Παρασκευή 27 Απριλίου 2012

1η Μάη 2012


 
Στίχοι: Θωμάς Μπακαλάκος
Μουσική: Θωμάς Μπακαλάκος
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Πρώτη του Μάη και πώς
τους εργάτες ξεσηκώνεις.
Πρώτη του Μάη με φως,
φως της εργατιάς θαμπώνεις.
Παλεύει η εργατιά.

Δεν είν αργία,
είν απεργία.
Παλεύει η εργατιά.


ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΤΟΥ 1886
«Ηταν μία θαυμάσια μέρα»


«Η 1η Μάη ήταν μια θαυμάσια μέρα. Ο παγωμένος άνεμος της λίμνης, που συχνά ήταν πολύ διαπεραστικός την άνοιξη, ξαφνικά έπεσε και είχε βγει ένας δυνατός ήλιος. Ολα ήταν ήσυχα: τα εργοστάσια άδεια, οι αποθήκες κλειστές, τα φορτηγά βαγόνια αχρησιμοποίητα, οι δρόμοι έρημοι, οι οικοδομές παρατημένες. Δεν έβγαινε καπνός από τα φουγάρα των εργοστασίων και οι μάντρες των ζώων ήταν σιωπηλές. Ηταν Σάββατο, εργάσιμη μέρα. Ομως οι εργάτες, γελώντας, κουβεντιάζοντας και ντυμένοι με τα καλά τους, κατευθύνονταν μαζί με τις γυναίκες και τα παιδιά τους στη λεωφόρο Μίτσιγκαν. Ο δρόμος είχε αποκτήσει ατμόσφαιρα  γιορτής. Μεγαλόσωμοι άντρες με κόκκινο σβέρκο, λίγο άβολα μέσα στα έτοιμα ρούχα τους, επαναλάμβαναν με ικανοποίηση: "Ολοι είναι εδώ, στο πλευρό μου, ακόμα και η γάτα"!».

Η απεργία ήταν καθολική. Η διαδήλωση ήταν απόλυτα ειρηνική. Κυριακή και Δευτέρα είχε χαθεί ήδη ο λογαριασμός για το σε πόσες επιχειρήσεις οι απεργοί κατέκτησαν το 8ωρο. Τελικά στις 4 Μάη το βράδυ στην πλατεία Χεϊμάρκετ η αστυνομία χτυπά τη συγκέντρωση. Πρόσχημα μια βόμβα που έριξε άγνωστος. Γρήγορα αποδείχτηκε ότι ήταν προβοκάτσια.
«Τώρα αίμα» ουρλιάζουν την άλλη μέρα οι τίτλοι των αφεντικών. «Κρεμάστε τους πρώτα κι ύστερα τους δικάζετε» ήταν η αξίωση για τους ηγέτες των εργατών.


 
Η 1η Μάη του 1886 δεν ήρθε σαν κεραυνός εν αιθρία. Εμελλε, όμως, να γίνει μέρα σύμβολο, δίνοντας πλέον στις μέχρι τότε γιορτές για τη «μέρα εργασίας» ένα εντελώς διαφορετικό περιεχόμενο. Το «προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε» είχε απλωθεί ήδη χρόνια πριν. Ο δρόμος προς τα κει χαραζόταν διαφορετικά από τόπο σε τόπο, μια κόκκινη κλωστή όμως διαπερνούσε τα πάντα....
...Το 1889 στο ιδρυτικό της συνέδριο η 2η Διεθνής στο Παρίσι αποφάσισε το γιορτασμό της Πρωτομαγιάς σαν παγκόσμια μέρα εργατικών διεκδικήσεων, με πρώτο γιορτασμό το 1890.
Στα εκατόν δεκάξι χρόνια που πέρασαν η εργατική τάξη δε σταμάτησε να επιχειρεί τη δική της έφοδο στον ουρανό. Κορυφαία έκφρασή της η Επανάσταση του Οκτώβρη. Η ανατροπή και η προς το παρόν επικράτηση της αντεπανάστασης έχουν φτάσει τα πράγματα εκεί όπου η επίθεση στα εργατικά δικαιώματα είναι πλέον εφ' όλης της ύλης. Το αίτημα παραμένει: Σοσιαλισμός!*


Η 1η Μάη είναι η μέρα που οι εργάτες όλου του κόσμου τιμούν τους νεκρούς της τάξης τους, τους ηρωικούς αγώνες και τις κατακτήσεις του εργατικού κινήματος στην ανειρήνευτη πάλη με το κεφάλαιο. Σύμβολο στον αγώνα για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Η μέρα που η παγκόσμια εργατική τάξη διατρανώνει την απόφαση της να συνεχίσει την ηρωική της πορεία ως το τέλος, ως τη νίκη...

...Υπάρχει διέξοδος! Να βαδίσουμε στο δρόμο της λαϊκής συμμαχίας. Αυτός είναι ο δρόμος ώστε να αλλάξει ο σημερινός αρνητικός συσχετισμός δύναμης. Αυτός είναι ο δρόμος ώστε να πετάξουμε από πάνω μας τα δεσμά της εκμετάλλευσης, να ανατρέψουμε τη δικτατορία των μονοπωλίων που ντύνεται με το μανδύα της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Να τραβήξουμε το δικό μας δρόμο ανάπτυξης, που θα έχει ως μοναδικό κίνητρο την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών. Αυτός είναι ο δρόμος της Λαϊκής Εξουσίας και της Λαϊκής Οικονομίας» **

 ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΜΕ ΣΤΟ
 ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ ΤΗΣ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑΣ 10 π.μ.





*   «Ηταν μία θαυμάσια μέρα»   ΕΔΩ                                                 
** Ανακοίνωση του ΠΑΜΕ  για την Εργατική Πρωτομαγιά 2012   ΕΔΩ


Τρίτη 24 Απριλίου 2012

"Οι εργάτες με το Κόμμα τους" *

 

Οι εργάτες με το Κόμμα τους  *
 
Μπορούν και πρέπει οι εργάτες να ψηφίζουν τα ίδια κόμματα με τ' αφεντικά;  Να ψηφίζουν αστικά κόμματα όπως ΠΑΣΟΚ - ΝΔ ή άλλα κόμματα του ευρωμονόδρομου; Μα έτσι σκορπούν τις ελπίδες τους δεξιά - αριστερά και τελικά απογοητεύονται. Το λέμε γιατί τώρα στις εκλογές εντείνεται η προπαγάνδα για να εγκλωβιστούν λαϊκές δυνάμεις σε ΠΑΣΟΚ - ΝΔ ή η αντίδραση και η οργή τους απέναντι στην αντιλαϊκή πολιτική, να μην εκφραστεί με ουσιαστικό τρόπο αλλά, να καναλιζαριστεί σε «λύσεις» κομμάτων που η στρατηγική τους δεν είναι αντίθετη στο σύστημα. Θέλουν να συσκοτίσουν ότι, δηλαδή, κάθε κόμμα υπηρετεί συγκεκριμένα συμφέροντα συγκεκριμένης τάξης.  Επιδιώκουν να κρύψουν, πως υπάρχουν κόμματα που υπηρετούν τα μονοπώλια και την πλουτοκρατία.  Κόμματα, που θέλουν μια «καλύτερη διαχείριση» του καπιταλισμού που αναπαράγει εξαθλίωση και φτώχεια.

Επιδιώκουν να κρύψουν, πως υπάρχει το ΚΚΕ, το κόμμα της εργατικής τάξης, που έχει στρατηγική να πάρουν οι εργάτες την εξουσία σε όφελος του λαού.
Οπως στην παραγωγική διαδικασία, στο εργοστάσιο, εργάτες και εργοδότες έχουν εκ διαμέτρου αντίθετα συμφέροντα, έτσι και στην πολιτική τα συμφέροντά τους είναι διαφορετικά. Δε συναντούνται σε κανένα σημείο. Αυτοί που νομοθέτησαν μειώσεις μισθών, μείωση των αποζημιώσεων, αυτοί που εκτίναξαν την ανεργία στα ύψη, αυτοί που λένε στους εργάτες να δουλεύουν για τρεις μήνες και μετά να μένουν άνεργοι, αυτοί που χαρατσώνουν τα λαϊκά νοικοκυριά, αυτοί που συντρίβουν τα δικαιώματα των λαϊκών στρωμάτων, υπηρετούν συγκεκριμένα συμφέροντα. Τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας.

