«Νιώστε τη δύναμή σας κι ενωθείτε μ' όλους τους αδικημένους»

«Αληθινή  Απολογία του Σωκράτη» του 

Κώστα Βάρναλη, με τον Χρήστο Καλαβρούζο.*

 

  

«Μνημείο» της νεότερης πεζογραφίας

 

Ο Βάρναλης το 1931 γράφει και το 1932 εκδίδει το πεζογραφικό αριστούργημά του «Η αληθινή απολογία του Σωκράτη». 

Εκπληκτικής καυστικότητας σάτιρα της σύγχρονής του κοινωνικής πραγματικότητας, των κούφιων αξιών, θεσμών και νόμων της, αποτελεί «μνημείο» της νεότερης πεζογραφίας. 

Ήδη καταδικασμένος να πιει το κώνειο, ο βαρναλικός Σωκράτης, απολογούμενος, μην έχοντας τίποτα άλλο να χάσει, «ανακαλύπτει» και «αποκαλύπτει» την αλήθεια, το νόημα και σκοπό που θα έπρεπε να έχει η ανθρώπινη ζωή. 

Παραδέχεται σαν λάθος του την ιδεαλιστική του φιλοσοφία και την απαρνιέται.

Κατηγορεί τους διεφθαρμένους εκπροσώπους της κοινωνίας αυτής, την τυφλή δικαιοσύνη της, τους άρχοντες που δυναστεύουν το λαό, τη θρησκοκαπηλία, την υποταγμένη διανόηση, αλλά και το λαό για την παθητικότητα και μοιρολατρία του, ενώ μόνο αυτός πρέπει και μπορεί να ανατρέψει όλη την κόπρο του Αυγείου, για να γίνει πραγματικά δική του αυτή η πατρίδα, δικά του τα αγαθά που αυτός παράγει και «μαζεύονται σε λίγα χέρια», για να γίνουν «όλος ο εαυτός του κι η ψυχή του δικά του».

 

Το ΔΗΠΕΘΕ Ρούμελης παρουσιάζει, 1 και 2 Δεκέμβρη, στο Θέατρο «Φαργκάνη» (Αγ. Παντελεήμονος 10, Τηλ.2310 960063, περιοχή Καμάρας), την «Αληθινή Απολογία του Σωκράτη» του Κώστα Βάρναλη. 

 

Με την παράσταση αυτή, το ΔΗΠΕΘΕ Ρούμελης επιθυμεί να αποτίσει έναν ελάχιστο φόρο τιμής στον μεγάλο Ελληνα ποιητή Κώστα Βάρναλη, καθώς εφέτος συμπληρώνονται 130 χρόνια από τη γέννηση και 40 χρόνια από το θάνατό του.

Πρόκειται για ένα ρεσιτάλ ερμηνείας που φέρει την υποκριτική σφραγίδα του Χρήστου Καλαβρούζου. 

 

Η σκηνοθεσία είναι του Χρίστου Σιοπαχά (με σκηνοθετική επιμέλεια του Χρίστου Καλαβρούζου), τα σκηνικά και τα κοστούμια είναι του αείμνηστου βραβευμένου σκηνογράφου Βασίλη Φωτόπουλου και η μουσική του Μιχάλη Χριστοδουλίδη. 

 

Για την ερμηνεία του αυτή, ο Χρίστος Καλαβρούζος έχει αποσπάσει στο παρελθόν διθυραμβικές κριτικές, καθώς αυτή αποτελεί σταθμό στη μακρά θεατρική του διαδρομή. 

 

Ο Χρήστος Καλαβρούζος έχει μια πλούσια εμπειρία σε μεγάλους ρόλους του κλασσικού και σύγχρονου ρεπερτορίου. 

 

Αγαμέμνων στην «Ορέστεια» του Αισχύλου με την Μελίνα Μερκούρη σε σκηνοθεσία Κ. Κουν (Επιδαύρια 1980), «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή, σκηνοθεσία Σπ. Ευαγγελάτου (Επιδαύρια, 2005), Αίαντας στο ομώνυμο έργο του Σοφοκλή, Εθνικό Θέατρο, σκηνοθεσία Ν. Χαραλάμπους (Επιδαύρια 1983), Βασιλιάς Δαρείος, στους «Πέρσες» του Αισχύλου, Θέατρο Τέχνης Κ. Κουν, (Επιδαύρια 2000), Βασιλιάς Κλαύδιος στον «Αμλετ» του Σαίξπηρ, Οθέλλος στο ομώνυμο έργο του Σαίξπηρ, Πρόσπερος στο «Γλάρο» του Τσέχωφ, Εθνικό Θέατρο, σκηνοθεσία Ζυλ Ντασέν, Πολυμήστωρ στην «Εκάβη» του Ευριπίδη με την Αλέκα Κατσέλη (Επίδαυρος 1985), Οδυσσέας στον «Φιλοκτήτη» του Σοφοκλή με τον Ν. Κούρκουλο (Επίδαυρος 1994), κ.ά. Η «Αληθινή Απολογία του Σωκράτη» πρωτοανέβηκε από το Εθνικό θέατρο, την θεατρική περίοδο 1986-87 με τους ίδιους συντελεστές... (Περισσότερα ΕΔΩ)

FILS DE GRECE - «Παιδομάζωμα» ή «Παιδοσώσιμο»

Σύντομα στους κινηματογράφους η 

νέα ταινία του Διονύση Γρηγοράτου*

Ο τίτλος της νέας ταινίας του Διονύση Γρηγοράτου είναι δανεισμένος από την επίκληση του Paul Eluard, του Γάλλου κομμουνιστή ποιητή, που βρέθηκε στο μέτωπο του Γράμμου, στο πλευρό των ανταρτών του ΔΣΕ και με το χωνί απευθυνόταν στους φαντάρους του Εθνικού Στρατού.

 

Πρόκειται για μια ταινία μυθοπλασίας που συνθέτει 

- Ηθοποιούς με υπαρκτά πρόσωπα που έχουν βιώσει, πρωταγωνιστήσει στα γεγονότα. 

- Επιλεγμένο αρχειακό υλικό, που τα δραματικά του στοιχεία ενσωματώνονται στην ταινία και προωθούν τη δράση της, π.χ. η μυθιστορηματική παρουσία του Paul Eluard στα βουνά της Ελλάδας το 1949. 

- Σκηνές αναπαράστασης αλληλοσυμπληρώνονται με το αρχειακό υλικό σε ενιαίο σώμα, απλώνοντας τη δράση σε σημαντικές περιόδους και διαφορετικές χώρες. 

- Σημαντικά πολιτικά πρόσωπα που βίωσαν τα γεγονότα με τη μορφή συνοδευτικών βίντεο σε blogs (όχι συνεντεύξεων).

Το θέμα της ταινίας είναι η μαζική μετακίνηση 60.000 και πλέον παιδιών μακριά από τις εστίες τους, στη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου. Τριάντα χιλιάδες περίπου από τον Δημοκρατικό Στρατό σε ιδρύματα πολιτικών προσφύγων στις σοσιαλιστικές χώρες και άλλα τόσα στις «παιδουπόλεις» που ίδρυσε η Φρειδερίκη.

