Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2014

«Νυν και αεί... Τσιτσάνης»

Μαζί Ξαρχάκος, Βιτάλη, Ησαΐα στην Ιερά Οδό


Η φυσική του απουσία δεν κατάφερε να τον στερήσει από καμιά παρέα, από κανένα γλέντι και γιορτή, γιατί «ζει και βασιλεύει» στην καθημερινότητά μας, με τα τραγούδια του να μας συντροφεύουν πάντα στη θλίψη, στον καημό, στον πόνο και στο άχτι μας, αλλά και στον έρωτα, στο κέφι, στη χαρά μας. 

Ο Βασίλης Τσιτσάνης «παρών» πάντα με τα τραγούδια του, ενέπνευσε τον Σταύρο Ξαρχάκο, ο οποίος δημιούργησε και παρουσιάζει, στη μουσική σκηνή Ιερά Οδός, ένα πρόγραμμα με τίτλο «Νυν και αεί... Τσιτσάνης», αφιερωμένο στον αξέχαστο Έλληνα λαϊκό συνθέτη, σε συνεργασία με την εξαιρετική Ελένη Βιτάλη.
 
Μαζί τoυς η Ηρώ Ησαΐα και δεκαμελής ορχήστρα με τους σολίστες μουσικούς. Νεοκλής Νεοφυτίδης (πιάνο), Βασίλης Δρογκάρης (ακορντεόν), Σωτήρης Μαργώνης (Βιολί), Μανώλης Πάππος (μπουζούκι), Ηρακλής Ζάκκας (μπουζούκι), Αρίστος Βαμβακούσης (μπουζούκι), Διαμαντής Σιδερίδης (μπουζούκι, μπαγλαμά, τζουρά, τσουμπούς), Νίκος Σαμπαζιώτης (κιθάρα), Δημήτρης Σιάμπος (κιθάρα), Χάρης Μέρμηγκας (Κοντραμπάσο).

Το πρόγραμμα της παράστασης περιλαμβάνει τραγούδια του Τσιτσάνη από όλες του τις εποχές (από το πρώιμο ρεμπέτικο μέχρι τα λαϊκά του '70 που εκείνος έγραψε) και μια ακόμη ενότητα από το κλασικό και διαχρονικό έργο του Σταύρου Ξαρχάκου «Ρεμπέτικο» όλα, υπό την επιμέλεια - ενορχήστρωση και διεύθυνση του συνθέτη που συχνά επανέρχεται στο έργο του Τσιτσάνη. 

Άλλωστε, είναι γνωστή η αγάπη του Σταύρου Ξαρχάκου για τον μεγάλο Έλληνα συνθέτη. Θυμίζουμε τις συναυλίες του με την Κρατική Ορχήστρα Ελληνικής Μουσικής «Τσιτσάνη Διάλογοι - Μυστικές συναντήσεις του νεαρού από τα Τρίκαλα», οι οποίες δισκογραφήθηκαν.

 
Ο Βασίλης Τσιτσάνης υπήρξε ο δημιουργός που έδωσε συνέχεια στο ρεμπέτικο τραγούδι, δίνοντας το δικό του χρώμα και στίγμα. Συνθέτης, στιχουργός και τραγουδιστής άνοιξε νέους ορίζοντες στο λαϊκό τραγούδι, αναδεικνύοντας μέσα από τα τραγούδια του τη ζωή του λαού μας. 

«Τίποτα δεν αγνόησα στα τραγούδια μου, διότι κι αυτό το θεωρούσα χρέος. Έγραψα για την Ελλάδα, για τη φτώχεια, για τη γυναίκα, για την εργατιά, για τον πόνο, για την αδικία, για το χαμό, για τη φυγή, για τη λευτεριά, για τον πόθο, για το ανικανοποίητο. Και πού δε φτερούγισε η φαντασία μου όλα αυτά τα χρόνια...», έλεγε ο ίδιος.


Αθάνατα ρεμπέτικα και λαϊκά τραγούδια του πάθους, της αιώνιας αμφισβήτησης, του έρωτα, της προσφυγιάς, του οράματος για μια καλύτερη ζωή. Τραγούδια που κατάφεραν να επιζήσουν, προσφέροντας παντοτινές συγκινήσεις. Τραγούδια σμιλεμένα με τη μεστή, ιδιαίτερη φωνή της Ελένης Βιτάλη που μας ταξιδεύει σε τοπία μουσικής πανδαισίας, από την «Συννεφιασμένη Κυριακή», «Ο,τι Κι Αν Πω Δε Σε Ξεχνώ», «Αρχόντισσα», «Σαν Απόκληρος Γυρίζω», μέχρι την «Αχάριστη», το «Δίχτυ», κ.ά.

Ιερά Οδός 18 - 20 κάθε Παρασκευή και Σάββατο. Ωρα έναρξης: 10.30 μ.μ. Τηλ. κρατήσεων: 210.3428.272.

Από τη στήλη "ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ" του Ριζοσπάστη.

Εκδήλωση - αφιέρωμα στη Μέρα της Γυναίκας

ΚΚΕ - ΚΝΕ: Αφιέρωμα «Η Μάνα στον Μπρεχτ»

 
Εκδήλωση - αφιέρωμα στη Μέρα της Γυναίκας διοργανώνουν το Τμήμα Πολιτισμού της ΚΕ του ΚΚΕ και η Πολιτιστική Επιτροπή του ΚΣ της ΚΝΕ, το Σάββατο 8 Μάρτη, στις 3 μ.μ., στην Αίθουσα Συνεδρίων της ΚΕ του ΚΚΕ (Λ. Ηρακλείου 145, Περισσός). Η εκδήλωση έχει θέμα «Η Μάνα στον Μπρεχτ»

Θα περιλαμβάνει την προβολή των σπάνιων ταινιών «Η Μάνα» και «Η Μάνα Κουράγιο και τα παιδιά της».

Πρόκειται για κινηματογραφημένες παραστάσεις του θεάτρου του Μπρεχτ, «Μπερλίνερ Ανσάμπλ», με την Ελένε Βάιγκελ στους ρόλους της μάνας. 

Θα πραγματοποιηθεί, ακόμα, συζήτηση με τους Ελένη Μηλιαρονικολάκη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, υπεύθυνη του Τμήματος Πολιτισμού της ΚΕ, Νάση Σακιώτη, καθηγήτρια Γερμανικής Φιλολογίας, και Βασίλη Κολοβό, ηθοποιό και συγγραφέα. 

Η είσοδος είναι ελεύθερη.

Το πρόγραμμα του αφιερώματος έχει ως εξής:

3 μ.μ.: Προβολή της ταινίας «Η Μάνα».
6 μ.μ.: Εκδήλωση - συζήτηση με θέμα «Η Μάνα στον Μπρεχτ».
8 μ.μ.: Προβολή της ταινίας: «Η Μάνα Κουράγιο και τα παιδιά της».
Ενδιάμεσα προβλέπονται 15λεπτα διαλείμματα.


Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου 2014

«...μελετώντας το βιβλίο "Φασισμός και Κοινωνική Επανάσταση" έχουμε την ευκαιρία να δούμε τι σημαίνει "φασισμός γέννημα του συστήματος"»

Ελένη Μπέλλου: Ο μόνος δρόμος για την 
κατάργηση του φασισμού είναι η κοινωνική επανάσταση


Σε εκδήλωση - βιβλιοπαρουσίαση της νέας έκδοσης της «Σύγχρονης Εποχής» με τίτλο «Φασισμός και Κοινωνική Επανάσταση», που διοργάνωσε η ΚΟ Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ, στη Θεσσαλονίκη, μίλησε απόψε η η Ελένη Μπέλλου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο αμφιθέατρο «Παναγιωτόπουλος» της Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ. 



Η Ελένη Μπέλλου, αναφέρθηκε στη γενικότερη χρησιμότητα τέτοιων βιβλίων και συσχέτισε την πολιτική σκέψη του Κόμματος για τα σημερινά προβλήματα με βάση την πείρα από την πολιτική σκέψη και δράση στο παρελθόν.

Όπως είπε, «μελετώντας το βιβλίο "Φασισμός και Κοινωνική Επανάσταση" έχουμε την ευκαιρία να δούμε τι σημαίνει "φασισμός γέννημα του συστήματος", γέννημα σε ποια φάση της εξέλιξής του, ποιος είναι ο μόνος δρόμος για την κατάργηση του φασισμού, η κοινωνική επανάσταση, δηλαδή η σοσιαλιστική. 

Γιατί κανένας άλλος δρόμος "διόρθωσης του καπιταλισμού", επαναφοράς του στις ράγες της "Αστικής Δημοκρατίας" δεν μπορεί να εξασφαλίσει την εξάλειψη του φασιστικού φαινομένου, ακόμα κι αν μείνει σε χειμερία νάρκη για δεκαετίες.
Φασιστική ή στρατιωτική ή άλλου τύπου δικτατορία, είναι η άλλη όψη του καπιταλιστικού νομίσματος που πάει μαζί με την αστική δημοκρατική όψη του. 

Το βιβλίο του Ντατ μας δίνει την ιστορική αντίληψη όλων των συνθηκών του μεσοπολέμου, όπου αναπτύχθηκε ο φασισμός στην Ιταλία, στη Γερμανία, στην Αυστρία, μας δίνει τη δυνατότητα να αντιληφθούμε καλύτερα τη σχέση οικονομίας-πολιτικής στις σημερινές συνθήκες...».(Περισσότερα  ΕΔΩ)

...Εξαρτάται πως το βλέπει κανείς

«Φιλομένα» (Philomena) του Στίβεν Φρίαρς


Η εξυπνάδα σε συνδυασμό με το αγγλικό χιούμορ και τη βρετανική ταξική προοπτική στήνει ένα σκηνικό πολύτιμο. Ρευστοποιώντας τα παραπάνω στο εσωτερικό ενός «λυπητερού» δράματος, με ένα «αταίριαστο» ταξιδιωτικό δίδυμο, έναν άθεο δημοσιογράφο και μια ηλικιωμένη θρησκευόμενη Ιρλανδή που αποφασίζει να σκάψει στο μεγαλύτερο μυστικό της ζωής της -έφηβη γέννησε ένα νόθο παιδί που μετά υιοθέτησαν άκαρποι, πλειοδοτούντες Αμερικάνοι- το όλο γίνεται εξαιρετικό. 

Το μεγαλύτερο αβαντάζ της ταινίας αναμφισβήτητα οι εξαιρετικές ερμηνείες, αναμενόμενο εξάλλου. Υπάρχει και σειρά προβλέψιμων συγκρούσεων πάνω στην αντίθεση υψηλής/χαμηλής «κουλτούρας», θέμα που ποτέ δεν γίνεται χαζό αλλά διατηρείται στο πλαίσιο του έξυπνα χαριτωμένου...

Μέσα από φίλτρο γυρίζουμε στο παρελθόν, σε ένα αυστηρά συντηρητικό ιρλανδικό μοναστήρι, κάτι σα φυλακή για ανύπαντρες έφηβες μητέρες που γεννούν τα παιδιά τους εκεί και υποχρεώνονται μετά σε δουλειά σκλάβου για να ξεπληρώσουν το χρέος. 

Η Φιλομένα Λι, μια από τις δυστυχισμένες, βλέπει τον τρίχρονο γιο της να πωλείται από τις μοναχές σε θετούς γονείς χωρίς την άδειά της. Δεκαετίες μετά, η γυναίκα συναντά τον κυνικό δημοσιογράφο Μάρτιν Σίξσμιθ που σε αντάλλαγμα του «scoop» της αληθινής ιστορίας που εκείνη του δίνει, τη βοηθά στον εντοπισμό του χαμένου γιου. 

Ξεκινά έτσι μια αφήγηση που κινείται σε πολλαπλά επίπεδα «τόνων και ατμόσφαιρας», από το βαθύτερο πόνο στην απτή ευεξία.

Το σφιχτό σενάριο, με κριτική για την καθολική εκκλησία και την πολιτικά συντηρητική Αμερική, έγραψε ο Στιβ Κούγκαν, που υποδύεται τον άθεο, γεμάτο θυμό δημοσιογράφο για τις πρακτικές της καθολικής εκκλησίας, που δυσκολεύεται να κατανοήσει πως η Φιλομένα έμεινε όλ' αυτά τα χρόνια βαθιά πιστή και εμφανίζεται γεμάτη συγχώρεση και άφεση αμαρτιών. Πρόκειται για πίστη δυνατή, θεμελιακή ή μόνο για πλύση εγκεφάλου; 

Εξαρτάται πως το βλέπει κανείς...

Παίζουν: Τζούντι Ντεντς, Στιβ Κούγκαν, Τσάρλι Μέρφι κ.ά.

Παραγωγή: ΗΠΑ, Μ. ΒΡΕΤΑΝΙΑ, ΓΑΛΛΙΑ (2013)

Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου 2014

«Έπεσε η αυλαία» για τον δεξιοτέχνη της κιθάρας Πάκο ντε Λουθία

Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 66 χρονών από έμφραγμα 
του μυοκαρδίου ο μεγάλος κιθαρίστας Πάκο ντε Λουθία.