Η εργατική τάξη πρέπει να σκεφτεί, ιδιαίτερα σε αυτές τις εκλογές, κι ενώ ξεδιπλώνεται η μεγαλύτερη αντεργατική επίθεση, αν έχει το δικαίωμα να ψηφίσει αυτούς που είναι ταγμένοι στο να «μαυρίσουν» τη ζωή τη δική τους και των παιδιών τους.
Τα κόμματα αυτά  (ΠΑΣΟΚ,  ΝΔ και Σια)  υπηρετούν συμφέροντα  αντίθετα απ' τα συμφέροντα των εργατών,  κι αυτό σήμερα είναι πιο φανερό από ποτέ. Οι εργοδότες, η πλουτοκρατία συνολικά, έχει κάθε δικαίωμα να ψηφίσει κόμματα που υμνούν την «ανταγωνιστικότητα». Διότι «ανταγωνιστικότητα» σημαίνει να πέσουν κι άλλο τα μεροκάματα, αφού μόνο έτσι θα μπορέσει η εργοδοσία να αναπληρώσει ένα μέρος απ' τη χασούρα που έχει λόγω της κρίσης.
 Οι εργοδότες έχουν κάθε συμφέρον να υμνούν το «ρεαλισμό» που επικαλούνται το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και τα «νέα» κόμματα που βγήκαν απ' τα «γεννοφάσκια» τους και όσα είναι πιστά στον ευρωμονόδρομο. Διότι το «εφικτό» και «ρεαλιστικό», για το οποίο μιλάνε, έχει για «θεό» του τα κέρδη των επιχειρήσεων.

Ας σκεφτούν οι εργαζόμενοι, τι κοινό έχουν με όλα αυτά; Αν αυτοί επικαλούνται το «ρεαλισμό» των επιχειρηματικών κερδών, οι εργαζόμενοι θα πρέπει να σκεφτούν το ρεαλισμό του πόσου πλούτου παράγουν και πόσος πλούτος τσεπώνεται από λίγους μεγαλοεπιχειρηματίες. Οι εργάτες δεν έχουν κανένα λόγο να βρεθούν στα ίδια κόμματα με τα κόμματα - υπηρέτες των μονοπωλίων. Αυτά ανήκουν στους πλουτοκράτες.  Αυτοί, ας τα ψηφίσουν. Δεν έχουν κανένα λόγο να στηρίξουν τα κόμματα που στηρίζουν την Ευρωπαϊκή Ενωση, διότι όλα όσα εφαρμόζονται σήμερα είναι πολιτική της ΕΕ και των ευρωπαϊκών μονοπωλίων.

 Οι εργάτες έχουν το δικό τους κόμμα, το ΚΚΕ, που έχει συγκεκριμένη στρατηγική, όχι μόνο για την έξοδο από την κρίση, αλλά για να μπορούν οι εργάτες, τα πλατιά λαϊκά στρώματα, η συντριπτική πλειοψηφία του λαού, να χαίρεται τον πλούτο που παράγει.



* Ριζοσπάστης,  Πέμπτη 12 Απρίλη 2012

Από crousma

Σάββατο 14 Απριλίου 2012

"Τρισδιάστατη Εκτύπωση", μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα.

Ο Β. Ι. Λένιν,  την Άνοιξη του 1894, στο βιβλίο του «Τι είναι "οι φίλοι του λαού" και πως πολεμούν τους σοσιαλδημοκράτες;», με το οποίο υποστήριξε, από νωρίς, τις αρχές και την ορθότητα της μαρξιστικής θεωρίας, μεταξύ άλλων  έγραφε: "...Η σοσιαλιστική διανόηση μόνο τότε μπορεί να υπολογίζει σε γόνιμη δράση όταν βάλει τέλος στις αυταπάτες... και παρουσιάσει μια ολοκληρωμένη εικόνα της πραγματικότητάς μας, σαν καθορισμένου συστήματος σχέσεων παραγωγής, να δείξει τον αναγκαίο χαρακτήρα της εκμετάλλευσης και της απαλλοτρίωσης των εργαζομένων μέσα σ' αυτό το σύστημα, να δείξει τη διέξοδο εκείνη απ' αυτό το καθεστώς, την οποία υποδείχνει η οικονομική εξέλιξη...." 1
 