'Οπως σημειώνει ο σκηνοθέτης Διονύσης Γρηγοράτος, «τραγικά οδοιπορικά που δεν τελείωσαν με το τέλος του Εμφυλίου, αλλά συνεχίστηκαν εκτός κι εντός της Ελλάδας με εξορίες, απαγορεύσεις επανόδου στις εστίες τους, διακρίσεις κ.λπ. Οδοιπορικά που συνεχίζονται και στις μέρες μας με τις ψυχολογικές επιπτώσεις που κουβαλούν αυτά τα "πρώην παιδιά" για μια "παιδική ηλικία" που δεν έζησαν τότε και η μνήμη τους δεν μπορεί σήμερα να αναπληρώσει: Ποιος μας δίνει τα παιδικά μας χρόνια; Κανείς! Μόνο η Ιστορία...».

Αθήνα 2008. Στο κατασκότεινο πάρκο, το περιπολικό της Αστυνομίας εντοπίζει στην παιδική χαρά μια... γιαγιά, πεσμένη κάτω από τις κούνιες, σε ημικωματώδη κατάσταση! 

Αργότερα στο νοσοκομείο, ο γιος και η εγγονή της που καταφτάνουν, φωτίζουν κάπως τα πράγματα όταν εξηγούν στην Αστυνομία και στην Αντιτρομοκρατική πως πρόκειται για πολιτικό πρόσφυγα από την πρώην ΕΣΣΔ που εδώ και χρόνια βρίσκεται σε κώμα ή σε «συνειδητή κατάσταση να μη μιλάει».

Μέσα από το σασπένς της έρευνας και το θρίλερ της απόκτησης κρυμμένων στοιχείων, φωτίζεται το οδοιπορικό των παιδιών στη γενικότητά του, αλλά και ατομικά για το καθένα.

Σαν ένα road movie με στοιχεία σύγχρονης τραγωδίας για την απώλεια της παιδικής ζωής, τον πόλεμο των γονιών και τα ψυχολογικά τραύματα που τους έχουν σημαδέψει ως παιδιά και που τα κουβαλούν ως ενήλικες σήμερα, ζώντας ανάμεσά μας, την οικονομική και κοινωνική κρίση που τους στερεί και την «τρίτη ηλικία».

Παίζουν οι ηθοποιοί: Τζένη Σταυροπούλου, Πέτρος Γιασεμής, Γιάννης Θωμάς, Αντώνης Βλησίδης, Βίκυ Σταύρακα, Αλεξάντερ Γιελόνοβ και Παύλος Ορκόπουλος.

Πρόσωπα που έχουν βιώσει τα γεγονότα: Ολυμπία Γελοδάρη (χορογράφος, πρακτική εξάσκηση στα Μπολσόι, επικεφαλής στην Οπερα της Οδησσού, Λυρική Σκηνή) και Γιώργος Παΐζιος (παιδοπολίτης και ονομαστός εναερίτης της ΔΕΗ).

Παιδιά στο Γράμμο και στο Βίτσι και σε νεαρή ηλικία στην Τασκένδη: Αφροδίτη Τσιαούση, Μαρία Εγρέ, Θωμάς Γράβας, Γιάννης Καραμπάτζιας, Βασιλική Καραμπάτζια, Μάρθα Πασακοπούλου και Γωγώ Παπαλάμπρου.

Διεύθυνση φωτογραφίας: Γιάννης Βαλέρας
Μοντάζ: Γιάννης Τσιουλάκης 
Μουσική (τσέλο): Georg Mertens 
Συνεργάτες σκηνοθέτη: Νίκος Αξαρλής, Φάνης Δαλέζιος και Αντιγόνη Μητσιμπούνα - Δαβάκη.
Σενάριο - σκηνοθεσία: Διονύσης Γρηγοράτος 
Παραγωγή: Κωνσταντίνος Δ. Γρηγοράτος.

Από τη στήλη  "ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ"  του  Ριζοσπάστη.

Παλικάρι - Ο Λούης Τίκας και η Σφαγή του Λάντλοου

ΝΙΚΟΣ ΒΕΝΤΟΥΡΑΣ

«Δεν γνωρίζαμε τη συγκεκριμένη ιστορία γιατί δεν υπήρχε καταχωρημένη στα σχολικά βιβλία»... αναφέρει ένας Αμερικανός συγγραφέας στο εξαιρετικά χρήσιμο, ελληνικής παραγωγής ντοκιμαντέρ «Παλικάρι - Ο Λούης Τίκας και η Σφαγή του Λάντλοου».

Ακριβώς εδώ εντοπίζεται όλη η αξία και η δύναμη της ταινίας, στην ιστορική γνώση που μεταφέρει έναν αιώνα αργότερα, για μια κομβική στιγμή του αμερικανικού εργατικού κινήματος. 

Το ντοκιμαντέρ χωρίζεται σε κατατοπιστικά κεφάλαια που εισάγουν τον θεατή στο περιβάλλον που κυοφόρησε την πιο βίαιη σύγκρουση εργοδοσίας και εργατών στην αμερικανική ιστορία, η οποία κορυφώθηκε με τη σφαγή των απεργών ανθρακωρύχων στο Λάντλοου του Κολοράντο, ανήμερα του ορθόδοξου Πάσχα, τον Απρίλη του 1913 και την εν ψυχρώ δολοφονία του Ελληνα μετανάστη, ηγετικού συνδικαλιστικού στελέχους Λούη Τίκα, από μισθοφόρο της Εθνοφρουράς. 

Θεμελιώδες υλικό στο ακαδημαϊκής και γραμμικής αφήγησης ντοκιμαντέρ του Νίκου Βεντούρα οι επεξεργασμένες και εμπλουτισμένες με λεπτομέρειες καταθέσεις πανεπιστημιακών, ιστορικών, καλλιτεχνών αλλά και απογόνων των ανθρακωρύχων, που, υπό τη μορφή συνεντεύξεων, μιλούν για την απάνθρωπη εκμετάλλευση των εργατών για το μέγιστο κέρδος -έναν αιώνα πριν όπως και σήμερα- από το μεγάλο κεφάλαιο, γίνεται συγκεκριμένη αναφορά στο όνομα Ροκφέλερ που συνεχίζει να ζει και να βασιλεύει... 


Οι έγχρωμες, σύγχρονες μαρτυρίες εναλλάσσονται με ασπρόμαυρο φωτογραφικό κυρίως, αλλά και κάποιο κινηματογραφημένο υλικό εποχής, που αποκαλύπτει άγνωστες πτυχές της ελληνικής μετανάστευσης και της αμερικανικής εργατικής τάξης.

Παραγωγή: ΕΛΛΑΔΑ (2014)

Από τη στήλη  "ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ"  του  Ριζοσπάστη.
  