 
Γεννήθηκε στις 21 Δεκέμβρη του 1947 στην Αλγκεσίρα της Ισπανίας και το πραγματικό του όνομα ήταν Φρανσίσκο Σάντσεζ Γκόμεζ. Καταγόταν από οικογένεια με μεγάλη παράδοση στη μουσική και ειδικότερα στο φλαμένκο. Ήταν ο μικρότερος από τα πέντε παιδιά του κιθαρίστα φλαμένκο Αντόνιο Σάντσεζ και της Πορτογαλίδας Λουτσία Γκόμεζ. Αδέλφια του ήταν ο τραγουδιστής φλαμένκο Πέπε ντε Λουθία και ο κιθαρίστας φλαμένκο Ραμόν Ντε Αλγκεσίρας.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1960, ο Πάκο ντε Λουθία περιόδευσε στην Ευρώπη με μια ομάδα που ονομάστηκε Φεστιβάλ Flamenco Gitano και συνάντησε τον τραγουδιστή φλαμένκο Καμαρόν ντε λα Ίσλα, με τον οποίο ηχογράφησαν 10 άλμπουμ μαζί.

 Στις 18 Φλεβάρη 1975 έγινε ο πρώτος κιθαρίστας φλαμένκο που έπαιξε στο περίφημο «Teatro Real» της Μαδρίτης. Το 1979, με τον Τζον ΜακΛάφλιν και τον Λάρι Κόριελ διαμόρφωσαν ένα τρίο εγχόρδων, το «The Guitar Trio», και έκαναν το γύρο της Ευρώπης.

Το 1982 συμμετείχε σε μια σειρά από συναυλίες με τον jazz πιανίστα Τσικ Κορέα.

Το 2004 έκανε περιοδεία σε ΗΠΑ και Καναδά με τον Ισπανό τραγουδιστή φλαμένκο Λα Τάνα και τα τελευταία χρόνια είχε αποσυρθεί και εμφανιζόταν σε ελάχιστες συναυλίες σε Ισπανία και Γερμανία και σε ευρωπαϊκά φεστιβάλ του καλοκαιριού. Για αρκετά χρόνια έζησε στο Γιουκατάν, στο Μεξικό.

Δευτέρα 24 Φεβρουαρίου 2014

Εκδήλωση - συζήτηση με θέμα «Tι σήμαινε να μένεις σε φοιτητική εστία στο Σοσιαλισμό»

Στη Νέα Φοιτητική Εστία ΕΜΠ, την Τετάρτη 26 Φλεβάρη 


Οι οργανώσεις της ΚΝΕ στη Νέα Φοιτητική Εστία του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου διοργανώνουν εκδήλωση - συζήτηση στην εστία την Τετάρτη 26 Φλεβάρη, ώρα 20.30 με θέμα «Τι σήμαινε να μένεις σε φοιτητική εστία στο Σοσιαλισμό».

Το κράτος των βιομηχάνων και των εφοπλιστών δεν μπορεί και δεν θέλει να λύσει αυτά τα ζητήματα. Αντιμετωπίζει ως κόστος το να μπορούν οι φοιτητές και οι σπουδαστές να έχουν πρόσβαση στη δωρεάν εκπαίδευση. 

Γι' αυτό το λόγο μετακυλούν το κόστος σπουδών στις πλάτες των φοιτητών και των οικογενειών τους. Κλείνουν εστίες, υποχρηματοδοτούν τα ιδρύματα, προκειμένου να εξασφαλίζουν πόρους για την πολύμορφη στήριξη των μονοπωλίων.

Πολλοί λένε ότι το πρόβλημα της δωρεάν στέγασης όλων των φοιτητών και των σπουδαστών που το έχουν ανάγκη είναι δύσκολο να λυθεί, πως δε βαστά η οικονομία κλπ.

Αυτά όμως τα ζητήματα ο σοσιαλισμός τον 20οαιώνα τα είχε λύσει. Όχι απλά παρέχοντας τα βασικά: σίτιση, στέγαση, αθλητισμό, ψυχαγωγία, δουλειά, αλλά και το κράτος έπαιρνε μέτρα ώστε η ποιότητα της παρεχόμενης μέριμνας συνεχώς να αναβαθμίζεται.

Θα μιλήσουν πρώην σπουδαστές που ζούσαν σε φοιτητικές εστίες στη Σοβιετική Ένωση και στη Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία απαντώντας σε ερωτήσεις για τις συνθήκες διαβίωσης και σπουδών στις σοσιαλιστικές χώρες.

Θα ακολουθήσει λαϊκό γλέντι.

Από το 902.gr

Κυριακή 23 Φεβρουαρίου 2014

«Οι δαιμονισμένοι» του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι

Στο «Σύγχρονο Θέατρο»


Στο «Σύγχρονο Θέατρο» παρουσιάζεται -σε σκηνοθεσία του Σταύρου Τσακίρη και διασκευή του ίδιου (διασκευή που βασίζεται στη μεταφρασμένη από την Δήμητρα Πετροπούλου διασκευή του Αλμπέρ Καμύ)- το μυθιστόρημα του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι «Οι δαιμονισμένοι», (ο σωστός τίτλος είναι «Δαίμονες»).

Το έργο αυτό δεν είναι φαντασιακή μυθοπλασία, αλλά ιστορικο-κοινωνική «τοιχογραφία» («χρονικογράφημα» θα λέγαμε του Ντοστογιέφσκι για την εποχή του). 

Ο θεατής της παράστασης που αγνοεί το απολύτως ιστορικό υπόβαθρο και τα υπαρκτά (είναι αρκετά) πρόσωπα αυτού του έργου στερείται την ιστορική αξία του. Αξίζει, λοιπόν, να τη συνοψίσουμε, ευελπιστώντας να βοηθηθεί ο θεατής στην κατανόηση του έργου και των προσώπων... (ΕΔΩ)

...Μέγας ρεαλιστής αλλά και ψυχογράφος, φρίττοντας από τη βία της εξουσίας και των εκμεταλλευτών του λαού, αλλά και με την τρομοκρατία του τύπου Νετσάγιεφ, ο Ντοστογιέφσκι, πιστεύοντας στις ηθικές αξίες και παραδόσεις και ποθώντας το καλό του ρωσικού λαού, με αυτό το οικουμενικό και εξαιρετικά επίκαιρο έργο, αποτύπωσε δεινά και «δαίμονες» της κοινωνίας, που προκαλούν και ανθρώπινες τραγωδίες.
 