Το κεφάλαιο δεν είναι πράγμα,  αλλά η ενσάρκωση της εκμεταλλευτικής σχέσης, της μισθωτής εργασίας.  Συνεπώς,  το κεφάλαιο δεν εκφράζει απλά την έννοια της συσσώρευσης του πλούτου, αλλά πριν απ' όλα την ταξική εκμετάλλευση. Η ουσία του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής δεν είναι απλώς η παραγωγή εμπορευμάτων, αλλά η παραγωγή και ιδιοποίηση της υπεραξίας, του ΚΕΡΔΟΥΣ. 
« Η εργασία όπως και η γη αποτελούν τη μοναδική πηγή πλούτου. Το ίδιο το κεφάλαιο δεν είναι τίποτα άλλο από συσσωρευμένο προϊόν της εργασίας» 
 "...μια αξία χρήσης λοιπόν, ή ένα αγαθό έχει αξία (ανταλλακτική) μόνο γιατί μέσα σ’ αυτό έχει αντικειμενοποιηθεί ή υλοποιηθεί αφηρημένη ανθρώπινη εργασία…»  2
 Από που βγαίνει το κέρδος;  Από την απλήρωτη εργασία και μόνο!!
  
Γιατί η αλματώδης αύξηση της παραγωγικής δυνατότητας,  με την συμβολή της επιστημονικοτεχνικής ανάπτυξης,  έχει ως  αποτέλεσμα, την αντιστρόφως ανάλογη  αύξηση του πάγιου κεφαλαίου (μηχανήματα, πρώτες ύλες κλπ.), σε σχέση με το μεταβλητό κεφάλαιο (ραγδαία  μείωση  εργατικών  χεριών),  έτσι  ώστε, όχι μόνο να μειώνεται το ποσοστό κέρδους, όπως συνέβαινε μέχρι σήμερα, με την βελτίωση των μέσων παραγωγής, που είχε σαν συνέπεια την ανάπτυξη της παραγωγικότητας, αλλά  να γίνεται φανερό ότι, οι χωρίς προηγούμενο καινούργιες τεχνολογικές κατακτήσεις, περνώντας στην παραγωγή και   εκτοπίζοντας τα εργατικά χέρια από την παραγωγή,  να καθιστούν  σχεδόν αδύνατη  την  παραγωγή του  Κ Ε Ρ Δ Ο Υ Σ.   

«Ακόμα κι ένα παιδί καταλαβαίνει, πως αν ένας κοινωνικός σχηματισμός δεν αναπαράγει τους όρους της παραγωγής, επιτελώντας συγχρόνως την παραγωγική διαδικασία, δεν πρόκειται να επιζήσει ούτε για ένα χρόνο» 3, που σημαίνει  ότι  ο καπιταλισμός,  δεν μπορεί να διατηρηθεί εάν δεν αναπαράγει διαρκώς τους όρους αναπαραγωγής του.  Δηλαδή,  το κεφάλαιο και την μισθωτή εργασία. Αυτή είναι η πραγματικότητα σήμερα, που τρομοκρατεί τους καπιταλιστές, και τους έχει να μετεωρίζονται στο χάος που ανοίγει κάτω από τα πόδια τους,  η τεχνολογική ανάπτυξη.  "Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα".

Προσέξτε, τα "καλά νέα", σύμφωνα με τη  διαφήμιση γνωστής εταιρίας. Και δω που τα λέμε,  θα μπορούσε αναμφίβολα να είναι καλά νέα,  κάτω όμως από άλλες συνθήκες. 
Τα "καλά νέα"  η "Τρισδιάστατη Εκτύπωση"  ΕΔΩ
Δείτε το VIDEO, όπου ο θεωρητικός φυσικός David Caplan, φαίνεται να λέει  στο 3:19  λεπτό του video ότι:  "Αυτό αλλάζει τα πάντα".  Τι να εννοεί άραγε;

 
   