«Όχι Δάκρυα για τη Γάζα»

Το ΔΣ του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας προσκαλεί το κοινό σε εκδήλωση για την Παλαιστίνη, το Σάββατο 29 Νοέμβρη στις 17.30, στη Δημοτική Πινακοθήκη της Αθήνας, στο χώρο όπου λειτουργεί η έκθεση 176 σύγχρονων εικαστικών καλλιτεχνών, μελών του ΕΕΤΕ, «Αντίσταση Τώρα», στο Κτίριο Α΄, Μυλλέρου και Γερμανικού (μετρό Μεταξουργείο).

Η εκδήλωση, που τιτλοφορείται «Οχι Δάκρυα για τη Γάζα», συνιστά κάλεσμα αλληλεγγύης και αγώνα για το δικαίωμα του Παλαιστινιακού λαού να ζει ελεύθερος στην πατρίδα του.  

Στο πλαίσιο της εκδήλωσης, που θα περιλαμβάνει μουσική και ποίηση, θα προβληθεί η εντυπωσιακά κατατοπιστική για το θέμα ταινία της Ανμαρί Γιασίρ «Το αλάτι αυτής της θάλασσας» (2008).

 
Στις 30 Νοέμβρη ολοκληρώνονται οι εκθέσεις 
του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών  (ΕΔΩ)

Από τη στήλη  "ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ"  του Ριζοσπάστη.

 

«Κλιμακώνουμε την πάλη μας. Διεκδικούμε τη ζωή που μας αξίζει. Σπάμε τα δεσμά της σύγχρονης σκλαβιάς»

 

Μαζική η απεργιακή κινητοποίηση του ΠΑΜΕ στην 

Αθήνα - Δεκάδες συγκεντρώσεις σε όλη τη χώρα* 

 

Με πορεία προς τη Βουλή ολοκληρώθηκε η απεργιακή κινητοποίηση εργαζομένων, επαγγελματοβιοτεχνών, γυναικών, συνταξιούχων, μεταναστών, φοιτητών και μαθητών από την Ομόνοια, οι οποίοι ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα στου ΠΑΜΕ στο πλαίσιο της σημερινής 24ωρης απεργίας.

 

 

«Κλιμακώνουμε την πάλη μας. Διεκδικούμε τη ζωή που μας αξίζει. Σπάμε τα δεσμά της σύγχρονης σκλαβιάς» το μήνυμα που έστειλαν χιλιάδες απεργοί.

 

Στην απεργιακή κινητοποίηση της Αθήνας παραβρέθηκε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας. (Διαβάστε αναλυτικά ΕΔΩ)

Με συνθήματα όπως «Θέλουνε συναίνεση να φτάσουμε στον πάτο, οργάνωση παντού να 'ρθούν τα πάνω κάτω» και «Τέρμα πια στις αυταπάτες ή με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες» να δονούν την ατμόσφαιρα, χιλιάδες απεργοί πορεύτηκαν δυναμικά από την Ομόνοια ως το Σύνταγμα. 

Στην απεργιακή κινητοποίηση παραβρέθηκε αντιπροσωπεία της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας, ενώ ιδιαίτερα δυναμικό «παρών» έδωσαν οι αγωνιζόμενοι μαθητές, μετά από κάλεσμα της Συντονιστικής Επιτροπής 5μελών και 15μελών Μαθητικών Συμβουλίων. 

Με το πανό τους και τα συνθήματά τους συμμετείχαν εργαζόμενοι στα διάφορα προγράμματα απασχόλησης. Κεντρικό τους σύνθημα: «Η ζωή μας δε χωράει σε 5μηνα! Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους». 

Οι νέοι εργαζόμενοι στα προγράμματα απασχόλησης διεκδικούν: Δωρεάν μετακινήσεις στα ΜΜΜ, μηνιαία καταβολή του μισθού, καμία παρακράτηση από την εφορία στους ήδη πενιχρούς μισθούς που παίρνουν από τα προγράμματα, να έχουν δικαίωμα σε άδειες ασθενείας, κατάργηση των ΚΕΚ - των σύγχρονων δουλεμπορικών, πλήρη ασφαλιστική κάλυψη. (Δείτε παρακάτω φωτό)

Μαζική η συγκέντρωση στην Ομόνοια... (Αναλυτικό ρεπορτάζ ΕΔΩ)

 

Άντε μια

Μουσική: Μίκη Θεοδωράκη
Στίχοι: Βαγγέλη Γκούφα

Κάντε τα χέρια σίδερα και τις ψυχές ατσάλι

Αϊτόπουλα μαύρα φτερά να μη σας πάρει ο ύπνος

Ο νους βοριά να κάψει τ' ανθοπέρβολα

με τη βαριά τσακίζει ο γύφτος κόκαλα, ο γύφτος μάτι δε σφαλά

 

Άιντε μια και άλλη μια, μια πνοή και ανάσανε

σταυρωμένε μου ουρανέ τα καρφιά σκουριάσανε

Άιντε μια και άλλη μια, καπετάνιε απέθαντος

της ζωής ο σταυραϊτός ντύνεται γαμπρός

 

Βοριάς θερίζει το βουνό για να χαθούν τα χνάρια

Να μη σε βρουν κοιμάμαι εδώ, μόν' να σε βρουν καβάλα

Με το σπαθί να σκίζεις τ' όνειρο στα δυο

ρέμα βαθύ περνάς και πας ανήφορο, Δέσε με τους νεκρούς χορό

 

Άιντε μια και άλλη μια, μια πνοή και ανάσανε...

 

Πρωτοπανηγυριώτη μου, ζώστα τα φυσεκλίκια

Εδώ είναι η κόψη του γκρεμού και της ζωής το θάμα

Τα τύμπανα με τη θωριά του καθαρή

κορφή κρεμά τη λευτεριά να πορφυρεί αντίκρυ και μας καρτερεί

 

Άιντε μια και άλλη μια, μια πνοή και ανάσανε...

 

Άιντε μια και άλλη μια, μια πνοή και ανάσανε...

ΕΕΔΥΕ : «Εντείνουμε την αντι-ιμπεριαλιστική πάλη - Καμιά εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους - Αποδέσμευση από ΝΑΤΟ - ΕΕ»

Στις 6 και 7 Δεκέμβρη το Συνέδριό της  ΕΕΔΥΕ  * 

 

Βαδίζοντας στην τελική ευθεία για το 17^οΣυνέδριο της ΕΕΔΥΕ, που θα πραγματοποιηθεί στις 6 και 7 Δεκέμβρη στο Δημαρχείο Χαϊδαρίου, η Γραμματεία της απευθύνει κάλεσμα -για να παρακολουθήσουν τις εργασίες του Συνεδρίου- στα μέλη του απερχόμενου Εθνικού Συμβουλίου της, στους αντιπροσώπους που προκύπτουν από τις γενικές συνελεύσεις των Επιτροπών Ειρήνης που πραγματοποιούνται όλο αυτό το διάστημα σε όλη τη χώρα, στους προέδρους και στα μέλη των Επιτροπών Ειρήνης, καθώς και σε συναγωνιστές που θέλουν να συμβάλλουν στην ενίσχυση της πάλης του αντιιμπεριαλιστικού - αντιπολεμικού κινήματος το επόμενο διάστημα.

