Τετάρτη 30 Οκτωβρίου 2013

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος

...τραγουδάω και ξανατραγουδάω εσάς αδέρφια, εσάς που ανατινάζατε 
τα γερμανικά τάνκς με μια μπουκάλα μόνο γεμάτη απ’ το θυμό σας.


Σαν σήμερα 30 Όκτώβρη 1988  πεθαίνει ο ποιητής Τάσος Λειβαδίτης. 

Μαζί με άλλους της γενιάς του, άφησε τα πρώτα του γραπτά ίχνη, πάνω στους τοίχους της αδούλωτης πολιτείας, γράφοντας συνθήματα, παλεύοντας μέσα από τις γραμμές της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης. Την τετραετία 1948-1952, εξορίστηκε για τις πολιτικές του ιδέες στον Μούδρο, στον Αϊ - Στράτη και τη Μακρόνησο.

Τάσος Λειβαδίτης – Τραγουδάω

Νύχτα.
Μια νύχτα ακόμα στις χιλιάδες νύχτες.
Ερημιά.

Πόσοι άνθρωποι απόψε αυτή την ώρα
κλαίνε ολομόναχοι
ζητιανεύουν
κοιμούνται κάτω απ’ τις εκκλησιές
πόσοι αγκαλιάζονται παράφορα μες στο σκοτάδι.
Πόσοι άνθρωποι απόψε θάβουν στα στρατιωτικά νεκροταφεία.


Πόσοι απόψε ξεκινάν περήφανοι
πόσοι γυρίζουν νικημένοι
πόσοι χωρίζονται για πάντα χωρίς να ξαναϊδωθούν ποτέ
πόσοι αγρυπνάνε πλάι σε νεκρούς
ενώ απ’ τα’ ανοιχτό παράθυρο ακούγεται να βουίζει ο κόσμος
πόσοι φωνάζουν απελπισμένα ,
πόσοι σωπαίνουν πιο απελπισμένα
οι φάροι αναβοσβήνουνε
μακριά κυλάνε ουρλιάζοντας τα τραίνα
μες στη νύχτα κυλάει ο χρόνος
οι πολιτείες κοιμούνται τυλιγμένες στην καταχνιά.


Πόσοι άνθρωποι απόψε σέρνονται στο σκοτάδι
μεταφέρουν πυρομαχικά ανατινάζουν τις γέφυρες
βάζουν μεγάλες φωτιές
προδίνουν
πόσοι άνθρωποι απόψε αυτήν την ώρα
πεθαίνουν μες στη νύχτα σιωπηλά
ζωή ζωή
σ’ ακούμε να σε ποδοπατάνε μες στη νύχτα
σ’ ακούμε μέσα στο σκοτάδι να φωνάζεις βοήθεια
α, ζωή, στη μια γωνιά σε ντουφεκίζουν
και στην άλλη σηκώνεσαι ξανά και τραγουδάς
μ’ ακόμα πιο δυνατή τη φωνή σου…


τραγουδάω και ξανατραγουδάω εσάς αδέρφια
εσάς που ανατινάζατε τα γερμανικά τάνκς με μια μπουκάλα μόνο γεμάτη απ’ το θυμό σας.
Τραγουδάω εσάς που περπατήσατε τα 8.000 μίλια της υποχώρησης
αφήνοντας πάνω στο χιόνι της Κίνας τους νεκρούς σας
σαν μεγάλα σημάδια για να σας δείχνουνε το δρόμο
απ’ όπου θα ‘πρεπε να ξαναγυρίσετε.


Τραγουδάω εσάς που ξαναγυρίσατε.
Τραγουδάω εσάς που πολεμάγατε από πάτωμα σε πάτωμα
και χάνατε στο ισόγειο τόνα χέρι σας,
μ’ από τα κεραμίδια πυροβολούσατε με τα’ άλλο σώζοντας το Σταλιγκραντ και την ανθρώπινη ελπίδα


Τραγουδάω εσάς μικρά μου αγόρια, που με τα παιδικά σας σπίρτα
ανάψατε αυτή την πυρκαγιά που ζέστανε τον κόσμο.
Τραγουδάω εσάς που βασανιστήκατε
εσάς που σας ζητούσαν να πείτε ένα όνομα
κι εσείς απαντούσατε πάντοτε Λευτεριά.


Τραγουδάω εσάς που πέσατε κάτω απ’ τις σφαίρες
και βουτηγμένοι στο αίμα σας σηκώνατε το χέρι
και δείχνατε στους άλλους να προχωρήσουν
κι αφού είχαν όλοι προσπεράσει πια
κι είχατε μείνει καταμόναχοι πεσμένοι στο δρόμο
ακούγοντας τη βουή και τα ντουφέκια του πλήθους που προχωρούσε
σφίγγατε πάνω στο στήθος σας μια χούφτα χώμα απ’ την αγαπημένη πατρίδα
και πεθαίνατε.
Τραγουδάω εσάς..


Τραγουδάω όλους εσάς που αντισταθήκατε
Τραγουδάω τους άσπρους , τους μαύρους, τους κίτρινους
τραγουδάω την ελπίδα που δεν έχει χρώμα
τραγουδάω το αίμα που σ’ όλα τα γεωγραφικά σημεία είναι κόκκινο
με το λαρύγγι μου πεταγμένο έξω φαρδύ, σαν προκυμαία
τραγουδάω την παγκόσμια αδερφοσύνη.


Μα απόψε , αδέρφια, δεν είμαι πια ποιητής.
Απόψε δε θέλω να μια ποιητής.
Απόψε είμαι ο τυμπανιστής μιας απέραντης στρατιάς
με δύο δισεκατομμύρια μαχητές ακροβολισμένους μες στη νύχτα.
Και προχωράμε .

Κυριακή 27 Οκτωβρίου 2013

«Εδώ, δεν υπάρχει τίποτα "μέσα" μας, σαν "ταξίδι του μυαλού" ή σαν "προκατασκευασμένη εικόνα", εδώ είναι όλα "μπροστά" μας».

«ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΧΡΩΜΑ + ΣΙΔΕΡΟ» ΣΤΗ ΖΩΝΗ, ΣΤΟ ΠΕΡΑΜΑ.
Δεν είναι μόνο Έκθεση...*

  
Είναι άραγε μόνο η Έκθεση «Ανθρωποι, Χρώμα + Σίδερο» που διοργανώθηκε για 7η συνεχή χρονιά στην καρδιά της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης Περάματος; Όχι, είναι και η διαδρομή ως εκεί, στο αστικό λεωφορείο, που διασχίζει τις εργατογειτονιές, πλημμυρισμένο από τη μυρωδιά του ανθρώπινου μόχθου, αλλά και από την άλλη, εκείνη της ματαιωμένης - και για σήμερα - ελπίδας, εκείνη τη μυρωδιά της αναμονής στην ουρά των ανέργων. 

Το κόκκινο του ηλιοβασιλέματος τρυπώνει μέσα σε κουφάρια εργοστασίων, περνάει μέσα από σπασμένα τζάμια σε χώρους που άλλοτε έσφυζαν από ζωή που τους έδινε ο ρυθμός του εργατικού χεριού καθώς δάμαζε το ατσάλι. Το κόκκινο του ηλιοβασιλέματος επιμένει να θυμίζει πως για να ξανακουστεί ο σφυγμός της ζωής πρέπει μια άλλη τάξη να έρθει στην εξουσία. 

 

Μέσα στο χρώμα του δειλινού «γράφουν» καθαρά στον ορίζοντα τα ατσάλινα μπράτσα των τεράστιων γερανών, σε χώρους που το αντάλλαγμα για να παραδώσει ο εργάτης την υπεραξία του στον καπιταλιστή, είναι εκτός από το γονάτισμά του και η σιωπή του.

Στις σκιές του δειλινού κρύβεται ο μαύρος φόβος που επιχειρεί κάθε βράδυ να πνίξει στα πλοκάμια του τις λαϊκές γειτονιές. Μα δεν είναι μόνο η Έκθεση, είναι και η αλήθεια της τάξης μας που μας τραβάει από το μανίκι, σκορπίζοντας τις αυταπάτες και τα ωραία λόγια. Από την είσοδο κιόλας του χώρου που είναι ποτισμένος από κλεμμένη υπεραξία, αίμα εργατών, ταξιδεμένη σκουριά, βρεγμένο κάβο, και υπομονή κάτω από όλους τους 
καιρούς. 

Είναι εκείνο το άγαλμα του εργάτη, στην είσοδο της Ζώνης, που από την πρώτη στιγμή θυμίζει ότι εδώ δεν είναι «γκαλερί», για να ανταλλάσσονται «αγκαλίτσες» με «καλλιτέχνες», ανάμεσα σε πνιχτά γελάκια, «καναπεδάκια» με νοστιμιές και σκοτεινές σκέψεις πίσω από τα πλαστικά χαμόγελα. 
Εδώ, δεν υπάρχει τίποτα «μέσα» μας, σαν «ταξίδι του μυαλού» ή σαν «προκατασκευασμένη εικόνα», εδώ είναι όλα «μπροστά» μας.
Μπροστά μας η ανεργία, μια «ιστορημένη» με χρώματα «σκιά», ένα αόρατο «φίλτρο» ανάμεσα στο βλέμμα του καθενός μας και στο βλέμμα των άλλων ανθρώπων, ένας ανομολόγητος κόμπος στο λαιμό, όχι τόσο γι' αυτό που έγινε, όσο για τον κίνδυνο να πάνε στράφι όλες οι δυνατότητες, ενός χεριού που μπορεί να αλλάξει τον κόσμο. 
Χάραγμα στο μπράτσο, οι ζωγραφισμένοι άδειοι ντόκοι, οι έρημοι κάβοι που θα έπρεπε να φθείρονται δουλεύοντας και όχι να σαπίζουν στις δέστρες, οι σκουριασμένες αλυσίδες που περιμένουν... Χάραγμα στο μπράτσο όλα τούτα και ταυτόχρονα περηφάνια για την τάξη που αντανακλά στον καμβά τη ζωή της, τόσο γήινα, τόσο πραγματικά, τόσο χειροπιαστά. Και όχι μόνο στον καμβά, αλλά και στο τυπωμένο χαρτί της φωτογραφίας. 

Φωτογραφίες από την ώρα της δουλειάς, ασπρόμαυρες πολλές και όχι τυχαία, ο ανθρώπινος μόχθος και ο καθημερινός αγώνας ήταν το θέμα, και όχι ο συγκεκριμένος εργάτης, ασπρόμαυρες λοιπόν, πέρα από τον συγκεκριμένο χρόνο... 

Και ίσως για πρώτη φορά, το φωτογραφικό χαρτί να «καίγεται» από την αποτύπωση του βλέμματος των ταξικών αδελφών μας, των μεταναστών-εργατών.

Ανθρωποι διωγμένοι από τις χώρες τους, λόγω των ιμπεριαλιστικών πολέμων, της άγριας εκμετάλλευσης, άνθρωποι των δρόμων όλου του πλανήτη, παιδιά ξεχασμένα από τους «ουράνιους» δήθεν «θεούς» όλων των γλωσσών, φαντάσματα του μυαλού και θηλιές της πραγματικής ζωής, δένουν το ατσάλι μαζί με τους «δικούς μας». 

Μια νέα βάρδια της εργατικής τάξης, που κάποτε «έμενε» κάπου, τώρα 
όμως ΖΕΙ στο Πέραμα, γιατί με τα χέρια της και τη δουλειά της οικοδομεί κοινωνικές σχέσεις. Στη δική τους ματιά καθρεφτίστηκε όχι μια φορά ο φόβος από το μαχαίρι του φασίστα. Στη δική τους ματιά καθρεφτίζεται η βεβαιότητα πως αυτός ο κόσμος θα αλλάξει και θα είναι αυτοί στην πρώτη γραμμή.

Στο δικό τους χαμόγελο καθρεφτίζεται το βλέμμα των ανθρώπων στην «αυριανή» έκθεση στα «Περάματα» όλου του κόσμου, όταν δίπλα στα μουσειακά εκθέματα του «παλιού κόσμου», την εκμετάλλευση, την απλήρωτη δουλειά, τον ρατσισμό και τον φασισμό θα εκτίθεται σαν ανάμνηση, αλλά και σαν περήφανο και συνάμα σεμνό τρόπαιο, για το πόσα καταφέραμε να νικήσουμε, και το χρώμα του δέρματος των ανθρώπων σαν στοιχείο που κάποτε τους χώριζε.


*Από τη στήλη "ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ" της "ΕΝΘΕΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ: "7 ΜΕΡΕΣ ΜΑΖΙ", του Ριζοσπάστη.

Τετάρτη 23 Οκτωβρίου 2013

Μάθε την αλήθεια! Το χώμα που πατάς, λευτέρωσαν με αγώνα ΕΑΜ-ΕΠΟΝ-ΕΛΑΣ!

Εκδηλώσεις φορέων μπροστά στην επέτειο της 28ης Οκτωβρίου*


Με αφορμή την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου και την πάλη του λαού ενάντια στο φασισμό πλήθος εκδηλώσεων διοργανώνονται από τα κατά τόπους παραρτήματα της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ, από Λαϊκές Επιτροπές, Συλλόγους Γονέων, Εκπαιδευτικούς και Συλλόγους Γυναικών. 

Προγραμματισμένες εκδηλώσεις: (ΕΔΩ) 


Ακόμη,  «Σημαντικές δράσεις προτείνει στα σχολεία και η ΕΛΜΕ Πειραιά, η οποία θα συντάξει επίσης σχετικό κείμενο για να διαβαστεί στις σχολικές γιορτές της 28ης Οκτωβρίου, διαθέτει προς τα σχολεία κινηματογραφικές ταινίες και, επίσης, μαζί με την Ένωση Γονέων Νίκαιας - Ρέντη καλεί τα σχολεία να οργανώσουν επισκέψεις για το Μπλόκο της Κοκκινιάς στη Μάντρα της Οσίας Ξένης. (Δείτε εδώ σχετική είδηση).

