Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2013

«Ο πόλεμός τους σκοτώνει ό,τι άφησε όρθιο η ειρήνη τους»




Με τίτλο «Ο πόλεμός τους σκοτώνει ό,τι άφησε όρθιο η ειρήνη τους», η Επιτροπή Φεστιβάλ του ΚΣ της ΚΝΕ διοργανώνει στις 2 και 3 Μάρτη μαθητικό διήμερο για την κρίση και τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, στο Εκθεσιακό Κέντρο Περιστερίου (Δωδεκανήσου 106 & Αναπαύσεως). 
 
 Οι μαθητές τις δύο αυτές μέρες θα έχουν την ευκαιρία να κουβεντιάσουν για την κρίση, τις αιτίες της, αν υπάρχει διέξοδος και ποια είναι αυτή. Παράλληλα στη σκηνή θα ανεβαίνουν μαθητικά συγκροτήματα, που με τη ζωντάνια και το ταλέντο τους θα ξεσηκώνουν τους μαθητές και θα δίνουν τον τόνο. 

Το πρόγραμμα θα κορυφωθεί με πάρτι την πρώτη μέρα και με μεγάλη συναυλία με τους KollektivA τη δεύτερη. Και τις δύο μέρες θα υπάρχει χώρος για γκράφιτι, παιχνίδια και άλλες δραστηριότητες.

Αναλυτικά το πρόγραμμα έχει ως εξής:

Σάββατο 2/3
18.30 Συναυλία με μαθητικά συγκροτήματα
20.00 Αφιέρωμα στην κρίση και τον πόλεμο
21.30 DJ Party

Κυριακή 3/3
18.30 Συναυλία με μαθητικά συγκροτήματα
21.30 Ροκ συναυλία με τους KollektivA

Η πρόσβαση στο Εκθεσιακό Κέντρο Περιστερίου ΕΔΩ

Κυριακή 24 Φεβρουαρίου 2013

«Τρόμος και αθλιότητα του Γ' Ράιχ»

  
Στις 2 Μάρτη στην Αίθουσα Συνεδρίων της ΚΕ του ΚΚΕ στον Περισσό  
στις 8.00 μ.μ., η  παράσταση  «Τρόμος και αθλιότητα στο Γ'  Ράιχ» *
Στο δεύτερο κύκλο των παράλληλων εκδηλώσεων, στο πλαίσιο του 3ου επιστημονικού συνεδρίου που διοργανώνει η ΚΕ του ΚΚΕ, στις 27 και 28 Απρίλη, για τον κορυφαίο μαρξιστή διανοητή, δραματουργό, ποιητή και σκηνοθέτη Μπέρτολτ Μπρεχτ, με τίτλο: «Μπέρτολτ Μπρεχτ: Για τους σεισμούς που μέλλονται να 'ρθούν», θα παρουσιαστεί το Σάββατο 2 Μάρτη (8.00 μ.μ.) το έργο «Τρόμος και αθλιότητα του Γ' Ράιχ», στην αίθουσα Συνεδρίων της ΚΕ του ΚΚΕ (Λ. Ηρακλείου 145, Περισσός), από την 24μελή θεατρική ομάδα του ΠΑΜΕ. Σκηνοθετική επιμέλεια και διδασκαλία Δημήτρης Παπακωνσταντίνου. Τη μετάφραση έκανε η Αγγέλα Βερυκοκάκη.

Η παράσταση περιλαμβάνει το σύνολο των 24 ανεξάρτητων σκηνών της ομώνυμης συλλογής του Μπρεχτ. Εχει την ιδιαιτερότητα ότι αποτελεί μια εισαγωγή στην τεχνική του επικού θεάτρου, γιατί είναι κατά κάποιον τρόπο νατουραλιστικό έργο, καθώς βασίζεται σε πραγματικά περιστατικά της καθημερινής ζωής την περίοδο 1933 - 1938 στη Γερμανία, βασισμένα σε ντοκουμέντα. 

Έτσι διευκολύνεται και ο θεατής και οι ηθοποιοί - που στην περίπτωσή μας είναι νέοι εργαζόμενοι, ερασιτέχνες - να κατανοήσουν καλύτερα τις διαφορές αυτού του είδους θεάτρου από το παραδοσιακό αριστοτελικό θέατρο.


 Τα θεατρικά πρόσωπα του Μπρεχτ, όπως στα περισσότερα έργα του, εμφανίζονται ως μη αθώα, αν όχι και ένοχα, θύματα μιας συγκεκριμένης, ιστορικής κοινωνίας, της καπιταλιστικής. 

Ο Μπρεχτ μας καλεί να απορρίψουμε αυτήν την κοινωνία που είναι υπεύθυνη για την αλλοτρίωσή μας, για την οποία όμως ο θεατής οφείλει να αναγνωρίσει και τη δική του ευθύνη. Η ηθική συνειδητοποίηση, της οποίας η παράσταση αποτελεί το χώρο και την αφορμή, απαιτεί μια συμπεριφορά πολιτική από τους θεατές. 

 


 Το θέατρο του Μπρεχτ ανοίγει το δρόμο στη συνειδητή επαναστατική 
πρακτική, αλλά μόνο έμμεσα, δεν την προτείνει ποτέ άμεσα.



Το βιβλίο αυτό το έγραψε ο Μπρεχτ εξόριστος, ανάμεσα στο 1935 και το 1939. Μερικές απ' αυτές τις σκηνές ανεβάστηκαν για πρώτη φορά στο Παρίσι το 1937, με σκηνοθεσία του συγγραφέα. Οταν ο Μπρεχτ έγραφε αυτά τα μονόπρακτα, δεν είχε ακόμα αποκαλυφθεί όλη η φρίκη της φασιστικής εξουσίας. Ηταν όμως αισθητή στη βαριά ατμόσφαιρα της δημόσιας και της ιδιωτικής ζωής, στην προετοιμασία της τρομοκρατίας με την κατασκευασμένη εκ των άνω διαστροφή της γλώσσας, με την καταπίεση, τη δυσπιστία και την υποκρισία, που κάποτε στάθηκαν πιο καταλυτικές κι από την ίδια την ωμή τρομοκρατία.  
Το έργο είναι εξαιρετικά επίκαιρο γιατί αναδεικνύει τον τρόμο που βασίλευε εκείνα τα χρόνια από την άνοδο του φασισμού, αλλά και τις ευθύνες των μικροαστικών στρωμάτων που την ανέχτηκαν.Ο Μπρεχτ μας δείχνει σ' αυτές τις σκηνές, με διαύγεια που φτάνει ως τη φρίκη «πολύ πριν φανούν από πάνω μας τα βομβαρδιστικά».


"Το μπρεχτικό θέατρο ανοίγει το δρόμο 
στη συνειδητή επαναστατική πρακτική" ΕΔΩ

Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2013

"Το Φως Που (πάντα) Καίει"

Επίκαιρος και προφητικός ο λόγος του Βάρναλη.

  
Για πρώτη φορά στην Ελλάδα ανεβαίνει στη σκηνή του "ΘΕΑΤΡΟΥ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ" το έργο του ΚΩΣΤΑ ΒΑΡΝΑΛΗ "ΤΟ ΦΩΣ ΠΟΥ ΠΑΝΤΑ ΚΑΙΕΙ" *.
Η διασκευή και η δραματουργική επεξεργασία είναι του Βασίλη Κολοβού.

Να τι λέει ο Προμηθέας σε μια σκηνή του έργου " Τόσο μοιάζουν το χθες με το σήμερα που  μου φαίνεται πως τώρα δα έχω γεννηθεί και βλέπω το σήμερα"


  H Ένωση Λογιστών Αθήνας πηγαίνει θέατρο

Σε ανακοίνωσή της τονίζει:

«Στο πλαίσιο της ανάπτυξης της δράσης σε όλες τις πτυχές της ζωής των εργαζομένων η ΕΕΛΠ καλεί τους συνάδελφους να παρακολουθήσουν τη θεατρική παράσταση   "Το Φως Που (πάντα) Καίει" στο "Θέατρο της Ημέρας", το Σάββατο 23/2, στις 9.00 το βράδυ.
Η τιμή προσφοράς για το σωματείο μας είναι 7 ευρώ και παρακαλούμε να επικοινωνήσετε για κράτηση προσκλήσεων στα τηλέφωνα της Ένωσης.

 

Πρόκειται για ένα σκηνικό πείραμα που αποτόλμησε ο Βασίλης Κολοβός, προσθέτοντας στον πρωτότυπο τίτλο του έργου τη λέξη "πάντα" για να υπογραμμίσει όχι μόνο τη διαχρονικότητα, αλλά το μέγεθος της σημερινής επικαιρότητάς του. Ο ηθοποιός επιχείρησε μια θεατρική διασκευή, αντλημένη και από τις δύο γραφές του έργου (1921 και 1934), που περιλαμβάνει αποσπάσματα μόνο διαλογικών μερών. 


Με τη σκηνογραφική και ενδυματολογική συμβολή του Στράτου Σαραντίδη, 
τη μουσική επιμέλεια της Κικής Κουτζανίδου, τους φωτισμούς και τους ήχους του Γιώργου Σηφάκη, με το σχολιασμό της σημερινής καπιταλιστικής κρίσης, της πολιτικοοικονομικής, εργασιακής, κοινωνικής πραγματικότητας, ο θεατής "κοινωνεί" με το παντοτινό "φως" της βαρναλικής ποίησης. 

Επιπλέον ψυχαγωγείται με το ομόψυχο υποκριτικό "κέφι" και όλων των άλλων ηθοποιών: Χάρης Αρώνης (εύπλαστες και χιουμοριστικές οι μεταμορφώσεις του), Ολγα Μουργελά (εκφραστικά μεταμορφώσιμη Αριστέα), Νίκος Μαυρουδής (πληθωρικά μπρούτος Προμηθέας), Τάσος Αλαφάκης (αφελής Χριστός). Υποβλητική η ηχογραφημένη φωνή της Αδριανής Τουντοπούλου στο ποίημα "Μάνα Γη"». Περισσότερα 902.gr

*"Το φως που πάντα καίει"

Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου 2013

«Ο πόλεμος γεννιέται απ’ την ειρήνη τους καθώς ο γιος από τη μάνα»



ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΝΕ – ΟΔΗΓΗΤΗ

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΦΛΕΒΑΡΗ


«Ο πόλεμος γεννιέται απ’ την ειρήνη τους 
καθώς ο γιος από τη μάνα»


Μετά τις εκδηλώσεις του προηγούμενου μήνα που είχαν σαν κεντρικό θέμα την καπιταλιστική κρίση, οι δραστηριότητες της Επιτροπής Φεστιβάλ του Κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ συνεχίζονται και αυτό το μήνα.

Με τίτλο ένα στίχο, δανεισμένο απ’ το «Γερμανικό Εγχειρίδιο Πολέμου» του Μπ. Μπρεχτ, επιδιώκουμε να αναδείξουμε τις πραγματικές αιτίες των ιμπεριαλιστικών πολέμων: την ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, τους ανταγωνισμούς ανάμεσα στα καπιταλιστικά κράτη και τα μονοπώλια.

Στη περιοχή μας, αυτοί οι ανταγωνισμοί, οι αντιθέσεις οξύνονται. Η διαμάχη για τους ενεργειακούς δρόμους και τις πλουτοπαραγωγικές πηγές εγκυμονεί κινδύνους για τους λαούς, πολεμικές συγκρούσεις, με εμπλοκή και της Ελλάδας. Σε κάθε περίπτωση, όπως και η ιστορική πείρα δείχνει, οι λαοί δεν πρέπει να χύσουν το αίμα τους υπέρ του ενός ή του άλλου ιμπεριαλιστή, αλλά σε κάθε χώρα να οργανωθεί η εργατική – λαϊκή αντίσταση με στόχο την ήττα της αστικής τάξης, εγχώριας και ξένης ως εισβολέα.

Με τη δύναμη της τέχνης, θα προσπαθήσουμε να «φωτίσουμε» αυτά τα ζητήματα, στις εκδηλώσεις αυτού του μήνα.

Θεατρικές Παραστάσεις

Κυριακή 24/2, 19.00
 «Καληνύχτα Μαργαρίτα» του Γεράσιμου Σταύρου

στο 2ο Δημοτικό Σχολείο Πετρούπολης (Κώστα Βάρναλη 33) Παράσταση από τη θεατρική ομάδα «Αλέκα Παϊζη», αφιερωμένη στα 70 χρόνια από την ίδρυση της ΕΠΟΝ


Σάββατο 2/3, 19.00
«Θάψτε τους Νεκρούς» του Ίρβινγκ Σόου στο Δημαρχείο Γαλατσίου (Αρχιμήδους 2 και
Ιπποκράτους) Παράσταση από τη θεατρική ομάδα της ΚΝΕ Αφιέρωμα στα 70 χρόνια από τη νίκη στο Στάλινγκραντ
«Γίνεται πόλεμος λαϊκός, γίνεται ιερός πόλεμος!»


Κυριακή 24/2, 20.00στην Έδρα της ΚΕ του ΚΚΕ (Λεωφόρος Ηρακλείου 145, στ. ΗΣΑΠ Περισσού)

Στο αφιέρωμα θα παρουσιαστούν μέρη από την Όγδοη Συμφωνία του Σοβιετικού συνθέτη Ντιμίτρι Σοστακόβιτς και αποσπάσματα από το «Χρονικό της Αντρειοσύνης» του Σοβιετικού λογοτέχνη και δημοσιογράφου Ιλία Έρεμπουργκ.

Μαθητικό Διήμερο για την κρίση και τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο

«Ο πόλεμός τους σκοτώνει, ό,τι άφησε όρθιο η ειρήνη τους»


Σάββατο 2/3 και Κυριακή 3/3, από τις 18.30
 στο Εκθεσιακό Κέντρο Περιστερίου (Δωδεκανήσου 106 και Αναπαύσεως)

Συναυλίες από μαθητικά συγκροτήματα – Εκδηλώσεις – Πάρτυ – Graffiti - Παιχνίδια


Προβολές Ταινιών στο «Στέκι Εργαζομένων και Νεολαίας» (Πατησίων 252, πλ. Κολιάτσου)
Παρασκευή 22/2, 20.30
«Η Πλεκτάνη» του Ρίντλεϊ Σκοτ


Παρασκευή 1/3, 20.30 

«Αποκάλυψη Τώρα» του Φράνσις Φορντ Κόπολα


Η είσοδος σε όλες τις εκδηλώσεις είναι ελεύθερη.

Αθήνα, 15/2/2013 Το Γραφείο Τύπου του ΚΣ της ΚΝΕ.

Πέμπτη 14 Φεβρουαρίου 2013

Εντίθ Πιάφ "Πιάφ στη γαλλική αργκό σημαίνει σπουργιτάκι"


Πριν 50 χρόνια σίγησε για πάντα η φωνή του 20ου αιώνα. 

  
Padam... Padam... Padam...
 Glanzberg Contet

"Αυτός ο ρυθμός που με στοιχειώνει μέρα-νύχτα,
 αυτός ο ρυθμός, δε γεννήθηκε σήμερα.
 Έρχεται από τόσο μακριά όσο κι εγώ,
 παιγμένος από χίλιους μουσικούς.
 Μια μέρα αυτός ο ρυθμός θα με τρελάνει.
 Εκατό φορές θέλησα να πω γιατί,
 μα μου 'κοψε τη κουβέντα.
 Πάντα προλαβαίνει και μιλά πριν από μένα
 κι η φωνή του σκεπάζει τη δική μου.

 Παντάμ... παντάμ... παντάμ...
 καταφθάνει τρέχοντας πίσω από μένα
 Παντάμ... παντάμ... παντάμ...
 και μου κάνει το κόλπο του "Θυμάσαι;"
 Παντάμ... παντάμ... παντάμ...
 είναι ένας ρυθμός που με δείχνει με το δάχτυλo
 και που σέρνω πίσω μου σαν ηλίθιο λάθος.

 Αυτός ο ρυθμός όλα τα ξέρει απ' έξω
 Μου λέει: -'Για θυμήσου τις αγάπες σου.
 Θυμήσου μιας κι είν' η σειρά σου
 και δεν υπάρχει λόγος να μη κλαις,
 με τις αναμνήσεις σου υπό μάλης...'
 Κι εγώ ξαναβλέπω όσους μένουν.
 Τα είκοσι χρόνια μου, παίζουνε ταμπούρλο.
 Βλέπω να αλληλοχτυπιούνται με κινήσεις,
 όλης της κωμωδίας των ερώτων,
 σ' αυτό το ρυθμό που συνεχίζει...

 Παντάμ... παντάμ... παντάμ...
 Tα "σ' αγαπώ" των εθνικών εορτών
 Παντάμ... παντάμ... παντάμ...
 Tα "για πάντα" που αγοράζουμε στις εκπτώσεις.
 Παντάμ... παντάμ... παντάμ...
 Tα "θέλεις;" ορίστε, σε πακέτα.

 Κι όλα αυτά για να ξαναπέσω στη γωνιά.
 Πάνω στο ρυθμό που μ' αναγνώρισε...
 Ακούστε το σαματά που μου κάνει...
 Λες και παρελαύνει όλο το παρελθόν μου...
 Πρέπει να κρατήσω τη λύπη μου για μετά.
 Έχω ολόκληρο σολφέζ,
 γι' αυτό το ρυθμό που χτυπά...
 Που χτυπά σα ξύλινη καρδιά..."   *



Πιάφ στη γαλλική αργκό σημαίνει σπουργιτάκι. Το παρατσούκλι αυτό πήρε ένα κοριτσάκι των δρόμων του Παρισιού που διέθετε μια φωνή, η οποία δεν άφησε ασυγκίνητο κανένα...
 
Η Εντίθ Γκασιόν γεννήθηκε λίγο πριν τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο... Τι ζωή, «θεέ» μου! Όλοι οι κατατρεγμοί των «αθλίων» του Παρισιού των αρχών και των αμέσως μεταπολεμικών χρόνων του περασμένου αιώνα, στο ίδιο πρόσωπο! Στο ίδιο μικρό και αδύναμο σώμα! Η μάνα, τραγουδίστρια σε «καφέ», την εγκαταλείπει κυνηγώντας μια καριέρα, που δε θα έρθει ποτέ! Θα πεθάνει ζητιάνα! **

Ο πατέρας, φιλότιμος, αλλά ατάλαντος ακροβάτης σε τσίρκο και αργότερα στους δρόμους του Παρισιού. Κατάντησε, όπως ήταν επόμενο, αλκοολικός! Το «μωρό» καταλήγει στη μάνα του πατέρα της, στη γιαγιά, η οποία «διευθύνει» ένα μπορντέλο, με φτωχές, δυστυχισμένες και, συνάμα, καλοκάγαθες πόρνες. Σαν από αντίδραση, σαν κάποια «ανώτερη» δύναμη να φρόντισε το μωρό, η μικρή Εντίθ τυφλώνεται για 4 ολόκληρα χρόνια. Από τα 3 έως τα 7 της ακούει, αλλά, ευτυχώς, δε βλέπει όλα όσα συμβαίνουν στο μπορντέλο της γιαγιάς. Και συμβαίνουν τα πάντα, αφού οι πελάτες είναι «κάθε καρυδιάς καρύδι».


 Από τα 7 μέχρι τα 15 ζει με τον αλκοολικό πατέρα της. Μαζί του αρχίζει να τραγουδάει στα πεζοδρόμια. Αυτός ακροβατικά και εκείνη τραγούδι! Στα 15 της ανοίγει τα φτερά της να πετάξει μόνη της. Μια φίλη της κρατάει ανάποδα ένα καπέλο και αυτή τραγουδάει. Ο,τι μαζέψουν (και τι να μαζέψουν;), ίσα που τους φτάνει για το φαγητό τους, το ποτό τους (άρχισε από μικρή να πίνει), και τα ναρκωτικά, που έχει ήδη ξεκινήσει!
Εκεί στο δρόμο, σε αυτή τη νεαρή ηλικία, γνωρίζει τον πρώτον άνθρωπο που ήξερε να εκτιμήσει τη φωνή της. Την παίρνει στο μαγαζί του. Η μια επιτυχία διαδέχεται την άλλη.

Με διάφορα μικρά σκαμπανεβάσματα, κυρίως από τον κακό, πια, χαρακτήρα της, από τις ανασφάλειές της και από την έλλειψη παιδείας, η καριέρα της, μέρα με τη μέρα, μεγαλώνει. Σε λίγο, η φωνή της θα γίνει σήμα κατατεθέν για το Παρίσι. Τα μεγάλα χολ, (Ολυμπιά, κ.ά,) της ανοίγουν τις πόρτες και τη φιλοξενούν. Μεγάλα ονόματα της μουσικής, του θεάτρου, του σινεμά και της λογοτεχνίας, γίνονται φίλοι της (Ζαν Κοκτό, Μορίς Σεβαλιέ, Υβ Μοντάν, Σαρλ Αζναβούρ, Μάρλεν Ντίτριχ, Τσάρλι Τσάπλιν κ.ά). Στο μεταξύ πεθαίνει (δύο χρόνων) το παιδί της...

 

Γελιέστε, όμως, αν νομίζετε πως η Πιάφ πέρασε στον παράδεισο! Και αυτός ο κόσμος, εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις, θέλει να πάρει και όχι να δώσει! Και αυτή, που δίνει ασταμάτητα, παρακαλάει για ένα καθαρό φιλί, ένα αληθινό χάδι, μια πραγματική τρυφερότητα! Κάποιες στιγμές νομίζει ότι το βρίσκει, όπως στην περίπτωση του πυγμάχου Μαρσέλ  Σερντάν. (Σκοτώθηκε σε αεροπορικό δυστύχημα).

Η Πιάφ γεννήθηκε το 1915, θα πεθάνει το 1963 με ένα θάνατο, που δεν ταιριάζει σε κανέναν να πεθάνει (μόνη της στις Κάννες, από καρκίνο, αφού πρώτα γνώρισε κατατρεγμούς, άσυλα και νοσοκομεία)! Η κηδεία της έγινε στο Παρίσι και την αποχαιρέτησαν εκατοντάδες χιλιάδες κόσμος. Τα γνωστά...

Την είπανε σπουργίτι! Και πράγματι, σπουργίτι ήτανε! Όμως, όχι ένα σπουργίτι ευτυχισμένο. Αλλά ένα σπουργίτι πληγωμένο. Ξεμαλλιασμένο, με σπασμένες φτερούγες, με το σώμα του γεμάτο πληγές. Τραυματισμένο βαθιά στην «ψυχή» του. Ένα σπουργίτι εξοντωμένο που μόλις, όμως, άρχιζε να τραγουδάει, όλες του οι πληγές έγιαναν και μαζί με τις δικές του πληγές έγιαναν και οι δικές μας!


 Ο κόσμος οφείλει ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στην Εντίθ Πιάφ. 

Η Εντίθ Πιάφ, για να μην το ξεχάσουμε και αυτό, στην κατοχή βρήκε το κουράγιο να σηκωθεί στο ύψος της. Έλαβε και αυτή, όπως, όφειλε, μέρος στην Αντίσταση...


ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ: "Σπουργιτάκι Μ' Αηδονιού Φωνή"




Κυριακή 10 Φεβρουαρίου 2013

«Ο Μαρξ και τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα των μικροαστών»



Στο πλαίσιο του επιστημονικού συνεδρίου του ΚΚΕ  για τον κορυφαίο μαρξιστή δημιουργό, με την παράσταση «Ο Μαρξ και τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα των μικροαστών»  συνεχίζονται   οι εκδηλώσεις για τον Μπρεχτ.


«Μπέρτολτ Μπρεχτ: Για τους σεισμούς που μέλλονται να 'ρθούν»    902.gr  .

Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ συνεχίζοντας τον κύκλο επιστημονικών συνεδρίων για την ανάδειξη του έργου μεγάλων μαρξιστών δημιουργών, μετά τα συνέδρια που διοργάνωσε για τους Γιάννη Ρίτσο και Κώστα Βάρναλη, διοργανώνει στις 27 και 28 Απρίλη του 2013, το 3ο Επιστημονικό συνέδριό της, αφιερωμένο αυτή τη φορά στον κορυφαίο μαρξιστή διανοητή, δραματουργό, ποιητή και σκηνοθέτη Μπέρτολτ Μπρεχτ, με τίτλο:  «Μπέρτολτ Μπρεχτ: Για τους σεισμούς που μέλλονται να 'ρθούν».

Το συνέδριο θα αποτελέσει την κορύφωση μιας σειράς πολιτιστικών εκδηλώσεων που ξεκίνησαν το Δεκέμβρη του 2012 με το κινηματογραφικό αφιέρωμα στον Μπ. Μπρεχτ και θα διαρκέσουν έως και τον Απρίλη του 2013.

Ο δεύτερος κύκλος, άνοιξε το Σάββατο 2 Φλεβάρη 2013, με την συναυλία του Θάνου Μικρούτσικου και συνεχίζεται την Δευτέρα 18 Φλεβάρη (7.00 μ.μ.) με την Μουσική - χορευτική - θεατρική παράσταση «Ο Μαρξ και τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα των μικροαστών»,  βασισμένη στο μπαλέτο των Κουρτ Βάιλ και Μπέρτολτ Μπρεχτ.


Είσοδος με προσκλήσεις που διατίθενται 
από τις Οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ.

Παρασκευή 8 Φεβρουαρίου 2013

«Πότε θα κάνει ξαστεριά»...




Συμπληρώνονται 33 χρόνια σήμερα από τις 8 Φλεβάρη 1980, 
όταν ο Νίκος Ξυλούρης, μια φωνή που σημάδεψε την Ελλάδα, 
άφηνε την τελευταία του πνοή.
 

Έβαλε ο Θεός σημάδι
παλικάρι στα Σφακιά
κι ο πατέρας του στον Άδη
άκουσε μια τουφεκιά.

Τρεις δεκαετίες και..  από το τελευταίο του ταξίδι, ο ελληνικός λαός συνεχίζει να τραγουδά μαζί του:  «Λαέ μη σφίξεις άλλο το ζωνάρι»... 



Τετάρτη 6 Φεβρουαρίου 2013

"Η Μάχη του Στάλινγκραντ"



 Η κόκκινη σημαία κυματίζει πάλι 
στο απελευθερωμένο Στάλινγκραντ

«Στις 2 Φλεβάρη του 1943, ολοκληρώθηκε η μάχη του Στάλινγκραντ, την οποία, ο ηγέτης της Σοβιετικής Ενωσης, Ι.Β. Στάλιν, χαρακτήρισε ως «τη μεγαλύτερη στην ιστορία των πολέμων». 

Το Στάλινγκραντ, δεν ήταν απλά μια ακόμη μάχη στο θέατρο του Β' Παγκόσμιου Πολέμου. Δεν ήταν καν μια από τις κρίσιμες μάχες. Ηταν η μάχη εκείνη που έκρινε όχι μόνο τα αποτελέσματα των μαχών του Ανατολικού Μετώπου, αλλά τη συνολική έκβαση του Πολέμου. Από εκείνο το σημείο και έπειτα ο Κόκκινος Στρατός, απέκτησε την πρωτοβουλία των στρατιωτικών επιχειρήσεων και δεν την έχασε μέχρι το τέλος του πολέμου. Ηταν εκείνο το σημείο καμπής, που άλλαξε τη ροή του πολέμου. 

Δεν έδωσε «φτερά» μόνο στα συμμαχικά στρατεύματα, αλλά και στο σύνολο των εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων που δρούσαν στις κατεχόμενες από τη χιτλερική Γερμανία χώρες...

...Η σημασία της νίκης
Με τη μάχη του Στάλινγκραντ, ο Κόκκινος Στρατός απέσπασε τη στρατηγική πρωτοβουλία «και την κράτησε έως το τέλος του πολέμου...» (Περισσότερα ΕΔΩ)

 
 


Με ένα μοναδικό τρόπο γιορτάζει η «New Star» την 70ή επέτειο της μεγαλειώδους νίκης του Κόκκινου Στρατού στο Στάλινγκραντ, νίκη που άλλαξε ριζικά την πορεία ολόκληρου του Β' Παγκόσμιου Πολέμου. Από 7 έως 13 Φλεβάρη, σε πρώτη προβολή στην Ελλάδα, παρουσιάζει και τα δύο μέρη της σοβιετικής ταινίας «Η Μάχη του Στάλινγκραντ», που γυρίστηκε ελάχιστα χρόνια μετά από αυτό το ιστορικό έπος, το 1949, από τον Βλαντιμίρ Πετρόφ. 

Αποκλειστικά στον κινηματογράφο «Τιτάνια»: 8 μ.μ. το πρώτο μέρος («Ούτε βήμα πίσω»), 9.45 μ.μ. το δεύτερο μέρος («Η Νίκη»).«Δεν υπάρχει γη για εμάς πέρα από τον Βόλγα»! Αυτός ήταν ο όρκος που έδωσαν οι υπερασπιστές του Στάλινγκραντ, της πόλης που δεσπόζει στο μεγαλύτερο ποτάμι της Ευρώπης, όπου έλαβε χώρα μία από τις συγκλονιστικότερες επιχειρήσεις, όχι μόνο του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου, αλλά και του Β' Παγκόσμιου Πολέμου γενικά.

Το καλοκαίρι του 1942, τα γερμανικά στρατεύματα εξαπέλυσαν μεγάλη επίθεση στο Νότιο Τομέα του Ανατολικού Μετώπου. Διακηρυγμένος στόχος των γερμανικών στρατευμάτων ήταν η συντριβή της σοβιετικής αντίστασης και η κατάληψη του μεγαλύτερου μέρους των βασικών στρατιωτικών και οικονομικών κέντρων της ΕΣΣΔ. Όλα αυτά κατέληξαν σε μια ηχηρότατη και σημαντικότατη συντριβή της φασιστικής φονικής «μηχανής».

