Μαχητική αντιπαράθεση με την αστική ιδεολογία και πολιτική γύρω από το γυναικείο ζήτημα

 

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ 

ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΑΕΙ - ΤΕΙ ΤΟΥ 40ού ΦΕΣΤΙΒΑΛ*

 

 

«Το γυναικείο ζήτημα μέσα από τις σχολές μας - Μαρξιστική απάντηση».  

 

Συλλογική εργασία με τον παραπάνω τίτλο παρουσιάστηκε την Πέμπτη στο χώρο ΑΕΙ - ΤΕΙ του 40ού Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή». 

 

Από το κείμενο της συλλογικής εργασίας που ετοίμασαν και παρουσίασαν τα μέλη της ΚΝΕ, φοιτήτριες από σχολές της Παντείου, της Φιλοσοφικής αλλά και από τμήματα των ΤΕΙ, ο «Ρ» παρουσιάζει τα αποσπάσματα εκείνα που αφορούν την προσπάθεια να ερμηνευθεί το γυναικείο ζήτημα με βάση τη μαρξιστική θεωρία, την αντιπαράθεση με τις αστικές προσεγγίσεις γύρω από αυτό και τη σημασία της πάλης για την ισοτιμία των γυναικών της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων ως στοιχείου που δυναμώνει την πάλη ενάντια στο σύστημα της εκμετάλλευσης.

 

Τι είναι το «γυναικείο ζήτημα»

 

Ο όρος «γυναικείο ζήτημα» αναφέρεται σε εκείνο το κοινωνικό πρόβλημα, που αποτελεί σύνθεση της ανισοτιμίας εξαιτίας του φύλου με το καθεστώς της ταξικής εκμετάλλευσης. Το γυναικείο ζήτημα - ως ιστορικό κοινωνικό φαινόμενο - δεν υπήρχε από πάντα, ούτε θα υπάρχει για πάντα. 

Πηγάζει από τις ταξικές σχέσεις εκμετάλλευσης, ουσιαστικά είναι ένα σύμπλεγμα οικονομικών, πολιτικών, πολιτιστικών ανισοτιμιών και διακρίσεων που εκδηλώνονται σε όλες τις κοινωνικές σχέσεις, συμπεριλαμβανομένων και των σχέσεων των δύο φύλων.

Μπήκε στην πραγματική βάση του από τους ιδρυτές του επιστημονικού σοσιαλισμού - κομμουνισμού, Μαρξ και Ενγκελς, που ανέδειξαν την ταξική φύση του, σε νομικό, πολιτικό, ιδεολογικό, πολιτιστικό επίπεδο κάθε εκμεταλλευτικού κοινωνικοοικονομικού σχηματισμού και τις προϋποθέσεις για τη λύση του. 

Απέδειξαν ότι η απελευθέρωση της γυναίκας, η πραγματική ισοτιμία της με τον άντρα μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο με την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Για τις θεωρίες του «κοινωνικού φύλου»

 

Οι θεωρίες για το φύλο αποτελούν το θεωρητικό υπόβαθρο, πάνω στο οποίο στηρίζεται η σύγχρονη προσπάθεια της αστικής τάξης να παρέμβει στη συνείδηση, να καλλιεργήσει πρότυπα και να διαμορφώσει κριτήρια γύρω από το γυναικείο ζήτημα, προσαρμοσμένα στις δικές της αξίες. 

Κάτω από αυτόν τον τίτλο περιλαμβάνονται αστικές και μικροαστικές προσεγγίσεις του γυναικείου ζητήματος, με κοινή βάση το διαχωρισμό ανάμεσα σε «βιολογικό» και «κοινωνικό» φύλο...

...Απάντηση στις θεωρίες και την πολιτική της αστικής τάξης

 

Εντέλει, το μόνο εργαλείο για να προσεγγίσουμε με αντικειμενικότητα και επιστημονική ακρίβεια το ζήτημα του φύλου δεν είναι παρά ο διαλεκτικός υλισμός, για τον οποίο ο άνθρωπος είναι ταυτόχρονα το προϊόν και το υποκείμενο της ιστορικής διαδικασίας και εξέλιξης. 

Τα φυσικά και τα κοινωνικά χαρακτηριστικά του ανθρώπου αποτελούν ένα ενιαίο όλο και δεν μπορούν να αντιπαρατεθούν ως ανεξάρτητα στοιχεία της προσωπικότητας. 

Η βιολογική και κοινωνική διάσταση δεν ταυτίζονται, αλλά ούτε και μπορούν να διαχωριστούν, καθώς τα βιολογικά χαρακτηριστικά, αναγκαίος όρος ύπαρξης των κοινωνικών, μεταβάλλονται σύμφωνα με τις αλλαγές στην κοινωνία. 

Ο άνθρωπος αλλάζοντας τον κόσμο του, αλλάζει και ο ίδιος.

Σήμερα οι γυναίκες της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, ιδιαίτερα οι νέες κοπέλες, βιώνουμε όλες τις παλιές, αλλά ιδιαίτερα τις νέες μορφές ταξικής εκμετάλλευσης και φυλετικής καταπίεσης. 

Θέλουν να αποδεχτούμε ως νέο και καινοτόμο, ως αιώνιο, το σύστημα που ζει και αναπνέει για το μέγιστο κέρδος των μονοπωλίων, που σκορπίζει μόνο προβλήματα και νέα δεινά σε μας και τις οικογένειές μας, κρίσεις, πολέμους, εκμετάλλευση. Να αποδεχτούμε ως νέο και καινοτόμο τις αντιεπιστημονικές θεωρίες που διδασκόμαστε, το σκοταδισμό και τις αναχρονιστικές αντιλήψεις που αναπαράγονται και αφορούν και το γυναικείο ζήτημα.

Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις για να καρπίσει ο σπόρος της μαχητικής αντιπαράθεσης με τις ιδέες, τις αντιλήψεις που υπηρετούν τους εκμεταλλευτές μας, την εξουσία τους, σε κάθε χώρο όπου ζει, σπουδάζει, δουλεύει η νεολαία. 

Για  το  σοσιαλιστικό  αύριο,  χωρίς  κρίσεις, 

πολέμους, εκμετάλλευση, αξίζει να παλέψουμε. 

Για να πάρει το τιμόνι της εξουσίας στα χέρια της η εργατική τάξη με τους συμμάχους της, τα λαϊκά στρώματα της πόλης και της υπαίθρου. Να κοινωνικοποιήσει τα μονοπώλια και να οργανώσει την οικονομία μέσω του κεντρικού σχεδιασμού ώστε να ικανοποιούνται όλες οι σύγχρονες ανάγκες, ανοίγοντας το δρόμο για την ισοτιμία των γυναικών.

Ολόκληρο το κείμενο στη στήλη "ΝΕΟΛΑΙΑ" του Ριζοσπάστη.