Είναι πολύ δύσκολο και ριψοκίνδυνο εγχείρημα το ανέβασμα αυτού του έργου.

Το ιστορικό «υπέδαφος» του έργου και όλα τα πρόσωπα (πραγματικά ή μη, αφού και αυτά από πραγματικά πρόσωπα τα εμπνεύστηκε ο Ντοστογιέφσκι) απαιτούν επίπονη, σχολαστικά λεπτομερή μελέτη. 

Είναι κρίσιμο ζήτημα - πολλαπλάσια κρίσιμο σήμερα λόγω της εξαθλίωσης των λαϊκών μαζών, της βίας των εκμεταλλευτών του και της εξουσίας και των προβοκατόρικων δράσεων ποικιλώνυμων «επαναστατικών» γκρουπούσκουλων - τι κρατάς και τι αφαιρείς από το πρωτότυπο έργο και από την εκτενή διασκευή του Καμύ, ποιες είναι οι ερμηνευτικές δυνατότητες των ηθοποιών, τι πρέπει να αναδύεται από την ερμηνεία του κάθε προσώπου. 

Ο σκηνοθέτης έκανε μια γενικά προσεκτική περικοπή της διασκευής του Καμύ, για να είναι τρίωρη η παράσταση. Κι όμως θα μπορούσε να περιλάβει στην τρίωρη παράσταση κάποια σημαντικά κομμάτια, αν περιόριζε τις ερμηνευτικές, κυρίως, αργορυθμίες. 

Με συνεργάτες τους Γιάννη Μετζικώφ (κοστούμια), Κατερίνα Μαραγκουδάκη (φωτισμοί), Μίνω Μάτσα (μουσική), Μάνο Χασάπη (βίντεο), ο Σταύρος Τσακίρης έστησε μια ενδιαφέρουσα παράσταση λιτού και ατμοσφαιρικού ρεαλισμού. 

Οι γενικά αξιόλογες ερμηνείες χρειάζονταν βαθύτερη επεξεργασία και από τον σκηνοθέτη και από τους ηθοποιούς (με σειρά εμφάνισης): Κώστα Καστανά, Δήμητρα Χατούπη, Σταύρο Καραγιάννη, Στάθη Μαντζώρο, Αλέξανδρο Μπαλαμώτη, Αλμπέρτο Φάις, Αλέξανδρο Σταύρου, Εφη Ρευματά, Βίκη Μαραγκάκη, Κερασία Σαμαρά, Δημήτρη Μαύρο, Ιωάννη Παπαζήση. 

Μια αναγκαία παρατήρηση: Ο ρόλος του τρομοκράτη Πιοτρ Βερχοβένσκι (Πιερ στη διασκευή του Καμύ), ενδυματολογικά, με το μακρύ χακί αμπέχονο και κυρίως με μπερέ «αλά Τσε», παραπέμπει ευθέως στον πραγματικό επαναστάτη Τσε Γκεβάρα.

Από το 902.gr

«Στους καιρούς των αποφάσεων και η Τέχνη πρέπει ν' αποφασίσει».

«Ο κοινωνικός ρόλος της Τέχνης»
Σεμινάριο για τον κοινωνικό ρόλο της Τέχνης 


 «Στους καιρούς των αποφάσεων και η Τέχνη πρέπει ν' αποφασίσει».
 
Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον πραγματοποιήθηκε το σεμινάριο με θέμα «Ο κοινωνικός ρόλος της Τέχνης» που διοργάνωσαν η Τομεακή Οργάνωση Καλλιτεχνών του ΚΚΕ και η Επιτροπή Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή».


Την εισήγηση πραγματοποίησε η Ελένη Μηλιαρονικολάκη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνη του Τμήματος Πολιτισμού της ΚΕ.

Το σεμινάριο έγινε στο πλαίσιο της πρόσκλησης για δημιουργία πρωτότυπου καλλιτεχνικού έργου με τίτλο: «Στους καιρούς των αποφάσεων και η Τέχνη πρέπει ν' αποφασίσει».

Ήταν το πρώτο από μία σειρά σεμιναρίων που απευθύνονται σε όσους ανταποκριθούν στην πρόσκληση για δημιουργία πρωτότυπου έργου. 


Στόχος της πρωτοβουλίας είναι να παρακινηθούν οι νέοι καλλιτέχνες να δημιουργήσουν έργο -ή να αξιοποιήσουν έργο από τα συρτάρια τους- με θέμα την καπιταλιστική κρίση, τις συνέπειες και τη διέξοδο από αυτή, ώστε να γίνει χρήσιμο εργαλείο σ' αυτούς που το έχουν ανάγκη, δηλαδή να δημιουργήσουν έργο που θα σταθεί στο πλευρό του λαού, της εργατικής τάξης που ζει και παλεύει μέσα σ' αυτές τις συνθήκες και που χρειάζεται μια Τέχνη να μιλά τη γλώσσα της τόλμης και της αλήθειας.

Η πρόσκληση αφορά καλλιτέχνες κάθε ηλικίας και σε όλα τα είδη Τέχνης, που μπορεί να απευθύνονται είτε σε μεγάλους είτε σε παιδιά: Μουσική - τραγούδι, εικαστικά - σκίτσο - animation, λογοτεχνία - ποίηση, ταινίες μικρού μήκους (μυθοπλασία - ντοκιμαντέρ), συγγραφή θεατρικού έργου, χορός. Τα έργα μπορούν να κατατεθούν όλη την περίοδο μέχρι το 40ό Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή».

Τα έργα μπορούν να κατατεθούν όλη την 
περίοδο μέχρι το 40ό Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή».

Σεμινάριο για το σύγχρονο ρόλο 
της Τέχνης και του καλλιτέχνη (ΕΔΩ)
  
 «Ο κοινωνικός ρόλος της Τέχνης» (ΕΔΩ)

Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου 2014

«Έφυγε» σήμερα από τη ζωή ο Σάκης Μπουλάς


 
Έφυγε σήμερα από τη ζωή σε ηλικία 60 ετών, μετά από πολύμηνη μάχη με τον καρκίνο, ο ιδιαίτερα αγαπητός και πολυτάλαντος καλλλιτέχνης Σάκης Μπουλάς.
Γεννήθηκε στο Κιλκίς, στις 11 Μαρτίου 1954, αλλά μεγάλωσε στον Πειραιά.  

Πλούσιο το καλλιτεχνικό του έργο. 

Μαζί με τους Γιάννη Ζουγανέλη, Νικόλα Άσιμο, Θάνο Αδριανό και Περικλή Χαρβά, δημιούργησαν το πρώτο Μουσικό καφενείο στην Ελλάδα με το όνομα «Σούσουρο», χρησιμοποιώντας τη φόρμα του γερμανικού πολιτικού καμπαρέ, όπου για πρώτη φορά συνδυάστηκε μουσική με θέατρο και διάφορα δρώμενα.

Μερικά χρόνια αργότερα, στα Εξάρχεια μαζί με τους Γιάννη Ζουγανέλη, Ισιδώρα Σιδέρη, Λάκη Παπαδόπουλο, Βασίλη Παπακωνσταντίνου, Σοφία Βόσσου αλλά και μια ευρύτερη παρέα καλλιτεχνών δημιουργούν το «Αχ Μαρία» ένα στέκι που έγραψε ιστορία στην αθηναϊκή νύχτα.

 
Στην μικρή οθόνη, εμφανίστηκε σε πολλές εκπομπές ξεκινώντας 
από την ΕΡΤ και το Graffity μαζί με τον Γιάννη Ζουγανέλη.

Παρουσίασε τηλεπαιχνίδια όπως το «Κάνε ότι κάνω» και αργότερα το 2000 πρωταγωνίστησε στην κωμική τηλεοπτική σειρά με τίτλο «Δέκα Λεπτά Κήρυγμα». 'Αλλες γνωστές σειρές που πρωταγωνίστησε ή συμμετείχε είναι: «Κουφώματα», Δέκα λεπτά κήρυγμα, Τα Τετράγωνα των Αστέρων, Σαββατογεννημένες, Ας Πρόσεχες, Πενήντα-Πενήντα, 7 Θανάσιμες Πεθερές, Εντιμότατοι κερατάδες, Ο Τζίτζικας και ο Μέρμηγκας, Φίλα το βάτραχο σου, Μπελάς ΤV, Εργαζόμενη Γυναίκα, Η Οικογένεια βλάπτει και Πενήντα-Πενήντα (3ος κύκλος).

Στον κινηματογράφο κάνει πρεμιέρα με τον Κωνσταντίνο Τζούμα και τον Τζίμη Πανούση το 1981 στον «Δράκουλα των Εξαρχείων». Οι ταινίες στις οποίες συμμετείχε ή είχε βασικούς ρόλους είναι: Ο Δράκουλας των Εξαρχείων (1981), Ντελίριο (1983), Η Πόλη ποτέ δεν κοιμάται (1984), Τηλεκανίβαλοι (1987), Πατρίς Ληστεία Οικογένεια (1987), Ας περιμένουν οι γυναίκες (1998), Η Αγάπη είναι ελέφαντας (2000), Λουκουμάδες με Μέλι (2004), Ηθικόν Ακμαιότατον (2005), Το φιλί της ζωής (2007), Μαφιόζοι στο Αιγαίο (2008), Πεθαίνω για σένα (2009), Μια φορά και ένα μωρό (2011).

Πέμπτη 20 Φεβρουαρίου 2014

Μαραθώνιος μιας ημιτελούς άνοιξης: Γρηγόρης Λαμπράκης

Ντοκιμαντέρ για τον Γρ. Λαμπράκη
Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα δουλειά. Επιβλητική κι υποβλητική.  

 
Έντονη ποιητική διάσταση και φροντίδα στην παραμικρή μορφική λεπτομέρεια χαρακτηρίζουν το πολιτικό ντοκιμαντέρ του Στέλιου Χαραλαμπόπουλου για την εμβληματική φυσιογνωμία του βουλευτή της ΕΔΑ και μαχητή της Ειρήνης, Γρηγόρη Λαμπράκη, που δολοφονήθηκε στη Θεσσαλονίκη το Μάη του 1963. 

 

Η ταινία σκιαγραφεί ένα ολοκληρωμένο πορτρέτο, καταγράφοντας τη συνολική πορεία του «πρωταγωνιστή» της σε πολλαπλά πεδία. Αυτά μοιάζουν με κλώνους στο βιογραφικό κορμό του άνδρα που επέλεξε διαδρομή πεισματικά μαχητική. Από την άποψη αυτή, η ταινία προσφέρει στο πλατύ κοινό, άγνωστα αλλά χρήσιμα ιστορικά στοιχεία. 


Τα σημεία εκκίνησης και αναφοράς της αφήγησης όπως, η δολοφονία και η κηδεία του Λαμπράκη, απελευθερώνουν φυγόκεντρη αφηγηματική δυναμική. Ωστόσο, από τη σκοπιά της ιστορικής ερμηνείας, υφίστανται σημεία που χρήζουν κριτικής... (ΕΔΩ)

Εκδήλωση του ΚΚΕ για τον Ναζίμ Χικμέτ στη Κομοτηνή

Πολιτικό - πολιτιστικό αφιέρωμα στον 
Τούρκο κομμουνιστή ποιητή Ναζίμ Χικμέτ*


Η Επιτροπή Περιοχής Ανατολικής Μακεδονίας - Θράκης του ΚΚΕ, διοργανώνει,  το Σάββατο 22 Φλεβάρη, στην Κομοτηνή, πολιτικό - πολιτιστικό αφιέρωμα στον Τούρκο κομμουνιστή ποιητή Ναζίμ Χικμέτ

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στις 6.30 μ.μ., στο αμφιθέατρο
της Κοινωνικής Διοίκησης (απέναντι από την Περιφέρεια).

Στην εκδήλωση θα συμμετέχει το Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας.

Θα χαιρετίσουν ο γραμματέας της Επιτροπής Περιοχής Ανατολικής Μακεδονίας Θράκης του ΚΚΕ, Δημήτρης Παπατολίδης και ο Emrah Akansu, εκπρόσωπος του Κομμουνιστικού Κόμματος Τουρκίας (ΤΚΡ).


Τίτλος της εκδήλωσης είναι ο στίχος του ποιητή:

«...στάχτη θα γίνεις κόσμε γερασμένε
σου είναι γραφτός ο δρόμος της συντριβής...»
 
Στη διάρκεια της εκδήλωσης θα προβληθεί βίντεο για τη ζωή του Ναζίμ Χικμέτ που δημιούργησε ο Γιάννης Βοζίκης, θα πραγματοποιηθεί απαγγελία ποιημάτων. 


 Αν η μισή μου καρδιά βρίσκεται, γιατρέ, εδώ πέρα
η άλλη μισή στην Κίνα βρίσκεται
με τη στρατιά που κατεβαίνει προς το κίτρινο ποτάμι
η άλλη μισή στην Κίνα βρίσκεται.

Κι ύστερα, γιατρέ, την κάθε αυγή
την κάθε αυγή, γιατρέ, με τα χαράματα
πάντα η καρδιά μου στην Ελλάδα τουφεκίζεται.

Κι ύστερα, δέκα χρόνια τώρα, να γιατρέ,
που τίποτα δεν έχω μες στα χέρια μου
να δώσω στο φτωχό λαό μου,
τίποτα πάρεξ ένα μήλο.
 
Ένα κόκκινο μήλο.
Την καρδιά μου.

Θα παρουσιασθούν τραγούδια βασισμένα στην ποίηση του Ναζίμ Χικμέτ από τη χορωδία «Κώστας Λαζαρίδης», το μουσικό σχήμα με τους Κώστα Ξιάρχο, Κώστα Αντάρα και Μαίρη Μπαχτιάρογλου.  

Θα παρουσιαστεί (για πρώτη φορά) απόσπασμα από το θεατρικό έργο του Ναζίμ Χικμέτ «Το κρανίο» από τη θεατρική ομάδα «ΗΛΕΚΤΡΑ».

Επίσης, θα παρουσιαστούν μουσική και παραδοσιακά τραγούδια με μπαγλαμά από τον Τούρκο καλλιτέχνη παραδοσιακής μουσικής Emin Igus.

Ναζίμ Χικμέτ 1902 – 1963 (ΕΔΩ)

Δευτέρα 17 Φεβρουαρίου 2014

Εβδομάδα Αφρικανικού Κινηματογράφου

Η Ταινιοθήκη της Ελλάδος διοργανώνει την
3η Εβδομάδα Αφρικανικού Κινηματογράφου


Η Ταινιοθήκη της Ελλάδος, σε συνεργασία με τις Πρεσβείες και τα επίτιμα Προξενεία των Αφρικανικών χωρών στην Ελλάδα διοργανώνει - από την Πέμπτη 20 έως και την Τετάρτη 26 Φλεβάρη - την 3η Εβδομάδα Αφρικανικού Κινηματογράφου, με είσοδο ελεύθερη για το κοινό σε όλες τις προβολές.

Στους χώρους της Ταινιοθήκης στον Κεραμεικό θα παρουσιαστούν συνολικά 18 μεγάλου και μία μικρού μήκους ταινίες - μυθοπλασίας και ντοκιμαντέρ - από οκτώ αφρικανικές χώρες, ταινίες καταξιωμένων και νεότερων κινηματογραφιστών, παραγωγής 2004 - 2013. 

Αναλυτικότερα: Θα προβληθούν, με ελληνικούς υπότιτλους, δύο ντοκιμαντέρ και μία ταινία μυθοπλασίας από την Ανγκόλα

Τρεις ταινίες μυθοπλασίας από την Αίγυπτο με αγγλικούς υπότιτλους. 

Μία ταινία μυθοπλασίας από τη Δημοκρατία του Κονγκό, με ελληνικούς υπότιτλους.

Δύο ταινίες μυθοπλασίας από την Κένυα με αγγλικούς υπότιτλους. 

Δύο ταινίες μυθοπλασίας από το Μαρόκο με ελληνικούς υπότιτλους. 

Ένα ντοκιμαντέρ και δύο ταινίες μυθοπλασίας με ελληνικούς υπότιτλους, από τη Νιγηρία

Από τη Νότια Αφρική δύο ταινίες μυθοπλασίας και ένα ντοκιμαντέρ με ελληνικούς υπότιτλους. 

Τέλος, από την Τυνησία, ένα ντοκιμαντέρ με ελληνικούς υπότιτλους και μια μικρού μήκους ταινία μυθοπλασίας με αγγλικούς. 

Το Φεστιβάλ ανοίγει με την ταινία ντοκιμαντέρ του Νασρεντίν Μπεν Μάατι «Μια καταραμένη γενιά» (2013) από την Τυνησία.

Από το 902.gr

Κυριακή 16 Φεβρουαρίου 2014

Β. Ι. ΛΕΝΙΝ «Για το κράτος»

Δυο λόγια για τη συλλογή
 
Η συλλογή με τίτλο «Για το κράτος» που κυκλοφορεί από τη «Σύγχρονη Εποχή» περιέχει τρία κείμενα του Β. Ι. Λένιν, είναι γραμμένα μετά τη νίκη της Οχτωβριανής Επανάστασης και καταπιάνονται με τα κρίσιμα ζητήματα της αστικής και της προλεταριακής εξουσίας, παίρνοντας υπόψη και την ίδια την πείρα της προλεταριακής επανάστασης, του τσακίσματος του αστικού κράτους και της συγκρότησης νέας επαναστατικής εργατικής εξουσίας.
 
Στη συλλογή περιέχονται: Η διάλεξη στο πανεπιστήμιο Σβερντλόφ, με τίτλο «για το κράτος» που έγινε τον Ιούλη 1919, σχετική ομιλία του Λένιν στο ιδρυτικό συνέδριο της ΚΔ, με τίτλο «Θέσεις και εισήγηση για την αστική δημοκρατία και τη δικτατορία του Προλεταριάτου» (Μάρτης 1919), καθώς και άρθρο του Λένιν που δημοσιεύτηκε στο ομώνυμο περιοδικό της Κομμουνιστικής Διεθνούς, το Δεκέμβρη 1919 υπό τον τίτλο: «Οι εκλογές για τη συντακτική συνέλευση και η δικτατορία του προλεταριάτου».

Θυμίζουμε ότι στις κρίσιμες μέρες πριν από την Επανάσταση, ο Λένιν είχε καταπιαστεί επίσης με την αποσαφήνιση θεωρητικών ζητημάτων για το κράτος. Ακόμα και τις μέρες που κρυβόταν παράνομος σε μια καλύβα στο Ραζλίφ, ασχολήθηκε εντατικά με την επεξεργασία των χειρογράφων του που ολοκληρώθηκαν με την έκδοση του γνωστού βιβλίου «Κράτος και Επανάσταση - η διδασκαλία του μαρξισμού για το κράτος».


Άραγε, ποια αξία έχουν σήμερα κείμενα που 
γράφτηκαν πριν από σχεδόν 100 χρόνια; 

Η ανάγνωσή τους μπορεί να δώσει πολλές αφορμές για παραλληλισμούς με το σήμερα σχετικά με την ίδια την ουσία του κράτους, καθώς και για μια σειρά πλευρές της πολιτικής διαπάλης. 

