Κυριακή 31 Μαρτίου 2013

«Άλλαξε τον κόσμο: το 'χει ανάγκη»


ΜΑΘΗΤΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΝΕ: «Αλλαξε τον κόσμο: το 'χει ανάγκη» είναι το σύνθημα των φετινών Μαθητικών Φεστιβάλ της ΚΝΕ που θα γίνουν το διάστημα από 20 Απρίλη έως το τέλος του μήνα σε όλη τη χώρα.
 

Οι μαθητικές οργανώσεις της ΚΝΕ είναι το τελευταίο διάστημα επί ποδός για την προετοιμασία των μαθητικών τους Φεστιβάλ. Η Επιτροπή Φεστιβάλ του ΚΣ της ΚΝΕ που ιδρύθηκε φέτος με σκοπό να απλώνει την πολιτιστική Φεστιβαλική δραστηριότητα της Οργάνωσης όλο το χρόνο κι έχει ήδη δώσει δείγματα της δουλειάς της με πολύ ενδιαφέρουσες εκδηλώσεις, σε συνεργασία με τη μαθητική Επιτροπή του ΚΣ και τις μαθητικές οργανώσεις της ΚΝΕ, συμβάλλουν στην προετοιμασία αυτής της δραστηριότητας καλώντας τους ίδιους τους μαθητές να την κάνουν δική τους υπόθεση.
Η Οργάνωση Αττικής της ΚΝΕ έχει προγραμματίσει τέτοια Φεστιβάλ σε: Νέα Φιλαδέλφεια, Νέα Ιωνία, Μαρούσι, Καλλιθέα, Μπραχάμι, Σεπόλια, Γκράβα, Καισαριανή, Ηλιούπολη, Μενίδι, Αιγάλεω, Πετρούπολη, Περιστέρι, Πειραιά, Πέραμα, Νίκαια, Ελευσίνα, Γέρακα, Λαύριο.

Φεστιβάλ από μαθητές για μαθητές
Η ΚΝΕ καλεί τους μαθητές να κάνουν στην μπάντα όλους όσοι θέλουν να κάνουν την ανάγκη στην ψυχαγωγία, στην άθληση και την ερασιτεχνική δημιουργία πεδίο κερδοφορίας. Γιατί τα Φεστιβάλ της είναι μακριά από χορηγούς, από σάπιες αξίες και ιδανικά που πλασάρει το σύστημα για να έχει τη νέα βάρδια της εργατικής τάξης με σκυμμένο το κεφάλι, να κοιτάει ο καθένας την πάρτη του. Τα Φεστιβάλ αυτά χτίζονται με το μεράκι και τη δίψα των παιδιών των ανθρώπων του μόχθου και της δουλειάς για συζήτηση, συλλογικότητα, πολιτιστική δημιουργία, άθληση, διασκέδαση.

Το κάλεσμα από φίλους και μέλη της ΚΝΕ σε πολλούς 
μαθητές για να έχουν ενεργή συμμετοχή στα Φεστιβάλ 
με διάφορους τρόπους απλώνει μέρα με τη μέρα.

Τα Φεστιβάλ θα περιέχουν θεατρικά σκετς, συναυλίες, προβολές βίντεο, παιχνίδια και πλήθος αθλητικών δραστηριοτήτων, από ποδηλατοδρομίες, αγώνες δρόμου μέχρι και τουρνουά ποδοσφαίρου και μπάσκετ. Μαθητικά συγκροτήματα, θεατρικές ομάδες σχολείων, ομάδες φωτογραφίας και πάρα πολλά άλλα ετοιμάζονται να δώσουν το δικό τους στίγμα στα μαθητικά Φεστιβάλ. 

Μαθητές θα παρουσιάσουν εργασίες και «πρότζεκτ» με θέματα σαν και αυτά που κάνουν μέσα στο μάθημα, που όμως θα έχουν τη δυνατότητα να ξεπεράσουν τα όρια που θέτει το εκπαιδευτικό σύστημα για το τι «επιτρέπεται» να διδάσκεται.
Τα μαθητικά Φεστιβάλ αποτελούν και φέτος ένα σταθμό για συζήτηση, εφαλτήριο για οργάνωση, ένα βήμα να εκφραστούν δεκάδες μαθητικά σχήματα και πολιτιστικές ομάδες, μία «ανάσα» στη δύσκολη καθημερινότητα των μαθητών.

Να κάνουν το δικό τους σχέδιο αντεπίθεσης
Το σύνθημα των Μαθητικών Φεστιβάλ «Αλλαξε τον κόσμο: το 'χει ανάγκη», είναι ένας στίχος του Μπ. Μπρεχτ με τον οποίο η ΚΝΕ απευθύνει πλατύ κάλεσμα μέσα στα σχολεία για να βάλουν κάτω οι μαθητές το δικό τους αγωνιστικό σχέδιο αντεπίθεσης με βάση τις ανάγκες και τα όνειρά τους. Για να μάθουν ότι υπάρχει άλλος δρόμος για το λαό και τα παιδιά του, να ακούσουν από πρώτο χέρι τις θέσεις της ΚΝΕ.

Τα θέματα πολλά, αντλημένα από τις μικρές και μεγάλες μάχες που δίνουν καθημερινά οι μαθητές των λαϊκών οικογενειών στην προσπάθεια να μορφωθούν, να μάθουν την αλήθεια για τον κόσμο, να αθληθούν, να διασκεδάσουν, να ζήσουν καλύτερα. Στα Μαθητικά Φεστιβάλ ιδιαίτερο θέμα συζήτησης θα είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι μαθητές και οι οικογένειές τους μέσα στα σπίτια τους, στα σχολεία τους αλλά και η πείρα από τους αγώνες που αναπτύχθηκαν όλη τη χρονιά.

