...όσο αυτός θα
μένει «δειλός, μοιραίος και
άβουλος αντάμα προσμένοντας κάποιο θάμα».
Για τρία ακόμα Σαββατοκύριακα ανεβαίνει το μέγιστο ποιητικό αριστούργημα του Κώστα Βάρναλη «Το φως που πάντα καίει» για δεύτερη χρονιά στο «Θέατρο της Ημέρας» σε διασκευή, δραματουργική επεξεργασία και σκηνοθεσία Βασίλη Κολοβού.
Στον αρχικό τίτλο του έργου προστέθηκε το «πάντα» για να υπογραμμιστεί όχι μόνο η διαχρονικότητα αλλά και το μέγεθος της σημερινής επικαιρότητάς του.
Ο Βάρναλης φέρνει στη σκηνή τον Προμηθέα, τον Χριστό, την Αριστέα (εξουσία), τη Μαϊμού της (γλείφτης και δούλος της) και τον Μώμο, Φωνή του Εργάτη και Φωνή του ποιητή, φωνή αποκαλυπτικού σαρκασμού ενάντια στο σκοταδισμό και στην εκμετάλλευση του ανθρώπου. Ο Μώμος εισάγει τον θεατή στον εκπληκτικά επίκαιρο λόγο του αταλάντευτα υπερασπιστή του λαού που σταυρώνουν και θα σταυρώνουν οι εκμεταλλευτές του, όσο αυτός θα μένει «δειλός, μοιραίος και άβουλος αντάμα προσμένοντας κάποιο θάμα»... (Συντελεστές: ΕΔΩ)
άβουλος αντάμα προσμένοντας κάποιο θάμα».
Στον αρχικό τίτλο του έργου προστέθηκε το «πάντα» για να υπογραμμιστεί όχι μόνο η διαχρονικότητα αλλά και το μέγεθος της σημερινής επικαιρότητάς του.
Ο Βάρναλης φέρνει στη σκηνή τον Προμηθέα, τον Χριστό, την Αριστέα (εξουσία), τη Μαϊμού της (γλείφτης και δούλος της) και τον Μώμο, Φωνή του Εργάτη και Φωνή του ποιητή, φωνή αποκαλυπτικού σαρκασμού ενάντια στο σκοταδισμό και στην εκμετάλλευση του ανθρώπου. Ο Μώμος εισάγει τον θεατή στον εκπληκτικά επίκαιρο λόγο του αταλάντευτα υπερασπιστή του λαού που σταυρώνουν και θα σταυρώνουν οι εκμεταλλευτές του, όσο αυτός θα μένει «δειλός, μοιραίος και άβουλος αντάμα προσμένοντας κάποιο θάμα»... (Συντελεστές: ΕΔΩ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου