Δευτέρα 31 Μαρτίου 2014

...Λίγα λεπτά αμύνονται μπροστά σε χίλια χρόνια. Φυλάξου και μας στρίμωξαν τα πιόνια.


«Φυλάξου»! Μύθοι και τραγούδια για ζόρικους καιρούς
Μια σημαντική δισκογραφική δουλειά


«Μια φορά κι ένα καιρό, ήταν ένα παραμύθι. 

Ήταν ένα παραμύθι αληθινό, που ενώ ήξερε πως λέει την αλήθεια, ήξερε ότι η αλήθεια μοιάζει κάποτε με περίπατο στην άκρη ενός κλιμακοστασίου επταώροφης πολυκατοικίας στην Κυψέλη και είναι ελάχιστοι αυτοί που θα ένιωθαν βολικά σε έναν τέτοιο περίπατο. Επιθυμούσε, λοιπόν, το παραμύθι μας να μιλήσει σε κάποιον, αλλά δεν έβρισκε κανέναν να θέλει να το ακούσει. Αφού λογάριασε τα πάντα, αποφάσισε να πάει σε ένα σχολείο, οι μικροί μαθητές του οποίου θα αποτελούσαν το ιδανικό κοινό. Όμως, για κακή του τύχη, έφτασε τη στιγμή που η δασκάλα προειδοποιούσε τα παιδιά «να προσέχουνε τι ακούνε, γιατί στην εποχή μας το παραμύθι πάει σύννεφο...»

Κάπως έτσι αρχίζει... και παράλληλα ένας ήχος το συντροφεύει. 

Ένα τραγούδι... ξεκινάει το δικό του ταξίδι

Τον ρόλο μου τον έμαθα /Τον έμαθα νεράκι/ Οι θεατές σωπαίνουνε/ Στο τρίτο καμπανάκι
Μα δεν μπορώ τους προβολείς/ Μα δεν μπορώ τα φώτα/ Δεν το αντέχω να με δεις/ Λουσμένη στον ιδρώτα.
Αρχίζει η παράσταση/ Μα η αυλαία κλείνει/ Κανείς δεν ξέρει σίγουρα/ Τι πρόκειται να γίνει.
Αν δεν ανέβεις στη σκηνή/ Δεν ξέρεις τι θα χάσεις/ Μπορεί να είναι δάκρυα/ Μπορεί και να γελάσεις.
Τα μυστικά της τέχνης μου/ Δεν ξέρω πού τα πήρα/ Πάντα θα νιώθω άμαθη/ Χωρίς μια στάλα πείρα.
Όμως τη θλίψη της καρδιάς/ Την έχω ξανανιώσει/ Τη γνώρισα με γνώρισε/ Με έχει μαραζώσει.

Ο Τάσος Γκρους έβαλε τη μουσική, ο Ιωάννης Πανουτσόπουλος τους στίχους και... τους μύθους, η Φωτεινή Βελεσιώτου την ερμηνεία, η Καλλιόπη Βέττα τα φωνητικά, ο Γιάννης Ιωάννου την ενορχήστρωση και ο Βαγγέλης Χερουβείμ τις ζωγραφιές και τα χρώματα και φτιάχτηκε το παραμύθι. 

Ένα ωραίο παραμύθι: «Φυλάξου»! 

 Μύθοι και τραγούδια για ζόρικους καιρούς. Για τους καιρούς μας. Ένα όμορφο βιβλίο με cd που περιέχει 15 τραγούδια το ένα καλύτερο από το άλλο. Και καθώς ο μύθος προχωράει, το τραγούδι βιάζεται να ερμηνευτεί από το νόημα... (Περισσότερα  ΕΔΩ)

Κυριακή 30 Μαρτίου 2014

Nίκαια: Παράσταση για τον Μπελογιάννη και τους αγωνιστές που πάλεψαν για το σοσιαλισμό



Μια ιδιαίτερη μουσικοθεατρική παράσταση  (video ΕΔΩ) παρουσιάστηκε το Σάββατο στη Νίκαια, για τον Νίκο Μπελογιάννη αλλά και για τους αγωνιστές που πάλεψαν για τα δίκαια του λαού, της εργατικής τάξης, για το σοσιαλισμό.

Η παράσταση δόθηκε μετά το τέλος της ομιλίας του Γενικού Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ Δ. Κουτσούμπα (ΕΔΩ)

Σάββατο 29 Μαρτίου 2014

Η απάντηση σε αυτή την επίθεση που δέχεται και ο χώρος της Τέχνης και του Πολιτισμού είναι ... να διεκδικήσει αυτά που του ανήκουν»


ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟ ΕΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΤΕΧΝΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ
Παρέμβαση για το Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης 



Η πολιτική της ανηλεούς και χωρίς καμία διάκριση περικοπής των κονδυλίων στους δημόσιους φορείς Πολιτισμού, προκειμένου να μείνει άπλετο και γόνιμο έδαφος για να σπείρουν τα κάθε λογής ιδιωτικά «ευαγή» ιδρύματα, δεν εξαιρεί κανέναν. Φυσικά, ούτε το Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (ΚΜΣΤ) στη Θεσσαλονίκη, το οποίο διαθέτει και τη μοναδική Συλλογή Κωστάκη.  

 
Από το 2012 μέχρι σήμερα είδε τον προϋπολογισμό του να συρρικνώνεται κατά 58%, με αποτέλεσμα να αδυνατεί να καλύψει ακόμα και τις στοιχειώδεις λειτουργικές ανάγκες.
 
Η λύση, όμως, που βρήκε το ΔΣ του Μουσείου, προκειμένου να καλυφθούν τα δυσαναπλήρωτα κενά, είναι κυριολεκτικά η «ζητιανιά», δηλαδή μια διεθνής καμπάνια που λέγεται «Υποστηρίζω το Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης», μέσω της οποίας ο καθένας θα μπορεί να δώσει από πέντε ευρώ μέχρι όσα μπορεί και θέλει. 

Αυτό τον τρόπο αναζήτησης χρηματοδότησης, που στην πραγματικότητα αθωώνει από τις ευθύνες της την κυβερνητική πολιτική και δίνει, μέσω της ελεημοσύνης, βήμα στην ιδιωτική πρωτοβουλία, καταγγέλλει με επιστολή του προς το ΔΣ του ΚΜΣΤ το Επιμελητήριο Εικαστικών Τεχνών.


Όπως αναφέρει, «θεωρούμε απαράδεκτο για τις διοικήσεις των Μουσείων και Πολιτιστικών Οργανισμών να βγαίνουν στη "ζητιανιά" με το "μοντέρνο" περίβλημα του crowdfunding! 

Τη στιγμή μάλιστα που οι "χρήστες" των πολιτιστικών υπηρεσιών έχουν ήδη πληρώσει και ξαναπληρώσει μέσα από τη φορολογία τους για τη χρηματοδότηση των Δημόσιων Πολιτιστικών Οργανισμών και επιπλέον επιβαρύνονται και με υπέρογκα εισιτήρια, τα οποία κάνουν απρόσιτη την προσέγγιση της Τέχνης για την πλειοψηφία του λαού. 

Από τη δεκαετία του 2000, η κυβερνητική πολιτική απέναντι στους Δημόσιους Πολιτιστικούς Οργανισμούς είναι πολιτική υποβάθμισης, υποχρηματοδότησης και παράδοσής τους με τον ένα ή τον άλλο τρόπο βορά στα μεγάλα ιδιωτικά επιχειρηματικά συμφέροντα, υλοποιώντας την κεντρική ευρωενωσιακή πολιτική υπαγωγής των πολιτιστικών δραστηριοτήτων στη Συμφωνία της ΓΚΑΤΤ και υπαγωγής της Τέχνης στην κατηγορία των εμπορευμάτων. 


Ο κρατικός προϋπολογισμός για τον Πολιτισμό διαρκώς συρρικνώνεται.  

Ποτέ δεν ξεπέρασε το 0,5% του Κρατικού Προϋπολογισμού. Μάλιστα τα τελευταία χρόνια η χρηματοδότηση μειώθηκε σε πρωτοφανή επίπεδα, στο 0,38%, στο όνομα της κρίσης.

Βέβαια, αυτό δεν εμποδίζει την κυβέρνηση να δώσει πρόσφατα εκατοντάδες εκατομμύρια στο "Ιδιωτικό" Μέγαρο Μουσικής το οποίο στα τελευταία χρόνια απομυζούσε τη "μερίδα του λέοντος" από τον κρατικό προϋπολογισμό και σε πολλά άλλα "ευαγή" ιδιωτικά ιδρύματα».

Τέλος, το ΕΕΤΕ αναφέρει: «Όπως όλα τα δημόσια ιδρύματα, όπως άλλωστε και εμείς το Επιμελητήριο Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος, ως Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου, κι εσείς αναστενάζετε από τις περικοπές της κρατικής χρηματοδότησης. 

Η απάντηση σε αυτή την επίθεση που δέχεται και ο χώρος της Τέχνης και του Πολιτισμού είναι να προχωρήσει σε διεκδικήσεις και σε κινητοποιήσεις, συλλογικά και συμπορευόμενος και με άλλους κλάδους που πλήττονται. Να διεκδικήσει αυτά που του ανήκουν».
 
Από τη στήλη  "ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ"  του Ριζοσπάστη.
 

Τα «Θέματα Παιδείας» πάνε θέατρο


 «H Μάνα Κουράγιο και τα παιδιά της» του  Μπ.Μπρεχτ


 
Το περιοδικό «Θέματα Παιδείας» συνεχίζει τις εκδηλώσεις προβολής και διάδοσης του 50ού τεύχους του που είναι αφιερωμένο στον Μπ. Μπρεχτ μέσα από πολιτιστικές εκδηλώσεις. Έτσι, μετά την προβολή του κινηματογραφικού έργου «Κούλε Βάμπε», τα «Θέματα Παιδείας» πάνε... θέατρο:
 
Την Κυριακή 6 Απρίλη προβάλλουν την κινηματογραφημένη θεατρική παράσταση του έργου του Μπρεχτ «H Μάνα Κουράγιο και τα παιδιά της», από το φημισμένο «Μπερλίνερ Ανσάμπλ», σε σενάριο - σκηνοθεσία Μάνφρεντ Βέκβερτ και Πέτερ Πάλιτς, μουσική Πάουλ Ντεσάου, με την αξεπέραστη ερμηνεία της Χελένε Βάιγκελ στο ρόλο της Μάνας Κουράγιο.

Η προβολή θα γίνει στις 6.30 μ.μ., στον κινηματογράφο 
«Αλεξάνδρα» στην Καλλιθέα (Κρέμου 141, κοντά στο σταθμό του ΗΣΑΠ).

Η είσοδος θα γίνεται με προσκλήσεις στην τιμή των 5 ευρώ. 

Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να απευθύνονται για κρατήσεις θέσεων και για προσκλήσεις στο τηλέφωνο της γραμματείας του περιοδικού (210-8213.430) ή στους ανταποκριτές και συνεργάτες του περιοδικού.

Από τη στήλη  "ΠΑΙΔΕΙΑ"  του Ριζοσπάστη.

Πέμπτη 27 Μαρτίου 2014

Από μικροί… στο στήσιμο αγώνων οι νεαροί ποδοσφαιριστές


Πρόθυμοι να στήσουν έναν αγώνα είναι σύμφωνα με έρευνα που διεξήχθη και παρουσιάστηκε από τον εκπρόσωπο της Διεθνούς Διαφάνειας Ελλάδας, Νίκο Θεοδώρου, στο συνέδριο της Super League, είναι οι ποδοσφαιριστές που αγωνίζονται στα πρωταθλήματα υποδομής της πρώτης κατηγορίας.

Σύμφωνα με την έρευνα που έγινε σε ποδοσφαιριστές των πρωταθλημάτων Κ17 και Κ20 της Super League διαπιστώθηκε ότι ένα σημαντικό ποσοστό παικτών είτε δεν γνωρίζουν του κανονισμούς και τις δεσμεύσεις που ισχύουν για έναν ποδοσφαιριστή σε σχέση με το στοίχημα, είτε θα συζητούσαν μια προσέγγιση από τρίτο πρόσωπο για παράνομο στοιχηματισμό.

Συγκεκριμένα σύμφωνα με την έρευνα σε ποδοσφαιριστές που αγωνίζονται στα πρωταθλήματα της Super League Κ-17 και Κ-20 προέκυψε ότι:
 
- Το 29% θα συζητούσε σε περίπτωση που θα προσεγγιζόταν για χειραγώγηση. 
 
- Το 13% στο πρωτάθλημα Κ-17 και το 12% στο Κ-20 απάντησε ότι θα στοιχημάτιζαν οι ίδιοι, ή μέσω τρίτων, ενώ φάνηκε ότι αγνοούν τον κώδικα της ΕΠΟ περί απαγόρευσης στοιχηματισμού. 
 
- Το 32% στο Κ-17 και το 41% στο Κ-20 απάντησαν ότι δεν θα γνωστοποιούσαν οποιαδήποτε πληροφορία ή προσέγγιση για χειραγώγηση, επειδή πιστεύουν ότι κανείς δεν θα ασχολούνταν με την καταγγελία τους.
 