Το μήνυμα που στέλνει η ΚΝΕ μέσα στα σχολεία είναι ότι έχουμε τη δύναμη, μπορούμε και πρέπει να ανατρέψουμε το σύστημα της βαρβαρότητας. Πώς αυτό που τελικά περιορίζει κάθε νέο, κάθε μαθητή από εργατική, λαϊκή οικογένεια, να ζήσει μία αξιοπρεπή ζωή, αυτό που του ματαιώνει τα όνειρα είναι ακριβώς ότι ζει στην κοινωνία που κουμάντο κάνουν οι λίγοι, οι ιδιοκτήτες των εργοστασίων, των πλοίων, των τραπεζών, αυτοί που κρατάνε τα «κλειδιά» της οικονομίας, οι καπιταλιστές και το πολιτικό τους προσωπικό.
Καλεί τους μαθητές να μη χαριστούν σε αυτούς που τους κλέβουν τη ζωή αλλά να έρθουν με την ΚΝΕ και το ΚΚΕ στον αγώνα για την ανατροπή του καπιταλισμού, στην πάλη για τη νέα σοσιαλιστική κοινωνία.

Από τον  Ριζοσπάστη, Κυριακή 31 Μάρτη 2013.

Πέμπτη 28 Μαρτίου 2013

Παρισινή Κομμούνα: Δοξασμένος προάγγελος μιας νέας κοινωνίας

 
142 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΙΣΙΝΗ ΚΟΜΜΟΥΝΑ*



Στις 28 Μάρτη του 1871, μέσα από τις φλόγες του γαλλοπρωσικού πολέμου, ανακηρύσσεται πανηγυρικά η πρώτη εργατική επαναστατική κυβέρνηση, η Κομμούνα του Παρισιού

Για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας η κρατική εξουσία πέρασε, αν και για σύντομο χρονικό διάστημα, στα χέρια του προλεταριάτου, της πιο πρωτοπόρας, της μοναδικής μέχρι το τέλος επαναστατικής τάξης της καπιταλιστικής κοινωνίας. 
Η Κομμούνα που ίδρυσαν οι εργάτες του Παρισιού έζησε μόνον 72 μέρες, αλλά η σημασία της για τον παραπέρα απελευθερωτικό αγώνα της εργατικής τάξης ήταν τεράστια....  

*Όλο το αφιέρωμα στην Παρισινή Κομμούνα στο portal  902.gr 

Παρασκευή 22 Μαρτίου 2013

...Μα’ χει στη θλίψη αποκάτω λεμονανθούς και πράσινα φυλλώματα. Κάθε που μπαίνει άνοιξη μοσχοβολάν αμάραντη πατρίδα...*


«Σύνεση» και «ψυχραιμία» θέλει η αστική τάξη**


«Ζούμε ιστορικές στιγμές, που επιβάλλουν ψυχρή και σταθερή αντιμετώπιση. Οι υπερβολές και οι συναισθηματικές εξάρσεις δεν εξυπηρετούν πάντοτε το εθνικό συμφέρον, όσο κι αν τις έχει ''ανάγκη'' ένας σκληρά δοκιμαζόμενος λαός» (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ). 

«Η Λευκωσία πρέπει τώρα να δράσει με σύνεση, με ψυχρή λογική, χωρίς συναισθηματισμούς. Και η Αθήνα βεβαίως να προσφέρει τη βοήθεια και τις καλές υπηρεσίες. Ο ελληνισμός δεν έχει περιθώρια για νέες εθνικές καταστροφές»          (ηλεκτρονικό ΒΗΜΑ).

Η επίκληση της «ψυχρής λογικής», της «σύνεσης» και το όχι στις «υπερβολές» και τις «συναισθηματικές εξάρσεις» των δύο «ναυαρχίδων» της πληροφόρησης της αστικής τάξης κάθε άλλο παρά τυχαία είναι. Η αστική τάξη της χώρας γνωρίζει πως οι τελευταίες εξελίξεις στην Κύπρο δε θα αφήσουν ανεπηρέαστη τη ζωή του κυπριακού λαού, που τον περιμένουν αβάσταχτα βάσανα.

Γνωρίζουν, επίσης, πως η ένταση της επιθετικότητας του μεγάλου κεφαλαίου, της ΕΕ και της συγκυβέρνησης, κατά των εργαζομένων της χώρας μας θα έχει ως συνέπεια την αντίδρασή τους. Γνωρίζουν πως και αγώνες θα αναπτυχθούν και στο στόχαστρό τους θα έχουν την ίδια την αντιλαϊκή πολιτική.

Γι' αυτό και - σε αυτήν την κρίσιμη καμπή - κάνουν στην άκρη τις όποιες αντιπαραθέσεις έχουν μεταξύ τους και μιλούν ως «συλλογική φωνή» της αστικής τάξης - «χρειάζεται ψυχραιμία», «συλλογική φωνή» - με δύο παραλήπτες: 

Πρώτα, την ίδια την κυβέρνηση, την οποία καλούν να πράξει με τον ίδιο τρόπο.  

Δεύτερον, τον ίδιο το λαό

Μέσω της προπαγάνδας, επιδιώκουν ο λαός να θεωρήσει ως δικό του πρόβλημα το πρόβλημα που έχει η αστική τάξη. Και ως εκ τούτου, να πράξει και αυτός με την ίδια ...«σύνεση και ψυχραιμία». 

Oι εργαζόμενοι δεν έχουν ανάγκη από «σύνεση» για τη συνέχιση της σφαγής τους. Έχουν ανάγκη από οργανωμένη, συνειδητή και ταξικά οργανωμένη πάλη, που θα ανοίξει το δρόμο για ριζικές αλλαγές.

* Ελένης Αρτεμίου Φωτιάδου  "ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΣ, ΑΣΒΕΣΤΗ ΜΝΗΜΗ"  ΕΔΩ
**Ριζοσπάστης, "«Σύνεση» και «ψυχραιμία» θέλει η αστική τάξη", 22 Μάρτη 2013.

