχαν στην ταξική πάλη, στους αγώνες και διώχτηκαν γι’ αυτό. Άλλο ότι το έργο τους έγινε καθολικό και αναγνωρίσιμο και τους βγάζει το καπέλο ο οποιοσδήποτε. 

Αλλά και πάλι, κοιτάξτε να δείτε, υπάρχει μια φιλολογία ή παραφιλολογία γι’ αυτό που λέγεται ότι "κυριάρχησε η αριστερά" κλπ. Δεν είναι έτσι. Δεν συμφωνώ γιατί και η αστική τάξη, πολιτικό σύστημα και τα κόμματά της τη δεκαετία του ’60 και του ’70 και του ‘80, ενσωμάτωσαν πλευρές θεωριών, ιδεών και του έργου και αυτών των προσωπικοτήτων σε μια προσπάθεια, προβάλλοντας μάλιστα τις πιο "ανώδυνες", γι’ αυτούς, από το έργο τους, αφαιρώντας τους το ταξικό στοιχείο, το εργατικό στοιχείο, το στοιχείο της πάλης, της συμμετοχής δηλαδή στους εργατικούς αγώνες και σε όλο αυτό το κίνημα, σε μια προσπάθεια χειραγώγησης εργατικών, λαϊκών συνειδήσεων. 

Δεν σας κάνει εντύπωση που όλες οι εκδηλώσεις που γίνονται, εκτός από αυτές που οργανώνει το ΚΚΕ ή λαϊκές οργανώσεις, κρύβουν ότι ο Ρίτσος ήταν κομμουνιστής; Ή ότι το έργο του Ρίτσου ήταν συνδεδεμένο με την ίδια την πάλη του εργαζόμενου λαού μας, του κινήματος, της αντίστασης, του Δημοκρατικού Στρατού κτλ; Αποκρύβεται, πιάνουν επιμέρους πλευρές και σε βάρος δηλαδή της ουσίας, της τέχνης». 


Πέμπτη 20 Ιουνίου 2013

Πολιτικό και Πολιτιστικό Διήμερο Ελλήνων και ξένων εργαζομένων.




Πολιτικό και Πολιτιστικό Διήμερο Ελλήνων και ξένων εργαζομένων.

Διοργανώνει η Κομματική Οργάνωση Αττικής 
του ΚΚΕ στο Πάρκο ΦΙΞ στις 29 και 30 Ιούνη. 


Πολιτικό - Πολιτιστικό Διήμερο Ελλήνων και μεταναστών εργαζομένων διοργανώνει το Σάββατο 29 και την Κυριακή 30 Ιούνη η Κομματική Οργάνωση Αττικής (ΚΟΑ) του ΚΚΕ, στο πάρκο ΦΙΞ στα Πατήσια. Οι εκδηλώσεις του Διημέρου θα κορυφωθούν την Κυριακή 30 Ιούνη, με την ομιλία του Δημήτρη Γόντικα, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

«Κέρδη βουτηγμένα στων εργατών το αίμα, σε όλη την Ελλάδα και τη Μανωλάδα»... Με προμετωπίδα αυτό το σύνθημα, η ΚΟΑ καλεί εργαζόμενους και ανέργους να πάρουν μέρος στις φετινές εκδηλώσεις του Διημέρου.

«Έλα σε επαφή με το ΚΚΕ, άκουσε, μάθε την πρότασή του. Αυτή που ενώνει όλους τους βιοπαλαιστές κάτω από ένα στόχο. Την οργάνωση και την πάλη απέναντι στον κοινό αντίπαλο. Απέναντι στους πλούσιους, τα μεγάλα αφεντικά και τις μεγάλες επιχειρήσεις. Απέναντι στην τάξη των καπιταλιστών που βγάζει αμύθητα κέρδη από το δικό μας ιδρώτα, ακόμα και τώρα, που ο καπιταλισμός βρίσκεται σε περίοδο κρίσης. Που χρησιμοποιεί κάθε μορφή βίας όταν οι εργάτες ζητούν το δίκιο τους, όπως έγινε και στη Μανωλάδα», σημειώνει η ΚΟΑ στην ανακοίνωσή της.

