Οχι «εγώ», αλλά «εμείς»...

...στο Αρματαγωγό «Ρόδος»

 
Το Εθνικό Θέατρο, με τη Σκηνή περιοδείας, για πρώτη φορά «πιάνει» λιμάνι στα ελληνικά νησιά. «Οχημα» της θεατρικής αυτής δράσης είναι το Αρματαγωγό «Ρόδος», που μετατρέπεται σε μέσο μεταφοράς της θεατρικής τέχνης, καθώς η σκηνή, τα καμαρίνια και οι θέσεις των θεατών βρίσκονται στα «σπλάχνα» του πλοίου.

Εκεί, μέσα στο «Ρόδος», οι ηθοποιοί του Εθνικού Θεάτρου παρουσιάζουν 
το έργο «ένας Έλληνας - Απομνημονεύματα στρατηγού Μακρυγιάννη». 

Η φετινή περιοδεία θα διαρκέσει από τις 28 Απρίλη μέχρι τις 16 Μάη προσεγγίζοντας και λιμάνια της άγονης γραμμής. Συγκεκριμένα, οι σταθμοί του αρματαγωγού είναι οι εξής: 

30/4 Ικαρία (Αγιος Κήρυκος), 
2-3/5 Πάτμος (Σκάλα), 
4-5/5 Λέρος (Λακκί), 
7/5 Αστυπάλαια (Λιμάνι), 
9/5 Νίσυρος (Μανδράκι), 
11/5 Τήλος (Λιβάδια), 
12-13/5 Κάρπαθος (Πηγάδια), 
15/5 Κάσος (Φρυ).

Δραματουργική επεξεργασία: Χρήστος Μαρσέλλος, Περικλής Μουστάκης, Ντίνα Σταματοπούλου. 

 Σύλληψη- Σκηνοθεσία: Περικλής Μουστάκης.  
Σκηνικά-κοστούμια: Στέλλα Ρότσιου. 
Φωτισμοί: Βασίλης Παπακωνσταντίνου. 
Μουσική διδασκαλία: Παναγιώτης Τσεβάς. 
Μουσική επιλογή: Ντίνα Σταματοπούλου. 
Μαριονέττες: Θανάσης Γκότσης.  
Διανομή (αλφαβητικά): Ελένη Γαρυφαλλή, Περικλής Μουστάκης, Γιάννης Μπόγρης, Τάνια Παλαιολόγου, Σήφης Πολυζωίδης. 

Είσοδος για το κοινό είναι ελεύθερη.

«Η έννοια της ελληνικότητας» -σημειώνει μεταξύ άλλων, ο σκηνοθέτης Περικλής Μουστάκης- «κυρίως έχει επιβιώσει και κατά καιρούς εξελιχθεί μέσα από στρατηγήματα κάποιων σημαντικών προσωπικοτήτων, που έχουν καταφέρει να εμπνεύσουν και να μετατοπίσουν το "εγώ" στο "εμείς". 

Μια τέτοια εμβληματική προσωπικότητα είναι ο Μακρυγιάννης ...και κατάφερε εντέλει να γίνει ένα πρότυπο, επειδή αγωνίστηκε σ' όλη του τη ζωή ενάντια σε καθετί που στεκόταν εμπόδιο στην ελευθερία και τη δικαιοσύνη, επειδή δεν ήταν χλιαρός αλλά απόλυτος στο φρόνημά του, έτοιμος πάντα για τη μεγαλύτερη και την έσχατη θυσία.

Και επειδή κουβάλησε μέχρι τέλους την ελληνικότητά του σαν σταυρό, αφού η πατρίδα, που της είχε δώσει τα πάντα, έφτασε να τον καταδικάσει σε θάνατο δια αποκεφαλισμού. Του δόθηκε χάρη, βέβαια, και  η ποινή μετατράπηκε σε ισόβια δεσμά που σταδιακά κατέληξαν σε δύο χρόνια φυλάκισης πριν αφεθεί τελικά ελεύθερος. Αλλά σάπισε το κορμί του στο μεταξύ στο νοσοκομείο από τα τραύματα που του είχε αφήσει ο αγώνας... 

Αφουγκραζόμενη το κείμενο του Μακρυγιάννη η παράσταση φωτίζει το παρελθόν και το παρόν, σχολιάζει, χειρονομεί, σαρκάζει, βάζοντας το τότε και το τώρα δίπλα - δίπλα».

Από τη στήλη  "ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ"  του Ριζοσπάστη.