Κριτική της Πολιτικής Οικονομίας

Συνεχίζοντας την προσπάθεια έκδοσης έργων των Μαρξ - Ενγκελς - Λένιν, η «Σύγχρονη Εποχή»,  εκδίδει το έργο του Καρλ Μαρξ  «Κριτική της Πολιτικής Οικονομίας» σε νέα μετάφραση.

Η έκδοση, πέρα από το κυρίως έργο, περιλαμβάνει ακόμα: «Την ιστορία συγγραφής του έργου» και σε παραρτήματα, την «Εισαγωγή»  και δυο άρθρα του Φρ. Ενγκελς που αναφέρονται στο έργο. 

Το εξαιρετικό αυτό έργο αποτελεί ένα σημαντικό σταθμό στη διαμόρφωση της μαρξιστικής πολιτικής οικονομίας. Γράφτηκε από τον Καρλ Μαρξ στο διάστημα από τον Αύγουστο του 1858 μέχρι το Γενάρη του 1859. 

Στην κριτική του στο περιοδικό «Volk» ο Ενγκελς αναδεικνύει τη σημασία αυτού του βιβλίου για το «γερμανικό προλεταριακό κόμμα» και δίνει έμφαση στην εφαρμοζόμενη μέθοδο του «διαλεκτικού υλισμού». 

Ο ίδιος ο Μαρξ έγραφε στις 22/7/1859 στον Ενγκελς: «Σε περίπτωση που γράψεις κάτι (για το βιβλίο), μην ξεχάσεις α) ότι ο προυντονισμός έχει χτυπηθεί ως τη ρίζα, β) ότι ακριβώς στην πιο απλή μορφή, σε αυτήν του εμπορεύματος, αναλύεται ο ειδικά κοινωνικός, και σε καμία περίπτωση απόλυτος, χαρακτήρας της αστικής παραγωγής». 

Η συγγραφή του έργου αποτελεί το αποτέλεσμα μιας δεκαπεντάχρονης πολύπλευρης επιστημονικής ερευνητικής εργασίας, στη διάρκεια της οποίας ο Μαρξ μελέτησε έναν τεράστιο όγκο κοινωνικής και οικονομικής βιβλιογραφίας και επεξεργάστηκε τα θεμέλια της οικονομικής του διδασκαλίας.

 

«Αλεπούδες» στο «Επί Κολωνώ» από το θίασο «Νάμα»

Mέχρι την Κυριακή  των  Βαΐων. Κάθε  βδομάδα

πέντε παραστάσεις από Τετάρτη  έως  Κυριακή.

Ο θίασος «Νάμα» έχει δημιουργήσει μια δική του αξιέπαινη ρεπερτοριακή, σκηνοθετική και ερμηνευτική πορεία, «ανακαλύπτοντας» και ανεβάζοντας ενδιαφέρουσας δραματουργικής «γραφής» και επίκαιρου πολιτικοκοινωνικού περιεχομένου σύγχρονα έργα.

«Αλεπούδες» τιτλοφορείται το έργο της Αγγλίδας δραματουργού Ντον Κινγκ, που παρουσιάζει αυτόν το χειμώνα. Μια άκρως επίκαιρη αλληγορία, που ενώ μυθοπλαστικά μιλά για τη φτωχή αγροτιά της Αγγλίας, χωρίς χρονικό προσδιορισμό, αφορά στην απανταχού φτωχή αγροτιά της εποχής μας και ουσιαστικά καταγγέλλει την «παγκοσμιοποιημένη» αγροτική πολιτική, τους οικονομικούς και ελεγκτικούς μηχανισμούς επιβολής της και κατ' επέκταση τους μηχανισμούς τρομοκράτησης, ποδηγέτησης και υποταγής των απανταχού λαϊκών μαζών στις σκοπιμότητες κρατών και κυβερνήσεων.

Η «καταγγελία» της Κινγκ συμπυκνώνεται εξαιρετικά με την αφαιρετικά ρεαλιστική μυθοπλασία, τους εύγλωττα υπαινικτικούς διαλόγους και τους καλογραμμένους χαρακτήρες. 

Πρόσωπα του έργου είναι ένα αντρόγυνο βασανισμένο από τον αιφνίδιο θάνατο του μικρού μοναχοπαιδιού του και από μόνιμη φτώχεια, που βλέπει τη σοδειά των λιγοστών χωραφιών του να καταστρέφεται - οι καιρικές συνθήκες μετατρέπουν συνήθως την περιοχή σε βαλτότοπο. 

Μια τρίτεκνη, επίσης φτωχή γειτόνισσά τους. 

Κι ένας άνδρας. Ένας απεσταλμένος του κρατικού μηχανισμού ελέγχου της παραγωγής, της κοινωνικής και οικογενειακής κατάστασης των αγροτών. Ένας κρατικός υπάλληλος, μεγαλωμένος σε κρατικό ίδρυμα, καταπιεσμένος και διεστραμμένος, έτσι ώστε να υπηρετεί πιστά τις ελεγκτικές και τρομοκρατικές μεθόδους του για την υποταγή των λαϊκών μαζών. 

Αυτός επισείει το κυβερνητικό ιδεολόγημα ότι όλα τα βάσανά τους οφείλονται σε έναν ανύπαρκτο «εχθρό» - μεγάλο κίνδυνο για τη χώρα, που αποκαλείται «αλεπούδες» και προσπαθεί να πείσει τους τρεις αγρότες να εγκαταλείψουν το σπιτικό και τη γη τους. 

Με τον προσδιορισμό «κόκκινες αλεπούδες», η συγγραφέας υπονοεί το φόβητρο περί κομμουνιστικού κινδύνου, στο «δόκανο» του οποίου «ρίχνει» μυθοπλαστικά μόνον τον ψυχικά απελπισμένο σύζυγο. Αντίθετα, η γυναίκα του με τη λογική, την υπομονή, την αγάπη για εκείνον και τη γη τους, αντιστέκεται, διαφωτισμένη από την τολμηρή γειτόνισσά της, που αντιδρώντας στον επιχειρούμενο ξεριζωμό της αγροτιάς και διακινδυνεύοντας να διωχθεί, διακινεί κείμενο καταγγελίας του τρομοκρατικού κυβερνητικού φοβήτρου.

Το έργο, σε γλωσσικά άμεση και ευθύβολη μετάφραση του Γιώργου Χατζηνικολάου (του ίδιου είναι το καλαίσθητα αφαιρετικό σκηνικό και τα κοστούμια), σκιερούς φωτισμούς του Αντώνη Παναγιωτόπουλου, υποβλητική μουσική του Στέλιου Γιαννουλάκη, σε υποδειγματικής λιτότητας αλλά και δύναμης ρεαλιστική σκηνοθεσία της Ελένης Σκότη, υπηρετείται και από εξαιρετικές ερμηνείες. 

Η Ιωάννα Παππά (Ιουδήθ), με απλότητα, συναισθηματική αλήθεια, τρυφερότητα και καρτερικότητα υποδύεται τη σύζυγο. 

Δυνατή νατουραλιστική αλήθεια αναδύεται με την ερμηνεία του Δημήτρη Λάλου (ο σύζυγος Σαμουήλ). 

Λαϊκά άμεση και φυσική είναι η δυνατών εκφραστικών μέσων ερμηνεία της Ιωάννας Κολλιοπούλου (γειτόνισσα Σάρα). 

Γόνιμη η υποκριτική προσπάθεια του Χάρη Χιώτη (Ουίλιαμ, κρατικός ελεγκτής).

Από το 902.gr

Αυτοί που αρπάνε το φαί απ' το τραπέζι κηρύχνουν την λιτότητα...

Σαν σήμερα το 1898, γεννιέται ο Γερμανός 

κομμουνιστής ποιητής και δραματουργός Μπέρτολτ Μπρεχτ.

Αυτοί που αρπάνε το φαΐ απ' το τραπέζι
Κηρύχνουν τη λιτότητα
Αυτοί που παίρνουν όλα τα δοσήματα
Ζητάνε θυσίες..

Τα έργα του, εμπνευσμένα από τους αγώνες της εργατικής τάξης, μπαίνουν στο στόχαστρο των Ναζί (όπως και ο ίδιος) μετά την άνοδό τους στην εξουσία. Έτσι ο Μπρεχτ εγκαταλείπει την Γερμανία για σχεδόν 15 χρόνια.

Τα έργα του, εμπνευσμένα από τους αγώνες της εργατικής τάξης, μπαίνουν στο στόχαστρο των Ναζί (όπως και ο ίδιος) μετά την άνοδό τους στην εξουσία. Έτσι ο Μπρεχτ εγκαταλείπει την Γερμανία για σχεδόν 15 χρόνια. 

Επιστρέφει στη Λαοκρατική πια Δημοκρατία της Γερμανίας (ΓΛΔ) το 1949. Το 1950 εκλέγεται μέλος της Ακαδημίας Τεχνών. Τιμήθηκε επίσης με το Εθνικό Βραβείο της ΓΛΔ το 1951 και το Βραβείο Λένιν για την Ειρήνη το 1954.
 

Ο φασισμός γέννημα του καπιταλισμού

Συζήτηση με τον Κώστα Καζάκο, με 
αφορμή την παράσταση «Η Ανάκριση»

Πρόκειται για ένα «αποκαλυπτικό έργο - ντοκουμέντο» - επισημαίνει ο Κώστας Καζάκος - «που μιλά για το σήμερα με τα αδιάσειστα στοιχεία του χτες. Ένα πολύ κοντινό μας χτες, το οποίο αναφέρεται στις σκοτεινότερες σελίδες της Ιστορίας, ενώ ταυτόχρονα καταδεικνύει πόσο σημερινοί μπορεί να είναι οι κίνδυνοι και πόσο απαραίτητη είναι η εγρήγορση και η καταγγελία παρόμοιων και πανομοιότυπων φασιστικών - ρατσιστικών - ναζιστικών φαινομένων σήμερα».

- «Κανείς δεν μπορεί σήμερα να ισχυριστεί ότι δεν ξέρει ή ότι δεν θυμάται»;
- Άγριος πόλεμος βρίσκεται σε εξέλιξη. Όποιοι κάνουν ότι δεν το ξέρουν κι όσοι κάνουν ότι δεν ακούνε τους βομβαρδισμούς και δε βλέπουν τα σπίτια που γκρεμίζονται γύρω τους και δε βλέπουν τον κόσμο που τρέχει πανικόβλητος να χωθεί στα καταφύγια, είναι μόνο εκείνοι που από τον πόλεμο κερδίζουν. Το συμφέρον, πάντα, τυφλώνει τα μάτια και βουλώνει τ' αφτιά. Κι εκείνοι όμως, που χώνονται στο βαθύ καταφύγιο της επιβίωσης και
της μοναξιάς, τυφλώνονται και κουφαίνονται από το φόβο και αφήνουν τους πολεμοκάπηλους και τους κερδοσκόπους ανενόχλητους, να λεηλατούν τη ζωή τους. Ο εχθρός αντιμετωπίζεται στην πρώτη γραμμή του μετώπου. Από εκείνους που είναι οπλισμένοι με την Αρετή και την Τόλμη, όπως λέει κι ο ποιητής.

- Στο έργο του, ο Πέτερ Βάις αναδεικνύει και το θέμα της ατομικής και κοινωνικής ενοχής και ευθύνης.
- Ο καθένας οφείλει να σταθεί σταθερός και αμετακίνητος μπροστά στο φασιστικό φαινόμενο και στο διαρκή κίνδυνο αναβίωσής του. Και ο φασισμός δεν γεννιέται από το πουθενά. Είναι η ακραία, αλλά φυσική, εξέλιξη της γνωστής μας κεφαλαιοκρατίας. Του καπιταλισμού. Είναι το μεγάλο αλλά και τελευταίο του όπλο, όταν βρίσκεται σε πανικό. Και αυτό σημαίνει ότι είναι η ώρα της μεγάλης αντεπίθεσης. Για να τον ρίξουμε μια για πάντα στον Τάρταρο της Ιστορίας.

- Οι καιροί απαιτούν εγρήγορση;
- Τώρα, είναι μια μεγάλη ευκαιρία να τον βγάλουμε μια για πάντα από τη ζωή μας. Οσο χάνουμε αυτές τις ευκαιρίες από φόβο και αδιαφορία, του δίνουμε το χρόνο να ανασυνταχθεί. Κι ο χρόνος του μαρτυρίου μας δεν παίρνει τέλος. Ηδη κοντεύει να μας καταντήσει, αλυσοδεμένους, με το κεφάλι κολλημένο στον τοίχο, σαν να ζούμε στη σπηλιά του Πλάτωνα. Η ζωή μας θα γίνει σκιώδης, θα χάσουμε την όρθια στάση μας και θα ξαναπέσουμε στα τέσσερα, όπως ήμαστε κάποτε, πολύ παλιά. Τα περιθώριά μας στενεύουν. Τώρα είναι άλλη μια κατάλληλη στιγμή. Να συνειδητοποιήσουμε τη δύναμή μας, να ανεβάσουμε το ηθικό μας και αποφασιστικά να αποκεφαλίσουμε το ανθρωπόμορφο τέρας που μας καταστρέφει τη ζωή.