 Το 17^ο Συνέδριο της ΕΕΔΥΕ πραγματοποιείται σε μια περίοδο που η ιμπεριαλιστική επιθετικότητα οξύνεται και το ενδεχόμενο μιας γενικευμένης πολεμικής σύγκρουσης, με απρόβλεπτες για τους λαούς συνέπειες, γίνεται ολοένα και πιο πιθανό. 

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, πραγματοποιείται το Συνέδριο με σύνθημα: «Εντείνουμε την αντι-ιμπεριαλιστική πάλη - Καμιά εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους - Αποδέσμευση από ΝΑΤΟ - ΕΕ».

*Από τη στήλη  "ΠΟΛΙΤΙΚΗ"  του  Ριζοσπάστη. 

Στο κυνήγι «αυτοχρηματοδότησης» και χορηγών...

Στο πλαίσιο της μονάδας καινοτομίας κι επιχειρηματικότητας της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών, θα πραγματοποιηθεί σεμινάριο που «θα προσπαθήσει να διερευνήσει τις δυνατότητες που έχει ο καλλιτέχνης δημιουργός να αναζητήσει χρηματοδότηση για τη στήριξη της καλλιτεχνικής του δραστηριότητας.

Οι συμμετέχοντες στο σεμινάριο θα είναι σε θέση με την ολοκλήρωση του σεμιναρίου να συντάξουν μία χορηγική πρόταση προς μία εταιρεία - χορηγό καθώς και μία πρόταση χρηματοδότησης προς ένα ίδρυμα». 

Μέσα στα ...πολλά, όσοι παρακολουθήσουν το σεμινάριο θα μάθουν, ώστε να μην επαναλάβουν και οι ίδιοι τις «συνήθεις αδυναμίες των χορηγουμένων», ή για να μην ξεχνιόμαστε κιόλας ποιες είναι «οι υπηρεσίες των χορηγούμενων προς τους χορηγούς». 

 

Πώς οι εικαστικοί θα μετατρέψουν όχι μόνο το έργο τους, αλλά και τη σύλληψη της ιδέας, την καινοτομία και δημιουργικότητά τους σε προϊόντα και υπηρεσίες προς πώληση. 

Τίποτα δεν είναι τυχαίο. 

Τα παραπάνω εντάσσονται στη στρατηγική 
της «Δημιουργικής  Ευρώπης  2014 - 2020». 

Να λοιπόν, ποια παρουσιάζουν ως λύση στην ανεργία που μαστίζει τόσους και τόσους εικαστικούς, ή η απάντηση σ' όλους όσοι το έργο τους μένει στα αζήτητα της εμπορικής τέχνης. 

«Εθελοντές» και χορηγοί, εναλλακτικοί τρόποι χρηματοδότησης, ένα συνεχές κυνήγι της «έξυπνης αυτοχρηματοδότησης» με στόχο τη μεγιστοποίηση του κέρδους των ιδιωτών και την ακόμα πιο αναιμική παρουσία της κρατικής χρηματοδότησης.

Από τη στήλη  "ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ"  του  Ριζοσπάστη.
 

Δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα. Αυτοί πρέπει να μας φοβηθούν...

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΠΑΜΕ ΣΤΟ ΥΠΠΟΑ

Παράσταση διαμαρτυρίας για καθυστερήσεις στη μισθοδοσία*

Στιγμιότυπο από παλιότερη κινητοποίηση

Παράσταση διαμαρτυρίας στο γραφείο του υπουργού Πολιτισμού, την Παρασκευή 14 Νοέμβρη, πραγματοποίησε η Επιτροπή του ΠΑΜΕ στο ΥΠΠΟΑ για δύο πολύ βασικά ζητήματα, τις καθυστερήσεις πληρωμών στους συμβασιούχους και τις αναγκαστικές μετακινήσεις των μόνιμων/ΙΔΑΧ, απαιτώντας να πληρωθούν άμεσα όλοι οι εργαζόμενοι στα ΕΣΠΑ. 

Να υπάρξει σαφής δέσμευση ότι οι μισθοδοσίες θα καταβάλλονται κανονικά, στις τρεις πρώτες μέρες κάθε μήνα. Να μπει τέρμα πλέον στις συνεχείς καθυστερήσεις. Αμεση ανάκληση των αναγκαστικών μετακινήσεων από νομό σε νομό. Να γίνουν δεκτές όλες οι αιτήσεις θεραπείας. Καμία αναγκαστική μετακίνηση ούτε τώρα ούτε με τις τελικές τοποθετήσεις το 2015.

  Λόγω απουσίας του υπουργού, ο διευθυντής του γραφείου του απέφυγε να πάρει οποιαδήποτε θέση για τις καθυστερήσεις πληρωμών ενώ υπερασπίστηκε τις μετακινήσεις λέγοντας ότι είναι αναγκαίες. 

Την Πέμπτη 20 Νοέμβρη η Επιτροπή του ΠΑΜΕ ξαναπήγε αφού δεν υπήρξε καμία απάντηση για τις καθυστερήσεις πληρωμών. Η στάση του διευθυντή του γραφείου του υπουργού ήταν προκλητική. Ενώ επί μιάμιση ώρα επικαλούνταν φόρτο εργασίας, στο τέλος απλά διεμήνυσε ότι δεν έχει κάτι νεότερο.

«Την απάντηση πρέπει να την δώσουμε όλοι μαζί οι εργαζόμενοι», επισημαίνει σε ανακοίνωσή της η Επιτροπή. 

«Μπροστά μας έχουμε τη μάχη της πανελλαδικής πανεργατικής απεργίας, την Πέμπτη 27 Νοέμβρη. Με μαζική συμμετοχή να αντιδράσουμε στον εμπαιγμό. Να πούμε τέρμα στην υπομονή και τον φόβο. 

Να σηκώσουμε κεφάλι.  

Κάποιοι συνάδελφοι μας λένε ότι άμα αντιδράσουμε θα θυμώσει ο προϊστάμενος και δεν θα μας ανανεώσει τη σύμβαση ή θα κλείσει το έργο και θα μας διώξει. Άλλοι μας λένε ότι τώρα με την "αξιολόγηση" και τις αναγκαστικές μετακινήσεις να κάτσουμε ήσυχα για να μη γίνουμε στόχος. 

Δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα. Αυτοί πρέπει να μας φοβηθούν.  

Και θα μας φοβηθούν άμα σηκώσουμε κεφάλι. Έχουμε το δίκιο με το μέρος μας. Να βάλουμε τις δικές μας ανάγκες μπροστά. Αυτό είναι το χρέος μας. 

Ώρα να ακουστεί ακόμα πιο δυνατά η φωνή μας. Να συνεχίσουμε δυναμικά, σε συνέχεια του πανελλαδικού συλλαλητηρίου της 1ης Νοέμβρη που πάνω από 100.000 εργαζόμενοι βροντοφώναξαν ότι δεν θα ζήσουμε με ψίχουλα

Όλοι στην απεργία στις 27 Νοέμβρη με το ΠΑΜΕ στην Ομόνοια στις 11 π.μ.».

*Από τη στήλη  "ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ"  του Ριζοσπάστη.

Εκδήλωση - αφιέρωμα στον Δημήτρη Ραβάνη - Ρεντή

 

Εκδήλωση - αφιέρωμα στον κομμουνιστή και σπουδαίο δημιουργό Δημήτρη Ραβάνη - Ρεντή διοργάνωσαν στο δημοτικό θέατρο Καλλιθέας οι Κομματικές Οργανώσεις Καλλιθέας του ΚΚΕ. 

 

Στην εκδήλωση παραβρέθηκε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας. 

 

Ακόμα, χαιρέτισε η Αλεξάνδρα Κρέμου, σύζυγος του Δημήτρη Ραβάνη - Ρεντή.

 

 

Ομιλητής στην εκδήλωση ήταν ο Γιώργος Μηλιώνης, μέλος του Τμήματος Πολιτισμού της ΚΕ του ΚΚΕ, ο οποίος είπε μεταξύ άλλων:

«Ο κομμουνιστής λογοτέχνης Δημήτρης Ραβάνης - Ρεντής εντάχθηκε με τη στάση ζωής του και τη στράτευσή του στο ΚΚΕ η οποία ήταν ενιαία και αδιαίρετη με τη λογοτεχνική του δημιουργία, στη χορεία εκείνων των πνευματικών προσωπικοτήτων που είχαν αταλάντευτη πίστη στη δυνατότητα της εργατικής τάξης και του λαού να γνωρίσει την αντικειμενική πραγματικότητα και να μετατρέψει αυτήν τη γνώση σε δύναμη για να αλλάξει τον κόσμο.

Με τα μέσα της τέχνης του κατάφερε να φέρει στην επιφάνεια μέσω της δράσης των πρωταγωνιστών του το σύνολο των κοινωνικών αντιθέσεων που διαπερνούσαν τη θυελλώδη εποχή στην οποία έζησε, παρακολουθώντας ταυτόχρονα την "κίνηση" των ηρώων του στη ζωή και φωτίζοντας τις αιτίες της.

Χωρίς να παραγνωρίζει ποτέ τα συναισθήματα του αναγνώστη του, ο Δημήτρης Ραβάνης - Ρεντής τον κάνει να σκέπτεται και ακόμα περισσότερο τον καλεί σε συνειδητή δράση κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες.

Αποτυπώνοντας με εξαιρετική ενάργεια και με μεγάλη πρωτοτυπία θεμάτων, τη μεγάλη λαϊκή εποποιία '40 - '50, ο συγγραφέας αναδεικνύει την τεράστια σημασία του οργανωμένου αγώνα που ψυχή του ήταν το ΚΚΕ, και την ίδια ώρα, μέσα από τα έργα του διαφαίνεται το "πρόπλασμα" του αυριανού ανθρώπου, έτσι όπως γεννιέται, συμμετέχοντας με όλο του το είναι στον αγώνα τού σήμερα.

Παρά τις απίστευτες δυσκολίες, ο Δημήτρης Ραβάνης - Ρεντής δημιούργησε ένα πολύ μεγάλο σε όγκο και ποιότητα έργο - σε όλα τα είδη του λόγου - ενώ ιδιαίτερα σημαντική ήταν η αρθρογραφία του στον "Ριζοσπάστη" μετά το 1974, καθώς η πένα του αναμετρήθηκε με όλους εκείνους που ήθελαν να βάλει το ΚΚΕ "νερό στο κρασί του", χάνοντας την επαναστατική του ψυχή.

Όλη η θυελλώδης ζωή του Δημήτρη Ραβάνη - Ρεντή, του στιχουργού, εκτός των άλλων, των επαναστατικών τραγουδιών "Σαν ατσάλινο τείχος", "Παιδιά σηκωθείτε", του Υμνου του ΔΣΕ και "Ο Μπελογιάννης" συμπυκνώνεται σε ένα απόσπασμα από τη διαθήκη του:
"Ο δημιουργός, όπως με δίδαξε το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας δεν μπορεί να μένει κλεισμένος στους τέσσερις τοίχους, παρατηρητής και "κριτής", αλλά ν' αγωνίζεται στα πεζοδρόμια, τον ίδιο αγώνα της εργατικής τάξης και του λαού"».

ΤΟ ΚΕΡΔΟΣ

Ως τότε δεν γνωρίζαμε ο ένας τον άλλον

και μες στο σπίτι μας ακόμη.

Ως εκείνη τη μέρα του Νοέβρη,

δεν ξέραμε ποιος κάθεται στο διπλανό διαμέρισμα.

Και ξαφνικά,

συναντηθήκαμε στο ασανσέρ με τον συνταξιούχο του τρίτου,

συναντηθήκαμε στην είσοδο με τη νοικοκυρά του πρώτου,

συναντηθήκαμε στην πόρτα με έναν εργάτη,

με έναν πρώην υπουργό,

συναντηθήκαμε στο δρόμο με τους απέναντι

και κατεβήκαμε την Πατησίων.

Και ξαφνικά χαμογελάσαμε ο ένας στον άλλον,

κι απλώσαμε τις αντένες μας στα ίδια κύματα:

1050 χιλιόκυκλοι.

Από τη στήλη  "ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ"  του  Ριζοσπάστη.

Κανένας συμβιβασμός με τη βία στις γυναίκες...

«Η αποδοχή της βίας ή του συμβιβασμού με τα όρια της εξαθλίωσης δεν αξίζει σε καμία γυναίκα. Μπορούμε, έχουμε τη δύναμη να ορθώσουμε το ανάστημά μας!», τονίζει η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας σε ανακοίνωσή της, με αφορμή την 25η Νοέμβρη, μέρα που ο ΟΗΕ έχει ανακηρύξει σε Παγκόσμια Μέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών. 

Ανάμεσα σε άλλα αναφέρει:

«Η βία κατά των γυναικών εκφράζεται με τον πιο στυγερό τρόπο απέναντι στη μητρότητα: με την απαίτηση των εργοδοτών από τις εργαζόμενες για γραπτή διαβεβαίωση ότι δε θα τεκνοποιήσουν για όσο διάστημα εργάζονται στις επιχειρήσεις τους, με τις επικίνδυνες προτάσεις της κυβέρνησης για τις εκπαιδευτικούς που στοχοποιούν το δικαίωμα στις γονικές άδειες, με τις προτάσεις της "Apple", της "Google" προς τις εργαζόμενες να "βάλουν στο ψυγείο" τη δημιουργία οικογένειας. 

Εκφράζεται με τη βία απέναντι σε χιλιάδες γυναίκες σε όλο τον πλανήτη είτε με τις επεμβάσεις στείρωσης που βάζουν σε κίνδυνο την υγεία τους, ακόμα και τη ζωή τους, είτε με τους περιορισμούς στο δικαίωμα των γυναικών απέναντι στην έκτρωση.