Στα πλαίσια των εκδηλώσεων του Διημέρου θα πραγματοποιηθούν συζητήσεις, μουσικά και χορευτικά αφιερώματα από ομάδες Ελλήνων και μεταναστών, προβολή του ντοκιμαντέρ «Ταξισυνειδησία», προβολές ταινιών και παραστάσεις, ενώ στο χώρο θα λειτουργεί παιδότοπος με πλούσιες δραστηριότητες.

Αναλυτικά, το πρόγραμμα (ΕΔΩ) του διημέρου έχει ως εξής:...

Κροκοδείλια δάκρυα για το δράμα των ξεριζωμένων.

 
 Ρεκόρ 20ετίας η αύξηση των προσφύγων.
 
Η συνεχής όξυνση των ιμπεριαλιστικών πιέσεων και επεμβάσεων σε νευραλγικές περιοχές του πλανήτη, κυρίως σε Μέση Ανατολή, ανατολική Αφρική και Κεντρική Ασία, πολλαπλασιάζουν δραματικά τον αριθμό των προσφύγων διεθνώς με αποτέλεσμα μόνον μέσα στο 2012 να εγκαταλείψουν εστίες και πατρίδες πάνω από 7.500.000 άνθρωποι.
 
Τα τελευταία στοιχεία της Υπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, (όπου δεν συμπεριλαμβάνονται πληροφορίες για τις εκατοντάδες χιλιάδες προσφύγων από τη Συρία που δημιουργήθηκαν φέτος) είναι χαρακτηριστικά, αφού διαπιστώνεται αριθμός-ρεκόρ του αριθμού των προσφύγων διεθνώς από το 1994. Το 55% των προσφύγων προέρχεται μόλις από πέντε χώρες, (Αφγανιστάν, Συρία, Σομαλία, Ιράκ και Σουδάν), ενώ νέες εστίες προσφύγων δημιουργούνται σε Μάλι, ΛΔ Κονγκό, Ν. Σουδάν και Αιθιοπία.

Ο επικεφαλής του οργανισμού, Αντόνιο Γκουτέρες, δήλωσε χαρακτηριστικά ότι κάθε τέσσερα δευτερόλεπτα δημιουργείται τουλάχιστον ένας πρόσφυγας και ότι ως το τέλος του 2012 ο αριθμός των ξεριζωμένων προσφύγων ήταν πάνω από 45.200.000 άτομα σε σχέση με τα 42.500.000 που ήταν στο τέλος του 2011.

Ανακοίνωση της Δημοκρατικής Συσπείρωσης (Περισσότερα διαβάστε ΕΔΩ)

Τετάρτη 19 Ιουνίου 2013

ΚΝΕ: Διήμερο γνωριμίας με την πάλη, τα μαχητικά αθλήματα και τις πολεμικές τέχνες



Βίντεο από τις αθλητικές εκδηλώσεις που πραγματοποίησε η ΚΝΕ στις 15-16 Ιούνη στο κλειστό γυμναστήριο "Νίκος Παξιμαδάς", στην Πετρούπολη.

Στις εκδηλώσεις συμμετείχαν:
Ελληνική Ομοσπονδία Φιλάθλων Πάλης (ΕΟΦΠ).
Ελληνική Ομοσπονδία Παγκρατίου Αθλήματος (ΕΟΠΑ).
Ελληνική Φίλαθλος Ερασιτεχνική Ομοσπονδία Ζίου Ζίτσου (ΕΦΕΟΖΖ).

Σάββατο 15 Ιουνίου 2013

Σημάδεψε τον ελληνικό πολιτισμό


ΜΑΝΟΣ   ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ
Δεκαεννέα χρόνια από το θάνατο του μεγάλου συνθέτη

Υπήρξε δημιουργός ασυμβίβαστος και πρωτοπόρος, που συνέδεσε τη λόγια με τη λαϊκή μουσική, δημιουργώντας έτσι ένα «νέο» ήχο, ένα «νέο» τραγούδι που έχει τις ρίζες του τόσο στην Ανατολή όσο και στη Δύση. 