- Πιστεύετε ότι κάθε καλλιτεχνική έκφραση προσδίδει κάτι στην πολιτική ή παίρνει από αυτήν; Το θέατρο, όλο το μεγάλο θέατρο, ανέκαθεν χρησιμοποιούσε την πολιτική και δημιουργούσε γέφυρες με την πολιτική δράση, μέσα από τα κείμενα;
- Η πολιτική είναι το πλαίσιο της ζωής μας. Ο,τι κάνουμε οι άνθρωποι καθορίζεται και αντανακλά αυτό το πλαίσιο. Τα ζώα ζουν μέσα στο πλαίσιο που τους έχει καθορίσει η φύση. Δεν μπορούν να το αλλάξουν. Δεν μπορούν ούτε καν να συνειδητοποιήσουν την ύπαρξή τους μέσα σ' αυτό. Το είδος μας ξέφυγε απ' αυτήν τη θανατηφόρα στασιμότητα και έβαλε σα σκοπό του να γίνει Ανθρωπος. Δηλαδή, να γίνει Δημιουργός. Δηλαδή, να ξαναφτιάξει τον κόσμο όπως αυτός θέλει. Και σ' όλη τη διάρκεια των λίγων χιλιάδων χρόνων της Ιστορίας του, παλεύει ανυποχώρητα να σπάζει και να φαρδαίνει το πλαίσιο της κοινωνικής του ζωής, για να χωράει περισσότερο Ανθρωπο. Δηλαδή, περισσότερη Δημιουργία.

- Η αλήθεια είναι ότι πολλοί δημιουργοί επιθυμούσαν να είναι μέρος της κοινωνικής ζωής, μέσα από το καλλιτεχνικό τους έργο. Μ' αυτόν τον τρόπο συμμετείχαν στα προβλήματα της ζωής, στις αδικίες, σατιρίζοντας, καταγγέλλοντας ή γνωστοποιώντας την ατιμία, την έλλειψη της έννοιας της ελευθερίας, της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και, συνεπώς, από την πλευρά τους, οι άνθρωποι του πολιτισμού έκαναν πολιτική. Σήμερα, τα πράγματα είναι δυσκολότερα ίσως για τους δημιουργούς. Είναι κάποιοι που επιμένουν με κάθε κόστος, όπως εσείς. Το τίμημα έχει και την άλλη του όψη, που είναι η ικανοποίηση του δημιουργού να συμμετάσχει στην κοινωνική και πολιτική δράση;
- Ο πολιτισμός και ό,τι εντάσσεται μέσα σ' αυτήν την έννοια, είναι η έκφραση αυτού του αγώνα. Από τότε που το πλαίσιο της κοινωνικής μας ζωής παγιδεύτηκε και καθορίστηκε από την ατομική ιδιοκτησία και το κεφάλαιο, ο πολιτισμός, σ' όλες του τις εκφάνσεις, έγινε ο ορκισμένος εχθρός αυτού του πλαισίου. Αυτού του συστήματος. Αυτό το σύστημα δημιούργησε την ταξική κοινωνία. Τον πλούτο και τη φτώχεια. Την ανισότητα και την αδικία.

- Είναι απαραίτητος ο αγώνας για μια άλλη πολιτική και για τον πολιτισμό; Πρέπει να ενισχυθεί σταθερά το μέτωπο ενάντια στην εμπορευματοποίηση του πολιτισμού και της πολιτιστικής παραγωγής, ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των φορέων του πολιτισμού;
- Ο πολιτισμός αγωνίζεται για την εξάλειψη αυτών των φαινομένων. Αγωνίζεται για την κοινωνία της ισότητας και της δικαιοσύνης. Δηλαδή, για την αταξική κοινωνία. Η κατάληξη αυτή είναι αναπόδραστη. Είναι ζήτημα χρόνου και συσχετισμού δυνάμεων. Οταν οι αδικημένοι, οι ποδοπατημένοι, οι φτωχοί, αποφασίσουν να αποτινάξουν το ζυγό από το σβέρκο τους, αυτό το «χάλκεον χέρι του φόβου» που τους καθηλώνει, όλα θα αλλάξουν, σ' όσο χρόνο κρατάει μια αστραπή.

Από τη στήλη  "ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ"  του «Ριζοσπάστη».  

Η πρόσβαση στο θέατρο και τις τέχνες δεν είναι πολυτέλεια για την εργατική τάξη, αλλά δικαίωμα!

Πρεμιέρα του «O Γάτος που έμαθε σ’ ένα 
γλάρο να πετάει» την Τετάρτη 12 Φλεβάρη

Πρεμιέρα της παράστασης «O Γάτος που έμαθε σ’ ένα γλάρο να πετάει» των δυνάμεων του ΠΑΜΕ στους ηθοποιούς την Τετάρτη 12 Φλεβάρη στις 7 το απόγευμα, στον κινηματογράφο «Καλυψώ» (Γρηγορίου Λαμπράκη 9 και Καλυψούς).

Μια παράσταση δημιουργημένη από επαγγελματίες ηθοποιούς και καλλιτέχνες του θεάτρου, που θέτουν την τέχνη τους στην υπηρεσία του λαού. Μια πρωτοβουλία της Δημοκρατικής Ενότητας Ηθοποιών (δυνάμεις του ΠΑΜΕ στο ΣΕΗ) που δημιούργησε τη θεατρική ομάδα Εναερίτες, στο πλαίσιο της ταξικής αλληλεγγύης.Για να δίνει παραστάσεις σε λαϊκές γειτονιές, φορείς, σωματεία, συλλόγους και όπου υπάρχει ανάγκη για θέατρο. 