Ένα ποδήλατο από εκτυπωτή 4
 
Και στην ίδια κατεύθυνση "Ένα ακόμα εντυπωσιακό βήμα εξέλιξης έγινε στην τεχνολογία εκτύπωσης τρισδιάστατων αντικειμένων", έτσι αναφέρεται στον τύπο,  η "πρωτοποριακή μέθοδος" της δημιουργίας ενός ποδηλάτου από εκτυπωτή, τεχνολογία που, όπως αναφέρεται στο δημοσίευμα, "η πρωτοποριακή αυτή μέθοδος χρησιμοποιεί περίπου το ένα δέκατο των υλικών που θα χρειαζόταν ένα συμβατικό ποδήλατο, κάνοντας έτσι σημαντική εξοικονόμηση πρώτων υλών και  αναμένεται να αξιοποιηθεί σε διάφορες βιομηχανικές εφαρμογές, όπως στην αεροδιαστημική, την παραγωγή μηχανών κ.ά." 
  "...Η ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων της κοινωνικής εργασίας είναι το ιστορικό καθήκον και η δικαίωση του κεφαλαίου.  Ακριβώς έτσι δημιουργεί, χωρίς να το συνειδητοποιεί, τους υλικούς  όρους μιας ανώτερης μορφής παραγωγής...  
Πράγματι..Εδώ φανερώνεται με καθαρά οικονομικό τρόπο... από την  σκοπιά της ίδιας της κεφαλαιοκρατικής παραγωγής, το όριό της, η  σχετικότητά της, ότι δεν είναι ένας απόλυτος τρόπος παραγωγής, αλλά μόνο ένα παροδικό, ιστορικό φαινόμενο, που αντιστοιχεί σε  μιαν ορισμένη, χρονικά περιορισμένη εποχή ανάπτυξης των υλικών  όρων παραγωγής". 5
 Ο καπιταλισμός  πνέει τα λοίσθια.  Και αυτό δεν το αποδείχνει, όπως θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς,  η  τρέχουσα, συγχρονισμένη και τεράστια κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων,  που εξελίσσεται σε παγκόσμια κλίμακα, και η οποία επιφέρει και συσσωρεύει δεινά για την ανθρωπότητα , αλλά  κυρίως από το ότι  - η τρισδιάστατη εκτύπωση είναι αδιάψευστος μάρτυρας - δεν μπορεί πλέον να  ξεπεράσει την κρίση με κανέναν, από τους μέχρι σήμερα  "γνωστούς"  τρόπους,  γιατί "...Αν όλη η τάξη των μισθωτών εργατών εξοντώνονταν από τις μηχανές, πόσο φριχτό θα 'ταν αυτό για το κεφάλαιο, που χωρίς μισθωτή εργασία παύει να είναι κεφάλαιο". 6 
  
Κι αν το κεφάλαιο χάνεται με την κατάργηση της  μισθωτής εργασίας, δεν σημαίνει το ίδιο για τους εργαζόμενους, οι οποίοι αντίθετα, τότε είναι που αρχίζουν  να ζουν  πραγματικά.  Το επόμενο βήμα της ανθρωπότητας, είναι ο Σοσιαλισμός - Κομμουνισμός, γιατί αυτό υποδείχνει ( λ.χ. τρισδιάστατη εκτύπωση),  όχι θεωρητικά, αλλά χειροπιαστά πλέον,  η οικονομική εξέλιξη.  Και αυτό που μένει στους λαούς, τους εργαζόμενους όλου του κόσμου, είναι, ότι αυτό το βήμα όχι μόνο μπορούν, αλλά επιβάλλεται  να το κάνουν, προκειμένου να συντομεύσουν και ν' απαλύνουν τους πόνους της αναπόφευκτης γέννας.   
    
   Β. Ι. Λένιν, "Τι είναι οι φίλοι του λαού",   "Άπαντα" τόμος πρώτος.
2  "Το Χρήμα ως Κέρδος"  ΕΔΩ
3    Καρλ Μαρξ,  "Γράμμα στον Κούγκελμαν’’. 
4 " Ένα ποδήλατο από εκτυπωτή "   ΕΔΩ
5    Καρλ  Μαρξ , "Το Κεφάλαιο" τόμος ΙΙΙ, σελ. 328  εκδ. Σ.Ε. Αθήνα 1978
6    Καρλ Μαρξ "Μισθωτή Εργασία  και Κεφάλαιο".  Σ.Ε.,  Αθήνα 2010, σελ. 60 . 


Από  Crousma

Πέμπτη 12 Απριλίου 2012

"Συντρόφισσες και σύντροφοι : Για τον Σοσιαλισμό αγωνιζόμαστε όλοι !"


Να μην παγιδευτεί ο λαός στην προπαγάνδα για «κάθαρση»*

Σε ανακοίνωση σχετικά με τη σύλληψη του Α. Τσοχατζόπουλου το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ σημειώνει:
«Ο λαός πρέπει να είναι δύσπιστος σε ό,τι του πουν περί διαφάνειας και κάθαρσης σχετικά με τη σύλληψη του Α. Τσοχατζόπουλου, όταν μάλιστα θέλουν να καπηλευτούν το υπαρκτό πρόβλημα για εκλογικό αποπροσανατολισμό. Το ΚΚΕ θυμίζει ότι στο πόρισμά του κατά τη διάρκεια της εξεταστικής επιτροπής της Βουλής κατέληξε στα εξής βασικά συμπεράσματα:...»

Ο λαός να κρίνει από την πείρα του... **




ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ είναι σαφέστατο μετά τη σύλληψη του Α. Τσοχατζόπουλου: Στην Ελλάδα δεν γίνεται ανεκτή η διαφθορά και κανείς δεν ξεφεύγει από την τσιμπίδα του νόμου...
Ακόμη και ένας πρώην υπουργός και μεγαλοστέλεχος του (συγ)κυβερνώντος κόμματος μπορεί να βρεθεί στη θέση του απλού πολίτη και να τον «χώσουν» σε ένα περιπολικό.

Το μόνο περίεργο είναι πώς αυτό το θαυμάσιο «εκσυγχρονισμένο» και καθ' όλα «ευρωπαϊκό» σύστημα παρουσιάζει ώρες - ώρες κάτι μεγάλες... τρύπες.
Τόσο μεγάλες που μπορεί να χωρέσει ολόκληρο το σκάνδαλο της SIEMENS, για το οποίο κανείς δεν βρέθηκε ένοχος, κανείς δεν πήρε τα λεφτά που αποδεδειγμένα μπήκαν στην Ελλάδα και η εταιρεία... δεν ήξερε τίποτε για το φόνο.

Κι όταν στις «τρύπες» χωράει ολόκληρη πολυεθνική, τότε πώς να μην χωρέσει ο Μάνεσης της «Ελληνικής Χαλυβουργίας» που απολύει και εκβιάζει όπως και ο κάθε εργοδότης που καταστρατηγεί συμβάσεις, δεν πληρώνει, εκμεταλλεύεται και κοροϊδεύει.
Δεν συζητάμε φυσικά για τις off shore εταιρείες που αποτελούν, όπως έχει πει στο παρελθόν επίσημα η κυβέρνηση, «κοινοτικό κεκτημένο». Δεν συζητάμε για τα απόρρητα των τραπεζιτών και των βιομηχάνων ή για τα μαύρα κρατικά κονδύλια...

Καλό είναι να γνωρίζουν όσοι πρόκειται να μας ζαλίσουν τις επόμενες μέρες τα αυτιά με την «κάθαρση» του συστήματός τους, ότι ο κόσμος αυτά τα γνωρίζει και μπορεί να σκέφτεται.
Οσα προεκλογικά αστυνομικά - δικαστικά δράματα και αν στήσουν λοιπόν, δεν θα μπορέσουν να τον αποπροσανατολίσουν. Ούτε θα καταφέρουν να συζητά γι' αυτά και όχι για τη φτώχεια και την εξαθλίωσή του.
Είτε τους αρέσει είτε όχι, οι πολιτικές που ακολούθησαν έχουν κάνει το λαό σοφότερο...


* "Να μην παγιδευτεί ο λαός στην προπαγάνδα για «κάθαρση»" ΕΔΩ

** "Οι εργάτες με το Κόμμα τους"  ΕΔΩ

Δευτέρα 9 Απριλίου 2012

Είμαστε όλοι ναυτεργάτες






"Το ζήτημα δεν είναι να είσαι αιχμάλωτος, 
το να μη παραδίνεσαι,   αυτό είναι".