Ο Μάνος Χατζιδάκις, με την υψηλή αισθητική και την προσωπική ευαισθησία του, την οξεία κριτική ματιά του, την αγάπη του για το λαό και με την απόφασή του να μη συμβιβαστεί με την εξουσία και τις απαιτήσεις της, μπόρεσε να αποτυπώσει με κριτικό ρεαλιστικό τρόπο την ελληνική κοινωνία, καταθέτοντας ένα έργο σπουδαίο, πολύτιμο, μοναδικό. 

Αυτές τις μέρες συμπληρώνονται δεκαεννέα χρόνια από εκείνο το απόγευμα της 15ης Ιουνίου του 1994, που «άρχισε το ταξίδι του προς τα άστρα». Η απουσία του πικρή. Η «παρουσία» του πάντα φωτεινή. Ο Μάνος Χατζιδάκις είναι εδώ, θα είναι πάντα εδώ όσο υπάρχουν άνθρωποι που τραγουδούν τα τραγούδια του, που διψούν για ομορφιά, που αντιστέκονται, ελπίζουν και αγωνίζονται για μια ανθρώπινη κοινωνία.

Ο Μάνος Χατζιδάκις, δημιουργός που έβαλε τη σφραγίδα του στον πολιτισμό μας, υπήρξε πάνω απ' όλα κορυφαίος αναμορφωτής του ελληνικού τραγουδιού, δρομολογώντας το σε νέους μουσικούς ορίζοντες. 


«Το τραγούδι», έλεγε, «δεν είναι σύνθημα ή πράξη εκτονώσεως. Ούτε μαστίχα για το στόμα αθλητικών εφήβων ή συντροφιά νυχτερινή για οδηγούς ταξί και φορτηγών. Είναι μια μαγική στιγμή κι εγώ ένας πανηγυριώτης μάγος εκπρόσωπός σας - αφού γεννήθηκα τον ίδιο καιρό με σας και μες στον ίδιο χώρο - που θα φωτίσω τις κρυφές αθέατες γωνιές σας, θα σας εκπλήξω, θα σας γεμίσω ερωτήματα και μελωδίες που ίσως γεννούν δικές σας και θα μεταφερθούν στο σπίτι σας, έτσι που να κοπεί ο ύπνος σας και να χαθεί για πάντα - αν είναι δυνατόν- ο εφησυχασμός σας...».

Ο ίδιος έλεγε, πως «η τέχνη του τραγουδιού αποτελεί κοινωνικό λειτούργημα... Η τέχνη υπάρχει, διότι ανατέμνει τη λειτουργία του ανθρώπου. Του κινητοποιεί τις ευαισθησίες του. Τις αληθινές του ευαισθησίες. Οχι τις επικαιρικές. Η τέχνη συμπληρώνει τον άνθρωπο, τον βοηθά να αισθανθεί, έστω και για λίγο, προς τα πού πρέπει να τείνει. Η μεγάλη τέχνη εννοώ». Και πίστευε «στο τραγούδι που μας αποκαλύπτει και μας εκφράζει εκ βαθέων και όχι σ' αυτό που κολακεύει τις επιπόλαιες και βιαίως αποκτηθείσες συνήθειές μας»

Πρωτοπόρος και ασυμβίβαστος
Πνεύμα ανήσυχο, που αντιτάχθηκε στους κρατούντες, στην όποια κολακεία και αναρρίχηση, ο Μάνος Χατζιδάκις αντιπαρατέθηκε σ' όλη τη ζωή του στην εμπορευματοποίηση και στον εκχυδαϊσμό της τέχνης. 