Η υπόθεση: Ο Ζορμπάς...Ένας γάτος μαύρος και χοντρός . Μια παρέα γάτων του λιμανιού... Μια γλαρίνα που μεταναστεύει μαζί με άλλους γλάρους, για να φτάσουν σε μια πόλη που οι ίδιοι θα διεκδικήσουν καλύτερες συνθήκες ζωής...
Και η υπόσχεση του Ζορμπά στη γλαρίνα που πεθαίνει απ’ το πετρέλαιο, την ώρα που γεννάει: Να προσέχει το γλαράκι και να το μάθει να πετάει!!! 

Αυτή είναι η ιστορία μας, από το παραμύθι του

Sepulveda «Ο Γάτος που έμαθε σ’ ένα Γλάρο να πετάει».

Ένα παραμύθι για μικρούς και μεγάλους που πραγματεύεται ζητήματα για τη μετανάστευση, τη μόλυνση των θαλασσών, για τα κέρδη των εταιρειών, ηθικές αξίες όπως «ο λόγος τιμής ενός γάτου του λιμανιού».

Γιατί η πρόσβαση στο θέατρο και τις τέχνες δεν 

είναι πολυτέλεια για την εργατική τάξη, αλλά δικαίωμα! 

Παίζουν οι ηθοποιοί:

Προκόπης Γιαννειός, Μιχαήλ Γιαννικάκης, Ιορδάνης Καλέσης, Λάμπρος Κόκκορης, Κατερίνα Οικονομίδη, Χριστιάνα Κουλιζάκη,  Σοφία Μπότση, Θανάσης Νάκος, Μάνος Τριανταφυλλάκης, Γιώργος Τσαγκαράκης

Σκηνοθεσία: Δημήτρης Αντωνιάδης

Βοηθός Σκηνοθέτη: Διονύσης Ξενάκης

Θεατρική Διασκευή: Αλεξία Γαβρίλη

Σκηνικά: Κατερίνα Χατζή

Κοστούμια: Ματίνα Μπουκουβάλα

Μουσική: Βιβή Φιλιππίδου

Φωτισμοί: Γιώργος Aποστολίδης

Οργάνωση Παραγωγής: Αρχοντία Χριστούλη

Από το 902. gr

ΧΕΙΜΕΡΙΝΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ

Πολεμικό τοπίο και ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί

Μέσα σε ένα πολεμικό σκηνικό εξαιτίας των πρωτοφανών μέτρων ασφαλείας, σημαντικών προβλημάτων στη διαμονή των επισκεπτών (κυρίως των δημοσιογράφων) από την ανετοιμότητα των ξενοδοχείων και τις ενδοϊμπεριαλιστικές κόντρες να φθάνουν μέχρι τις... οδοντόκρεμες, ανοίγει σήμερα στο Σότσι η αυλαία των φετινών Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων. 

Μια διοργάνωση που μέχρι σήμερα, πέρα από το στιγματισμό της από σκάνδαλα διαφθοράς και οικονομικών ατασθαλιών, έχει βρεθεί στο επίκεντρο και της γενικότερης αντιπαράθεσης της οικοδέσποινας Ρωσίας με αντίπαλες χώρες στα ιμπεριαλιστικά παιχνίδια συμφερόντων. 

Οι φετινοί αγώνες κατέχουν το ρεκόρ της ακριβότερης διοργάνωσης Ολυμπιακών Αγώνων μέχρι σήμερα (συμπεριλαμβανομένων και των θερινών) αφού η αστική τάξη της χώρας βλέποντάς τους ως ευκαιρία επένδυσε αρκετά χρήματα προκειμένου να πραγματοποιήσει τα δικά της σχέδια. Και όλα αυτά την ώρα που ο λαός της χώρας βρίσκεται σε κατάσταση εξαθλίωσης, με τα κονδύλια από τον κρατικό προϋπολογισμό για σοβαρά ζητήματα, όπως η Υγεία, η Παιδεία και η μέριμνα, να βρίσκονται σε ελεύθερη πτώση.

Τις τελευταίες ώρες αίσθηση προκαλούν οι φωτογραφικές αποκαλύψεις στο διαδίκτυο κυρίως από τις αποστολές των δημοσιογράφων για τα καταλύματα στο Σότσι, οι οποίες δείχνουν μια άθλια κατάσταση. Ανακαινίσεις που βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη, απαράδεκτες συνθήκες διαβίωσης με βρώμικο νερό και φαγητό είναι μερικά μόνο από αυτά που ανέβηκαν στο ίντερνετ και δείχνουν μια πίσω όψη της βιτρίνας που παρουσιάζουν οι Ρώσοι.