Καθώς και  η  Ένωση Γονέων Κορυδαλλού διοργανώνει έκθεση φωτογραφίας με τίτλο «Μνήμες από την 28η Οκτωβρίου και την Εθνική Αντίσταση» στον εκθεσιακό χώρο «Πλειάδες».


Επίσης, ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης «Γ. Σεφέρης» μοιράζει φέτος στα σχολεία κείμενα του παιδαγωγού Μιχάλη Παπαμαύρου.

Πρόκειται για τα κείμενα «Η προδοσία» και «Το ΕΑΜ», διαλεγμένα από το «Αναγνωστικό της Γ' και Δ' τάξης», που έγραψε ο μεγάλος παιδαγωγός όταν ήταν φυλακή στην Αίγινα (1947 - διαρκούντος του εμφυλίου) και μάθαινε μ' αυτό γράμματα σε ενήλικες αγράμματους ή «μισοεγράμματους» φυλακισμένους».
 
Μάθε την αλήθεια!
Το χώμα που πατάς, λευτέρωσαν με αγώνα ΕΑΜ-ΕΠΟΝ-ΕΛΑΣ!
(Βίντεο της ΚΝΕ για την 28η Οκτωβρίου) 


Το «ΟΧΙ» του λαού*

Στις 2 Νοεμβρίου του 1940, σ' όλες τις αθηναϊκές εφημερίδες δημοσιεύτηκε μια επιστολή, που έμελλε να αποτελέσει ένα από τα σημαντικότερα ντοκουμέντα της σύγχρονης ιστορίας της Ελλάδας. Ήταν το ανοιχτό γράμμα του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Ν. Ζαχαριάδη «προς το λαό της Ελλάδας».

«Ο φασισμός του Μουσολίνι - έλεγε το γράμμα1 - χτύπησε την Ελλάδα πισώπλατα, δολοφονικά και ξετσίπωτα, με σκοπό να την υποδουλώσει και να την εξανδραποδίσει. 

Σήμερα, όλοι οι Έλληνες παλεύουμε για τη 
λευτεριά, την τιμή, την εθνική μας ανεξαρτησία. 

Η πάλη θα είναι πολύ δύσκολη και πολύ σκληρή. Μα, ένα έθνος που θέλει να ζήσει πρέπει να παλεύει, αψηφώντας τους κινδύνους και τις θυσίες. Ο λαός της Ελλάδας διεξάγει σήμερα έναν πόλεμο εθνικοαπελευθερωτικό, ενάντια στο φασισμό του Μουσολίνι. Δίπλα στο κύριο μέτωπο και Ο ΚΑΘΕ ΒΡΑΧΟΣ, Η ΚΑΘΕ ΡΕΜΑΤΙΑ, ΤΟ ΚΑΘΕ ΧΩΡΙΟ, ΚΑΛΥΒΑ ΜΕ ΚΑΛΥΒΑ, Η ΚΑΘΕ ΠΟΛΗ, ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΣΠΙΤΙ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΦΡΟΥΡΙΟ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ.
Κάθε πράκτορας του φασισμού πρέπει να εξοντωθεί αλύπητα. Στον πόλεμο αυτό που τον διευθύνει η κυβέρνηση Μεταξά, όλοι μας πρέπει να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις, δίχως επιφύλαξη. Επαθλο για τον εργαζόμενο λαό και επιστέγασμα για το σημερινό του αγώνα πρέπει να είναι και θα είναι, μια καινούρια Ελλάδα της δουλειάς, της λευτεριάς, λυτρωμένη από κάθε ξενική ιμπεριαλιστική εξάρτηση, μ' έναν πραγματικά παλλαϊκό πολιτισμό.

Όλοι στον αγώνα, ο καθένας στη θέση του και η νίκη θα 'ναι νίκη της Ελλάδας και του λαού της. Οι εργαζόμενοι όλου του κόσμου στέκουν στο πλευρό μας.

Αθήνα, 31 του Οχτώβρη 1940, Νίκος Ζαχαριάδης
Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ»...

1 «Το ΚΚΕ - Επίσημα Κείμενα», εκδόσεις ΣΕ, τόμος 5ος, σελ. 9-10.

*Από τη στήλη "ΙΣΤΟΡΙΑ" της "ΕΝΘΕΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ: "7 ΜΕΡΕΣ ΜΑΖΙ" του Ριζοσπάστη.

Κυριακή 20 Οκτωβρίου 2013

«Να τους πούμε, σύντροφοι, πως εμείς τις λέξεις τις παίρνουμε μέσα από τη ζωή...Είναι λέξεις, τις οποίες, αν τις ανοίξει κανείς, θα βγει η αλήθεια... Εμείς μιλάμε τη γλώσσα του λαού και με αυτή θα συνεχίσουμε»...


ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΟΥΡΜΟΥΖΙΑΔΗΣ
Παράδειγμα κομμουνιστή επιστήμονα και δασκάλου

Οι αρνητικές συνέπειες στο λαϊκό κίνημα και την επιστήμη από την απώλεια ανθρώπων όπως αυτή του κομμουνιστή διανοούμενου, ακαδημαϊκού δασκάλου (ομότιμος καθηγητής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης) και μάχιμου αρχαιολόγου, Γιώργου Χουρμουζιάδη, μεγαλώνουν με το χρόνο γι' αυτό και είναι αδύνατο να υπολογισθούν μέσα σε λίγες μέρες από το θάνατό του. 

Ο μόνος τρόπος να «αμβλυνθούν» είναι να πάρουν τη «σκυτάλη» νέες γενιές επιστημόνων που θα θέσουν οι ίδιοι τον εαυτό τους και την επιστήμη τους στην υπηρεσία της εργατικής τάξης, του καταπιεσμένου ανθρώπου, για την απελευθέρωσή του.

Στρατευμένος στην υπόθεση του ΚΚΕ, ο Γιώργος Χουρμουζιάδης ενέπνεε αβίαστο σεβασμό στους φοιτητές του, στους συναδέλφους του, σε φίλους αλλά και αντιπάλους των ιδεών του, διότι τεκμηρίωνε πάντα τις απόψεις του και ακριβώς αυτό ουσιαστικά περίμενε και από τον αντίλογο σε αυτές. Γι' αυτό, όσο ρηξικέλευθες κι αν ήταν αυτές οι απόψεις - «γεννήματα» μιας βαθιάς και ουσιαστικής γνώσης του ιστορικού υλισμού - ήταν αδύνατο να «προσπεραστούν» και, πολύ περισσότερο, να «ακυρωθούν» από την κυρίαρχη αστική αντίληψη για τη διαχείριση της πολιτιστικής κληρονομιάς και όχι μόνο.

Δοσμένος στην επιστημονική έρευνα
 
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1932, όπου και σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του ΑΠΘ. Το 1981 έγινε μέλος του ΚΚΕ και στο 13ο Συνέδριο του Κόμματος, το 1991, εκλέχθηκε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής. Υπηρέτησε το Κόμμα και το λαό της Θεσσαλονίκης από διάφορες θέσεις και ως βουλευτής της Α' Θεσσαλονίκης, όπου εκλέχθηκε στις εκλογές του 2000 και του 2004. Παρέμεινε μέλος του Κόμματος ως το τέλος της ζωής του.