«Αδιαφορώ για τη δόξα. Με φυλακίζει μες στα πλαίσια που καθορίζει εκείνη και όχι εγώ», έλεγε. Ο μεγάλος δημιουργός υπήρξε εχθρός της σοβαροφάνειας και των παγιωμένων αντιλήψεων, λάτρης της «νεότητας» και της συνεχούς αμφισβήτησης: «Περιφρονώ αυτούς που δε στοχεύουν στην αναθεώρηση και στην πνευματική νεότητα, τους εύκολα "επωνύμους" πολιτικούς και καλλιτέχνες, τους εφησυχασμένους συνομηλίκους, τη σκοτεινή και ύποπτη δημοσιογραφία, καθώς και την κάθε λογής χυδαιότητα», σημείωνε.

Για τον μεγάλο αναμορφωτή του ελληνικού τραγουδιού, όπως είχε αναφέρει σε συνέντευξή του στο «Ρ» (27/5/90), «λαϊκό είναι ό,τι ασχολείται με τον άνθρωπο και προέρχεται από τον άνθρωπο». Κι ο ίδιος δεν δίστασε σε μια δύσκολη εποχή ν ' αναδείξει το ρεμπέτικο τραγούδι και τους δημιουργούς του, τον πλούτο της ζωής και δημιουργίας του λαού.

Με την παρουσία και την προσφορά του ο Μάνος Χατζιδάκις σημάδεψε καθοριστικά τον πολιτιστικό βίο της Ελλάδας. Το σπάνιας ομορφιάς, ποιότητας και αξίας έργο του, βασισμένο στον πλούτο των πηγών της λαϊκής ευαισθησίας, έδωσε μια ξεχωριστή διάσταση στη σύγχρονη μουσική δημιουργία. Σε αυτό το πολυεπίπεδο έργο μεγάλο μέρος κατέχει το τραγούδι, στο οποίο η προσφορά του συνθέτη είναι ανεκτίμητη και ανεπανάληπτη. Ο μελωδός της ελληνικής ψυχής, άσκησε μεγάλη επίδραση στην εξέλιξη του τραγουδιού στη χώρα μας, επηρεάζοντας βαθύτατα πάρα πολλούς συνθέτες και τραγουδοποιούς, που ακολούθησαν.


Η μοναδική ικανότητα του Μάνου Χατζιδάκι στη μελωδική έμπνευση, ήταν ίσως το μυστικό της τέχνης του, που μας χάρισε τραγούδια με χρώμα, φως, ψυχή. Τραγούδια διαχρονικά και κλασικά που σημάδεψαν γενιές κι έχουν νικήσει το χρόνο. Εξάλλου, όπως ο ίδιος έλεγε «τα καλά τραγούδια δε λησμονιούνται. Μάλιστα, μερικές φορές αποκαλύπτονται ολοκαίνουρια σαν βρεθεί μια μαγική φωνή να τα ξαναγεννήσει, τραγουδώντας τα».

Ανάμεσα στους αξεπέραστους κύκλους έργων του είναι οι: «Οδός Ονείρων», «Δεκαπέντε εσπερινοί», «Χαμόγελο της Τζοκόντα», «Μυθολογία», «Καπετάν Μιχάλης», «Αντικατοπτρισμοί», «Μεγάλος Ερωτικός», «Αθανασία», «Σκοτεινή μητέρα», «Η εποχή της Μελισσάνθης», «Οι μπαλάντες της οδού Αθηνάς», «Αμοργός», κ.ά. Εκτός από τα πολλά, υπέροχα τραγούδια που μας δώρισε ασχολήθηκε παράλληλα με τον κινηματογράφο, συνθέτοντας μουσική για 80 ελληνικές και ξένες ταινίες.

Προσωπικότητα πολύπλευρη και πολυδιάστατη, δημοσίευσε τα βιβλία με ποιήματα και σχόλια: «Μυθολογία», «Μυθολογία Δεύτερη», «Τα σχόλια του Τρίτου» και «Ο Καθρέπτης και το Μαχαίρι». Ίδρυσε και διηύθυνε την Πειραματική Ορχήστρα Αθηνών (1964-'67), το καφεθέατρο «Πολύτροπο», τις Μουσικές Γιορτές στα Ανώγεια Κρήτης και τους Μουσικούς Αγώνες στην Κέρκυρα, ενώ την περίοδο 1975-'81 διηύθυνε το Τρίτο Πρόγραμμα. «Παιδιά» του, επίσης, είναι η δισκογραφική εταιρεία «Σείριος» και η «Ορχήστρα των Χρωμάτων», δύο ακόμη ενσαρκώσεις της αντίληψής του για την πορεία των μουσικών μας πραγμάτων. 
Δυστυχώς, το πνευματικό «παιδί» του, η Ορχήστρα των Χρωμάτων, μετά από μια πορεία χρόνιας εγκατάλειψης και απαξίωσης από τις εναλλασσόμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, βούλιαξε στο ...σκοτάδι μιας ανάλγητης πολιτικής.


«Οι βρικόλακες επιστρέφουν...»
«Όποιος δε φοβάται το πρόσωπο του τέρατος, πάει να πει ότι του μοιάζει. Και η πιθανή προέκταση του αξιώματος είναι, να συνηθίσουμε τη φρίκη, να μας τρομάζει η ομορφιά». (Από «Τα Σχόλια του Τρίτου», 30/7/1978).

Το «τέρας», ο εθισμός μιας κοινωνίας στη φρίκη και στο φόβο, ο νεοναζισμός, ο φασισμός κι ο ρατσισμός ήταν φαινόμενα που έμπαιναν στο στόχαστρο του μεγάλου δημιουργού.
Λίγους μήνες πριν το τελευταίο του «ταξίδι», στις 22 Φεβρουαρίου 1993, ο Μάνος Χατζιδάκις διηύθυνε για τελευταία φορά την Ορχήστρα των Χρωμάτων, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, σε μια συναυλία - διαμαρτυρία εναντίον του φαινομένου του νεοναζισμού, που είχε αρχίσει να εξαπλώνεται και πάλι στην Ευρώπη, με έργα Κουρτ Βάιλ, Φρανς Λιστ και Μπέλα Μπάρτοκ. 

Στο έντυπο πρόγραμμα της συναυλίας με τον υπότιτλο «Οι βρικόλακες επιστρέφουν» κατέθετε και τις δικές του «σκέψεις και παρατηρήσεις για το αναζωογονημένο φαινόμενο του Νεοναζισμού». Σκέψεις πολύτιμες, σε μια εποχή που το ναζιστικό μόρφωμα της «Χρυσής Αυγής», αναδεικνύεται σε στήριγμα και μηχανισμό ενός συστήματος, που δε χρησιμοποιεί μόνο το καρότο, αλλά και το μαστίγιο.

Μεταξύ άλλων σημείωνε ο Μάνος Χατζιδάκις: «Ο φασισμός στις μέρες μας φανερώνεται με δύο μορφές. 'Η προκλητικός, με το πρόσχημα αντιδράσεως σε πολιτικά ή κοινωνικά γεγονότα, που δεν ευνοούν την περίπτωσή τους, ή παθητικός μες στον οποίο κυριαρχεί ο φόβος για ό,τι συμβαίνει γύρω μας. Ανοχή και παθητικότητα λοιπόν. Κι έτσι εδραιώνεται η πρόκληση. Με την ανοχή των πολλών. Προτιμότερος ο αργός και σιωπηλός θάνατος από την αντίδραση του ζωντανού κι ευαίσθητου οργανισμού που περιέχουμε.

Το φάντασμα του κτήνους παρουσιάζεται ιδιαιτέρως έντονα στους νέους. Εκεί επιδρά και το marketing. Η επιρροή από τα ΜΜΕ ενός τρόπου ζωής που ευνοεί το εμπόριο. Κι όπως η εμπορία των ναρκωτικών ευνοεί τη διάδοσή τους στους νέους, έτσι και η μουσική, οι ιδέες, ο χορός και όσα σχετίζονται με τον τρόπο ζωής τους έχουν δημιουργήσει βιομηχανία με τεράστια και αφάνταστα οικονομικά ενδιαφέροντα. Και μη βρίσκοντας αντίσταση από μια στέρεη παιδεία όλα αυτά δημιουργούν ένα κατάλληλο έδαφος για να ανθίσει ο εγωκεντρισμός, η εγωπάθεια, η κενότητα και φυσικά κάθε κτηνώδες ένστιχτο στο εσωτερικό τους. 