Την ίδια στιγμή δεν σταματούν και τα παιχνίδια που έχουν να κάνουν με τις γενικότερες αντιπαλότητες της ρωσικής αστικής τάξης στο διεθνές προσκήνιο, με τις ΗΠΑ να προειδοποιούν τις αρχές ορισμένων αεροδρομίων, όσον αφορά πτήσεις προς τη Ρωσία για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. να δώσουν τη μέγιστη προσοχή για το φόβο τρομοκρατικής ενέργειας. 

Μάλιστα, η οδηγία των ΗΠΑ κάνει λόγο ακόμα και για τις οδοντόκρεμες των επιβατών καθώς μπορεί να κρύβονται εκεί υλικά που είναι πιθανό να προκαλέσουν τρομοκρατική επίθεση.

 Τα πρωτοφανή μέτρα ασφάλειας στο Σότσι προκαλούν 

αίσθηση εξυπηρετώντας φυσικά και άλλους σκοπούς

Και όλα αυτά την ώρα που η πλευρά της Ρωσίας έχει επιδοθεί σε πρωτοφανή μέτρα ασφάλειας προκειμένου να αποδείξει την ετοιμότητά της.

Είναι χαρακτηριστικό ότι στο Σότσι έχουν επιστρατευτεί περισσότεροι από 40 χιλιάδες αστυνομικοί και στρατιωτικοί ενώ δορυφορικά συστήματα και εκατοντάδες κάμερες ασφαλείας μαζί με τις ατελείωτες περιπολίες θα ελέγχουν ό,τι κινείται. Στο χορό των μέτρων μπήκε μέχρι και η 58η μεραρχία του ρωσικού στρατού η οποία έχει αναλάβει την περιφρούρηση των συνόρων με τη Γεωργία, ενώ ο εναέριος χώρος πάνω από το Σότσι θα φυλάσσεται από μη επανδρωμένο αεροσκάφος καθώς και από πυραυλικές συστοιχίες S-400.

Από τη στήλη "ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ" του Ριζοσαπάστη.

«Έφυγε» από τη ζωή σήμερα η Τζένη Βάνου

«Έφυγε» σήμερα η Τζένη Βάνου, μία από τις 

ωραιότερες φωνές του ελαφρού και λαϊκού μας τραγουδιού

 Καλό ταξίδι... 

«Ερνστ Τέλμαν, ο ηγέτης της τάξης του»

H ΤΟ Κέντρου της ΚΝΕ σε εκδήλωσή της, το Σάββατο στις 7 μ.μ., 
θα προβάλει την  ταινία «Ερνστ Τέλμαν, ο ηγέτης της τάξης του» 

 

Η ΤΟ Κέντρου της ΚΝΕ, με αφορμή την καμπάνια γνωριμίας με την ΚΝΕ, διοργανώνει εκδήλωση και προβολή της ταινίας «Ερνστ Τέλμαν, ο ηγέτης της τάξης του», το Σάββατο 8 Φλεβάρη, στις 19.00, στον κινηματογράφο «Αλεξάνδρα», Κρέμου 141 στην Καλλιθέα (κοντά στο σταθμό του ΗΣΑΠ).

Όπως αναφέρεται στην πρόσκληση:

«Μέσα από την ταινία "Ερνστ Τέλμαν, ο ηγέτης της τάξης του", περιγράφεται η πείνα και η εξαθλίωση του λαού της Γερμανίας στα χρόνια της οικονομικής κρίσης του 1929. Παράλληλα φαίνεται πώς οι βιομήχανοι, μαζί με τις τότε ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, την ανοχή της σοσιαλδημοκρατίας, στήνουν το έδαφος, ανεβάζοντας τους ναζί στην κυβέρνηση.

Ένα τοπίο που μας θυμίζει πολύ το σήμερα.

Σε αυτές τις συνθήκες το ΚΚ Γερμανίας οργανώνει συγκεντρώσεις. Μεγάλες απεργίες ξεσπούν. Φαίνεται περίτρανα πως ο πραγματικά αντιφασιστικός αγώνας, είναι αυτός ενάντια στον καπιταλισμό.

Η ιστορία του Ερνστ Τέλμαν, τότε βουλευτή του ΚΚ Γερμανίας, ο αγώνας του Κόκκινου Στρατού της ΕΣΣΔ, έως και την τελική συντριβή των Ναζί στο Βερολίνο, είναι μια ιστορία που εμπνέει τους σημερινούς αγώνες, τα μέλη και τους φίλους της ΚΝΕ.