Κυριακή 3 Φεβρουαρίου 2013

1. Το θάρρος, να γράφεις την αλήθεια...



Στα πλαίσια των εκδηλώσεων για το Μπρεχτ, που οργανώνουν το Τμήμα Πολιτισμού της ΚΕ του ΚΚΕ και η Πολιτιστική Επιτροπή του ΚΣ της ΚΝΕ, δόθηκε, το Σάββατο 2 Φλεβάρη 2013, στην αίθουσα συνεδρίων του ΚΚΕ στον Περισσό, μια ανεπανάληπτη  συναυλία,  η "μουσική πράξη στον Μπρεχτ", από τον Θάνου Μικρούτσικο και τους εκλεκτούς μουσικούς συνεργάτες του. (video)


 «Πέντε δυσκολίες στο γράψιμο της αλήθειας»*
 Όσα  και αν γράψει κανείς για τον Μπρεχτ είναι λίγα μπρος στο τεράστιο έργο του. Στις δεκατρείς χιλιάδες σελίδες - και πάνω - στις οποίες περιλαμβάνονται θεατρικά έργα, ποιήματα, πεζά, θεωρητικά κείμενα για το θέατρο, τον κινηματογράφο, την τέχνη, τη λογοτεχνία, μελέτες, σχόλια, σημειώσεις, ημερολόγια, ο μεγάλος Γερμανός επαναστάτης διανοητής έδωσε έναν ασυμβίβαστο αγώνα για να ερμηνεύσει τον κόσμο που έζησε κάτω από τη σκοπιά της πάλης των τάξεων. 
Με τη διαρκή κριτική ματιά του, τη σεμνή αγωνιστική και μάχιμη αντίληψή του, «στρατευμένος» στο μαρξισμό και το σοσιαλισμό, έφερε την πολιτιστική «επανάσταση» στη Δυτική Ευρώπη του 20ού αιώνα. Γι' αυτόν τον κορυφαίο μαρξιστή διανοητή, δραματουργό, ποιητή και σκηνοθέτη, η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ, διοργανώνει στις 27 και 28 Απρίλη του 2013 επιστημονικό συνέδριο με τίτλο: «Μπέρτολτ Μπρεχτ: Για τους σεισμούς που μέλλονται να 'ρθούν».

Ο «Ριζοσπάστης», από σήμερα, στο ένθετο «Ιστορία» ξεκινά την παρουσίαση κειμένων του Μπρεχτ. Το κείμενο που παρουσιάζουμε σήμερα έχει τίτλο: «Πέντε δυσκολίες στο γράψιμο της αλήθειας». Αναδημοσιεύεται από την έκδοση της «Σύγχρονης Εποχής», Μπέρτολντ Μπρεχτ «Για την τέχνη και την πολιτική».

;Oποιος θέλει σήμερα να πολεμήσει το ψέμα και την αμάθεια και να γράψει την αλήθεια, πρέπει να ξεπεράσει τουλάχιστον πέντε δυσκολίες. Πρέπει να έχει το θάρρος να γράφει την αλήθεια, παρόλο, που αυτή παντού καταπνίγεται. Την εξυπνάδα να την ξεχωρίζει, παρόλο, που παντού συγκαλύπτεται. Την τέχνη να την κάνει να λειτουργεί σαν όπλο. Την κρίση να διαλέγει εκείνους, που στα χέρια τους γίνεται αποτελεσματική. Την πονηριά να τη διαδώσει ανάμεσα σ' αυτούς τους τελευταίους. Αυτές οι δυσκολίες είναι μεγάλες για όσους γράφουν κάτω από ένα φασιστικό καθεστώς, αλλά υπάρχουν και για όσους διώχτηκαν ή κατάφυγαν σαν πρόσφυγες αλλού, ακόμα όμως και για κείνους, που γράφουν στις χώρες της αστικής ελευθερίας.

1. Το θάρρος, να γράφεις την αλήθεια... 
*...Η συνέχεια στην Ένθετη έκδοση  του Ριζοσπάστη,  Κυριακή 3 Φλεβάρη 2013