«Κανάκια
εγώ δεν έμαθα, τραγούδια εγώ δεν ξέρω
να
κανακέψω αργατιά, να τραγουδήσω κόπο,
να
ξαλαφρώσω το παιδί που ‘ρχεται από θέρο
και
να παινέσω τη γρηά που ξεχερσώνει τόπο.
Στην
αργατιά, στη χωριατιά ποια άσματα ταιριάνε ;
στέρηση,
θλίψη, ακούνητη της ζήσης τους η ρότα
σταυρώνονται,
ανασταίνονται, πεθαίνουν, πολεμάνε.
Έλα
Χριστέ μετάλαβε αίμα θνητού κι’ ιδρώτα.»
(Θανάσης Παπαθανασόπουλος – από ένα
παλιό “Ρουμελιώτικο ημερολόγιο” του 1960)
Από τον αγαπητό blogger "Ευρυτάνα ιχνηλάτη"(ΕΔΩ)
Ευχαριστούμε πολύ για την τιμητική αναδημοσίευση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή δύναμη, ψυχή βαθιά!