Κάθε νέος και νέα σήμερα, είτε είναι μαθητής, είτε σπουδαστής, εργαζόμενος, είτε είναι σε κάποια ουρά ανεργίας ή voucher, έχει κάθε συμφέρον και ανάγκη να ακούσει τις θέσεις και την πρόταση του ΚΚΕ, για τη λύση των προβλημάτων που ταλαιπωρούν εμάς και τις οικογένειές μας.

Καλούμε τους νέους να ακούσουν και να μάθουν την ηρωική ιστορία του λαού μας, από τους ίδιους τους κομμουνιστές, όχι από τα συγκροτήματα και τις πολυεθνικές της "ενημέρωσης", που θέλουν νέους με σκυμμένο το κεφάλι.

Σήμερα υπάρχει διέξοδος και αυτή βρίσκεται στον αγώνα για τις σύγχρονες ανάγκες μας, στον αγώνα για το σοσιαλισμό!».

Από το 902.gr

Ερασιτεχνικός αθλητισμός: Οι γονείς βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη

Του Νίκου Γεωργόπουλου*

 

Πρόσφατα το πόρταλ του 902 βρέθηκε στο κλειστό γυμναστήριο του Αγ Κοσμά, στις εγκαταστάσεις της Εθνικής Ομάδας, στην ημερίδα του ΣΕΓΑΣ για νεαρές ηλικίες.

Ήταν μία επιτυχημένη εκδήλωση στην οποία συμμετείχαν πολλά σωματεία από όλο το Λεκανοπέδιο της Αττικής. Πολλά παιδιά, αγόρια και κορίτσια.

Σε κάθε αγώνισμα, ξεχώριζαν τα ταλέντα. Από εκεί 
και έπειτα βέβαια χρειάζεται δουλειά, πολύ δουλειά.

Από κοντά οι γονείς τους, η κινητήριος δύναμη. 

Χωρίς αυτούς, δε γίνεται τίποτα, μιας και είναι αυτοί που ουσιαστικά «επιχορηγούν» τη λειτουργία των σωματείων. Την ίδια ώρα όμως προκαλεί θλίψη η σκέψη ότι τόσα παιδιά δεν έχουν τη δυνατότητα να γευτούν τη χαρά της άθλησης, γιατί οι γονείς τους δεν μπορούν να πληρώσουν και βέβαια χάνονται. 

Δυστυχώς τίποτα δεν μπορεί να γίνει χωρίς τα 20 - 30 ευρώ το μήνα που βγαίνουν από τις τσέπες των γονιών. Πώς θα πληρωθούν οι προπονητές; Πώς θα αγοραστεί το υλικό; Πώς θα πληρωθεί το προσωπικό του γυμναστηρίου; Για γιατρούς ούτε λόγος, αυτοί θεωρούνται πολυτέλεια.

Όπως αποδεικνύεται ο αθλητισμός είναι ταξικός, 
όπως άλλωστε η υγεία, η παιδεία, ο πολιτισμός.

Ο Κώστας Πιπερίδης είναι έφορος του Στίβου, του ΓΣ Ηλιουπόλεως. 

Κάναμε μία μικρή συζήτηση.
 
ΝΓ: Πώς τα  πάτε; 

ΚΠ: Μέτρια. Έχουμε ένα στάδιο τετρακοσίων μέτρων με έξι διαδρομές. Χωρίς αποδυτήρια και χωρίς τουαλέτες. Υπάρχει ένα πολύ μικρό γραφειάκι και εκεί κουτσοβολεύονται οι αθλητές. Για μπάνιο πηγαίνουν στο σπίτι τους. Μιλάμε για τριτοκοσμικές καταστάσεις.

ΝΓ: Από παιδιά πώς πάτε;

ΚΠ: Υπάρχουν πολλά παιδιά. Αυτή τη στιγμή έχουμε πάνω από 250. Δίνουμε βέβαια μεγάλη μάχη. Έχουμε έξι προπονητές οι οποίοι πληρώνονται από τις συνδρομές των γονιών που είναι 25 ευρώ το μήνα. Εάν δεν υπήρχαν οι γονείς δε θα γινόταν τίποτα. Αυτοί κουβαλάνε το τρένο. Εάν δεν υπήρχαν οι γονείς, δε θα είχαμε καθόλου αθλητισμό σήμερα.
 