Διακρίθηκε για το πλούσιο επαγγελματικό, ακαδημαϊκό και επιστημονικό του έργο, ιδιαίτερα στους κλάδους της Ιστορίας, της Αρχαιολογίας και της Μουσειολογίας. Δίδαξε στη Μέση Εκπαίδευση (1961 - 1964) και το 1965 ορίστηκε Εφορος Αρχαιοτήτων Θεσσαλίας. Το 1973 έγινε Διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ, ενώ την περίοδο 1976 - 1978, ως υπότροφος της Alexander v. Humbolt στη Χαϊδελβέργη, μετεκπαιδεύτηκε στην Ευρωπαϊκή Ιστορία.
 
Το 1981 εκλέχθηκε καθηγητής της Προϊστορικής Αρχαιολογίας στη Φιλοσοφική Σχολή του ΑΠΘ και κοσμήτορας το 1983. Το 1985 έγινε αντιπρύτανης στο ΑΠΘ. Ασχολήθηκε με την έρευνα της Νεολιθικής Περιόδου, κάνοντας ανασκαφές σε προϊστορικούς οικισμούς της Θεσσαλίας και της Μακεδονίας. Ασχολήθηκε συστηματικά με τη Μουσειολογία και οργάνωσε ειδικά φροντιστήρια στο ΑΠΘ. 

Υπήρξε πρωτοπόρος στη διάδοση και στην Ελλάδα των θεωρητικών «κινημάτων» της Αρχαιολογίας, που αναπτύχθηκαν στην Αμερική και στην Ευρώπη και εξέδωσε και διηύθυνε γι' αυτόν το σκοπό τα περιοδικά «Ανθρωπολογικά» (1978 - 1982), «Γόρδων» (1991 - 1995) και «Ανάσκαμμα» (2008 - 2013). Συνέγραψε 5 βιβλία και ανέπτυξε πλούσια αρθρογραφία, ενώ ταυτόχρονα υπήρξε μέλος πολλών Ευρωπαϊκών Αρχαιολογικών Ινστιτούτων.

 Ο Γ. Χουρμουζιάδης παρουσιάζει τον αρχαιολογικό χώρο 
του Δισπηλιού στο πλαίσιο της μορφωτικής εκδρομής που 
οργάνωσε το περιοδικό «Θέματα Παιδείας» το 2008
 
«Η ιστορική γνώση είναι κοινωνικό αγαθό»
 
Στο ευρύτερο κοινό, ο Γιώργος Χουρμουζιάδης έγινε γνωστός με την έρευνα και το πραγματικά πρωτοποριακό, για τα ελληνικά δεδομένα, μουσείο στο νεολιθικό, λιμναίο οικισμό του Δισπηλιού στην Καστοριά. Αυτό που ξεχωρίζει το Δισπηλιό από την κυρίαρχη αντίληψη για την ανάδειξη των αρχαιολογικών χώρων είναι η φιλοσοφική της αφετηρία, η οποία χαρακτηρίζεται από την προσέγγιση του χώρου ως ουσιαστικού δημόσιου αγαθού. Δηλαδή μια αντίληψη που «θέλει» τον επισκέπτη «κοινωνό» όχι μόνο των ευρημάτων, αλλά και της διαδικασίας έως ότου το εύρημα φθάσει στις προθήκες των μουσείων. 
  
Έτσι, οι διαδρομές «παρακολουθούν», χωρίς σε τίποτε να ενοχλούν, τη δουλειά των αρχαιολόγων, ενώ ο συνδυασμός παραδοσιακών και σύγχρονων εποπτικών μέσων, με τη χρήση της σύγχρονης τεχνολογίας, δίνει μια πλήρη εικόνα της ζωής των ανθρώπων στο Δισπηλιό πριν 7.000 χρόνια. Προσφέρει δε και τη δυνατότητα εκλαΐκευσης του αρχαιολογικού έργου.

 
 Δισπηλιό

Άλλωστε, αυτός ήταν και ο πρωταρχικός στόχος του Γ. Χουρμουζιάδη από το 1992, οπότε ξεκίνησε την έρευνα στην περιοχή. Μιλώντας το 2004 στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο κατά την παρουσίαση της μελέτης του χώρου, ο Γ. Χουρμουζιάδης σημείωσε ότι εκτός από τον προφανή στόχο, δηλαδή την έρευνα του οικισμού και την ανάδειξη της οργάνωσής του και του τρόπου ζωής των κατοίκων του, υπήρχε και ο παράλληλος της δημοσίευσης των ευρημάτων και της δημοσιοποίησης του χώρου, ώστε «να φέρουμε το κοινό κοντά στην ανασκαφή». Στο πλαίσιο αυτό, δημιουργήθηκε η αναπαράσταση μέρους του οικισμού.

Έτσι, ο επισκέπτης στην αρχή μπορεί να βλέπει τις κατόψεις του οικισμού στον οποίο έχουν καταμετρηθεί πάνω από δύο χιλιάδες πάσσαλοι, στους οποίους στηρίζονταν τα νεολιθικά σπίτια.

Το πώς αντιμετωπίζει μια αρχαιολογική ανασκαφή ένας μαρξιστής επιστήμονας αποδίδεται «ανάγλυφα» σε μια απάντηση του Γιώργου Χουρμουζιάδη σε συνέντευξή του στο «Ριζοσπάστη» για το Δισπηλιό το 1997:  

«(...) μέσα από μία ανασκαφή, αυτό που προκύπτει δεν είναι μόνο το εύρημα. Δεν είναι μόνο ότι όσο προχωράει κανείς στην ανασκαφή προκύπτουν ορισμένοι καθαρά θεωρητικοί και μεθοδολογικοί προβληματισμοί. Είναι και ότι, με το εύρημα, προκύπτει νέα ιστορική γνώση, που πρέπει να αξιοποιηθεί ως κοινωνικό αγαθό. Ως κοινωνικό αγαθό, όχι μόνο ή κυρίως μόνο για την οργανωμένη "επετειακού" τύπου προπαγάνδα, όπως συμβαίνει συνήθως, αλλά κυρίως να αξιοποιηθεί ως καθημερινό κοινωνικό αγαθό "βίωσης" του αρχαιολογικού πολιτισμού και της επιστημονικής πράξης(...)».

«(...) Εκεί που τελειώνει η χρήση αρχίζει η τέχνη.

Και ό,τι εξυπηρετεί τη χρήση δεν μπορεί να είναι τέχνη. Οι δύο λαβές στο αγγείο υπάρχουν για να το κρατάμε. Οταν αυτές οι λαβές αποκτήσουν στοιχεία διακοσμητικά, τότε μιλάμε για διάθεση εξωραϊσμού, για καλλιτεχνική διάθεση. Πρόκειται για μία πρώιμη μορφή της τέχνης. Κάποιος θα πει ότι και η τέχνη χρησιμοποιείται. Ομως, άλλο είναι η χρήση της τέχνης και άλλο η χρήση του αντικειμένου (...) οι θεωρίες περί αναζήτησης του νοήματος των πραγμάτων είναι επικίνδυνες. Εκείνες, δηλαδή, οι θεωρίες που λένε ότι τα αντικείμενα είναι συμβολικά, ότι πρώτα συλλαμβάνει κανείς το νόημα του πράγματος και έπειτα το κατασκευάζει και το χρησιμοποιεί. 