Δεν έχουν όρια οι μπίζνες

Τα αποτελέσματα της έρευνας που θέλουν νεαρούς ποδοσφαιριστές να είναι πρόθυμοι να χειραγωγήσουν ένα αγώνα κάθε άλλο παρά έκπληξη μπορούν να προκαλέσουν. Αντίθετα σήμερα είναι αποδεδειγμένο έμπρακτα ότι απ τα πρώτα τους ποδοσφαιρικά βήματα οι νεαροί παίκτες...ποτίζονται με τις λογικές και τις πρακτικές που επιβάλλει σήμερα το οικοδόμημα του εμπορευματοποιημένου ποδοσφαίρου.

Τα παραδείγματα του παρελθόντος για τις καταγγελίες στον τρόπο λειτουργίας των ποδοσφαιρικών ακαδημιών των λεγόμενων ισχυρών συλλόγων , η βία που κάνει την εμφάνιση της σε αγώνες ολοένα μικρότερων κατηγοριών πολλές φορές με τραγικές συνέπειες -θάνατος επόπτη στην Ολλανδία από βιαιοπραγία νεαρών παικτών πριν δυο χρόνια- ακόμα και η αύξηση των περιστατικών ντόπινγκ σε πρωταθλήματα μικρών ηλικιών η σχολικούς αγώνες είναι μόνο μερικά απ τα στοιχεία που σκιαγραφούν την σημερινή πραγματικότητα.

Πλέον το ίδιο συμβαίνει και με το φαινόμενο του τζόγου ιδιαίτερα στο ποδόσφαιρο που πλέον το μαύρο χρήμα η χειραγώγηση αγώνων τα στοιχήματα (νομικά και παράνομα) αποτελούν μια ακόμη πλευρά του σάπιου προϊόντος.

Και είναι σίγουρο ότι αυτό το προϊόν δεν μπορεί να εξυγιανθεί όσο υπάρχει καπιταλισμός. Χρειάζεται γκρέμισμα και φτιάξιμο από την αρχή. Χωρίς ΠΑΕ και μεγαλοεπιχειρηματίες, χωρίς στοίχημα.

Κινηματογράφος: Οι ταινίες της εβδομάδας

«Ο Γερμανός γιατρός» (2013) της Λουσία Πουέντσο


Ευτυχώς που υπάρχουν οι επαναλήψεις, οι επανεκδόσεις και τα αφιερώματα για να προσδώσουν κάποιο βάρος -και νόημα- στην κινηματογραφική εβδομάδα που περιλαμβάνει πάμπολλες καινούργιες παραγωγές, που ωστόσο επιβεβαιώνουν τη ρήση «ουκ εν τω πολλώ (και τω "καινούργιω" φευ) το ευ!». Στην απαρίθμηση των ολόφρεσκων αποψινών «πρώτων» θα σταθούμε κατά τι περισσότερο μόνο σε μια. Στην αργεντίνικη ταινία «Ο Γερμανός γιατρός» (2013) της Λουσία Πουέντσο, που παρουσιάζει ενδιαφέρον, όχι ως ιδιαίτερο αισθητικό γεγονός, αλλά σαν οπτική προσέγγιση σήμερα, στο επίκαιρο θέμα του ναζιστή δήμιου Γιόζεφ Μένγκελε... 
 
...Αφιέρωμα στο σπουδαίο σοβιετικό σκηνοθέτη Γκριγκόρι Κόζιντσεφ πραγματοποιεί η NewStar στον κινηματογράφο... από σήμερα έως και τις 2 Απρίλη, προβάλλοντας 4 από τις σημαντικότερες ταινίες του. Τη βωβή, εκπληκτική «Νέα Βαβυλώνα» (1929), με θέμα την ιστορική πορεία προς την Κομμούνα του Παρισιού, την πρώτη προλεταριακή εξουσία καθώς και τα σαιξπηρικά, κινηματογραφικά αριστουργήματα «Άμλετ» (1964) (Δείτε εδω το trailer)
και «Βασιλιάς Ληρ» (1971), όπως και την κοζιντσεφική μεταφορά στον κινηματογράφο του κλασικού «Δον Κιχώτη» (1957), του μεγάλου έργου του Θερβάντες.

Και για να μη ξεχνάμε ότι στις 30 Μάρτη του 1952 η αστική τάξη της χώρας έστειλε στο εκτελεστικό απόσπασμα τον κομμουνιστή Νίκο Μπελογιάννη και τους συντρόφους του, η New Star  θα  προβάλλει το  Σάββατο 29  και Κυριακή 30/3  στις 12.30 και 2.30  το μεσημέρι, στον κινηματογράφο  ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ  new  star art  cinema, την έντιμη  ταινία  του Νίκου Τζήμα «Ο Άνθρωπος με το γαρύφαλλο» (1980) (Δείτε εδώ το Trailer).

Τετάρτη 26 Μαρτίου 2014

Εκατομμύρια τα θύματα της ατμοσφαιρικής ρύπανσης, σύμφωνα με τον ΟΗΕ



Βαρύ φόρο αίματος πληρώνουν οι λαοί της υφηλίου από τη βαριά βιομηχανική δραστηριότητα και την καπιταλιστική «ανάπτυξη» παγκοσμίως. Ερευνητές του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) του ΟΗΕ εκτιμούν ότι μόνο μέσα στο 2012, πάνω από 7.000.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από ασθένειες που συνδέονται άμεσα από βαριά ατμοσφαιρική και περιβαλλοντική ρύπανση.

Στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας αναφέρουν ότι πάνω από το 1/3 των θανάτων αυτών σημειώθηκαν σε ραγδαία αναπτυσσόμενες καπιταλιστικά χώρες της Ασίας, όπου έχουν αυξηθεί δραματικά οι βαριές πνευμονικές και καρδιαγγειακές παθήσεις.

Οι ερευνητές του οργανισμού του ΟΗΕ εκτιμούν ότι παγκοσμίως ένας στους οκτώ θανάτους οφείλεται στη βαριά ατμοσφαιρική ρύπανση, αριθμός διπλάσιος από εκείνος που είχε υπολογιστεί τα τελευταία χρόνια.

Οι πιο ανθυγιεινές περιοχές της υφηλίου εκτείνονται γεωγραφικά από τη βορειοανατολική Ασία (Ιαπωνία και ιδίως Κίνα, όπου η ατμοσφαιρική ρύπανση εκτιμάται ότι προκάλεσε 1.200.000 πρόωρους θανάτους) ως τις ακτές της νότιας Ινδίας.

Αυστραλία: Καρκινογόνες ουσίες σε παιδικά ρούχα  (ΕΔΩ)



...αγωνιζόμαστε για να ξημερώσουν στη χώρα μας καλύτερες μέρες χωρίς πόλεμο και πείνα...







