«Ο εγωιστής γίγαντας»

Κινηματογράφος: Οι ταινίες της εβδομάδας (ΕΔΩ) 

 «The Selfish Giant»  της Κλίο Μπάρναρντ

Ο τραχύς κοινωνικός ρεαλισμός συνιστά διακριτή πλευρά του βρετανικού κινηματογράφου που οι περισσότεροι συνδέουν με τον Κεν Λόουτς. Τη σχολή του κοινωνικού αγγλικού σινεμά πολλοί εξήγγειλαν ετοιμοθάνατη και υποτιμητικά περιέγραψαν ως «αρεσκόμενη να αγκαλιάζει τη μιζέρια». Αυτή όμως φαίνεται να επιμένει δεκαετία τη δεκαετία. 

Χωρίς ποτέ να εκβιάζει το συναίσθημα, η πρώτη ταινία μυθοπλασίας της Κλίο Μπάρναρντ, ένα πικρό κοινωνικό σχόλιο για τα παιδιά που αφήνονται στην τύχη τους, αναπόφευκτα συγκρίνεται με τους τόνους και το στυλ του Λόουτς, ειδικά με χρήση μοτίβων που κάποια, μετατρέπονται σε «λοουτσιανά» στερεότυπα. 

Η Βρετανή σκηνοθέτης έφτιαξε ένα κατάδικό της φιλμ και όχι μια απομίμηση που στοχεύει στο να πορευτεί στα χνάρια του Λόουτς, καθώς πίσω από κάθε κατάσταση στον «ΕΓΩΙΣΤΗ ΓΙΓΑΝΤΑ» ελλοχεύουν οι σχέσεις παραγωγής, εμφανείς στην κοινωνική διαστρωμάτωση των φτωχοδιάβολων, σχέσεις που διαπερνούν την ταινία πέρα για πέρα...

 

...Το γήινο, ριζοσπαστικό σενάριο που υφαίνει μαζί πτυχές πολιτικές, μεταφορικές, ποιητικές μετατρέπει τον χριστουγεννιάτικο μύθο του Όσκαρ Ουάιλντ σε σύγχρονο παραμύθι ενηλικίωσης, με τόνους και αποχρώσεις που παραπέμπουν στον Ντίκενς και κοινωνικές εικόνες και σχέσεις στον Ένγκελς...

...Το κοινωνικό αυτό χρονικό κινείται στο πλαίσιο της μεγάλης ρεαλιστικής παράδοσης του αγγλικού σινεμά σαν ένα μικρό μοντέλο ισορροπίας δρομολογημένο ανάμεσα στον ιταλικό νεορεαλισμό και το μελόδραμα α λα Κεν Λόουτς, με φροντίδα σε κάποια μορφικά ζητήματα. Ο αγγλικός νατουραλιστικός κινηματογράφος δείχνει ότι ακόμα μπορεί να αφηγείται ιστορίες με κοινωνική συνείδηση παρά την πικρή γεύση της μυθοπλασίας του.

Παίζουν: Κόνερ Τσάπμαν, Σάουν Τόμας, Σον Γκίλντερ, Λορέν Άσμπουρν, κ.α.

Παραγωγή: Μ. ΒΡΕΤΑΝΙΑ (2013)

Από το 902.gr