Η βία και κατά των γυναικών έχει συγκεκριμένες οικονομικές και κοινωνικές αιτίες και οι συνέπειές της επεκτείνονται στις εργασιακές, κοινωνικές έως τις διαπροσωπικές σχέσεις. 

Αυτή είναι η κοινή ρίζα της σε όλες τις χώρες, από την Ευρώπη, τις ΗΠΑ μέχρι τις χώρες της Ασίας και της Αφρικής, ανεξάρτητα αν σε κάποιες παίρνει πιο οξυμένη μορφή.

Η ΟΓΕ, το ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα, καλεί όλες τις γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων να οργανωθούν και να παλέψουν μέσα από τους Συλλόγους και τις Ομάδες της για ουσιαστικά και άμεσα μέτρα ανακούφισης των γυναικών, για κάθε πρόβλημα που τις βασανίζει, στην προοπτική πλήρους ικανοποίησης των αναγκών τους. 

Στο διεκδικητικό αυτό πλαίσιο, η ΟΓΕ εντάσσει και την άμεση και πλήρη στελέχωση και κρατική χρηματοδότηση των ξενώνων για κακοποιημένες γυναίκες που λειτουργούν σε Δήμους.  

Ταυτόχρονα, παλεύουμε για μέτρα στήριξης των άνεργων γυναικών, των γυναικών από μονογονεϊκές και πολύτεκνες οικογένειες, για μόνιμη και σταθερή δουλειά με αξιοπρεπείς μισθούς, πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, για να μπορέσουν οι γυναίκες να σταθούν με αξιοπρέπεια στα πόδια τους και να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους.

Δεν αρκεί οι γυναίκες "να σπάσουν τη σιωπή τους", όπως τις προτρέπουν θεσμικοί φορείς (Γενική Γραμματεία Ισότητας, δήμοι κ.λπ.) του αστικού κράτους και να περιγράψουν τη φρίκη της βίας, με όποια παραλλαγή τη ζει η κάθε μια. 

Δεν αρκεί να συμβιβαστούν με τα ψίχουλα των ευρωπαϊκών προγραμμάτων για ολιγοήμερη φιλοξενία στους ξενώνες και μετά μες στη μιζέρια της "φιλόπτωχης αλληλεγγύης", αντί για δουλειά με δικαιώματα, αξιοπρεπή μισθό, προνοιακές παροχές.

Παλεύουμε και μέσα από τη συμμαχία ΠΑΜΕ - ΠΑΣΕΒΕ - ΠΑΣΥ - ΜΑΣ - ΟΓΕ για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, με προοπτική μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, όπου διαμορφώνονται οι προϋποθέσεις για την αντιμετώπιση της βίας κατά των γυναικών και τη λύση της γυναικείας ισοτιμίας».

Από τη στήλη  "ΠΟΛΙΤΙΚΗ"  του  Ριζοσπάστη.

Συνεχίζονται οι Εκθέσεις του Εικαστικού Επιμελητηρίου...

Μέχρι την Κυριακή  θα έχουν την ευκαιρία  οι  επισκέπτες 
να δουν από κοντά έργα εικαστικών εκείνης της περιόδου *

Ορισμένα από τα έργα των μαθητών Γυμνασίου 

που παρουσιάστηκαν την περασμένη Παρασκευή

Για ακόμη μια εβδομάδα, μέχρι και την Κυριακή 30 Νοέμβρη, οπότε και θα ολοκληρωθούν, συνεχίζονται οι εκθέσεις του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας. 

 

Και τις δύο εκθέσεις μέχρι στιγμής τις έχουν επισκεφθεί πλήθος κόσμου. Οι διοργανωτές ξεχωρίζουν τη μεγάλη επισκεψιμότητα από σχολεία, από φοιτητές της ΑΣΟΕΕ και των Σχολών Υγείας.

 

Στην έκθεση με θέμα «Εργαστήριο Ιστορίας της Τέχνης της περιόδου Δικτατορίας Μεταξά - Κατοχής - Αντίστασης - Εμφυλίου και Τόπων Εξορίας ως το 1967», οι επισκέπτες θα δουν έργα εικαστικών, που στρατεύτηκαν με το νου, το έργο και τη δράση τους στους μεγάλους αγώνες του λαού μας για την εθνική και κοινωνική απελευθέρωσή του. 

Όπως λέει η Εύα Μελά, πρόεδρος του Επιμελητηρίου «Η έκθεση αυτή είναι ένα πρώτο ξεκίνημα. Τα περισσότερα από τα έργα της Αντίστασης ήταν διασκορπισμένα. Το επιμελητήριο βρίσκεται σε φάση να τα μαζέψει. Μέχρι στιγμής έχει δημιουργηθεί μια βάση δεδομένων από 8.500 έργα».

Με θέμα «Αντίσταση Τώρα», πραγματοποιείται έκθεση εικαστικών τεχνών των μελών του ΕΕΤΕ, με σύγχρονα έργα. Εκεί, οι επισκέπτες μπορούν να δουν αξιόλογα έργα με τη δυναμική και τις αντιφάσεις του σήμερα.

Οι εκθέσεις στεγάζονται στο Κέντρο Τεχνών του Δήμου Αθηναίων, στο Πάρκο Ελευθερίας (Στάση Μετρό: Μέγαρο Μουσικής) και στη Δημοτική Πινακοθήκη Αθήνας, Γερμανικού και Μυλλέρου (Στάση Μετρό: Μεταξουργείο), αντίστοιχα. 

Οι εκθέσεις θα διαρκέσουν για ακόμη μια βδομάδα, μέχρι την Κυριακή 30 Νοέμβρη.
Ωρες λειτουργίας Τρίτη - Σάββατο: 10.00 - 20.00, Κυριακή: 10.00 - 14.00. 

To περιοδικό «Θέματα Παιδείας» (τρίμηνη επιθεώρηση εκπαιδευτικής πολιτικής και έρευνας) σε συνεργασία με το ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών καλεί την Κυριακή, 30 Νοέμβρη, στις 11 π.μ. σε ξενάγηση στην έκθεση «Εικαστικές Τέχνες και Αντίσταση» που παρουσιάζεται στο Κέντρο Τεχνών.

Η είσοδος στην έκθεση είναι δωρεάν και η συνάντηση έχει οριστεί έξω από το Μετρό στην έξοδο προς Μέγαρο Μουσικής.

Εκδήλωση για την Παλαιστίνη στο πλαίσιο 
της έκθεσης «Αντίσταση Τώρα» (ΕΔΩ)

*Από τη στήλη  "ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ"  του  Ριζοσπάστη.

Στα γήπεδα η Ελλάδα αναστενάζει...

Ποδόσφαιρο: Ξαναρχίζουν τα πρωταθλήματα 

από  το  προσεχές  Σαββατοκύριακο *

Στα γήπεδα θα μπουν ξανά το προσεχές Σαββατοκύριακο οι ομάδες της Σουπερλίγκ και της Φούτμπολ Λιγκ. Η ΕΠΟ εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία αναφέρει πως θα προχωρήσει σε ορισμό διαιτητών, προκειμένου να διεξαχθούν κανονικά τα παιχνίδια.

Αναλυτικά η ανακοίνωση της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας έχει ως εξής:

«Από την Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία, μετά τη σημερινή συνεδρίαση του διοικητικού συμβουλίου της Super League, την εκλογή νέου προεδρείου και την επιστολή που εστάλη στην Ομοσπονδία, ανακοινώνονται τα παρακάτω.

Παρά το γεγονός ότι η ΕΠΟ δεν είναι πλήρως ικανοποιημένη από το περιεχόμενο της επιστολής, το οποίο περιεχόμενο έρχεται να καταδείξει και αποδείξει τα πολύ μεγάλα λειτουργικά προβλήματα της λίγκας, θεωρεί ότι αυτό είναι προς τη σωστή κατεύθυνση και για αυτόν το λόγο η ΚΕΔ/ΕΠΟ θα ορίσει διαιτητές για να συνεχιστούν και ολοκληρωθούν ομαλά όλες οι διοργανώσεις εθνικής εμβέλειας.

Παρά τα όσα ισχυρίζονται διάφορα κέντρα για επιχείρηση φίμωσης των παραγόντων και των ΜΜΕ, είναι ξεκάθαρο ότι το μοναδικό ζητούμενο για την Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία είναι πρώτον η ειλικρινής προσπάθεια για την αντιμετώπιση του φλέγοντος θέματος της βίας σε όλα τα επίπεδα, αλλά και ο διά παντός τερματισμός της ΣΤΟΧΟΠΟΙΗΣΗΣ προσώπων της ελληνικής ποδοσφαιρικής οικογένειας, όπως αρέσκονται κάποιοι να κάνουν προκειμένου να βρουν άλλοθι για τις δικές τους αποτυχημένες επιλογές και ενέργειες.

Η ΕΠΟ τονίζει και επισημαίνει για τελευταία φορά και με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο ότι δεν μπορεί εφεξής να γίνει ανεκτή η οποιαδήποτε διακύβευση ανθρώπινης ζωής ή σωματικής ακεραιότητας ατόμου που εντάσσεται στον ευρύτερο χώρο του ποδοσφαίρου μας και σε περίπτωση κατά την οποία στο μέλλον συμβεί το παραμικρό, η Ομοσπονδία θα εξετάσει πολύ σοβαρά το ενδεχόμενο να εφαρμόσει όλα τα καταστατικά δικαιώματά της σε ό,τι αφορά τη διοργάνωση των πρωταθλημάτων».

*Από το 902.gr

Ν. Μωραΐτης: Να αντιμετωπιστούν οι ελλείψεις στο Τμήμα Λαϊκής Παραδοσιακής Μουσικής στο ΤΕΙ Ηπείρου

 

Να λυθούν άμεσα τα μεγάλα προβλήματα που υπάρχουν στη λειτουργία του Τμήματος Λαϊκής και Παραδοσιακής Μουσικής στην Άρτα στο ΤΕΙ Ηπείρου, όπως έλλειψη διδακτικού προσωπικού, αιθουσών και εργαστηριακών υποδομών, ζήτησε ο Νίκος Μωραΐτης, βουλευτής του ΚΚΕ, στη διάρκεια της Ερώτησης του ΚΚΕ για το θέμα που συζητήθηκε σήμερα στη Βουλή. (video ΕΔΩ)

Επεσήμανε ότι στο συγκεκριμένο τμήμα έχουν να προσληφθούν καθηγητές εδώ και 15 χρόνια, στις υπάρχουσες αίθουσες στοιβάζονται μέχρι και 120 σπουδαστές, ενώ οι ώρες διδασκαλίας στα εργαστήρια έχουν μειωθεί από 3 σε μία ώρα.

Η κατάσταση αυτή, συνέχισε, οφείλεται στην αντιεκπαιδευτική πολιτική συγκυβέρνησης και ΕΕ, που έχουν περιορίσει ασφυκτικά τα κονδύλια για την Παιδεία και την οδηγεί βήμα - βήμα στην ιδιωτικοποίηση.

Απαίτησε πρόσληψη μόνιμου προσωπικού με πλήρη δικαιώματα, καταγγέλλοντας τον εργασιακό μεσαίωνα που θέλει να επιβάλλει η συγκυβέρνηση με το θεσμό της εθελοντικής εργασίας που ανακοίνωσε πρόσφατα, χτυπώντας τα εργασιακά δικαιώματα και υπονομεύοντας τη γονική άδεια των εργαζομένων.

Από την πλευρά του, ο υπουργός Παιδείας Αν. Λοβέρδος ξεκαθάρισε ότι χρήματα δεν υπάρχουν και παρέπεμψε στην πρόταση της κυβέρνησης στη σημερινή συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας, να αναλάβουν τα ίδια τα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ τον καθορισμό του αριθμού των εισακτέων.

Ο κομμουνιστής βουλευτής, στη δευτερολογία του, επεσήμανε ότι η πολιτική που εφαρμόζεται στον τομέα της Παιδείας σπρώχνει τις σχολές να αναζητούν χορηγούς και να προσαρμόζονται στις ορέξεις των επιχειρήσεων αλλά και πολλούς σπουδαστές  -που περνούν σε σχολές μακριά από τον τόπο διαμονής τους- να εγκαταλείπουν τις σπουδές τους, καθώς οι οικογένειές τους δεν μπορούν να ανταπεξέ λθουν στο υψηλό κόστος. 

Ο Ν. Μωραίτης κατήγγειλε την κυβέρνηση που αντιμετωπίζει τους φοιτητές και σπουδαστές ως πελάτες, ενώ για το ΚΚΕ τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών έχουν δικαίωμα για δωρεάν μόρφωση, με δωρεάν χώρους διαμονής και σχολές εξοπλισμένες με το απαραίτητο προσωπικό και την αναγκαία υλικοτεχνική υποδομή.  

Από το 902.gr

Ο τολμηρός έφηβος του ξεκινήματος του ελληνικού σινεμά...

ΣΤΕΛΙΟΣ ΤΑΤΑΣΟΠΟΥΛΟΣ

 

 

Στη δίνη μιας εποχής καταιγισμού ιστοριών φουστανέλας, κωμειδυλλίων και ανόητων μελό, ο κομμουνιστής κινηματογραφιστής Στέλιος Τατασόπουλος -ένας από τους 5 που τίμησε η ΤΟ Καλλιτεχνών του ΚΚΕ στο τριήμερο αφιέρωμα στον κινηματογράφο Αλκυονίδα στις 7, 8 και 9/11-  έβαλε, με τη ριζοσπαστική, βωβή ταινία του «Κοινωνική σαπίλα» (1931), το σπόρο ενός εθνικού, γι' αυτό προοδευτικού, κινηματογράφου, αναδεικνύοντας τη σήψη του αστικού συστήματος και την οργανωμένη πάλη της εργατικής τάξης.