Κυριακή 17 Μαρτίου 2013

Η ποίηση δεν ανήκει σ' αυτούς που τη γράφουν, αλλά σε εκείνους που την έχουν ανάγκη»*


 
 
 
ΟΔΥΣΣΕΑ  ΕΛΥΤΗ:  ΤΟ ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ  
 
ΙΑ'
 
ΟΠΟΥ, φωνάζω, και να βρίσκεστε αδελφοί,
όπου και να πατεί το πόδι σας,
ανοίξετε μια βρύση,
τη δική σας βρύση του Μαυρογένη.
Καλό το νερό 
και πέτρινο το χέρι του μεσημεριού
που κρατεί τον ήλιο στην ανοιχτή παλάμη του.
Δροσερός ο κρουνός θ' αγγαλιάσω.
Η λαλιά που δεν ξέρει από ψέμα
μεγαλόφωνα το νου μου ν' απαγγείλει,
ευανάγνωστα να γινούν τα σωθικά μου.
Δεν μπορώ, 
η αγχόνη τα δέντρα μου εξουθένωσε
και τα μάτια μαυρίζουν.
Δεν αντέχω 
και τα σταυροδρόμια που ήξερα έγιναν αδιέξοδα.
Σελδζούκοι ροπαλοφόροι καραδοκούν.
Χαγάνοι ορνεοκέφαλοι  βυσσοδομούν.
Σκυλοκοίτες και νεκρόσιτοι κι ερεβομανείς 
κοπροκρατούν το μέλλον.
Όπου και να σας βρίσκει το κακό, αδελφοί,
όπου και να θολώνει ο νους σας,
μνημονεύετε Διονύσιο Σολωμό
και μνημονεύετε Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη.
Η λαλιά  που δεν ξέρει από ψέμα
θ' αναπαύσει το πρόσωπο του μαρτυρίου 
με το λίγο βάμμα του γλαυκού στα χείλη.
Καλό το νερό 
και πέτρινο το χέρι του μεσημεριού
που κρατεί τον ήλιο στην ανοιχτή παλάμη του. 
Όπου και να πατεί το πόδι σας, φωνάζω,
ανοίξετε, αδελφοί,
μια βρύση ανοίξετε,
την δική σας βρύση του Μαυρογένη!
 
Παγκόσμια Μέρα Ποίησης η 21η Μάρτη** 
 
Και την έχουμε τόση ανάγκη σήμερα. Έχουμε ανάγκη να ακουμπήσουμε στις λέξεις των ποιητών, στα ποιητικά εκείνα σύμβολα, τα γεννημένα στο παρελθόν μέσα από τα οποία αναγνωρίζουμε καινούρια πάντα μηνύματα, αδέσμευτα και οικουμενικά, αναγκαία και ικανά να «θρέψουν» και τις σημερινές και αυριανές νέες γενιές.

Γιατί «το ποίημα» - όπως έλεγε ο Γιάννης Ρίτσος - «ξεπηδάει από μιαν ανάγκη να αποδοθεί η σιωπή, από μιαν εντολή της ανθρώπινης προϊστορίας, ιστορίας και μεθιστορίας. Μια εντολή που δίνεται στον ποιητή άθελά του κι εκφράζεται μέσα απ' αυτόν. Γράφοντας ποίηση κάνει μια μάχη, σώμα με σώμα, με το θάνατο. Κι όταν λέμε θάνατο δεν εννοούμε μόνο το φυσικό, αλλά και όλες τις μορφές κοινωνικού θανάτου. Η καταπίεση, η σκλαβιά, οι επιθυμίες που δεν εκπληρώνονται, είναι μια καθημερινή εκτέλεση, ένας θάνατος. Κι όσο θα υπάρχει ο θάνατος, θα υπάρχει και η αντίσταση στο θάνατο».

Θα υπάρχει η ποίηση. Όσο για το «τι αντιπροσωπεύει η ποίηση σε μια τέτοια κοινωνία ηθικού χάους, ο Οδυσσέας Ελύτης απαντά: «Είναι ο μόνος χώρος, όπου η δύναμη του αριθμού δεν έχει πέραση».

Παγκόσμια Μέρα Ποίησης η 21η Μάρτη και η ανάγκη προστρέχει να πάρει δύναμη από εκείνους που με μια ρηξικέλευθη ματιά μεταμόρφωσαν τη ζωή και τα πράγματα, στοχάστηκαν μέσω της ποίησης και δε «χάθηκαν». Δε «χάθηκαν» γιατί, μέσω της ποίησης, συνομίλησαν με τον κόσμο, βλέποντάς τους σαν φίλους και συναγωνιστές στον ίδιο δρόμο, για τον ίδιο σκοπό, για τα ίδια όνειρα, σε εποχές συγκρούσεων και αγώνων, διωγμών και ελπίδων, καταστροφών και προσδοκιών που δεν επιτεύχθηκαν ακόμη.

Ο ποιητής πιστεύει πάντα στην αξία της ζωής γιατί, αν πραγματικά τη θεωρούσε μάταιη, δε θα είχε λόγο να γράφει. «Ακόμη και η άρνηση της ζωής» - πίστευε ο Γιάννης Ρίτσος - «όταν γίνεται τέχνη, μετασχηματίζεται σε κατάφασή της. Αυτός είναι και ο λόγος που ακόμη και η επαφή μας με έργα παρακμής, μας δημιουργεί αίσθημα ευφορίας. Η ποίηση και όλη γενικά η τέχνη έχει μια ενέργεια εξυγιαντική».

Έχουμε ανάγκη να νιώσουμε...  

«Σφίξαμε το χέρι τόσων συντρόφων! 
Όταν καμιά φορά λιποψυχάμε νιώθουμε 
σαν ένα μαχαίρι να τρυπάει την παλάμη μας
η ανάμνηση του χεριού τους.

Κι όταν κάνουμε το καθήκον μας
νιώθουμε κάτω απ' την παλάμη μας 
κάτι σίγουρο κι ακέριο
σα να κρατάμε μες στα χέρια μας
ολάκερο τον κόσμο» (Τ. Λειβαδίτης).

Η αληθινή ποίηση απευθύνεται και στους λίγους και στους πολλούς, προσφέροντας πάντα, και στους λίγους και στους πολλούς, περισσότερα απ' όσα μπορούνε να πάρουν. 

Ας αναζητήσουμε εκείνους τους χρυσούς κρίκους που συνδέουν τις ψυχές και των Λίγων και των Πολλών, με τον κόσμο των Οραμάτων και των Μορφών, μέσα από την ποίηση. 

Ας αναζητήσουμε εκείνους τους ποιητές που η ποίησή τους δεν είναι μια εκκεντρική συγγραφική ενασχόληση, για σκεπτόμενους διανοούμενους με περίπλοκες ψυχοσυνθέσεις, αλλά ένας δρόμος συνεχούς ρίσκου και ανατροπής. Ένα παιχνίδι σοβαρό, υγιές, αλλά και παράδοξο, που μπορεί να κάνει τον κόσμο να φαίνεται σαν μια μαγική περιοχή απρόβλεπτων συνδυασμών και οδηγώντας στην κατάκτηση της ελευθερίας.

Εκείνους τους ποιητές που συνομίλησαν με τον κόσμο, βλέποντάς τους σαν φίλους και συναγωνιστές στον ίδιο δρόμο, για τον ίδιο σκοπό, για τα ίδια όνειρα, σε εποχές συγκρούσεων και αγώνων, διωγμών και ελπίδων, καταστροφών και προσδοκιών που δεν επιτεύχθηκαν ακόμη. Εκείνους που «στρατεύτηκαν» με τα οράματα των λαών και απέδειξαν με τα έργα τους πως η τέχνη έχει σκοπό.

Αλλά κι εκείνους που μπορεί να φαίνεται ότι ταξιδεύουν με την ποιητική γλώσσα στην άρνηση... Άλλα ας σκεφτούμε ότι ακόμη και πίσω από την άρνηση υπάρχει μια πίστη που προστατεύει από την απελπισία και μια στιβαρή αίσθηση των πραγμάτων που προφυλάσσει από τη διάλυση και το μηδενισμό.

Διαβάζοντας και ξαναδιαβάζοντας ποίηση 
δικαιούμαστε να συμφωνήσουμε με τον Γιάννη Ρίτσο:
  
«Ο κόσμος, σου λέω, είναι όμορφος
Ο,τι κι αν πεις, ό,τι κι αν κάνεις, όμορφος.
Το μέλλον είναι σίγουρο αδελφέ μου.
Ο,τι κι αν γίνει - σίγουρο.
Δεν υπάρχουν πια αποσιωπητικά
στη φωνή ή στη σιωπή μας.
Όμορφος.  Μπορείς να κάνεις πίσω
τους τροχούς του ήλιου;»

Γιατί η ποίηση είναι «μια βαθιά αλληλεγγύη» στη ζωή. Ναι...  
«Κι αν χιονίζει στο πνεύμα...Ο κόσμος πρέπει να προχωρήσει»...(Ν. Καρούζος).

  *Π. Νερούντα.
**Ριζοσπάστης, ΕΝΘΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ: "7 ΜΕΡΕΣ ΜΑΖΙ"

Δευτέρα 11 Μαρτίου 2013

«Στην ζωή δεν παίρνεις ποτέ αυτό που αξίζεις, αλλά πάντοτε αυτό που διεκδικείς»


 

Η μουσικοθεατρική παράσταση «Το ρομάντζο της πεντάρας» του Μπ. Μπρεχτ στην Αίθουσα Συνεδρίων της ΚΕ του ΚΚΕ στις 20.00 την Τετάρτη 20 Μάρτη.

 Συνεχίζονται οι εκδηλώσεις στο πλαίσιο του 3ου Επιστημονικού συνεδρίου που διοργανώνει η ΚΕ του ΚΚΕ και είναι αφιερωμένο αυτή τη φορά στον κορυφαίο μαρξιστή διανοητή, δραματουργό, ποιητή και σκηνοθέτη Μπέρτολτ Μπρεχτ, με τίτλο: 
«Μπέρτολτ Μπρεχτ: Για τους σεισμούς που μέλλονται να 'ρθούν».

Την Τετάρτη 20 Μάρτη (8.00 μ.μ.) θα «ανέβει» στην Αίθουσα Συνεδρίων της ΚΕ του ΚΚΕ στον Περισσό «Το ρομάντζο της πεντάρας». Είναι μουσικοθεατρική παράσταση εμπνευσμένη από το ομώνυμο μυθιστόρημα του Μπ. Μπρεχτ, σε μουσική Κουρτ Βάιλ από την «Όπερα της πεντάρας», με την ομάδα ΜΙΤΟΣ σε σκηνοθεσία της Βρισηίδας Δανάλη.

Η ομάδα των νέων επαγγελματιών καλλιτεχνών (5 μουσικοί, 2 τραγουδιστές και ηθοποιοί), που θα την παρουσιάσει, επέλεξε αποσπάσματα από το «Ρομάντζο της πεντάρας» -που γράφτηκε στην εξορία και εκδόθηκε το 1934, έξι χρόνια μετά την «Όπερα της πεντάρας» - για τη μεγαλύτερη λιτότητα και αμεσότητα του κειμένου του, καθώς σ' αυτό ο Μπρεχτ απαλείφει τις υπεκφυγές της «Όπερας της πεντάρας» και πηγαίνει κατευθείαν στο αντικείμενο: 

Στην αγριότητα της καπιταλιστικής πραγματικότητας. Δεν έχουμε πια τους ληστές - αστούς που παρέπεμπαν έμμεσα στους καπιταλιστές - ληστές, αλλά αυθεντικούς καπιταλιστές με τις εμπορικές δολοπλοκίες τους, τους εκβιασμούς, τα χρηματιστηριακά τεχνάσματα, ενώ πίσω, σε δεύτερο πλάνο, αναδείχνεται η πραγματική δυστυχία των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, που πληρώνουν τα σπασμένα του ανταγωνισμού των ισχυρών.  (Από το 902.gr)

Παρασκευή 8 Μαρτίου 2013

"Η μεγάλη διαδήλωση του ενός"



«"Η μεγάλη διαδήλωση του ενός", είναι η διαδήλωση του καθενός για την τελική επικράτηση των ονείρων, με τη μεγάλη πλάνη και σιγουριά, ότι αυτός ο κόσμος θα αλλάξει» σημειώνεται στο flyer που παρουσιάζει την θεατρική παράσταση με την ομώνυμη ονομασία, σε κείμενα του Δημήτρη Λέντζου. Στη σκηνοθεσία και την ερμηνεία είναι ο Τάκης Σπηλιόπουλος. Συμμετέχει επίσης η θεατρική ομάδα του ΤΕΙ Αθήνας "Το τρίτο κουδούνι". 

Τη μουσική της παράστασης έχει γράψει ο Μιχάλης Τερζής, στο τραγούδι είναι ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας και ο Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης και στον φωτισμό η Χριστίνα Καμμά.

Η παράσταση
ανεβαίνει κάθε Παρασκευή στις 21:00 και Κυριακή στις 19:00 στο Θέατρο «Αργώ» (Ελευσινίων 15, στάση μετρό Μεταξουργείο, τηλ. κρατήσεων και επικοινωνίας: 210-5201684-5).

Τρίτη 5 Μαρτίου 2013

«Ο δήμιος σκότωσε μόνο το σώμα σου, η ιδέα έμεινε μαζί μας».

Ο Ερνστ Τέλμαν ηγέτης στην πάλη κατά του φασισμού*
80 χρόνια από τη σύλληψή του


Στις 27 Φλεβάρη του 1933, από τις 9 έως τις 9.15 το βράδυ ξέσπασε ξαφνικά πυρκαγιά στην αίθουσα των συνεδριάσεων και στο θόλο του Ράιχσταγκ (Γερμανικό Κοινοβούλιο), αναγγέλλοντας «στη Γερμανία και στον κόσμο - όπως χαρακτηριστικά έλεγε ο Ζακ Ντικλό - την πραγματοποίηση της μεγαλύτερης πολιτικής προβοκάτσιας στον XX αιώνα»...

 ...ο Γερμανός πρωθυπουργός Γκέρινγκ - που ήταν ο πραγματικός εγκέφαλος της συνωμοσίας του εμπρησμού του Ράιχσταγκ, όπως ο ίδιος παραδέχτηκε μεταπολεμικά στη δίκη της Νυρεμβέργης - δήλωσε χαρακτηριστικά: «Το γερμανικό Κομμουνιστικό Κόμμα θέλησε να δώσει μ' αυτό το μέσο (σ.σ. τον εμπρησμό δηλαδή) το σύνθημα για εξέγερση για να πνίξει τη Γερμανία στη φωτιά και στο αίμα»

Το σύνθημα όντως είχε δοθεί, όχι όμως από την πλευρά των κομμουνιστών, αλλά από την πλευρά των ναζιστών....
...Η επιβολή της ναζιστικής δικτατορίας προχώρησε γρήγορα, ανελέητα, χωρίς φραγμούς και δισταγμούς. Αμέσως μετά την προβοκάτσια του εμπρησμού, συνελήφθη ο πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΚΚ Γερμανίας Ε. Τόργλερ.  

Στις 3 Μάρτη 1933 τα όργανα του καθεστώτος ανακάλυψαν και συνέλαβαν στη Σαρλότενμπουργκ του Βερολίνου τον ηγέτη του Γερμανικού ΚΚ Ερνεστ Τέλμαν. Λίγες ημέρες μετά, στις 9 Μάρτη, έγιναν οι συλλήψεις του Γ. Δημητρώφ, που εκείνο το διάστημα καθοδηγούσε το δυτικοευρωπαϊκό γραφείο της Εκτελεστικής Επιτροπής της Κομμουνιστικής Διεθνούς, και των Βουλγάρων κομμουνιστών συντρόφων του Μπλάγκοϊ Ποπόφ και Βασίλι Τάνεφ που βρίσκονταν στη Γερμανία ως πολιτικοί πρόσφυγες...

Ο Τέλμαν στα χέρια των ναζί
Ο Τέλμαν συνελήφθη δύο μέρες πριν την πραγματοποίηση των τελευταίων πολυκομματικών εκλογών για το Ράιχσταγ κι αυτό το γεγονός είναι ασφαλώς μέγιστη απόδειξη ότι η γερμανική αστική τάξη και οι φασίστες πολιτικοί εκφραστές της, ως κυριότερο εμπόδιο για την πραγματοποίηση των πολιτικών τους σχεδιασμών θεωρούσαν τους κομμουνιστές και το γερμανικό προλεταριάτο.... 
«Ο Τέλμαν - σημειώνει στ' απομνημονεύματά του ο Ε. Χόνεκερ καυτηρίαζε το φασισμό σαν θανάσιμο εχθρό του εργατικού κινήματος και της Σοβιετικής Ενωσης και προειδοποιούσε για τους κινδύνους που προέρχονταν απ' αυτόν - ως εκείνο το περίφημο σύνθημά του στον εκλογικό αγώνα στις αρχές του 1932 για τον Πρόεδρο του Ράιχ ότι: "Οποιος εκλέγει Χίντεμπουργκ, εκλέγει Χίτλερ, όποιος εκλέγει Χίτλερ, εκλέγει τον πόλεμο!". Η ιστορία επιβεβαίωσε την ορθότητα αυτής της προειδοποιητικής διαπίστωσης σε τραγικές διαστάσεις».


Το τέλος του Τέλμαν 

Η σύλληψη του Ερνστ Τέλμαν και, πολύ περισσότερο, οι ειδήσεις για τα βασανιστήρια στα οποία τον υπέβαλαν οι ναζί διαδόθηκαν σε ολόκληρο τον κόσμο. Η παγκόσμια κοινή γνώμη αγανάκτησε και ξεσηκώθηκε για να υπερασπιστεί τον ηγέτη των Γερμανών κομμουνιστών. Εκατομμύρια ήσαν οι άνθρωποι, που απαίτησαν από τη γερμανική κυβέρνηση να τον απελευθερώσει. Χιλιάδες επιτροπές υπεράσπισης του Τέλμαν δημιουργήθηκαν. 

Τεράστιες διαδηλώσεις προλεταριακής αλληλεγγύης πλημμύρισαν τους δρόμους της Μόσχας, του Παρισιού, της Πράγας, του Λονδίνου, της Νέας Υόρκης και άλλων μεγαλουπόλεων του πλανήτη. Για την απελευθέρωση του Τέλμαν κινητοποιήθηκαν οι σπουδαιότεροι εκπρόσωποι της διανόησης σε Ευρώπη και Αμερική...

...Τέλος, ο Μαξίμ Γκόρκι έγραφε: «Θα έρθει η στιγμή, που όλες... οι καρδιές θα ανάψουν σαν μια φλόγα και θα κάψουν ως τη ρίζα το φασισμό, τη σαπισμένη πληγή του κόσμου... Ζήτω ο Τέλμαν και οι γενναίοι σύντροφοί του, που σκάβουν ανελέητα το μνήμα του φασισμού».

Η παγκόσμια κατακραυγή εμπόδισε τότε την άμεση, στα μυστικά και με συνοπτικές διαδικασίες, δολοφονία του Τέλμαν. Ομως, η γερμανική αστική τάξη ποτέ δεν ξέχασε τους λογαριασμούς που είχε μαζί του. Τον Αύγουστο του '44, όταν το φασιστικό καθεστώς έπνεε τα λοίσθια, ο Χίμλερ έδωσε διαταγή να μεταφέρουν τον Τέλμαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Μπούχενβαλντ. Εκεί, το πρωί της 18ης Αυγούστου, τον δολοφόνησαν και στη συνέχεια έκαψαν το πτώμα του στο φούρνο του κρεματορίου για να μην υπάρχει ίχνος που να τον θυμίζει.

Αμέσως μετά τη δολοφονία του Τέλμαν μέσα στο στρατόπεδο κυκλοφόρησε ένα ποίημα γραμμένο από πολιτικό κρατούμενο, όπου ανάμεσα σε άλλα έλεγε: «Ο δήμιος σκότωσε μόνο το σώμα σου, η ιδέα έμεινε μαζί μας».

Ο Ερνστ Τέλμαν έπεσε στην πάλη κατά του φασισμού, στην πρώτη γραμμή του αγώνα του γερμανικού και του διεθνούς προλεταριάτου για την κοινωνική επανάσταση και το σοσιαλισμό... Οσο υπάρχει προλεταριάτο, μορφές σαν του Τέλμαν θα ταξιδεύουν στους αιώνες.


Από την Πέμπτη 7 Μάρτη η «NEW STAR» αρχίζει ένα μεγάλο κινηματογραφικό αφιέρωμα στον Κομμουνιστή Γερμανό ηγέτη Ερνστ Τέλμαν. 

Το αφιέρωμα περιλαμβάνει 3 ταινίες για τη ζωή και τη δράση του, που θα προβληθούν στον κινηματογράφο ΤΙΤΑΝΙΑ CINEMAX (Πανεπιστημίου & Θεμιστοκλέους, τηλ.: 2103811147, 2103841689).

Η πρώτη ταινία είναι «ΤΑ ΝΕΑΝΙΚΑ ΜΟΥ ΧΡΟΝΙΑ» του Μπερνάρντ Στέφαν, που θα προβάλλεται από την Πέμπτη 7 Μάρτη στις 17:00 και 22:15.

 Θα ακολουθήσουν τις επόμενες βδομάδες οι ταινίες:
«ΕΡΝΣΤ ΤΕΛΜΑΝ - Ο ΓΙΟΣ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΤΟΥ» και 
«ΕΡΝΣΤ ΤΕΛΜΑΝ - Ο ΗΓΕΤΗΣ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΤΟΥ». (902.gr)

Κυριακή 3 Μαρτίου 2013

Μάχη του Στάλινγκραντ: Σύμβολο του παλλαϊκού αντιφασιστικού αγώνα

 Πετυχημένη η εκδήλωση της Επιτροπή Φεστιβάλ του ΚΣ της ΚΝΕ  έγινε την περασμένη Κυριακή στον Περισσό*

«Σήκω πατρίδα απέραντη, σήκω για ηρωική μάχη με καταραμένο πόλεμο, ενάντια στη φασιστική δύναμη.... Προχωράει ο πόλεμος ο λαϊκός, ο πόλεμος ο ιερός...».

Η μουσική - σύμβολο, το εμβατήριο «Ιερός πόλεμος», που γράφτηκε στο Στάλινγκραντ, άνοιξε την εκδήλωση της Επιτροπής Φεστιβάλ για τα 70 χρόνια από τη νίκη στο Στάλινγκραντ, την περασμένη Κυριακή. Με τη δύναμη της εικόνας, της αφήγησης και της μουσικής, γραμμένης στη φωτιά του πολέμου και της αντίστασης, όσοι βρέθηκαν στην αίθουσα Συνεδρίων της ΚΕ του ΚΚΕ στον Περισσό μεταφέρθηκαν 70 χρόνια πίσω, σε μία από τις κορυφαίες στιγμές της αντίστασης του σοβιετικού λαού. Με υλικά την τέχνη, τα ντοκουμέντα, την αφήγηση μιας από τις κορυφαίες στιγμές της Ιστορίας με πρωταγωνίστρια την εργατική τάξη...

«Αφοσιωμένος στη Σοβιετική μου Πατρίδα»
Την εκδήλωση άνοιξαν οι στίχοι του Μπ. Μπρεχτ, ο οποίος απευθυνόμενος στους Γερμανούς φαντάρους στην Ανατολή, τους επιστρατευμένους στην ιμπεριαλιστική πολεμική μηχανή, έγραφε: «...Αδέλφια, αν ήμουν μαζί σας, αν μαζί σας έσερνα τα πόδια μου διασχίζοντας τις παγωμένες ερημιές, θα ρώταγα, όπως εσείς ρωτάτε: Γιατί εδωπέρα ήρθα απ' όπου δεν υπάρχει δρόμος πια να οδηγεί στο σπίτι; Γιατί έβαλα του ληστή τη φορεσιά, γιατί έβαλα του εμπρηστή φονιά την πουκαμίσα; Δεν το 'κανα από πείνα ούτε από πεθυμιά για να σκοτώσω. Απλά γιατί ήμουνα ένας δούλος, και διατάχτηκα. Ντύθηκα για να καίω και να δολοφονώ. Και πρέπει τώρα να με κυνηγήσουν και πρέπει τώρα να σφαχτώ. Επειδή έκανα εισβολή στη φιλική χώρα των αγροτών και εργατών...».

Η μεγαλειώδης αντεπίθεση
Στις 19 Νοέμβρη1942 οι Σοβιετικοί πέρασαν στην 
αντεπίθεση που είχε την κωδική ονομασία «Ουρανός»... 

Νικητής ήταν ο σοσιαλισμός
 
Με βάση τα παραπάνω γεγονότα, η αφήγηση έκλεισε με το ερώτημα «γιατί νίκησε η Σοβιετική Ενωση»: «Οι μαχητές του Στάλινγκραντ, όπως και σε όλη τη Σοβιετική Ενωση, έδωσαν τη μάχη για τη δική τους, τη σοσιαλιστική πατρίδα. Οχι για τα κέρδη των καπιταλιστών τους, όχι για να ξαναγυρίσουν κάτω από το ζυγό των δικών τους καπιταλιστών, αλλά για τη νέα κοινωνία που οικοδομούσαν οι ίδιοι, την κοινωνία που ήταν απαλλαγμένη από την εκμετάλλευση, χωρίς ανεργία και φτώχεια. 

Αυτό έκανε ήρωες και χάρισε αφοβία στους απλούς, καθημερινούς ανθρώπους, εργάτες και αγρότες. Χωρίς την εξουσία στα χέρια της εργατικής τάξης, χωρίς τα πλεονεκτήματα που προσφέρει η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και ο κεντρικός σχεδιασμός στην οικονομία, οι μαχητές του Στάλινγκραντ δε θα 'χαν νικήσει. Χωρίς τον πρωταγωνιστικό ρόλο των μαζών, χωρίς την πρωτοπόρα εργατική τάξη, η έκβαση του πολέμου δε θα 'ταν η ίδια. Χωρίς το ηρωικό Κομμουνιστικό Κόμμα της Σοβιετικής Ενωσης που έγινε ο καθοδηγητής, ο εμπνευστής και ο αιμοδότης του αγώνα, δεν θα υπήρχε η εποποιία του Στάλινγκραντ. Αν η Σοβιετική Ενωση δεν είχε διανύσει πριν από τον πόλεμο, στη διάρκειά του και σε ελάχιστο χρόνο μια τεράστια απόσταση στο δρόμο της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, θα ήταν αδύνατη η σωτηρία της.

Στη μάχη του Στάλινγκραντ, που αποτέλεσε τη ριζική στροφή προς τη νίκη, νικητής ήταν ο σοσιαλισμός και όχι η παγωνιά του ρωσικού χειμώνα, όπως προβάλλεται σκόπιμα από διάφορες πλευρές».
Ο Ιλία Ερεμπουργκ έγραψε: «Ο Οκτώβρης του 1917 ελέγχθηκε τον Οκτώβρη του 1942. Μια λέξη επαναλαμβάνουν οι άνθρωποι στα 5 πέρατα του κόσμου: Στάλινγκραντ. (...). Έτσι η Οκτωβριανή Επανάσταση έσωσε δύο φορές τη Ρωσία. Αν δεν υπήρχε η επανάσταση, δε θα υπήρχαν οι υπερασπιστές του Στάλινγκραντ, δε θα υπήρχαν εργάτες ικανοί να εγκαταστήσουν μέσα σε μια βδομάδα εργοστάσιο στην ερημιά, δε θα υπήρχαν οι Ουζμπέκοι που πολεμούν με αυτοθυσία κοντά στο Ρζεφ, δε θα υπήρχε ο Κόκκινος Στρατός που έχει καταπλήξει τον κόσμο. (...)».

Μουσική από τη φωτιά του πολέμου
 

Το μουσικό κομμάτι της εκδήλωσης ήταν αφιερωμένο στον μεγάλο Σοβιετικό συνθέτη Ντμίτρι Σοστακόβιτς. Δύο νέα παιδιά, η Ηρώ Στεργίου και ο Δημήτρης Ανδρονιάδης, που συμμετέχουν στα σύνολα μουσικής δωματίου των καλλιτεχνικών ομάδων της ΚΝΕ, ερμήνευσαν το δεύτερο κοντσέρτο για πιάνο που γράφτηκε το 1960. Δίνοντας ένα δείγμα του έργου του Σοβιετικού συνθέτη που κατατάσσεται ανάμεσα στους κορυφαίους παγκοσμίως και εμπνεύστηκε από τους ηρωικούς αγώνες του Κόκκινου Στρατού.


 Είναι χαρακτηριστική του έργου του, της ηρωικής στάσης ζωής των σοβιετικών πολιορκημένων και μαχητών, η ιστορική πρεμιέρα της 7ης συμφωνίας του πραγματοποιήθηκε στο Λένινγκραντ στις 9 Αυγούστου 1942, ημερομηνία που τα χιτλερικά στρατεύματα είχαν προγραμματίσει να κυριεύσουν την πόλη. Παρά τις συνθήκες και την πείνα, η αίθουσα της Φιλαρμονικής ήταν ασφυκτικά γεμάτη. Προς γενική κατάπληξη ο ήχος των κανονιοβολισμών κατασίγησε. Αργότερα αποκαλύφθηκε ότι ο διοικητής του μετώπου του Λένινγκραντ, Γκοβορόφ, είχε διατάξει το πυροβολικό να αναγκάσει τα εχθρικά πυροβολεία να σιωπήσουν...


*Όλο το κείμενο  ΕΔΩ

Παρασκευή 1 Μαρτίου 2013

"...τα χέρια μας γροθιά, αλυσίδα για αγώνα, χωνί για δυνατή φωνή"


Την κατάσταση που διαμορφώνει η σημερινή πλειοψηφία των παρατάξεων στο ΔΣ του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών (ΣΕΗ) καταγγέλλει η «Δημοκρατική Ενότητα Ηθοποιών», που στηρίζεται από τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ, με ανακοίνωση που εξέδωσε. 

Σε αυτή σημειώνει:

«Αφού τα χέρια δεν 'γίναν αλυσίδα να παλέψουν,
αφού τα χέρια δεν σηκώθηκαν γροθιά
αφού τα χέρια δεν έγιναν χωνί για να φωνάξουν,
τότε...
Θα ψάχνουν του πνιγμένου τα μαλλιά για να πιαστούν
Θα τρέχουν στα συσσίτια ζητώντας επαιτεία,
Θα γίνουν μούντζες και ναζιστικός χαιρετισμός
Θα γίνουν δύναμη για να χτυπήσουν τον αδύναμο.

Κάπως έτσι έγινε και στη συνέλευσή μας την Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου.

Τα χέρια δεν σηκώθηκαν γροθιά. Η διοίκηση του Σωματείου μας, αποφάσισε πως η ανέχεια και η ανασφάλεια που νιώθουμε στο πετσί μας η πλειοψηφία των συναδέλφων, δεν τους αφορά. Γιατί σε αυτήν ακριβώς την περίοδο και έχοντας μπροστά μας την άρνηση της ΠΕΕΘ για υπογραφή σύμβασης και τον κλάδο να παραπαίει στην ανεργία και τους εκβιασμούς, εξακολουθεί να μιλάει για "τους κανόνες της αγοράς". Μάλιστα ο ΓΓ του Σωματείου, πρόεδρος της ΠΟΘΑ και στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, μπαίνει μπροστά για να μιλήσει για το ενδεχόμενο να δεχτούμε και μείωση, σπάζοντας όπως λέει "τις κόκκινες γραμμές". 

Παραπέμπουν την αγωνιστική απάντηση 
του κλάδου κάπου, κάποτε, δηλαδή ποτέ...

Ακολουθώντας μάλιστα πρακτικές που εγκαινίασαν με τις "περίφημες" ημερίδες, όπου απαγόρευσαν στις παρατάξεις του ΣΕΗ να τοποθετηθούν (προσκάλεσαν όμως εκπροσώπους των εργοδοτών (ΕΛΘΕΑ) και οικονομολόγους της ΓΣΕΕ) τώρα πήγαν ένα βήμα παραπέρα. Στη γενική συνέλευση απαγορεύτηκε ο λόγος στις παρατάξεις. 

Στην ουσία και αφού όλοι οι άλλοι βρίσκονται ενωμένοι μαζί στη διοίκηση του ΣΕΗ απαγόρευσαν το λόγο στην εξής μία παράταξη: στη "Δημοκρατική Ενότητα Ηθοποιών" (ΔΕΗ). Στην παράταξη δηλαδή που είχε αντίθετη γνώμη με τη διοίκηση. Στην ουσία απαγόρευσαν την τοποθέτηση στο σύνολο των μελών του ΣΕΗ, αφού ως χρόνος ομιλίας δόθηκε 1,5 λεπτό. Κι αν ακόμα αυτό έγινε μέσα από ψηφοφορία δεν νομιμοποιείται, δεν πρόκειται για δημοκρατική διαδικασία. Άλλωστε ό,τι προκύπτει από εκλογές δεν είναι και δημοκρατικό. Έχει πείρα η ανθρωπότητα από κάτι τέτοια...

Τέτοιες πρακτικές οδηγούν στον εκφασισμό του συνδικαλιστικού κινήματος που με αγώνες έχει κατακτήσει τις όποιες ελευθερίες του.

Οι πρακτικές αυτές μας ανησυχούν διπλά:

α) Γιατί έχουμε πια την πείρα πού οδήγησαν τα συνθήματα "έξω τα κόμματα και οι παρατάξεις από το κίνημα". Τέτοια συνθήματα φωνάζουν ομοθυμαδόν η κυβέρνηση, ο ΣΕΒ, η ΓΣΕΕ, η φασιστική Χρυσή Αυγή και ομάδες που θέλουν να ονομάζονται αριστερές. Τέτοια συνθήματα υπηρέτησαν όχι απλά τα κόμματα του συστήματος, αλλά και ενίσχυσαν το πιο αποκρουστικό κόμμα, το κόμμα που αποτελεί τη σιδερένια γροθιά του συστήματος, τη Χρυσή Αυγή.

β) Γιατί δρομολογούνται την περίοδο που ανοίγει συνολικά η παρέμβαση της κυβέρνησης στη λειτουργία των συνδικάτων με στόχο να τα μετατρέψει από φορείς διεκδίκησης σε επαίτες των ΜΚΟ, σε στυλοβάτες της πολιτικής της, να επιβάλει το δόγμα "νόμος και τάξη".

Εμείς επιμένουμε να κάνουμε τα χέρια μας γροθιά, αλυσίδα για αγώνα, χωνί για δυνατή φωνή...

Τέτοιες πρακτικές δε θα περάσουν. Δε θα δεχτούμε το σωματείο να αποδέχεται και να βάζει πλάτη στην καταπάτηση κάθε προσωπικής, κοινωνικής και καλλιτεχνικής μας αξιοπρέπειας. Γιατί πλέον η αναγκαιότητα και η σημασία του να υπογράψουμε συλλογική σύμβαση μας βάζει μπροστά στην ευθύνη να παλέψουμε πιο διεκδικητικά από ποτέ τα αιτήματά μας για την ικανοποίηση των αναγκών μας τόσο βιοποριστικά όσο και καλλιτεχνικά.

Γιατί η υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας περνάει μέσα από τη συμμετοχή όλων μας στο Σωματείο, ώστε να μην επιτρέψουμε να το μετατρέψουν σε φερέφωνο των εργοδοτικών συμφερόντων και της άγριας αντιλαϊκής πολιτικής.

Σε αυτόν τον αγώνα σας καλούμε μαζί μας. 

Είναι ένας αγώνας που δίνουμε μαζί με όλους τους εργαζόμενους, με το ταξικό εργατικό κίνημα, το ΠΑΜΕ που ξέρει και από φουρτούνες και από δυσκολίες και από νίκες».


Δημοκρατική Ενότητα Ηθοποιών:  
"Μαζί με το ταξικό εργατικό κίνημα που διεκδικεί" Από το 902. gr