Το οποιοδήποτε πράγμα πρέπει να το αναγάγεις στη χρήση του και στη διαδικασία της παραγωγής του και των παραγωγικών σχέσεων που δημιουργούνται (...) Θεωρώ ότι αυτή η σχολή παίζει με τον Μαρξ, με έναν τρόπο περίεργο. Ενώ τα αναγάγει όλα στην οικονομία, το μόνο που κάνει είναι να ανατρέψει τη μαρξιστική σκέψη (...) Στην πραγματικότητα, όμως, η μαρξιστική σκέψη δεν ανατρέπεται, εφ' όσον δεν ανατρέπεται ούτε η εργασία, ούτε η παραγωγική διαδικασία, ούτε οι παραγωγικές σχέσεις (...)». Tο 1998, πάλι από το «Ριζοσπάστη».



Το σπάνιο ταλέντο του στην εκλαΐκευση 
σύνθετων εννοιών έλαμψε και στη Βουλή.  

Χαρακτηριστική είναι η παρέμβασή του, ως βουλευτής του ΚΚΕ, στη συζήτηση για το νομοσχέδιο, τότε, της «πολιτιστικής χορηγίας» το 2007. Εξηγώντας το γιατί το Κόμμα καταψηφίζει το νομοσχέδιο είχε σημειώσει ότι η «πολιτιστική χορηγία» μετατρέπει «την οικονομική ικανότητα σε ηθική αξία» και «μοιράζει τη χρηματοδότηση μεταξύ πολιτείας και κεφαλαίου». «Στην περίπτωση της χορηγίας από τη μια πλευρά συμμετέχει ο ιδιώτης με το κεφάλαιο και η πολιτεία με τον... πολιτισμό». Ετσι, «από τη σύμπραξη ανόμοιων στοιχείων προκαλείται η μετατροπή του πολιτιστικού προϊόντος σε εμπόρευμα», αφού «υπάρχει αγοραστής και πελάτης. Ο πολιτισμός, ενώ πρέπει να είναι κτήμα και δικαίωμα του λαού, γίνεται οικονομικό εργαλείο (...) με τον χρηματοδότη - χορηγό να ασκεί πολιτική, αφού αυτός επιλέγει τι θα χρηματοδοτήσει».

Το τι σήμαινε ο κομμουνισμός για τον Γ. Χουρμουζιάδη ίσως να περικλείεται σε μια απάντησή του σε αυτούς που λένε πως η γλώσσα των κομμουνιστών είναι «ξύλινη»:  

«Να τους πούμε, σύντροφοι, πως εμείς τις λέξεις τις παίρνουμε μέσα από τη ζωή. Ο λόγος μας δεν είναι ξύλινος, είναι γεμάτος αίμα, ζέστα από τη ζέστα των χεριών που δουλεύουν. Χρησιμοποιούμε λέξεις, που είναι γεμάτες με αγώνες, με αναμνήσεις νεκρών και ηρώων. Είναι λέξεις, τις οποίες, αν τις ανοίξει κανείς, θα βγει η αλήθεια της καθημερινής ζωής. Δεν αλλάζουμε με κανένα τρόπο το λόγο μας, γιατί είναι λόγος της αλήθειας, είναι ο λόγος που παραπέμπει στα προβλήματα, είναι ο λόγος που παραπέμπει στον αγώνα και στα οράματα. Εμείς μιλάμε τη γλώσσα του λαού και με αυτή θα συνεχίσουμε»...

Από τη στήλη  "ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ"  της Ένθετης 'Εκδοσης: "7 ΜΕΡΕΣ  ΜΑΖΙ"  του Ριζοσπάστη.

«Να συνεχίσουμε ακόμα πιο αποφασιστικά μπροστά, διεκδικώντας το δίκιο μας, το μεροκάματό μας, τα δικαιώματά μας. Εμείς έχουμε τη δύναμη»


Ολοκληρώνεται σήμερα η πολύ σημαντική πρωτοβουλία που 
δείχνει τη δυναμική της συνένωσης καλλιτεχνών - εργατών

 Άποψη από τα έργα των καλλιτεχνών 

Οι χιλιάδες κόσμου, που ξεπέρασαν τα αναμενόμενα, οι περίπου 250 καλλιτέχνες, ζωγράφοι, γλύπτες, χαράκτες, φωτογράφοι που μετέτρεψαν σε έργα τέχνης το μόχθο, τις αγωνίες, την οργανωμένη πάλη της εργατικής τάξης, οι συζητήσεις, τα θεατρικά, οι συναυλίες, τα εικαστικά δρώμενα και τα θεατρικά παιχνίδια για τα παιδιά, όλα όσα διαδραματίστηκαν επί δέκα μέρες από τις 11 Οκτώβρη μέχρι την Κυριακή το βράδυ, στο τεράστιο μηχανουργείο της πρώην ΝΑΥΣΙ, στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη, δεν μπορούν να χαρακτηριστούν απλώς ως «Εικαστική Εκθεση».

Έδειξαν τη δύναμη, το περιεχόμενο και την ομορφιά που αποκτάει η τέχνη, όταν οι πίνακες, τα γλυπτά, οι φωτογραφίες εμπνευστούν από τους χώρους δουλειάς, από τη ζωή των παραγωγών του πλούτου, από την ίδια την κινητήρια δύναμη της κοινωνικής εξέλιξης, την ταξική πάλη. 


Έδειξαν ότι η τέχνη μπορεί επάξια να γίνει ένα ισχυρό όπλο για τους αγώνες του λαού. Να συμβάλει από το δικό της μετερίζι στην οργάνωση στους τόπους δουλειάς, να αναδείξει ότι η συλλογική οργανωμένη δράση, η συσπείρωση δυνάμεων με συγκεκριμένο στόχο και σκοπό, μπορεί να δημιουργήσει ρήγματα, να τσακίσει πόδια, να ανοίξει το δρόμο για παραπέρα κλιμάκωση των αγώνων, για όξυνση της σύγκρουσης, τάξης εναντίον τάξης με ακόμα καλύτερες προϋποθέσεις.

 Άλλωστε, αυτό ακριβώς ήταν και το κεντρικό σύνθημα της Εικαστικής Έκθεσης: «Ανθρωποι, Χρώμα + Σίδερο»: «Οι αγώνες είναι τέχνη του λαού και η τέχνη όπλο του».

 Επισκέπτες της Έκθεσης "επιθεωρούν" τα έργα των καλλιτεχνών. 

Η έκθεση διοργανώθηκε για 7η χρονιά, όμως τρανταχτή απόδειξη ότι η φετινή δημιούργησε μια νέα δυναμική ήταν ότι ένα από τα βασικά της χαρακτηριστικά αποτέλεσε ότι η προσπάθεια αυτή ενισχύθηκε φέτος με ακόμα περισσότερους διοργανωτές. 

Μαζί με τα ταξικά συνδικάτα της Ζώνης και την Κίνηση Εικαστικών Καλλιτεχνών «Πέρα(σ)μα», συσπειρώθηκαν οι Λαϊκές Επιτροπές όλης της πειραιώτικης περιφέρειας, τα Συνδικάτα Μετάλλου Αθήνας και Θριασίου, το Συνδικάτο Φαρμάκου - Καλλυντικών Αττικής, η Πανελλαδική Ένωση Λιθογράφων, το Κλαδικό Σωματείο Χαρτεργατών, το Συνδικάτο Γάλακτος - Τροφίμων και Ποτών, το Συνδικάτο Κλωστοϋφαντουργίας - Ιματισμού - Δέρματος, το Συνδικάτο Χημικής Βιομηχανίας, η Πανελλαδική Ένωση Ελαιουργοσαπωνοποιών, τα ταξικά ναυτεργατικά σωματεία ΠΕΜΕΝ, «ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ», η Ένωση Δασκάλων και Νηπιαγωγών Σαλαμίνας, Συνδικάτο Ενέργειας, Σωματείο Εμποροϋπαλλήλων και Ιδιωτικών Υπαλλήλων Πειραιά.

  Ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στα εγκαίνια της Έκθεσης

Μαζική συμμετοχή
Όλο αυτό το πλήθος που επισκέφτηκε την έκθεση, οι εργατικές - λαϊκές οικογένειες από τις εργατοσυνοικίες του Πειραιά, αλλά και της Αθήνας, η μαζική παρουσία της νεολαίας, με ένα από τα κορυφαία στιγμιότυπα την αντιφασιστική συναυλία της περασμένης Κυριακής, όπου συμμετείχε μια σειρά καλλιτεχνών με τα τραγούδια, να διαδέχονται τα συνθήματα «....οι εργάτες θα τσακίσουν και πάλι τους φασίστες», «είστε τα τσιράκια των εφοπλιστών», έδωσαν ταυτόχρονα και την κατάλληλη απάντηση σε αυτούς που έχουν βάλει στο μάτι τη Ζώνη και όλα όσα αντιπροσωπεύει. 

Έδωσαν απάντηση σε εφοπλιστές, μεγαλοεργολάβους, COSCO, που αμόλυσαν τα «μαντρόσκυλα» της ΧΑ για να χτυπήσουν τους εργάτες της Ζώνης, να πλήξουν τα σωματεία τους, να «καθαρίσουν» το χώρο από εργασιακά δικαιώματα, ώστε ανενόχλητοι να αρπάξουν χώρους επισκευαστικούς και να τους αλλάξουν χρήση, και όσοι εργαζόμενοι παραμείνουν να δουλεύουν σε καθεστώς σύγχρονης δουλείας.

 
 Από την μεγάλη αντιφασιστική συναυλία στο 
χώρο της Έκθεσης, την περασμένη Κυριακή.

Συντελεστές της πετυχημένης αντιφασιστικής συναυλίας ήταν: «PsyClinicTactiX & Totem» με το ανατρεπτικό hip- hop τους που τίμησαν τον φίλο τους Παύλο Φύσσα, που δολοφόνησαν οι φασίστες. Ο Γιώργος Μεράντζας, που θα είναι «παρών όπου μπορεί» συμβάλλοντας στους αγώνες των εργατών. Οι Μανόλης Ανδρουλιδάκης, Βασίλης Λέκκας, Αφροδίτη Μάνου, Ρίτα Αντωνοπούλου, το συγκρότημα «Kollektiva», ο Γιάννης Λάρδης, η Γεωργία Λάμπρη και ο Γιώργος Σαρρής.

Για την σημασία που είχε αυτό το 10ήμερο πολιτιστικών εκδηλώσεων στη Ζώνη ο μεταλλεργάτης, άνεργος και αυτός, της Ζώνης Θανάσης Τσόπρας ανέφερε: 

«Πρώτη φορά επισκέφτηκε την έκθεση τόσος κόσμος και κυρίως συνάδελφοί μας. Πρώτη φορά είδαν τόσους συναδέλφους να έρχονται με τις γυναίκες τους και τα παιδιά τους, όχι μόνο τις μέρες που είχε καλλιτεχνικές εκδηλώσεις, αλλά μεσημέρι και απόγευμα, να δουν τα εκθέματα. Μάλιστα αρκετούς από αυτούς είχα να τους δω ακόμα και χρόνο. 

Μας βοήθησε η έκθεση να βρεθούμε, να ανοίξουμε ξανά τη συζήτηση για το πώς θα συνεχίσουμε από εδώ και πέρα για την οργάνωση των αγώνων μας. Συνέβαλε σε αυτό και το συνολικό κλίμα που επικρατεί στην έκθεση. Δεν μπορεί να μην σε επηρεάσουν τα έργα, όταν μέσα από αυτά βλέπεις τη δική σου τη ζωή. Την καθημερινότητά σου σαν εργάτης, σαν άνεργος, αλλά και το ελπιδοφόρο μήνυμα που εκπέμπουν, ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε να ζήσουμε καλύτερα. 

Συνολικά, η έκθεση σε πολλούς συναδέλφους που αντιμετωπίσουν την ανεργία και την ανέχεια και νόμιζαν ότι ήταν μόνοι, τους έδωσε κουράγιο. Μας τόνωσε ότι έχουμε συμμάχους, ότι έχουμε καθήκον όταν τόσος κόσμος βρίσκεται στο πλευρό μας, καθένας για τον εαυτό του, την οικογένειά του, τους συναδέλφους του, να μην κατεβάσουμε τον πήχη των απαιτήσεων. Να συνεχίσουμε ακόμα πιο αποφασιστικά μπροστά, διεκδικώντας το δίκιο μας, το μεροκάματό μας, τα δικαιώματά μας. Εμείς έχουμε τη δύναμη».

Από τη στήλη "ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ"  της Ένθετης 'Εκδοσης: "7 ΜΕΡΕΣ  ΜΑΖΙ"  του Ριζοσπάστη.

Παρασκευή 18 Οκτωβρίου 2013

«Όταν ένας λαός είναι οργανωμένος και αποφασισμένος να παλέψει τότε γίνεται παντοδύναμος, αήττητος, γίγαντας!...».


Ανακοίνωση της ΚΝΕ για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου.*

Mε μια τετρασέλιδη ανακοίνωση η ΚΝΕ, απευθύνεται στους μαθητές 
και την νεολαία για το πραγματικό μήνυμα της 28ης Οκτωβρίου.



Απαντώντας λέξη - λέξη στα όσα αναφέρει το βιβλίο της Ιστορίας της Γ' Λυκείου, η ΚΝΕ, παρουσιάζει τα πραγματικά γεγονότα που οδήγησαν στην έκρηξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, για το πραγματικό νόημα του «ΟΧΙ», αλλά και της πραγματικής αντίστασης του ελληνικού λαού, και του καίριου ρόλου του ΚΚΕ στην οργάνωσή της.

Όπως σημειώνεται στην ανακοίνωση:

«Όταν ένας λαός είναι οργανωμένος και αποφασισμένος να παλέψει τότε γίνεται παντοδύναμος, αήττητος, γίγαντας! Ο αντίπαλος, οι ντόπιοι και ξένοι εκμεταλλευτές, είναι ισχυροί αλλά όχι ανίκητοι!

Σκέψου! Τι θα είχε γίνει αν εκείνα τα χρόνια είχε επικρατήσει η λογική της ατομικής λύσης, ότι τίποτα δεν αλλάζει, ότι οι δυσκολίες είναι αξεπέραστες.

Η αστική τάξη και η εργατική τάξη, ο λαός, 
είναι δύο "κόσμοι" σε διαρκή σύγκρουση. 

Ποτέ δεν είχαν και δεν θα έχουν κοινά συμφέροντα. Οι καπιταλιστές θέλουν μια "πατρίδα" που θα εξασφαλίζει την κερδοφορία τους και το ξεζούμισμα των εργατών. Οι εργαζόμενοι και τα παιδιά τους έχουν ανάγκη από μια πατρίδα λεύτερη από ντόπιους και ξένους εκμεταλλευτές. 

Γι’ αυτό ο μόνος γνήσιος, αληθινός πατριωτισμός είναι ο αγώνας για να πάρει ο λαός τα κλειδιά της οικονομίας στα χέρια του με τη δική του εξουσία και όχι οι θυσίες για να σωθούν οι καπιταλιστές και οι συμμαχίες τους, όπως σήμερα η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Οι εργαζόμενοι και τα παιδιά τους, δεν πρέπει να έχουν καμία εμπιστοσύνη στους 
καπιταλιστές και τους πολιτικούς τους, στις κυβερνήσεις τους που καλούν στην υποταγή του "ρεαλισμού" και κάνουν τα πάντα για να παραμείνει το σύστημα της εκμετάλλευσης.

Μόνο από τον δικό τους αγώνα και ξεσηκωμό μπορούν να περιμένουν αποτέλεσμα.
Οι θυσίες στην πάλη, ο μαζικός λαϊκός ηρωισμός θα φέρουν αποτέλεσμα: μια καλύτερη ζωή. Για να κάνει ο λαός κουμάντο στον πλούτο που παράγει. Χωρίς μονοπώλια και εκμεταλλευτές, με τη δική του λαϊκή εξουσία. Δυνάμωσε την ΚΝΕ. Μπες στον αγώνα για το γκρέμισμα του συστήματος της εκμετάλλευσης!».


Πέμπτη 17 Οκτωβρίου 2013

7η ΕΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ «ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΧΡΩΜΑ + ΣΙΔΕΡΟ» Μια ξεχωριστή εμπειρία για τα παιδιά

 
Συνεχίζονται οι εκδηλώσεις στη Ναυπηγοεπισκευαστική 
Ζώνη του Περάματος και το πρωί οι επισκέψεις σχολείων

 


Από χτες το πρωί και όλα τα πρωινά μέχρι την Παρασκευή τον πρώτο λόγο στην Εικαστική Εκθεση «Ανθρωποι, Χρώμα + Σίδερο», που διοργανώνεται στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη, έχουν τα παιδιά Δημοτικών, Γυμνασίων και Λυκείων του Περάματος, του Πειραιά, ενώ δηλώσεις για επίσκεψη έχουν καταθέσει και σχολεία της Αθήνας. Χτες το πρωί, στο μηχανουργείο της πρώην ΝΑΥΣΙ, όπου εκτίθενται τα έργα των περίπου 250 καλλιτεχνών που συμμετέχουν, βρέθηκαν τα παιδιά της 4ης, 5ης και 6ης τάξης του 3ου Δημοτικού Σχολείου Περάματος.

 
 Με συνοδεία των δασκάλων τους και των γονιών τους 
τα παιδιά είχαν ένα «ξεχωριστό μάθημα», όπως τα ίδια είπαν. 

Στην πύλη της έκθεσης τα παιδιά υποδέχτηκε ο γλύπτης και μέλος της οργανωτικής επιτροπής Χ. Δαραδήμος, ο οποίος εξήγησε στα παιδιά ότι δεν πρόκειται για μουσειακό χώρο, ούτε γκαλερί, αλλά για μία έκθεση που έχει στηθεί μέσα σε ένα «εργοστάσιο ζωντανό», «με μηχανήματα» που παίρνουν ζωή και παράγουν έργο από τη δύναμη των εργαζομένων και αυτή η δύναμη, η εργατική και όλα όσα μπορεί να δημιουργήσει και να προσφέρει στην κοινωνία, τα βάσανα και οι αγωνίες αυτών των δημιουργών, των εργαζομένων, που τους προκαλούν οι εκμεταλλευτές τους, είναι ο εμπνευστής των καλλιτεχνών και προσπαθούν να αποτυπώσουν στα έργα τους.

 

Στη συνέχεια τα παιδιά χωρίστηκαν κατά ομάδες 
και ξεκίνησαν την περιήγηση στον τεράστιο χώρο. 

Κάθε έργο, πίνακας ζωγραφικής, γλυπτό, φωτογραφία ήταν γι' αυτά και θέμα συζήτησης. «Είδα ένα γλυπτό, μια τραμπάλα που μια πεταλούδα μπορεί και σηκώνει έναν άνθρωπο», ανέφερε ένα παιδί, για να του εξηγήσει ο δάσκαλός του μαζί με τον γλύπτη ότι αυτό που μπορεί να φαίνεται αδύνατο, η οργανωμένη δράση των ανθρώπων μπορεί να το κάνει δυνατό.

Προχτές το βράδυ, στο πλαίσιο της έκθεσης, από τα σωματεία της Ζώνης έγινε ξεχωριστή εκδήλωση αλληλεγγύης για τους άνεργους της Ζώνης, όπου μοιράστηκαν εκατοντάδες μερίδες φαγητού.

Το σημερινό πρόγραμμα της έκθεσης περιλαμβάνει στις 7 μ.μ. προβολή ταινίας. 8 μ.μ.: Ο Γρηγόρης Νικολόπουλος και οι «Μαγικοί Καθρέφτες» στα «τραγούδια των ανθρώπων».
Ωρες λειτουργίας: Καθημερινά: 12 μ. - 9 μ.μ.

Λεωφορεία: Από Ομόνοια Β18 - Γ18 (Μενάνδρου). Από Πειραιά 843 (Σταθμός ΗΣΑΠ).
Η είσοδος στην έκθεση, που θα διαρκέσει έως τις 20 Οκτώβρη, και σε όλες τις εκδηλώσεις είναι ελεύθερη.

Από τη στήλη "ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ" του Ριζοσπάστη.

Κυριακή 13 Οκτωβρίου 2013

H ΕΑΜική Αντίσταση, ο ανυπέρβλητος μαζικός λαϊκός ηρωισμός, πηγή έμπνευσης αλλά και διδαγμάτων για το λαό.


ΚΚΕ - ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ: Τη Δευτέρα η εκδήλωση για την 
απελευθέρωση της Αθήνας και την ίδρυση του ΕΑΜ.*


Η ΚΕ του ΚΚΕ και η Πανελλήνια Ένωση Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης και Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ) διοργανώνουν συγκέντρωση, τη Δευτέρα 14 Οκτώβρη, στις 6 το απόγευμα, στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου, για να τιμήσουν την απελευθέρωση της Αθήνας (12/10/1944) και την 72η επέτειο της ίδρυσης του ΕΑΜ. 



Θα μιλήσει ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας

Χαιρετισμό θα απευθύνει ο πρόεδρος της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ Χρ. Τσιντζιλώνης.

Το Σάββατο 12 Οκτώβρη, στις 10.30 το πρωί, η ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ κατέθεσε στεφάνια στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη.

Ο οργανωμένος και αποφασισμένος λαός μπορεί να νικήσει κάθε αντίπαλο 

Σε ανακοίνωση για την επέτειο της απελευθέρωσης της Αθήνας από τους ναζί κατακτητές το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ τονίζει:

«Στις 12 Οκτώβρη 1944, κατέβηκε από την Ακρόπολη η λαομίσητη ναζιστική σημαία. Λίγες ημέρες νωρίτερα ο ΕΛΑΣ είχε καταλάβει στρατηγικά σημεία της πρωτεύουσας, ενώ την επομένη το Α’ Σώμα Στρατού του ΕΛΑΣ εγκαταστάθηκε στο κέντρο της Αθήνας. 
 
 
Η απελευθέρωση της Αθήνας και όλης της Ελλάδας από τη ναζιστική - φασιστική κατοχή ήταν έργο της ηρωικής πάλης του ελληνικού λαού, της εποποιίας της ΕΑΜικής Αντίστασης, της οποίας βασικός εμπνευστής και αιμοδότης ήταν το ΚΚΕ... ».
 
* Όλη η ανακοίνωση  ΕΔΩ

Σάββατο 12 Οκτωβρίου 2013

Σημαντικό πολιτιστικό γεγονός η 7η Έκθεση Εικαστικών Τεχνών και Φωτογραφίας «Ανθρωποι, Χρώμα και Σίδερo»


Πλήθος κόσμου στη Ζώνη Περάματος στα εγκαίνια 
της έκθεσης  «Άνθρωποι, Χρώμα + Σίδερo»* 

Η Έκθεση θα διαρκέσει έως και τις 20 Οκτώβρη, με ελεύθερη είσοδο. 

 

Πλήθος κόσμου από τις εργατογειτονιές του Πειραιά και της Αθήνας παραβρέθηκε στα εγκαίνια της 7ης Έκθεσης Εικαστικών Τεχνών και Φωτογραφίας «Ανθρωποι, Χρώμα και Σίδερo», που έγιναν το απόγευμα, στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη Περάματος. 

Στην έκθεση συμμετέχουν συνολικά 250 εικαστικοί καλλιτέχνες (ζωγράφοι, γλύπτες, χαράκτες κλπ.), φωτογράφοι, ενώ στις παράλληλες εκδηλώσεις περιλαμβάνονται 
θεατρικά και μουσικά σχήματα.


Στα εγκαίνια παραβρέθηκε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, ο οποίος σε δήλωσή του (video) τόνισε: «Η καταπληκτική έκθεση εικαστικών τεχνών, εδώ, στο Πέραμα, συνενώνει την ευαισθησία, την αγωνία του καλλιτέχνη με την αγωνία και τους αγώνες της εργατικής τάξης. Είναι κι αυτό μια απόδειξη ότι η Τέχνη μπορεί να βοηθήσει τον άνθρωπο να μαθαίνει, να αφουγκράζεται, να οραματίζεται, να μπορεί να κρίνει και να συγκρίνει. Κυρίως, η Τέχνη μπορεί να βοηθήσει τον άνθρωπο να συνειδητοποιήσει ακόμα περισσότερο ότι η μοίρα βρίσκεται στα δικά του χέρια, ότι είναι η ίδια η ταξική πάλη».


Κατά την τελετή των εγκαινίων σύντομο χαιρετισμό απηύθυναν από την πλευρά των Σωματείων της Ζώνης ο Άκης Αντωνίου, μέλος της διοίκησης του Συνδικάτου Μετάλλου Πειραιά, και η Εύα Μελά, από την Κίνηση Εικαστικών Καλλιτεχνών «Πέρα(σ)μα».

 Ο Άκης Αντωνίου επισήμανε: «Το στίγμα που θέλουμε να δώσουμε σαν σωματεία, και εκείνα τα σωματεία που διοργανώνουμε με τους καλλιτέχνες την έκθεση και εκείνα που για πρώτη φορά μας υποστηρίζουν στις φετινές εκδηλώσεις εδώ στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη, είναι ότι βάλαμε σαν βασικό μας στόχο -και αυτό θα φανεί από δω και πέρα περισσότερο- οι φετινές εκδηλώσεις να είναι και μια νέα αφετηρία...».
 
Η Εύα Μελά τόνισε ανάμεσα σε άλλα: «Σκοπός αυτής της έκθεσης ήταν και είναι να εμπνευστούν οι καλλιτέχνες από τους αγώνες της εργατικής τάξης και να κάνουν ένα έργο που να απευθύνεται στην εργατική τάξη, που είναι και η κινητήρια δύναμη της ιστορίας... Θα δώσουμε νέο ραντεβού στην όγδοη έκθεση, η οποία πιστεύουμε να είναι ακόμα καλύτερη».


«Οι αγώνες είναι Τέχνη του λαού και η Τέχνη όπλο του» 

Οι πίνακες, τα γλυπτά, οι φωτογραφίες, όλο το χρώμα της έκθεσης αποτυπώνουν ανάγλυφα τα βάσανα της εργατικής τάξης που της έχει φορτώσει το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα, όπως η ανεργία, αλλά και το μεγαλείο της, την περηφάνια της ως δημιουργού του πλούτου, αναδεικνύοντας την ιστορική της αποστολή. Όλη η έκθεση, αλλά και το πρόγραμμά της, επιβεβαιώνει επάξια το κεντρικό σύνθημά της «Οι αγώνες είναι Τέχνη του λαού και η Τέχνη όπλο του».


Ταυτόχρονα, όλος αυτός ο κόσμος που συνέρρευσε από την πρώτη μέρα στη Ζώνη έδωσε και ξεκάθαρη απάντηση ότι η επιχείρηση εφοπλιστών, εργολάβων και των ναζιστικών αποβρασμάτων της Χρυσής Αυγής να ξεριζώσουν το ταξικό εργατικό κίνημα από τη Ζώνη, για να μετατρέψουν τους εργάτες της σε σύγχρονους δούλους, δεν θα περάσει. Ήταν σαφές μήνυμα ότι «σε τούτα εδώ τα μάρμαρα κακιά σκουριά» δεν μπορεί «να πιάσει». 

Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο ότι η Έκθεση φέτος είναι πιο πλούσια σε πρόγραμμα, πιο μαζική σε συμμετοχές δημιουργών από τις άλλες χρονιές, ενώ τη συμμετοχή τους στη διοργάνωση έσπευσαν φέτος να δηλώσουν και πλήθος ακόμα φορέων.

Το πρόγραμμα των εκδηλώσεων στο χώρο της Έκθεσης...(ΕΔΩ)