Για τις ανάγκες της βιβλιοπαρουσίασης, ξεχωρίζουμε δύο ομάδες ζητημάτων που συνδέονται στενά μεταξύ τους: 

α) Ποια ήταν η πείρα της Οχτωβριανής Επανάστασης σχετικά με το ζήτημα του κράτους και της κυβέρνησης και 

β) Πώς διαμορφώνεται η συνείδηση των πλατιών λαϊκών μαζών - ποια η έκταση της επίδρασης της επαναστατικής πρωτοπορίας σε αυτές; Αφού το ΚΚΕ είναι το κόμμα της εργατικής τάξης, γιατί οι εργαζόμενοι ακολουθούν άλλα κόμματα; 

Η παρούσα βιβλιοπαρουσίαση δεν έχει σκοπό να απαντήσει στο ερώτημα αυτό, όμως αποτελεί ένα επιπλέον έναυσμα να διαβαστεί το βιβλίο. Η έκδοση αυτή συνεισφέρει τόσο στον επίκαιρο εξοπλισμό των κομμουνιστών που παλεύουν για την άνοδο της ταξικής συνείδησης της εργατικής τάξης, όσο και στον ευρύτερο προβληματισμό εργαζομένων και νέων...
 
Από τη στήλη  "Βιβλιοπαρουσίαση"  του Ριζοσπάστη.


Σάββατο 15 Φεβρουαρίου 2014

71 χρόνια μετά...

Η ΕΠΟΝ ήταν ο μεγάλος τροφοδότης του αγώνα


Εκδήλωση της ΤΟ Κέντρου της ΚΝΕ και 
της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ Γαλατσίου για την ΕΠΟΝ

Η ΤΟ Κέντρου της ΚΝΕ και το παράρτημα Γαλατσίου της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ, διοργανώνουν εκδήλωση-αφιέρωμα στην ΕΠΟΝ, με τίτλο «Η νέα γενιά έχει ιδανικά, ούτε ξεπουλιέται, ούτε προσκυνά», την Παρασκευή 21 Φλεβάρη, στις 19.00, στο Δημαρχείο Γαλατσίου.

Όπως αναφέρεται στην πρόσκληση:

«Συμπληρώνονται 71 χρόνια από τις 23 Φλεβάρη 1943, όταν 
ιδρύθηκε η Ενιαία Πανελλαδική Οργάνωση Νέων, η θρυλική ΕΠΟΝ.

Η ΕΠΟΝ έγραψε απαράμιλλες σελίδες ηρωισμού στα χρόνια της Εθνικής Αντίστασης, αλλά και μετά. Από τις γραμμές της πέρασαν 600.000 νέοι και νέες, από τους οποίους ένα μεγάλο ποσοστό εντάχθηκε στον ΕΛΑΣ. 

Σε 1.300 υπολογίζονται οι ΕΠΟΝίτες αντάρτες που έπεσαν στα πεδία των μαχών, ενώ άγνωστος παραμένει ο αριθμός αυτών που έπεσαν στις διαδηλώσεις των πόλεων, που εκτελέστηκαν, που πέθαναν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης ή που πιάστηκαν και βασανίστηκαν από τις αρχές κατοχής και τα όργανά τους.

Η ΕΠΟΝ ήταν ο μεγάλος τροφοδότης του αγώνα. 

Στις πόλεις, στα πανεπιστήμια, στα σχολεία, στα εργοστάσια, στις γειτονιές οι ΕΠΟΝίτες κι οι ΕΠΟΝίτισσες πάλεψαν για το ψωμί και τη λευτεριά, οργάνωσαν λέσχες μάθησης πολιτικής - πολιτιστικής.

Έδωσαν από την πρώτη στιγμή τη μάχη κατά της επιστράτευσης, συνέβαλαν στη μάχη κατά της πείνας, πρωτοστάτησαν στις διαδηλώσεις στις πόλεις, στις απεργίες και σε σαμποτάζ κατά του εχθρού, βοήθησαν καθοριστικά στις εκλογές της ΠΕΕΑ (μυστικά τον Απρίλη του 1944), έδωσαν μάχη ενάντια στα ναρκωτικά, που οι Εγγλέζοι ιμπεριαλιστές προσέφεραν "απλόχερα" στην επαναστατημένη νεολαία μετά την απελευθέρωση.

Αντίστοιχα, η δράση της ΕΠΟΝ και στα χωριά στάθηκε ένα μεγάλο σχολείο και φανέρωσε πόσες δυνάμεις έχει ο λαός μας, παίζοντας στα χρόνια της μαύρης σκλαβιάς σπουδαίο πολιτιστικό ρόλο.

Χιλιάδες ανταρτόπαιδα - αετόπουλα έγιναν φωτεινά παραδείγματα για το λαό και τη νεολαία, φωτίζοντας με τα ιδανικά τους το δρόμο της ανειρήνευτης πάλης. Στελέχωσαν τον ΕΛΑΣ και αργότερα το ΔΣΕ, δίνοντας λαμπρό αγώνα και στην κορυφαία φάση της ταξικής πάλης στην ιστορία της πατρίδας μας.

Σήμερα, 71 χρόνια μετά, όλα αυτά αποτελούν πλούτο και παρακαταθήκη για το κίνημα, προσφέρουν υλικό για μελέτη, γνώση της ιστορίας, παραδειγματισμό από τα πάμπολλα ηρωικά παραδείγματα που έχει να επιδείξει η ΕΠΟΝ στην εποχή της».

Aπό το 902.gr

«Ο εγωιστής γίγαντας»

Κινηματογράφος: Οι ταινίες της εβδομάδας (ΕΔΩ) 


 «The Selfish Giant»  της Κλίο Μπάρναρντ

Ο τραχύς κοινωνικός ρεαλισμός συνιστά διακριτή πλευρά του βρετανικού κινηματογράφου που οι περισσότεροι συνδέουν με τον Κεν Λόουτς. Τη σχολή του κοινωνικού αγγλικού σινεμά πολλοί εξήγγειλαν ετοιμοθάνατη και υποτιμητικά περιέγραψαν ως «αρεσκόμενη να αγκαλιάζει τη μιζέρια». Αυτή όμως φαίνεται να επιμένει δεκαετία τη δεκαετία. 

Χωρίς ποτέ να εκβιάζει το συναίσθημα, η πρώτη ταινία μυθοπλασίας της Κλίο Μπάρναρντ, ένα πικρό κοινωνικό σχόλιο για τα παιδιά που αφήνονται στην τύχη τους, αναπόφευκτα συγκρίνεται με τους τόνους και το στυλ του Λόουτς, ειδικά με χρήση μοτίβων που κάποια, μετατρέπονται σε «λοουτσιανά» στερεότυπα. 

