ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας.*
Στην ερώτηση: Λέγεται
ότι η Αριστερά έχασε τον πόλεμο, κυριάρχησε όμως μεταπολεμικά με το
πνεύμα, με τον πολιτισμό, με τις ιδέες. Πόσο λείπουν σήμερα μεγάλες
φυσιογνωμίες στο χώρο των ιδεών και του πολιτισμού και γιατί μέσα σε
αυτή την κρίση που αναζητούμε μια διέξοδο δεν έχουν αναδειχθεί τέτοιες
προσωπικότητες όπως υπήρχαν στα δικά σας χρόνια ή στους παλιότερους που
ζήσανε τη δεκαετία του 60. Από τον Ρίτσο και τον Θεοδωράκη… μέχρι...
Ο Δημ. Κουτσούμπας είπε: «Μη μας διαφεύγει, ότι οι συγκεκριμένοι που αναφέρατε δεν ήταν γενικά
κι αφηρημένα κάποιες τυχαίες προσωπικότητες που ένωσαν τον κόσμο, την
κοινωνία, έτσι όπως πιστεύουν σήμερα ορισμένοι. Δεν πρέπει να
αποσπαστούμε από την ιστορική πραγματικότητα που λέει ότι ο Γ. Ρίτσος,
για παράδειγμα, φυλακίστηκε, εξορίστηκε και βασανίστηκε. Ο Μ. Θεοδωράκης
το ίδιο.
Μια σειρά άλλες προσωπικότητες, του θεάτρου Κατράκης,
Τζαβαλάς, Βεάκης, Καρούσος, από τη λογοτεχνία, από την επιστήμη, η Έλλη η
Αλεξίου, η Ρόζα Ιμβριώτη, ο Γιάννης Ιμβριώτης, όλοι αυτοί διώχτηκαν, ο
Πέτρος ο Κόκκαλης που πέθανε πρόσφυγας στο εξωτερικό, στη Λαοκρατική
Γερμανία γιατί συμμετείχε από την αρχή ως στέλεχος του Κόμματος στην
κυβέρνηση του βουνού, στο Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας, ήταν κορυφή στην
επιστήμη του, ως γιατρός.
Αυτοί έβαλαν τη σφραγίδα τους αλλά δεν ήταν
"ήρωες εθνικοί" τότε. Ήταν ήρωες του λαού, ως γνήσια παιδιά του, γιατί
συμμετείχαν στην ταξική πάλη, στους αγώνες και διώχτηκαν γι’ αυτό. Άλλο
ότι το έργο τους έγινε καθολικό και αναγνωρίσιμο και τους βγάζει το
καπέλο ο οποιοσδήποτε.
Αλλά και πάλι, κοιτάξτε να δείτε, υπάρχει μια
φιλολογία ή παραφιλολογία γι’ αυτό που λέγεται ότι "κυριάρχησε η
αριστερά" κλπ. Δεν είναι έτσι. Δεν συμφωνώ γιατί και η αστική τάξη,
πολιτικό σύστημα και τα κόμματά της τη δεκαετία του ’60 και του ’70 και
του ‘80, ενσωμάτωσαν πλευρές θεωριών, ιδεών και του έργου και αυτών των
προσωπικοτήτων σε μια προσπάθεια, προβάλλοντας μάλιστα τις πιο
"ανώδυνες", γι’ αυτούς, από το έργο τους, αφαιρώντας τους το ταξικό
στοιχείο, το εργατικό στοιχείο, το στοιχείο της πάλης, της συμμετοχής
δηλαδή στους εργατικούς αγώνες και σε όλο αυτό το κίνημα, σε μια
προσπάθεια χειραγώγησης εργατικών, λαϊκών συνειδήσεων.
Δεν σας κάνει
εντύπωση που όλες οι εκδηλώσεις που γίνονται, εκτός από αυτές που
οργανώνει το ΚΚΕ ή λαϊκές οργανώσεις, κρύβουν ότι ο Ρίτσος ήταν
κομμουνιστής; Ή ότι το έργο του Ρίτσου ήταν συνδεδεμένο με την ίδια την
πάλη του εργαζόμενου λαού μας, του κινήματος, της αντίστασης, του
Δημοκρατικού Στρατού κτλ; Αποκρύβεται, πιάνουν επιμέρους πλευρές και σε
βάρος δηλαδή της ουσίας, της τέχνης».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου