Η Τέχνη είναι πάντα κοινωνική λειτουργία*
Η Ελένη Μηλιαρονικολάκη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνη του Τμήματος Πολιτισμού, σε ομιλία της σε εκδήλωση αφιερωμένη στον Γιάννη Ρίτσο που διοργάνωσε η Τομεακή Οργάνωση Περιστερίου του ΚΚΕ τονίζει
τη σημασία να μελετάμε ποιητές όπως ο Γιάννης Ρίτσος, καθώς είναι
«ανάγκη να βαθύνει η σκέψη μας και να οξυνθεί η ευαισθησία μας έτσι που
μαζί με το ιδεολογικό - πολιτικό κριτήριο να διαμορφώνουμε και το εξίσου
απαραίτητο για την ταξική συνείδησή μας αισθητικό κριτήριο.
Ένα κριτήριο που θα μας επιτρέπει από τη μια να αναγνωρίζουμε την
ασκήμια σε οποιαδήποτε μορφή της - κοινωνική, ηθική, ψυχική, πνευματική
κ.λπ. - αλλά και από την άλλη να μην αντέχουμε να υποκύψουμε σ' αυτήν,
να μη λυγίζουμε τα γόνατα μπροστά της σε όλες τις συνθήκες, ακόμη και
στις δυσκολότερες».
Παραθέτουμε σήμερα ολόκληρη την ομιλία της: (ΕΔΩ)
«Η πρωτοβουλία σας να διοργανώσετε αφιέρωμα
στον Γιάννη Ρίτσο με αφορμή μάλιστα και τη συμπλήρωση -τη Δευτέρα 11
Νοέμβρη- 23 χρόνων από το θάνατό του, μας χαροποιεί. Ανάλογες
πρωτοβουλίες χρειάζεται όμως να πολλαπλασιαστούν, ιδιαίτερα στις λαϊκές -
εργατικές γειτονιές, γιατί τη "μοίρα" των λαϊκών ανθρώπων ο Ρίτσος
μοιράστηκε και πάλεψε και σ' αυτούς απευθύνει πρώτα απ' όλους το έργο
του.
Άλλωστε, τον Γιάννη Ρίτσο πρέπει διαρκώς να
Όχι απλά από χρέος προς έναν
κορυφαίο ποιητή που από το 1934 και ως το τέλος του υπήρξε αφοσιωμένο
μέλος του ΚΚΕ, αλλά προπαντός από ανάγκη.
Την ανάγκη να βαθύνει η σκέψη
μας και να οξυνθεί η ευαισθησία μας έτσι που μαζί με το ιδεολογικό -
πολιτικό κριτήριο να διαμορφώνουμε και το εξίσου απαραίτητο για την
ταξική συνείδησή μας αισθητικό κριτήριο.
Ένα κριτήριο που θα μας
επιτρέπει από τη μια να αναγνωρίζουμε την ασκήμια σε οποιαδήποτε μορφή
της -κοινωνική, ηθική, ψυχική, πνευματική κλπ.- αλλά και από την άλλη να
αντέχουμε, να μην υποκύψουμε σ' αυτήν, να μη λυγίζουμε τα γόνατα μπροστά
της σε όλες τις συνθήκες, ακόμη και στις δυσκολότερες...».
*Από το 902.gr
Μας λείπει -ειδικά σήμερα- ο Ρίτσος, αλλά ας ευελπιστούμε ότι οι μελλούμενοι αγώνες θα γεννήσουν και νέους Ρίτσους...
ΑπάντησηΔιαγραφή