"Εμείς πιστεύουμε στην ορθότητα της θεωρίας που  γέννησαν τα μυαλά των πιο πρωτοπόρων ανθρώπων. Και το νόημα του αγώνα μας είναι η θεωρία αυτή, να γίνει πραγματικότητα τόσο για την Ελλάδα όσο και για όλο τον κόσμο.... 

Αγαπάμε την Ελλάδα και το λαό της περισσότερο από  τους  κατηγόρους  μας. 
Το  δείξαμε  όταν εκινδύνευε η  ελευθερία,  η  ανεξαρτησία  και  η ακεραιότητα της και ακριβώς  αγωνιζόμαστε για να ξημερώσουν στη  χώρα  μας  καλύτερες  μέρες χωρίς πόλεμο και πείνα.  

Για το σκοπό αυτό αγωνιζόμαστε και όταν χρειαστεί θυσιάζουμε και τη ζωή μας...." 


Εκδήλωση προς τιμήν του Νίκου Μπελογιάννη


Θα μιλήσει Ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ  Δημ. Κουτσούμπας.


Τον Νίκο Μπελογιάννη τιμά η ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ με εκδήλωση που διοργανώνει το Σάββατο 29 Μάρτη, στις 7 μ.μ., στο κλειστό γήπεδο «ΠΛΑΤΩΝ», στη Νίκαια.
 
Η ΚΟ Αττικής καλεί με πρόσκλησή της τους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, του ΕΑΜ, της ΕΠΟΝ, του ηρωικού ΔΣΕ, της αντιδικτατορικής δράσης του '67-74, όπως και τους απογόνους των αγωνιστών που πήραν τα όπλα ενάντια σε Ιταλούς και Γερμανούς φασίστες, στους Αγγλοαμερικάνους ιμπεριαλιστές και την αστική τάξη της χώρας.

Η εκδήλωση γίνεται στη μνήμη του Νίκου Μπελογιάννη και των αγωνιστών που πάλεψαν για τα δίκια του λαού, της εργατικής τάξης, για το σοσιαλισμό.

Όπως σημειώνεται στο κάλεσμα της ΚΟ Αττικής, «για το ΚΚΕ έχει μεγάλη σημασία να τιμούμε τους αγώνες και τις θυσίες αυτών των γενιών! Πόσο μάλλον που κάθε λογής υπέρμαχοι της υποταγής και της εκμετάλλευσης, πότε με τη "λαθολογία", το μηδενισμό και πότε με την ψευτοκολακεία αγωνιστών ή του ΕΑΜ προσπαθούν να τους εμφανίσουν δήθεν σε αντιπαράθεση με το κόμμα τους, το ΚΚΕ. 

Σκοπός τους είναι να ενισχύσουν την απογοήτευση, την 
ηττοπάθεια, το "τίποτε δε γίνεται", "όλοι το ίδιο είναι".

Τα ίδια έλεγαν και τότε: Ότι "είναι ανίκητος ο φασισμός" ή ότι "είναι ανώριμος ο λαός, δεν ξεσηκώνεται".

Το μεγάλο δίδαγμα είναι ότι όποτε ο λαός μας σε δύσκολες στιγμές συμπορεύτηκε με το ΚΚΕ, έγραψε λαμπρές σελίδες, τσάκισε το φασισμό, κέρδισε την αξιοπρέπειά του, ανάγκασε τον καπιταλισμό να παραχωρήσει δικαιώματα, έφτιαξε παρακαταθήκες που φωτίζουν το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε.

Σήμερα, που "όλα τα σκιάζει η φοβέρα" των μονοπωλίων, της λυκοσυμμαχίας τους της ΕΕ, το ΚΚΕ απευθύνεται με εμπιστοσύνη στον κόσμο που υποφέρει. Τον καλεί να περπατήσει και αυτός το δρόμο του αγώνα, όπως έκαναν και οι γενιές που τιμάμε.

Σε συμπόρευση με το ΚΚΕ ο λαός μπορεί να νικήσει! Να εκπληρώσει τα όνειρά του, που ήταν οράματα και αγώνες της τιμημένης γενιάς της Εθνικής Αντίστασης και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας! Με προοπτική τη λαϊκή - εργατική εξουσία, για να γίνει ο λαός ιδιοκτήτης όλου του πλούτου».

Από τον Κυριακάτικο Ριζοσπάστη.

Τρίτη 25 Μαρτίου 2014

«Ο Τάσσος είναι καταπληκτικός. Χαράζει παραστάσεις πάνω σε ξύλο από ελιά και τις τυπώνει. Αλλά τι να το κάνεις; Είναι κομμουνιστής».

Α. ΤΑΣΣΟΣ
Εικονοπλάστης - υμνητής αγώνων, πόθων και παθών του λαού

 
Ένας αιώνας από τη γέννηση του κορυφαίου χαράκτη


Έναν αιώνα πριν, το 1914, στις 25 Μάρτη, στη Λευκοχώρα της Μεσσηνίας, ο Αντώνης Αλεβίζος (γόνος οπλαρχηγών αγωνιστών του '21) και η Σταυρούλα Πετρουλιά, αποκτούν ένα αγόρι, που έμελλε να γίνει όλα όσα σημαίνει το επίθετο «εθνικός» δημιουργός. Αναστάσιος, το όνομα του παιδιού.


 
 
Φτωχοαγρότες οι γονείς του, δεν διανοούνταν καν ότι ο Τάσσος τους θα γίνει καλλιτέχνης και ότι δεκαεννιά χρόνια αργότερα, εμπνευσμένος από την 25η Μαρτίου του 1821 θα εικονογραφούσε το παράνομο, κοινό λεύκωμα του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ, «Από τους αγώνες του ελληνικού λαού», που κυκλοφόρησε στις 25 Μάρτη του 1943, παράλληλα με τη Διακήρυξη - Κάλεσμα της ΚΕ του ΕΑΜ για παλλαϊκή συμμετοχή στη μεγάλη διαδήλωση που έγινε την ίδια μέρα στην Αθήνα, ενάντια στην τριπλή φασιστική κατοχή. 


Δεν φαντάζονταν οι γονείς ότι ο γιος τους θα δημιουργούσε ένα τεράστιας αξίας, πολύτιμο για το λαό, τον τόπο και το σύγχρονο πολιτισμό μας εικαστικό έργο. Ότι θα γινόταν αυτό που πολλά χρόνια αργότερα, σχολίαζε ένας αντίθετος ιδεολογικά συγχωριανός και συμμαθητής του: «Ο Τάσσος είναι καταπληκτικός. Χαράζει παραστάσεις πάνω σε ξύλο από ελιά και τις τυπώνει. Αλλά τι να το κάνεις; Είναι κομμουνιστής».

Καθώς  συμπληρώνεται ένας αιώνας από τη γέννηση (25/3/1014) του μέγιστου Έλληνα χαράκτη - ζωγράφου Τάσσου Αλεβίζου, γνωστού ως «Α. Τάσσος» (ψευδώνυμο με το οποίο υπέγραψε ένα σπουδαστικό σχέδιό του), που ανέβηκε στο «βάθρο» των αθανάτων δημιουργών του 20ού αιώνα, στις 13 Οκτώβρη του 1983, ο «Ριζοσπάστης» θεωρεί «χρέος» του να αποτίσει αυτόν τον ελάχιστο φόρο τιμής στη μνήμη και την αγωνιστική, εικαστική και ευρύτερα πολιτιστική προσφορά του. 


Προσφορά μοναδική και ανεκτίμητη, που ομοψυχούσε κι έκφραζε τα δίκια, τους πόθους, τα οράματα, τους αγώνες και τα πάθη του λαού μας. Γιατί, όπως ο ίδιος έλεγε: «Το χέρι το δικό μου ξεκινάει από την καρδιά».



Το 1919 η οικογένεια Αλεβίζου έρχεται στην Αθήνα. 

Κατοικεί στο αραιοκατοικημένο Δουργούτι, που το 1922 «πλημμυρίζει» από τη βασανισμένη μικρασιατική προσφυγιά. Η δυστυχία, ο πόνος, η βιοπάλη και η αξιοπρέπεια των ξεριζωμένων προσφύγων σημάδεψαν τον μικρό Τάσο Αλεβίζο, που παιδάκι ακόμα αποφάσισε: «Θα γίνω ζωγράφος». Μόνον ο καθηγητής του στο Σχολαρχείο, κατόπιν ιστορικός του νεοελληνικού θεάτρου, Γιάννης Σιδέρης, υποστήριξε την έφεσή του στη ζωγραφική.

 

Ένταξη στην πρωτοπορία

Μαθητής ακόμα δραστηριοποιείται στην Εργατική Λέσχη Δουργουτίου. Παραμονές της Πρωτομαγιάς του 1930, ο Τάσσος συλλαμβάνεται από την αστυνομία «προληπτικά», μαζί με άλλους απεργούς. 

Μετά από μιάμιση μέρα παραδίδεται στον πατέρα του, με τη σύσταση να συμμορφωθεί. «Και συμμορφώθηκα. Την άλλη μέρα κιόλας έγινα μέλος της ΟΚΝΕ...», θυμόταν ο Τάσσος.

 

Τελειώνοντας το Γυμνάσιο, κόντρα στον πατέρα του, δίνει εξετάσεις και εισάγεται στη Σχολή Καλών Τεχνών. Μαθαίνει ζωγραφική από τον Παρθένη και χαρακτική από τον μαρξιστή και αισθητικά ριζοσπαστικό Γιώργο Κεφαλληνό, ο οποίος, με μια μικρή ομάδα σπουδαστών του, οδήγησε σε μεγάλη άνθιση τη χαρακτική στα χρόνια 1935 - 1960.  

Από «ταπεινή» τεχνική την ανέδειξε σε υψηλή τέχνη.


Πριν τελειώσει τις σπουδές του, το Μάρτη του 1936, ο Α. Τάσσος παρουσιάζει στο βιβλιοπωλείο «Ελευθερουδάκη» την πρώτη του ατομική έκθεση που εντυπωσιάζει, γιατί η «γλώσσα» των έργων του «κοινωνούσε» τους ανθρώπους με το καλό και το ωραίο. Την ίδια χρονιά η έκθεση αυτή παρουσιάζεται στην Πράγα και στο Κόζιτσε.


Επιβάλλεται το καθεστώς της 4ης Αυγούστου. Κινδυνεύοντας από τη μεταξική δικτατορία, λόγω της πολιτικής και καλλιτεχνικής του δράσης, ο Α. Τάσσος φεύγει στο εξωτερικό. Για δύο χρόνια σπουδάζει στο Παρίσι, στη Ρώμη και τη Φλωρεντία. 

Στο εξωτερικό αποκτά ευρεία εικαστική γνώση, αλλά επηρεάζεται από τις πιο προοδευτικές αισθητικές τάσεις της χαρακτικής, όπως των Κ. Κόλβιτς, Ε. Μουνκ και των Γερμανών εξπρεσιονιστών. Το 1938 επιστρέφει στην Αθήνα και παρουσιάζει 6 μεγάλου μεγέθους ξυλογραφίες στην Πανελλήνια Έκθεση Κλασικών Τεχνών. 

Αποσπά το Α' Βραβείο Χαρακτικής, αλλά και συλλαμβάνεται από τη μεταξική δικτατορία, που τον «περιποιείται» δεόντως... (Ολόκληρο το αφιέρωμα  ΕΔΩ)


Και έτσι το σκάκι από πνευματικό άθλημα με στοιχεία τέχνης και επιστήμης όπως το μάθαμε...στοιχείο της «μόδας» και της επιχειρηματικής δράσης στον πολιτισμό.


All in the Mall; Το σκάκι – εμπόρευμα 
τώρα και στα πολυκαταστήματα...


Του Νίκου Σερετάκη*

Σε μια περίοδο που ο αθλητικός κόσμος είναι σε αναβρασμό με αφορμή τη νέα καρατόμηση των επιχορηγήσεων προς τις αθλητικές ομοσπονδίες, η Ελληνική Σκακιστική Ομοσπονδία για άλλη μια φορά πρωτοπορεί. Όχι φυσικά στον αγώνα ενάντια στην αντιαθλητική πολιτική της κυβέρνησης -για πολλοστή φορά δεν λέει λέξη για τις περικοπές- αλλά στην παράδοσή του σκακιού στα επιχειρηματικά συμφέροντα, τον ευτελισμό του ως άθλημα.

Το νέο επεισόδιο στο σίριαλ της εμπορευματοποίησης του σκακιού είναι σε εξέλιξη αυτές τις μέρες με την μετατροπή πληθώρας διοργανώσεων -ακόμα και των κορυφαίων διοργανώσεων των τελικών των πανελλήνιων ατομικών πρωταθλημάτων ανδρών και γυναικών- σε «φεστιβάλ» (Chessnale) και την παράδοσή τους στο …. εμπορικό κέντρο «ΤheMall» και εταιρεία που δραστηριοποιείται στα πολιτιστικά δρώμενα.

Η αρχή έγινε στις 22 - 23 Μάρτη με τα σχολικά πρωταθλήματα Αττικής -ομαδικό και ατομικό- ενώ τη σκυτάλη παίρνει το φοιτητικό πρωτάθλημα. Γιατί να πηγαίνουν οι εταιρείες σε σχολεία και σχολές όταν μπορούμε να φέρουμε μαζικά μαθητές και σπουδαστές στις επιχειρήσεις;

Σίγουρα κάποιοι χαμογελούν χαρούμενοι: η πλειοψηφία στο ΔΣ της Ελληνικής Σκακιστικής Ομοσπονδίας και την Ένωση Σκακιστικών Σωματείων Νομού Αττικής γιατί εδραιώνουν τη σχέση τους με τους «παράγοντες της αγοράς». Το Mall, που επιζητεί θετική δημοσιότητα μετά τη γνωστή απόφαση του Συμβούλιου της Επικρατείας, γιατί διαφημίζεται ως «χώρος πολιτισμού». Οι επιχειρηματίες που στεγάζει γιατί υποδέχτηκαν μαζικά επισκέπτες και πελάτες -ειδικά η εστίαση- καθώς το σαββατοκύριακο 22-23 Μάρτη στους μαθητικούς αγώνες συμμετείχαν πάνω από 900 μαθητές, συν τους ανάλογους γονείς, συνοδούς, αδέρφια κτλ.

Δε λείπουν όμως και οι προβληματισμένοι: γονείς που πλήρωσαν πανάκριβα τη συμμετοχή των παιδιών τους (από το πάρκινγκ μέχρι τις εξωφρενικές τιμές που πλήρωσαν για ένα καφέ και ένα σάντουιτς), εκπαιδευτικοί που προβληματίζονται για τη μετατροπή μαζικών σχολικών αγώνων σε επιχειρηματική φιέστα, παράγοντες που αναρωτιούνται για την απουσία οποιουδήποτε γραπτού συμφωνητικού των εταιρειών με την ΕΣΟ, σκακιστές που βλέπουν το σκάκι που με τόσο κόπο απέκτησε μια αρμόζουσα θέση ως πνευματικό άθλημα στους χώρους του αθλητισμού, να κατρακυλά στα…μπαράκια (οι τελικοί ανδρών και γυναικών στην «chessnale» του 2012) και να καταντά προϊόν προς έκθεση ανάμεσα στα ράφια των μαγαζιών

Και έτσι το σκάκι από πνευματικό άθλημα με στοιχεία τέχνης και επιστήμης όπως το μάθαμε, από εργαλείο και μέσο για την πολιτιστική και μορφωτική ανόρθωση του λαού, όπως το ήθελε η Σοβιετική Σχολή, καταλήγει σήμερα -με συνευθύνη ΓΓΑ, υπουργείου Παιδείας και ΕΣΟ- σε συνοδευτικό των gourmet και των fastfood, στοιχείο της «μόδας» και της επιχειρηματικής δράσης στον πολιτισμό.

Όπως χαρακτηριστικά λέει σχετικό σποτάκι στο ράδιο: «Chess - fun - food - fashion. AllintheMall». Όλα, εκτός από ότι σχετίζεται με τον ερασιτεχνικό αθλητισμό και το αθλητικό ιδεώδες.

*Ο Νίκος Σερετάκης είναι μέλος του ΔΣ της Ελληνικής Σκακιστικής 
Ομοσπονδίας και υποψήφιος αντιπεριφερειάρχης Ευρυτανίας

Από το 902.gr

Δευτέρα 24 Μαρτίου 2014

«Η επανάσταση του 1821 διδάσκει ότι...οι επαναστάσεις αποτελούν το όχημα της κοινωνικής προόδου και εξέλιξης, κινούν την ιστορία προς τα εμπρός, ανατρέποντας τις ιστορικά ξεπερασμένες κοινωνικές τάξεις...»

 

ΚΚΕ: Ανακοίνωση για την 25η Μαρτίου

 

 
Σε ανακοίνωση για την 25η Μαρτίου το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ τονίζει:

«Η επανάσταση του 1821 διδάσκει ότι ένας λαός, που είναι αποφασισμένος και έχει το δίκιο με το μέρος του, μπορεί να αντιμετωπίσει και να νικήσει αντιπάλους που φαντάζουν πανίσχυροι και ανίκητοι. Διδάσκει πάνω απ' όλα ότι οι επαναστάσεις αποτελούν το όχημα της κοινωνικής προόδου και εξέλιξης, κινούν την ιστορία προς τα εμπρός, ανατρέποντας τις ιστορικά ξεπερασμένες κοινωνικές τάξεις.

Η επανάσταση του 1821 ήταν εθνικοαπελευθερωτική 
στη μορφή και αστική στο περιεχόμενό της. 

Το 1821 στο προσκήνιο της ιστορίας βρισκόταν η ανερχόμενη αστική τάξη, η οποία, ως φορέας των νέων καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής, ηγήθηκε του αγώνα για την απελευθέρωση από τον οθωμανικό φεουδαρχικό ζυγό και τη διαμόρφωση του δικού της κράτους, ξεσηκώνοντας τη φτωχολογιά και τις καταπιεζόμενες από τη φεουδαρχία λαϊκές μάζες. 

Η επανάσταση του 1821 ωρίμασε μέσα στο ιδεολογικό περιβάλλον που είχε διαμορφώσει η Γαλλική επανάσταση και οι άλλες μεγάλες αστικές επαναστάσεις της εποχής.

Η επανάσταση του 1821 διέψευσε οικτρά όσους καλλιεργούσαν τη μοιρολατρία, τρομοκρατούσαν το λαό, με εκβιασμούς, ότι ο ξεσηκωμός του θα είναι μάταιος και θα τον οδηγήσει στην καταστροφή και θεωρούσαν μονόδρομο την υποταγή στις απαιτήσεις του Σουλτάνου και της Ιερής Συμμαχίας.

Σήμερα η αστική τάξη έχει γίνει αντιδραστική, εμπόδιο στην κοινωνική εξέλιξη, ενώ φορέας του καινούριου είναι η εργατική τάξη. Η εργατική τάξη έχει τη δύναμη να συσπειρώσει τα άλλα καταπιεζόμενα λαϊκά στρώματα και να ηγηθεί μιας λαϊκής συμμαχίας, που θα ανατρέψει τα μονοπώλια και το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα, εγκαθιδρύοντας την εργατική - λαϊκή εξουσία. 

Θα ανοίξει το δρόμο στην κοινωνική εξέλιξη, στην 
αναγκαιότητα και επικαιρότητα του σοσιαλισμού - κομμουνισμού.

Τα καλέσματα για «εθνική ομοψυχία μπροστά στην κρίση», που θα ακουστούν για μια ακόμη φορά από τους υπερασπιστές του συστήματος, είναι καλέσματα που συγκαλύπτουν ότι στην κοινωνία της εκμετάλλευσης υπάρχουν τάξεις με αντιτιθέμενα συμφέροντα, οι εκμεταλλευτές και οι εκμεταλλευόμενοι. 

Οι εργάτες, τα φτωχά λαϊκά στρώματα δεν μπορούν να βαδίσουν
μαζί με τους βιομήχανους, τους εφοπλιστές, τους τραπεζίτες, την ΕΕ.

Όπως το 1821 οι επαναστατημένοι Έλληνες απέρριψαν τις απειλές και συγκρούστηκαν με το παλιό καθεστώς, έτσι και σήμερα ο ελληνικός λαός μπορεί να νικήσει τους εκβιασμούς και όσους τον καλούν σε υποταγή και ατέλειωτα βάσανα, προκειμένου να ορθοποδήσει το καπιταλιστικό σύστημα και να διασφαλιστεί η πορεία της χώρας στη σύγχρονη «Ιερή Συμμαχία» της ΕΕ ή τον κοροϊδεύουν ότι αυτός ο δρόμος μπορεί δήθεν να γίνει φιλολαϊκός.

Όλες αυτές οι δυνάμεις, είτε με το μαστίγιο είτε με το καρότο, στόχο έχουν να αποτρέψουν το λαό να ακολουθήσει το δρόμο της ρήξης και της σύγκρουσης με την εξουσία του κεφαλαίου και την ΕΕ.

Όπως το 1821, έτσι και σήμερα ο ελληνικός λαός με την οργάνωση και τη συμμαχία του να επιβάλει τα δικά του συμφέροντα, να γίνει νοικοκύρης στον τόπο του, αποδεσμεύοντας τη χώρα από την ΕΕ και τους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και μετατρέποντας τα μονοπώλια σε λαϊκή περιουσία, για να ζήσει καλύτερα ο ίδιος και τα παιδιά του».
 
Από το 902.gr

Σάββατο 22 Μαρτίου 2014

ανάγκη...η κατανόηση των νόμων της κοινωνικής κίνησης του καπιταλισμού

Μάκης Παπαδόπουλος: Ευθύνη και των 
καλλιτεχνών η δημιουργία επαναστατικών έργων 
 
 
Στην προβολή των διαφόρων ψευδεπίγραφων εξηγήσεων για την κρίση, που εστιάζουν σε επιμέρους πλευρές της όπως η κρίση χρέους, η χρηματοπιστωτική κρίση, η πολιτική του μνημονίου, εστιάστηκε η συζήτηση του 2ου Σεμιναρίου με θέμα «Ο χαρακτήρας της καπιταλιστικής κρίσης».

Το σεμινάριο πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της πρόσκλησης για δημιουργία πρωτότυπου καλλιτεχνικού έργου, με τίτλο «Στους καιρούς των αποφάσεων και η Τέχνη πρέπει ν' αποφασίσει» που διοργάνωσαν η ΤΟ Καλλιτεχνών της ΚΟΑ του ΚΚΕ και η Επιτροπή Φεστιβάλ του ΚΣ της ΚΝΕ.


Μιλώντας στους καλλιτέχνες, ο Μάκης Παπαδόπουλος, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνος της Ιδεολογικής Επιτροπής και του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ, ανέδειξε την ανάγκη της συστηματικής μελέτης, σημειώνοντας ότι τον 20ο αιώνα η προσπάθεια των καλλιτεχνών για την κατανόηση των νόμων της κίνησης του καπιταλισμού αποτέλεσε το υπόβαθρο για τη δημιουργία σημαντικού καλλιτεχνικού ριζοσπαστικού έργου.

Έφερε ως παράδειγμα το θεατρικό έργο του Μπ. Μπρέχτ «Η Ιωάννα των Σφαγείων» όπου, όπως υπογράμμισε, μέσα από το παράδειγμα της αγοράς κρέατος, αποκαλύπτονται οι νομοτέλειες και η βαρβαρότητα της καπιταλιστικής οικονομίας.

«Στον αιώνα που διανύουμε -τόνισε- οι δυνατότητες και η ευθύνη να συνεχιστεί η δημιουργία πρωτότυπων, ριζοσπαστικών, επαναστατικών καλλιτεχνικών έργων πέφτει και στις δικές σας πλάτες» και πρόσθεσε ότι «το ΚΚΕ είναι δίπλα σας, στηρίζει κάθε σχετική πρωτοβουλία. Μπείτε μπροστά, προχωρήστε με αυτοπεποίθηση. Όλοι μαζί θα τα καταφέρουμε».

Από το 902.gr

«Ο Τροχός της Ιστορίας» στο Δημοτικό Θέατρο «Καλυψώ»

H ΠΕΔΥΕ καλεί στην Κυριακή στη 
θεατρική παράσταση «Ο Τροχός της Ιστορίας»


Η Παναθηναϊκή Επιτροπή για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη (ΠΕΔΥΕ) και η θεατρική σκηνή «Αλέκα Παΐζη» παρουσιάζουν τη σπονδυλωτή σάτιρα του Αλέξανδρου Βαλσάμη «Ο Τροχός της Ιστορίας» σε σκηνοθεσία Γ. Αντωνακάκη και μουσική του Φίλιππου Παχνιστή.

Η παράσταση θα δοθεί την Κυριακή 23 Μάρτη, στις 19.00 στο Δημοτικό Θέατρο «Καλυψώ» (Γρηγορίου Λαμπράκη και Καλυψούς 9 - Καλλιθέα).


Παρασκευή 21 Μαρτίου 2014

“Στον καιρό της επανάστασης” Ο τίτλος από την καινούργια συλλογή ποιημάτων που ξεκίνησε να γράφεται.



21 Μαρτίου 2014: Παγκόσμια Ημέρα  Ποίησης


 "Στον καιρό της επανάστασης”*

Ζούμε σε εποχή κορύφωσης της σύγκρουσης των όρων επικοινωνίας, συνέπεια του εμπορευματικού τρόπου παραγωγής, του διαχωρισμού της κοινωνίας σε εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους. Πραγματικότητα που επικαλύπτεται από την υπερποσότητα της πληροφόρησης και την ένταση της, έτσι κι αλλιώς, θορυβώδους προφάνειας.

Καταδυναστεύεται η σκέψη μας από διαβαθμισμένες πληροφορίες ανέλεγκτης σημασίας, αναισθητοποιώντας, κάθε της αναγκαιότητας κέντρισμα αφύπνισης.
Βιώνουμε τον κόσμο μιας εμπράγματης, μη ανθρώπινης  επικοινωνίας, μέσα στην ίδια την υπερβολή της εμπορευματοποιημένης πληροφόρησης, της υποβάθμισης, αντλώντας ικανοποίηση από την “αυθόρμητα” υπαγορευμένη πρόβλεψη.