Η Βρετανή σκηνοθέτης έφτιαξε ένα κατάδικό της φιλμ και όχι μια απομίμηση που στοχεύει στο να πορευτεί στα χνάρια του Λόουτς, καθώς πίσω από κάθε κατάσταση στον «ΕΓΩΙΣΤΗ ΓΙΓΑΝΤΑ» ελλοχεύουν οι σχέσεις παραγωγής, εμφανείς στην κοινωνική διαστρωμάτωση των φτωχοδιάβολων, σχέσεις που διαπερνούν την ταινία πέρα για πέρα...
 
...Το γήινο, ριζοσπαστικό σενάριο που υφαίνει μαζί πτυχές πολιτικές, μεταφορικές, ποιητικές μετατρέπει τον χριστουγεννιάτικο μύθο του Όσκαρ Ουάιλντ σε σύγχρονο παραμύθι ενηλικίωσης, με τόνους και αποχρώσεις που παραπέμπουν στον Ντίκενς και κοινωνικές εικόνες και σχέσεις στον Ένγκελς...

...Το κοινωνικό αυτό χρονικό κινείται στο πλαίσιο της μεγάλης ρεαλιστικής παράδοσης του αγγλικού σινεμά σαν ένα μικρό μοντέλο ισορροπίας δρομολογημένο ανάμεσα στον ιταλικό νεορεαλισμό και το μελόδραμα α λα Κεν Λόουτς, με φροντίδα σε κάποια μορφικά ζητήματα. Ο αγγλικός νατουραλιστικός κινηματογράφος δείχνει ότι ακόμα μπορεί να αφηγείται ιστορίες με κοινωνική συνείδηση παρά την πικρή γεύση της μυθοπλασίας του.

Παίζουν: Κόνερ Τσάπμαν, Σάουν Τόμας, Σον Γκίλντερ, Λορέν Άσμπουρν, κ.α.

Παραγωγή: Μ. ΒΡΕΤΑΝΙΑ (2013)

Πέμπτη 13 Φεβρουαρίου 2014

Η θεατρική παράσταση «Ποιος Σκότωσε το Σκύλο τα Μεσάνυχτα» στο «Αγγέλων Βήμα»


 
Το «Αγγέλων Βήμα» (Σατωβριάνου 36, στην Ομόνοια) ανεβάζει την παράσταση  βασισμένη πάνω στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Mark Haddon που έγινε διεθνές best seller. (video)

Η θεατρική του απόδοση από τον πολυβραβευμένο Άγγλο θεατρικό συγγραφέα Simon Stephens πρωτοανέβηκε το 2012 από το Εθνικό Θέατρο της Αγγλίας και απέσπασε τα επτά από τα οκτώ συνολικά θεατρικά βραβεία «Lawrence Olivier» για την ίδια χρονιά.

Στην Ελλάδα παρουσιάζεται για πρώτη φορά σε μετάφραση της Μαργαρίτας Δαλαμάγκα-Καλογήρου

Τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Τάκης Τζαμαργιάς, καλλιτεχνικός διευθυντής στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, γνωστός για την πολύχρονη και ευδόκιμη παρουσία του στο χώρο του Θεάτρου στην Εκπαίδευση. 

Σκηνικά - Κοστούμια: Εδουάρδος Γεωργίου

Φωτισμοί: Αλέκος Γιάνναρος

Μουσική: Σταύρος Γασπαράτος

Βοηθός σκηνοθέτη: Χριστίνα Σούνη

Συνεργάτης Δραματουργός: Σμαρώ Κότσια

Παίζουν: Μάνος Καρατζογιάννης, Άννα-Μαρία Παπαχαραλάμπους, Πηνελόπη Μαρκοπούλου, Χρήστος Ευθυμίου, Γιάννης Γιαννούλης, Θεοδώρα Μαστρομηνά.

Το έργο:

Είναι ένα έργο για τη διαφορετικότητα και για τον τρόπο που η κοινωνία των «κανονικών» αντιμετωπίζει τα «διαφορετικά» άτομα.

Ο Κρίστοφερ: Ένα νεαρό αγόρι - μαθηματική ευφυΐα. Πάσχει από μια μορφή αυτισμού. Ζει με τον πατέρα του σε απόλυτη απομόνωση συντροφιά με τον υπολογιστή του, τα μαθηματικά και την αστρονομία. Βγαίνει μονάχα για να πάει με το σχολικό λεωφορείο στο ειδικό σχολείο όπου φοιτά μαζί με παιδιά νοητικής υστέρησης.

Η Περιπέτεια: Κάποιο βράδυ, ο Κρίστοφερ βρίσκει το σκύλο μιας γειτόνισσάς του νεκρό με μια τσουγκράνα καρφωμένη στα πλευρά του. Τότε, με απόλυτη όσο και απροσδόκητη υπευθυνότητα, σοβαρότητα, αποφασιστικότητα και μεθοδικότητα και παρά την αντίθετη εντολή του πατέρα του, ο Κρίστοφερ ξεκινά μια έρευνα για να ανακαλύψει «Ποιος Σκότωσε το Σκύλο τα Μεσάνυχτα».

Αυτή η -φαινομενικά άσχετη- έρευνα σηματοδοτεί την αφετηρία μιας πορείας των ηρώων προς τη γνώση, την αυτογνωσία, την ανατροπή των όσων, μέχρι τότε, καθένας τους πίστευε για τη ζωή, για τις ανθρώπινες σχέσεις, για την προσωπική ευθύνη, για το μέλλον, για τη ζωή. 

Μαζί σηματοδοτεί και την αφετηρία μιας πορείας προς την αναθεώρηση όσων, μέχρι τότε, καθένας τους χωριστά πίστευε για τον Κρίστοφερ, αλλά και όσων ο ίδιος ο Κρίστοφερ πίστευε για τον εαυτό του, για τις δυνάμεις και για τις προοπτικές του.

Ημέρες και ώρες παραστάσεων:
Παρασκευή 20:00
Σάββατο 18:00
Κυριακή 20:30

Λόγω περιορισμένων θέσεων και για δική σας καλύτερη εξυπηρέτηση, επικοινωνήστε για κρατήσεις θέσεων στα τηλέφωνα: 210 5242211 & 210 5242213 Δευτέρα έως Παρασκευή 09:00-15:00 και καθημερινά 18:00-22:00 το βράδυ.