«...αν κάτι μας διδάσκει ο Αθλητισμός είναι πως τίποτα δεν χαρίζεται - τα πάντα κατακτιούνται μέσα από αγώνες»

Ένα από τα μεγάλα προβλήματα είναι η συνεχώς 

μειούμενη κρατική χρηματοδότηση του Αθλητισμού.

 

Του Νίκου Γεωργόπουλου*

Πόσες φορές άραγε δεν έχουμε γράψει ότι τα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα η κοινωνία μας, οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, οι απολυμένοι, οι νέοι άνθρωποι, είναι απόρροια του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης;

Πόσες φορές δεν τονίσαμε ότι αυτά τα προβλήματα δεν αντιμετωπίζονται με διαφορετικά «μείγματα διαχείρισης», αλλά χρειάζονται ριζοσπαστικές λύσεις;

Και βέβαια πόσες φορές δεν είπαμε ότι η λύση δεν μπορεί να έρθει από τον καναπέ του σπιτιού μας, παρακολουθώντας την αποβλάκωση που προσφέρουν τα ΜΜΕ, αλλά στους δρόμους του οργανωμένου αγώνα, με τη συμμαχία των εργαζομένων με τα άλλα λαϊκά στρώματα.

Κάνω αυτό το μικρό πρόλογο, γιατί και ο χώρος του Αθλητισμού αντιμετωπίζει προβλήματα, τα οποία επίσης είναι απόρροια του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης. Και βέβαια, ούτε στο χώρο του Αθλητισμού χωρούν «μερεμέτια» ούτε η λύση θα έρθει από τον ...καναπέ.

Ένα από τα μεγάλα προβλήματα είναι η συνεχώς 

μειούμενη κρατική χρηματοδότηση του Αθλητισμού.

Οι αθλητικές ομοσπονδίες των χωρών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν λειτουργούν πλέον ως πραγματικά αθλητικές ομοσπονδίες. Ο τρόπος λειτουργίας τους έχει καθοριστεί από τη δεκαετία του '80 μαζί με την επαγγελματοποίηση του Αθλητισμού. 

Η εντολή από τότε ήταν σαφής: Οι Ομοσπονδίες θα πρέπει να μετατραπούν σε επιχειρήσεις και να απαλλάξουν τα κράτη από τη χρηματοδότησή τους, το ίδιο και τα σωματεία κλπ.

Δεν ήταν καθόλου τυχαία η κατηγοριοποίηση των αθλημάτων, το 2010, από τον «αλεξιπτωτιστή» γενικό γραμματέα Αθλητισμού Παναγιώτη Μπιτσαξή, ο οποίος κατ' εντολή της -τότε- κυβέρνησης έβαλε σε κατηγορίες τα αθλήματα, με κριτήριο, ουσιαστικά, την ...εμπορικότητά τους.

Τη «σκυτάλη» στη συνέχεια πήρε ο πρόεδρος του ΣΕΓΑΣ (που γνωρίζει πολύ καλά τα πράγματα στην «αγορά» ως επιχειρηματίας και ο ίδιος), ο οποίος προχωρά ήδη με γοργά βήματα στην πλήρη μετατροπή της αρχαιότερης Αθλητικής Ομοσπονδίας, της «μήτρας» του Αθλητισμού, σε μία επικερδή επιχείρηση. 

Αυτά βέβαια τα γνωρίζει πολύ καλά και ο πρόεδρος της Επιτροπής Ολυμπιακών Αγώνων, αλλά και ορισμένοι πρόεδροι Ομοσπονδιών, που δεν έχουν πρόβλημα με την εμπορευματοποίηση του Αθλητισμού, αλλά όταν τους αναφέρεις τη λέξη διεκδίκηση βγάζουν... σπυράκια.

Μπροστά σε όλα αυτά χρειάζεται οργάνωση. 

Η ΕΟΕ (Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή), οι Αθλητικές Ομοσπονδίες, τα Αθλητικά Σωματεία, οι εργαζόμενοι στο χώρο του Αθλητισμού, αθλητές, προπονητές, γονείς, όλοι μαζί να μπουν στον αγώνα της διεκδίκησης μαζί με τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα, γιατί ο αγώνας είναι κοινός: Ενάντια στις πολιτικές των ελληνικών κυβερνήσεων και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που στερούν από το λαό το δικαίωμα στην Άθληση.

Το ενθαρρυντικό είναι ότι οι άνθρωποι που αγαπούν πραγματικά τον Αθλητισμό, αθλητές, προπονητές, παράγοντες γνωρίζουν πολύ καλά πλέον ότι οι θέσεις του ΚΚΕ για τον Αθλητισμό είναι οι μόνες ρεαλιστικές. 

Ξέρουν πως ο Αθλητισμός -εάν δεν αντισταθούμε- θα περάσει πλήρως στα χέρια των πολυεθνικών. Από μας λοιπόν εξαρτάται να διεκδικήσουμε το δικαίωμα στην άθληση, ταυτόχρονα με το δικαίωμα στη δουλειά, στην Υγεία, στην Παιδεία, στον Πολιτισμό, το δικαίωμα στη ζωή. 

Αυτό όμως χρειάζεται αγώνα. Γιατί αν κάτι μας διδάσκει ο Αθλητισμός είναι πως τίποτα δεν χαρίζεται - τα πάντα κατακτιούνται μέσα από αγώνες.

* Ο Νίκος Γεωργόπουλος είναι πρώην πρωταθλητής 

του στίβου και πρώην τεχνικός σύμβουλος του ΣΕΓΑΣ

Από το 902.gr