 

Ο Τατασόπουλος γεννήθηκε το 1908 στην Κωνσταντινούπολη σε μικροαστική, πολυμελή οικογένεια που, μετά τη Μικρασιατική καταστροφή, ήρθε στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στην Κηφισιά. Ο Στέλιος σπούδασε στη Βαρβάκειο και την Εμπορική Σχολή αλλά τον κέρδισε η τέχνη. Και χάρη στον πατέρα του, ένθερμο σοσιαλιστή, ο Στέλιος από τα μικράτα του εμφορείται από προοδευτικές ιδέες που τις υπηρετεί με συνέπεια σε όλη του τη ζωή.

Γοητεύεται κυριολεκτικά από την υποκριτική 
τέχνη  και  τον  κινηματογράφο   ιδιαίτερα.  

Το 1927 ξεκινά σπουδές υποκριτικής στη σχολή «DAG FILM» των αδελφών Γιαζιάδη, οι οποίοι αμέσως τον ξεχωρίζουν για την εμφάνιση, το ταλέντο και τις γνώσεις του και του δίνουν ρολάκια στα φιλμ τους. Το 1929 ο Τατασόπουλος φεύγει για το Παρίσι, φημισμένο για τις κινηματογραφικές του σχολές και στούντιο. 

Σπουδάζει υποκριτική ως το 1931 στη «Cine Essor». 

Εκεί γράφει το σενάριο της παρθενικής του ταινίας, «Κοινωνική Σαπίλα», που τον ίδιο χρόνο «γυρίζει» στην Αθήνα. 

«Έργο κοινωνικής κριτικής, μπορεί να θεωρηθεί το πρώτο στο είδος αυτό», σημειώνει στο βιβλίο «Ελληνικός Κινηματογράφος» η ιστορικός κινηματογράφου Αγλαΐα Μητροπούλου. 

Η ταινία, όντως πολύ τολμηρή για την εποχή της, καταγγέλλει την αδίσταχτη εκμετάλλευση, την εξαθλίωση των εργαζομένων, τη σωματεμπορία, το εμπόριο ναρκωτικών, τη βία και τους εκβιασμούς σε βάρος των εργατών. Και αυτά σε χρόνια πολιτικά επικίνδυνα, με το «Ιδιώνυμο» του Βενιζέλου σε ισχύ.

Ένας φτωχός φοιτητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών εγκαταλείπει 
τις σπουδές του λόγω οικονομικών δυσκολιών και αναζητά εργασία. 

Προσλαμβάνεται ως ηθοποιός σε ένα θίασο. Εκεί γνωρίζει και ερωτεύεται την πρωταγωνίστρια. Όταν εκείνη ενδίδει σε βιομήχανο που της υπόσχεται μέλλον λαμπρό, ο φοιτητής εγκαταλείπει απογοητευμένος το θέατρο. Η φτώχεια θα τον οδηγήσει στις γραμμές του προλεταριάτου, θα γίνει καπνεργάτης για τη ζήση του. 

Έτσι έρχεται αντιμέτωπος με την ανείπωτη εκμετάλλευση των αφεντικών και συμβάλλει στην ίδρυση του συνδικάτου, ενώ ηγείται στον αγώνα για κοινωνική δικαιοσύνη, αδιαφορώντας για τις διώξεις. Φυλακίζεται και όταν βγαίνει είναι αποφασισμένος να πολεμήσει την κοινωνική σαπίλα.

Η πρεμιέρα της ταινίας υπήρξε επεισοδιακή. 

Θα γινόταν στο «Σπλέντιτ», ο αιθουσάρχης όμως ματαίωσε την προβολή από φόβο επιβολής κυρώσεων λόγω «Ιδιώνυμου». Έτσι οι μπομπίνες μεταφέρθηκαν σε αίθουσα στην Κοκκινιά, με τους χωροφύλακες να επιδίδονται σε σωματική έρευνα των θεατών για να προλάβουν δήθεν ταραχές και ένοπλες συμπλοκές. Παρά ταύτα, η ταινία είχε τεράστια επιτυχία, η προβολή της συνεχίστηκε σε διάφορες πόλεις με μεγάλη ανταπόκριση του κοινού της επαρχίας και των λαϊκών συνοικιών. 

Ήταν το πρώτο φιλμ στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου 
που  συνδύαζε  το  μελό  με  στοιχεία  κοινωνικής  κριτικής.

Το 1933 ο Τατασόπουλος φεύγει για το Παρίσι και σπουδάζει σκηνοθεσία στη «Cine Essor» ως το 1937. Τα σύννεφα του πολέμου τον αναγκάζουν να επιστρέψει στην Αθήνα το 1939. 

Ήταν ο πρώτος που σπούδασε κινηματογράφο στο εξωτερικό, ενδεικτικό της σοβαρότητας με την οποία αντιμετώπιζε την τέχνη του. Ήταν ο πρώτος που είδε την τέχνη του σε σχέση με τα κοινωνικά και πολιτικά δρώμενα και είχε την τόλμη να καταγγείλει με το έργο του την κοινωνική κατάσταση και να υπερασπιστεί τις πολιτικές ιδέες και τα ιδανικά του.

Από την αρχή του πολέμου οργανώνεται στην Αντίσταση και μέσα στην Κατοχή ιδρύει το 1943 το Σωματείο Καλλιτεχνών Κινηματογράφου. Στην Απελευθέρωση γυρίζει τα πρώτα Επίκαιρα, που απαθανατίζουν τις τελευταίες μάχες του ΕΛΑΣ. 

Τα Επίκαιρα αυτά χάθηκαν, όπως και η πρωτότυπη κόπια της ταινίας «Κοινωνική Σαπίλα» που αργότερα έκαψαν οι Χίτες. 

Μετά τα Δεκεμβριανά ο Τατασόπουλος εξαναγκάζεται να φύγει πάλι στη Γαλλία. Το 1951 επιστρέφει στην Αθήνα και ιδρύει το Συνεταιρισμό Παραγωγής Ταινιών. Η καταλυτική επίδραση του ιταλικού νεορεαλισμού, αλυσιδωτά στον παγκόσμιο κινηματογράφο, γίνεται αφορμή να αναπτυχθούν εθνικές κινηματογραφίες σε πολλές περιφερειακές χώρες.

Ο Τατασόπουλος, με την ταινία του «Μαύρη γη» (1952), επιχειρώντας να αφομοιώσει τη νεορεαλιστική επίδραση, αρθρώνει, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, ένα προσωπικό σινεμά δημιουργού ταινία που, με το «Πικρό ψωμί» (1951) του Γρηγόρη Γρηγορίου, θεωρούνται οι πρώτες νεορεαλιστικές του ελληνικού σινεμά. 

Ο παλαίμαχος σκηνοθέτης, επίτιμος πρόεδρος της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών, πέθανε στις 13 Ιουλίου το 2000 σε ηλικία 92 ετών και η κηδεία του έγινε με έξοδα του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου.

Η Ταινιοθήκη, θέλοντας να τον τιμήσει, συντήρησε και αποκατέστησε την «Κοινωνική Σαπίλα», προκειμένου οι νεότερες γενιές να τον γνωρίσουν και να τον αγαπήσουν...

Από τη στήλη  "ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ"  του  Ριζοσπάστη.