ΝΓ: Και η πολιτεία;

ΚΠ: Ποια πολιτεία Νίκο μου. Όλες οι χώρες λίγο ως πολύ στηρίζουνε την παιδεία, την υγεία, τον πολιτισμό, τον αθλητισμό, σε αντίθεση με εμάς που τα έχουμε διαλύσει όλα. Πού θα πάνε τα παιδιά μας αν τους στερήσεις το παιχνίδι; Την άθληση; Τη γνώση; Στα ναρκωτικά, στα μπαρ, στην αλητεία. 
Δεν καταλαβαίνουν ότι ο ρόλος του αθλητισμού είναι πολλαπλός. Καλλιεργεί τη συντροφικότητα, την ειρήνη, την υγεία κυρίως, μην ξεχνάς ότι κάποτε λέγαμε περισσότερα στάδια, λιγότερα νοσοκομεία και φάρμακα. Και δεν έφταναν όλα αυτά έχουν εμπορευματοποιήσει και τον αθλητισμό από πάνω. Η κόρη μου για να γυμναστεί -και φαίνεται ότι έχει δυνατότητες για να προχωρήσει- μου κοστίζει 2 χιλιάδες ευρώ το χρόνο. Από πού θα βγουν αυτά;

Φύγαμε προβληματισμένοι από τα όσα είδαμε στον Άγιο Κοσμά. Είναι λυπηρό αυτή η χώρα εδώ και τόσες δεκαετίες, να μην έχει ακόμα καταφέρει να διαμορφώσει τις συνθήκες εκείνες που χρειάζονται για να μπορεί να αξιοποιεί τα ταλέντα της όχι μόνο στο χώρο του αθλητισμού. Δεν θα πρέπει να γίνει κάτι; Θα τους αφήσουμε να μας εξαθλιώνουν, να μας εξευτελίζουν; Για τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου;

*Ο Νίκος Γεωργόπουλος είναι πρώην πρωταθλητής 
του στίβου και πρώην τεχνικός σύμβουλος του ΣΕΓΑΣ

Από το 902.gr

«Φώτης Σαρρής (1937 - 2011) Ζωγραφική».

Μεταθανάτια αναδρομική έκθεση του Φώτη Σαρρή

«Φώτης Σαρρής (1937 - 2011) Ζωγραφική». 

Αυτόν τον τίτλο φέρει η μεγάλη αναδρομική έκθεση του αλησμόνητου ζωγράφου, μαχητικού συνδικαλιστή από τα φοιτητικά του χρόνια και κατόπιν του χώρου των εικαστικών, Φώτη Σαρρή, που παρουσιάζει, στη νέα πτέρυγά του, το Βυζαντινό - Χριστιανικό Μουσείο (Βασ. Σοφίας 22). 

 

Τη φροντίδα της έκθεσης, που εγκαινιάστηκε την Τετάρτη 29 Γενάρη και θα διαρκέσει μέχρι τις 18 Μάη, ανέλαβε η σύντροφός του στη ζωή και την Τέχνη, επίσης ζωγράφος, Λυδία Σαρρή.

   
Ο Φώτης Σαρρής γεννήθηκε στην Αθήνα το 1937. Από μαθητής έδειξε την κλίση του στη ζωγραφική. Το 1956 εισήχθη στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών και μαθήτευσε με τον Γιάννη Μόραλη. Από τα φοιτητικά του χρόνια διακρίθηκε με βραβεία σε πανελλαδικές εκθέσεις νέων εικαστικών. Μετά την αποφοίτησή του εργάστηκε στο Τμήμα Αντιγράφων της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας, από την οποία αναγκάστηκε να παραιτηθεί μετά την επιβολή της χούντας.

Αμέσως μετά τη μεταπολίτευση πρωτοστάτησε στον αγώνα για τον εκδημοκρατισμό, την ανασυγκρότηση και την εκκαθάριση του μητρώου μελών του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας και την ψήφιση νέου νόμου για το Επιμελητήριο. 

Ήταν μέλος του πρώτου διορισμένου ΔΣ και μετά την ψήφιση του νόμου, εκλεγμένος με τις δυνάμεις που στήριζε το ΚΚΕ, αναδείχθηκε σε γενικό γραμματέα του ΔΣ. Επί χρόνια διετέλεσε μέλος του ΔΣ και των επιτροπών κρίσης για την εγγραφή νέων μελών.

Μεγάλο μέρος του έργου του ήταν επηρεασμένο και εμπνευσμένο από την Κατοχή, τον Εμφύλιο, τους μετεμφυλιακούς, αλλά και μεταπολιτευτικούς λαϊκούς και εργατικούς αγώνες. Χαρακτηριστική του πολιτικού περιεχομένου της γενικότερης ζωγραφικής δημιουργίας του Φ. Σαρρή ήταν η σειρά έργων με θέμα το θάνατο του κομμουνιστή - αγωνιστή φοιτητή Σωτήρη Πέτρουλα, στην γκαλερί «Ώρα».

Από το 902.gr