Προσέξτε το χορό τους με τις ομοιόμορφες στρατιωτικές κινήσεις, μακριά από κάθε διάθεση επαφής και επικοινωνίας. Το τραγούδι τους με τις συνθηματικές επαναλαμβανόμενες λέξεις, η απουσία του βιβλίου και της σκέψης από την συμπεριφορά τους και ο στόχος για μια άνετη σταδιοδρομία κέρδους και εύκολης επιτυχίας. Βιώνουμε μέρα με τη μέρα περισσότερο το τμήμα του εαυτού μας - που ή φοβάται ή δεν σκέφτεται, επιδιώκοντας όσο γίνεται περισσότερα οφέλη. Ωσπου να βρεθεί ο κατάλληλος "αρχηγός" που θα ηγηθεί αυτού του κατάπτυστου περιεχομένου μας. Και τότε θα 'ναι αργά για ν' αντιδράσουμε».

"Σημάδεψε τον ελληνικό πολιτισμό"  ΕΔΩ

Πέμπτη 13 Ιουνίου 2013

"...κροκοδείλια δάκρυα για το... «πλήγμα στη δημοκρατία»".

O «902.gr» αναμεταδίδει το πρόγραμμα των εργαζομένων της ΕΡΤ. Δείτε εδώ και ΕΔΩ
 
 
Συνεχώς στην αντίδραση
 
Σε μια συγχορδία χτες, τα αστικά μέσα μαζικής ενημέρωσης και πολιτικοί παράγοντες, με αφορμή την απαράδεκτη απόφαση για το κλείσιμο της ΕΡΤ, έχυναν κροκοδείλια δάκρυα για το... «πλήγμα στη δημοκρατία». Είναι γεγονός ότι η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου της κυβέρνησης, που δεν είναι η πρώτη, ούτε η τελευταία απ' ό,τι φαίνεται, ανοίγει ένα νέο αντιδραστικό δρόμο, δίνοντας τη δυνατότητα σε υπουργούς να αποφασίζουν με συνοπτικές διαδικασίες για το κλείσιμο δημόσιων οργανισμών και για την εκποίηση της περιουσίας τους. 

Πρόκειται για μια πράγματι αντιδραστική εξέλιξη, που όμως ελάχιστα την άγγιξαν αυτοί που έβγαζαν κορόνες για τη «δημοκρατία», καθώς προσπερνούσαν την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου και στέκονταν στην πρώτη υπουργική απόφαση στο πλαίσιο αυτής της Πράξης, δηλαδή στο κλείσιμο της ΕΡΤ....(Περισσότερα ΕΔΩ)

Κυριακή 9 Ιουνίου 2013

39ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΝΕ - «ΟΔΗΓΗΤΗ» «Αλλαξε τον κόσμο: Το 'χει ανάγκη»

Με κεντρικό σύνθημα «Αλλαξε τον κόσμο: Το 'χει ανάγκη» η μεγάλη πολιτική και πολιτιστική γιορτή της νεολαίας έχει ήδη ανοίξει τα φτερά για το καλοκαιρινό ταξίδι σε όλη τη χώρα. 

Μέσα από ένα πλατύ μαχητικό άνοιγμα, οι Οργανώσεις της ΚΝΕ απευθύνονται με τον επίκαιρο όσο ποτέ στίχο του Μπρεχτ μέσα από τις πολύμορφες εκδηλώσεις του 39ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» που θα κορυφωθεί με τις κεντρικές εκδηλώσεις στο πάρκο «Τρίτση» στο Ιλιον στις 19-20-21 Σεπτέμβρη...(Περισσότερα ΕΔΩ)