Και ο Λόγος να προσπαθεί, φανερά χειραγωγημένος, φθαρμένος από την ταχύτητα, αδιάφορα κοινότοπος μες στις επαναλήψεις, μέσα στις διαφημιστικές υπερβολές, στα τηλεοπτικά καμώματα και σε επιθυμίες ανεσταλμένες σε βιαστικά ηλεκτρονικά μηνύματα, στην αφόρητη μοναξιά της διαδικτυακής επαφής, να απαντήσει σε ερωτήσεις άλλες, από αυτές που τέθηκαν.


Και η ζωή; Πώς να ακουστεί, μέσα σε τόσο θόρυβο;


Η ζωή, σε κάθε εποχή, είχε πάντα τους πρεσβευτές της. Η ποίηση αδιαφιλονίκητα, κορωνίδα της τέχνης, η πιο λαμπερή και πολύτροπη πρέσβειρα της. Η ποίηση!! Πώς να μιλήσει η ποίηση μέσα στην τόση φλυαρία, στην τόση κυριαρχία του κενού λόγου;

Όταν οι λέξεις είναι φορτωμένες βαρβαρότητα και υποκρισία, μπορεί η σιωπή να είναι η εναλλακτική λύση; Έχει ειπωθεί πως «Τίποτα δεν μιλάει δυνατότερα από ένα ποίημα που ακόμα δεν έχει γραφτεί», προτρέποντας στην αναζήτηση της αλήθειας μιας λέξης που απουσιάζει σε έναν κόσμο, όπου του αρκεί η ηχητική αρμονία των λέξεων, την ίδια στιγμή που αφήνει
αδιάφορα  να διαφεύγει το νόημα … 

Η τέχνη, συνεπώς και η ποίηση, καθώς η κοινωνία κινείται σε μια αδιάκοπη εξέλιξη, σαν μορφή κοινωνικής συνείδησης, βρίσκεται διαρκώς σε δημιουργική εγρήγορση, και αν αυτό δεν απαντάται πάντα ως μια καθαρή ομολογία, η συμβολή της εμπεριέχεται στις διεργασίες της εκκολαπτόμενης κοινωνικής απελευθέρωσης. 

Πότε λοιπόν σιωπούν οι ποιητές; Ποτέ!! 

Ή ίσως πιο σωστό είναι να πει κανείς, όταν αφουγκράζονται και σκέφτονται την εποχή τους. Κι αν η απόλυτη ένταση του θορύβου των αγορών, δεν αφήνει τον ήχο της εργώδους σκέψης τους, να φτάσει ως εμάς, “ο αναμάρτητος πρώτος το λίθο βαλέτω”.


Η ποίηση στην εποχή μας είναι παρούσα. Δεν σιωπά. 

Το ότι δεν την ακούμε, είναι γιατί δεν μάθαμε να ακούμε τον χτύπο της καρδιάς της, μέσα στους αγώνες, στις αγωνίες, στις προσδοκίες, στις χαρές και στις λύπες του λαού.

Η ουσία του συμπυκνωμένου χρόνου είναι η ιστορία. Η ιστορία μας προσφέρει ανοιχτόκαρδα τα αποστάγματα του παρελθόντος χρόνου. 

«H ιστορία είναι απλώς η διαδοχή ξεχωριστών γενεών, που  καθεμιά τους εκμεταλλεύεται τα υλικά, τα κεφάλαια, τις παραγωγικές δυνάμεις που της παραδόθηκαν από όλες τις προηγούμενες γενιές, κι έτσι από τη μια μεριά, συνεχίζει την παραδοσιακή δραστηριότητα μέσα σε τελείως αλλαγμένες συνθήκες και, από την άλλη, μεταβάλλει τις παλιές περιστάσεις με μια τελείως αλλαγμένη δραστηριότητα».**
        

Απραγματοποίητα όνειρα γενεών περασμένων, χαρτογράφησαν τις ανοιχτές πληγές ενός κόσμου τσακισμένου, που έφτασαν ακέραιες σε μας, διαμεσολαβημένες από τους μεγάλους ποιητές, το ανεκτίμητο κέρδος μιας πολύμορφης και βαριάς ήττας.

Περισυλλέγουμε και τακτοποιούμε τις λίθους
του τελευταίου λιθοβολισμού της αλήθειας, διακρίνοντας αυτές της σκοπιμότητας, από αυτές της άγνοιας. Εδώ της κερδοσκοπίας, εκεί της αλλοτριωμένης ύπαρξης, σ’ αυτό, των κερδοσκόπων η στοχευμένη  συκοφαντία, σ’ εκείνο, η αφέλεια της καταμερισμένης συνείδησης.

Αθροίσαμε τις περασμένες μέρες, σβήνοντάς τες από το τεφτέρι του  χρόνου, βιώνοντας μέρες ενός απροσδόκητου παρόντος, άλλοι σαστισμένοι, άλλοι με αναπάντητα ερωτηματικά, και άλλοι υψώνοντας παλιές σημαίες, αντιμέτωποι στη νέα βαρβαρότητα.



Οι μέρες που έρχονται θα είναι μέρες σφοδρών κοινωνικών αναταράξεων. Οι κυοφορούσες εποχές για να περιγραφούν χρειάζονται τα δικά τους πολυγνώτεια χρώματα. «Οι εποχές της φρίκης τραγουδούν τα τραγούδια της φρίκης», έγραφε ο Μπέρτολτ Μπρεχτ. Ναι, τα καινούρια τραγούδια αυτού του κόσμου θα προτρέψουν υμνώντας την ανεπίστρεπτη έφοδο στον ουρανό. Γιατί από που αλλού, αν όχι από την τέχνη, από την ποίηση μπορεί κανείς να ξεδιψάσει ουρανό;

Η τέχνη, η ποίηση ιδιαίτερα,  είναι εδώ, παρούσα. Σε δύσκολες εποχές η τέχνη  αρματώνεται. Στρατευμένη στην ειλικρίνεια και εναρμονισμένη με τις απαιτήσεις της εποχής, η ποίηση ματώνει δίνοντας τον δικό της αγώνα, για να προβάλλει το νέο μέσα από το παλιό που ψυχορραγεί.

“Στον καιρό της επανάστασης”. Ο τίτλος από την καινούργια συλλογή ποιημάτων που ξεκίνησε να γράφεται.

Τηλέμαχος
21 Μαρτίου 2013 
 
* Το κείμενο από τον φίλο Τηλέμαχο.
**Γερμανική Ιδεολογία, σελ. 83.