«Έφυγε» ο Φώτης Πολυμέρης.

"Πριν φύγει για πάντα για την Αμερική, ο Φώτης Πολυμέρης κυκλοφόρησε τα καινούργια του τραγούδια...". 

Κάπως έτσι θυμάμαι, στα 1958, αναγγέλθηκε από το ραδιόφωνο το ταξίδι του Φώτη Πολυμέρη στην Αμερική. Δεν πέρασαν παρά λίγα λεπτά της ώρας και με έκτακτη ανακοίνωση του ο ραδιοφωνικός σταθμός  δήλωνε ότι: μετά από πολλές διαμαρτυρίες ακροατών μας είμαστε υποχρεωμένοι να ζητήσουμε συγνώμη για την αναστάτωση που δημιούργησε η σχετική  με το ταξίδι του Φώτη Πολυμέρη, ανακοίνωσή μας. Διορθώνουμε λέγοντας όχι "πριν φύγει για πάντα" αλλά "λίγο πριν φύγει για την Αμερική". 

Η αγάπη και ο θαυμασμός του Ελληνικού λαού, γι αυτόν τον ανεπανάληπτο τραγουδιστή και υποδειγματικής  ευγένειας  άνθρωπο ήταν καθολική. 
         
 Καλό σου ταξίδι πολυαγαπημένε φίλε.

«Τη ζωή μου γράφω στην απλή ζεστή γλώσσα του λαού μας, καθώς λαός και εγώ. Άνθρωποι μιας εποχής που εύχομαι να μην ξαναζήσουν οι άνθρωποι του πλανήτη μας. Μιας εποχής, το λιγότερο να πω…τραγικής.

Φίλοι μου, γι’ αυτή μου την προσπάθεια δεν ζητώ συγγραφικές ή φιλολογικές δάφνες. Σας ευχαριστώ».

Με τούτα τα λόγια κλείνει ο πρόλογος της αυτοβιογραφίας ενός από τους σημαντικότερους τροβαδούρους του τραγουδιού μας, του Φώτη Πολυμέρη που «έφυγε» την Τρίτη σε ηλικία 93 ετών.

Ο Φώτης Πολυμέρης γεννήθηκε στην Πάτρα το 1920. Η καταγωγή του ήταν από την Κεφαλλονιά και το πραγματικό του επώνυμο ήταν Παλημέρης.

Τα παιδικά χρόνια του ήταν ξέγνοιαστα μέχρι το 1929. Ο πατέρας του είχε ξεμπαρκάρει στις ΗΠΑ, είχε δουλέψει πολύ σκληρά και είχε καταφέρει να ανοίξει ένα εστιατόριο στο Σικάγο. Η οικογένεια ήταν έτοιμη να φύγει για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Όμως η μεγάλη οικονομική κρίση του καπιταλισμού το 1929, κατέστρεψε οικονομικά τον Ευάγγελο Παλημέρη που γύρισε στην Ελλάδα.

Το 1930 η οικογένεια ήλθε στην Αθήνα. Πρώτη κατοικία σε ένα ημιυπόγειο, κοντά στο σιδηροδρομικό σταθμό Πελοποννήσου. Ο πατέρας και ο θείος του Φώτη Πολυμέρη ανοίγουν ένα μαγαζί με κάρβουνα, πυρήνα, δαδί, ξύδι. Η επιχείρηση δεν πήγε καλά. Κάποια στιγμή πλημμύρισε και το ημιυπόγειο και οι Πολυμέρηδες μετακομίζουν αλλού, σε ένα σπίτι με ιδιοκτήτες Κερκυραίους.

«Και οι δυο πατεράδες τραγούδι και κιθάρα», θυμάται ο Φώτης Πολυμέρης. «Έξω φτώχεια και καλή καρδιά. Εμείς τα παιδιά με τις φωνούλες μας τους κρατούσαμε αρμονικό φόντο. Από του πατέρα μου το σόι όλοι τραγουδούσαν. Το ίδιο και από της μητέρας μου. Κληρονομήσαμε λοιπόν όλοι ωραίες φωνές».

 

Το 1930 ο πατέρας του Φώτη Πολυμέρη άνοιξε μανάβικο στο Μεταξουργείο, ωστόσο το έκλεισε λίγο αργότερα και καθώς δεν έβρισκε πλοίο για να μπαρκάρει αποφάσισε να δουλέψουν και τα αγόρια για να βοηθήσουν στην επιβίωση της επταμελούς οικογένειας.

Ο Φώτης Πολυμέρης βγήκε από μικρός στη βιοπάλη, ωστόσο μαζί με το φίλο του Γιώργο Κεφαλά τραγουδούσαν και ένα απόγευμα Κυριακής έτυχε να τους ακούσει ο Γιάννης Βελλάς, ξυλουργός στο επάγγελμα, που είχε παράλληλα και ένα συγκρότημα με χαβάγιες και ζητούσε τενόρο για να κάνει δίσκο.

Ο Φώτης Πολυμέρης μπήκε στο στούντιο της Columbia στον Περισσό το 1935, ενώ η πρώτη δουλειά ως ερμηνευτής ήταν στο κέντρο «Φλόριδα» το 1936, ενώ στη συνέχεια γνωρίστηκε και συνεργάστηκε με μεγάλα ονόματα του τραγουδιού.

Στη διάρκεια της Κατοχής, ο Φώτης Πολυμέρης συμμετείχε στο ΕΑΜ, ενώ μετά το Δεκέμβρη του ’44 συνελήφθη μαζί με τον αδελφό του και μάλιστα μέσα στο τμήμα δεν έκρυψε ότι ανήκε στο ΕΑΜ.

Μετά το 1949 ο Φώτης Πολυμέρης δούλεψε για ένα διάστημα με τους Βασίλη Τσιτσάνη, Μάρκο Βαμβακάρη, Γιάννη Παπαϊωάννου, Σπύρο Περιστέρη στου Μάριου στην οδό Ίωνος.

«Μετά τον πόλεμο», γράφει ο Φώτης Πολυμέρης, «πήγα σε ένα μαγαζί μεγάλο στην οδό Αχαρνών που ήταν ο Μανόλης Χιώτης με τον Σταύρο Τζουανάκο που τους ήξερα. Τότε πρωτοείδα τον Μανόλη να παίζει τρίχορδο μπουζούκι, ένα όργανο ατελές γιατί την πρώτη και την τρίτη χορδή τις κούρδιζαν στην ίδια νότα. Συζητώντας με τον Μανώλη του λέω "Γιατί δεν βάζεις τέταρτη χορδή στο μπουζούκι, να το κουρδίζεις σαν κιθάρα, να έχεις ακόρντα τετράχορδα και ποζισιόνες", θέσεις όπως λέγαμε….

Ο Μανόλης τρελάθηκε από τη χαρά του και το έκανε με τεράστια επιτυχία. Νομίζω ότι από τότε το μπουζούκι καθιερώθηκε σαν πλήρες όργανο.

Η πιο καθαρή και στρογγυλή πενιά που βγήκε ποτέ από μπουζούκι οκτάχορδο, γιατί είναι διπλές οι χορδές, είναι του Μανόλη του Χιώτη», γράφει ο Φώτης Πολυμέρης.

Το καλοκαίρι του 1958 ο Φώτης Πολυμέρης πραγματοποίησε το πρώτο του ταξίδι στις ΗΠΑ, εκεί δημιούργησε οικογένεια, ενώ επέστρεψε στην Ελλάδα το 1970.

Ο Φώτης Πολυμέρης πραγματοποίησε τις τελευταίες του εμφανίσεις το 1974 με περιοδεία στις ΗΠΑ.

Ο τροβαδούρος και φίλος από την ΕΑΜική Αντίσταση των Κώστα Βάρναλη, Γιάννη Ρίτσου, Τάσου Λειβαδίτη και Νίκου Καββαδία, «έφυγε» πλήρης ημερών, έχοντας μας αφήσει παρακαταθήκη υπέροχα τραγούδια.

Από το 902. gr