"...Ζούμε σε μια εποχή που μπαίνει ένα δίλημμα. Ή στηρίζεις τους εφοπλιστές ή στηρίζεις τους ναυτικούς και τους νησιώτες. Οι εποχές του ναι μεν αλλά, πέρασαν ανεπιστρεπτί. Ο καθένας είναι πλέον υποχρεωμένος από τα πράγματα να διαλέξει με ποιον θα πάει και ποιον θα αφήσει. Με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες; Οι λαμπροί μας πολιτικοί αστέρες και οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου στις Κυκλάδες επέλεξαν να στηρίξουν το εφοπλιστικό κεφάλαιο. Με γεια τους με χαρά τους. Εμείς οι υπόλοιποι, η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων, διαλέγουμε να στηρίξουμε τους ναυτικούς, που σηκώνουν το βάρος της απεργίας και για τα δικά μας συμφέροντα. Επιλέγουμε να στηρίξουμε το μόνο δρόμο της εργατικής τάξης, το δρόμο της αντίστασης και του αγώνα". *

* Συντονιστικό Σωματείων και Εργαζομένων στις Κυκλάδες ΕΔΩ

Πέμπτη 5 Απριλίου 2012

Άνθρωπε άκου!! «Ο καπιταλισμός είναι ένας γέρος που επιβιώνει σκοτώνοντας!».*


 

Ενας ηλικιωμένος άνδρας αυτοκτόνησε χτες λίγο πριν τις 9 το πρωί στην πλατεία Συντάγματος. Ο 77χρονος αυτοπυροβολήθηκε στο κεφάλι, μπροστά στα έκπληκτα μάτια των περαστικών. Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, ο άνδρας, πριν αυτοπυροβοληθεί, φώναξε  ότι δεν θέλει ν' αφήσει χρέη στους δικούς του. 
Στο σημείωμα που βρέθηκε πάνω, έγραφε ανάμεσα σε άλλα: «Επειδή έχω μια ηλικία που δεν μου δίνει την ατομική δυνατότητα δυναμικής αντίδρασης δεν βρίσκω άλλη λύση από ένα αξιοπρεπές τέλος πριν αρχίσω να ψάχνω τα σκουπίδια για την διατροφή μου».

«...Σε μια κοινωνία που ο άνθρωπος στοίβεται για τα κέρδη των καπιταλιστών και μετά πετιέται σαν λεμονόκουπα στα σκουπίδια, αφού δεν έχει τίποτα πια να στάξει στα γρανάζια του μηχανισμού της εκμετάλλευσης. Ομως, η συγκεκριμένη πράξη απελπισίας δεν αποτελεί λύση απέναντι στην κατάσταση που βιώνει ο λαός. Αυτό που χρειάζεται είναι οργανωμένος συλλογικός ταξικός αγώνας με στόχο την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Αγώνας που θα έχει στόχο η εργατική τάξη και οι σύμμαχοί της να πάρουν στα χέρια τους την εξουσία.

 Υποκρισία και εμπαιγμός
 
Με αφορμή το περιστατικό τα αστικά κόμματα εξέδωσαν ανακοινώσεις που τουλάχιστον προκαλούν, αφού παριστάνουν τους σωτήρες και τους ευαίσθητους. Ολοι όσοι παίρνουν μέτρα που χτυπούν αλύπητα το λαό και καταδικάζουν τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, τους νέους να ζουν εξαθλιωμένοι με μισθούς πείνας, να υποσιτίζονται, να μην μπορούν να πάνε στο γιατρό ή να πάρουν τα φάρμακά τους, βγήκαν με θράσος να μιλήσουν για ..."στοχασμό", "δύσκολες ώρες", για ανάγκη "να βγούμε μια ώρα αρχύτερα από την κρίση".   ΕΔΩ
 
 Σε σχόλιο του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ με αφορμή τις αντιδράσεις των κομμάτων, για την αυτοκτονία του 77χρονου στο Σύνταγμα αναφέρει: «Αιδώς Αργείοι. Οι συνένοχοι και συνυπεύθυνοι για τα δεινά και την απελπισία του ελληνικού λαού, αυτοί που επιτίθενται με συκοφαντίες και ψέματα σε κάθε τμήμα εργαζομένων που αντιπαλεύει τη φτώχεια, θα έπρεπε τουλάχιστον να σιωπούν μπροστά στα αποτρόπαια αποτελέσματα της καπιταλιστικής κρίσης και της πολιτικής τους, αντί να παριστάνουν τους σωτήρες και τους ευαίσθητους».

* Σαμίρ Αμίν, Αιγύπτιος οικονομολόγος.