Δευτέρα 22 Οκτωβρίου 2012

Ασυμβίβαστα ανταγωνιστικότητα και λαϊκά συμφέροντα *



Στο κενό πέφτει το εμπόριο φρούδων ελπίδων στο οποίο συστηματικά επιδίδεται ο πρωθυπουργός, προκειμένου να παραπλανήσει τα λαϊκά στρώματα και να περάσουν τα εξοντωτικά μέτρα. Ο λόγος είναι απλός: Δεν μπορεί να υπάρξει ελπίδα για φως στο βάθος του τούνελ και καλύτερες μέρες για το λαό, όσο ακολουθείται η στρατηγική της πλουτοκρατίας που σφαγιάζει και εξαθλιώνει το λαό για να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων και άρα θα θωρακιστεί η κερδοφορία τους. Από την άποψη αυτή, ελπίδα και ανταγωνιστικότητα είναι έννοιες ασυμβίβαστες.

Δεν είναι δυνατόν δηλαδή από τη μια μεριά ο πρωθυπουργός να κάνει κούφιες αναλύσεις περί ελπίδας του τύπου «οι άνθρωποι βεβαίως υποφέρουν, μα πρέπει να διατηρήσουν την ελπίδα, γιατί η ελπίδα είναι αυτή που δίνει νόημα στις θυσίες τους και προοπτική στο μέλλον τους», όπως έκανε στην ομιλία του στη σύνοδο του ΕΛΚ και από την άλλη να υποτάσσει τα πάντα στην ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών ομίλων, διακηρύσσοντας στην ίδια ομιλία ότι «η λέξη κλειδί για το επόμενο μεγάλο βήμα που έχουμε μπροστά μας είναι η ανταγωνιστικότητα!».

Από την ίδια την πείρα τους η εργατική τάξη, τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα έχουν συνειδητοποιήσει ότι ανταγωνιστικότητα σημαίνει πιο φτηνή εργατική δύναμη, μισθοί πείνας, απόλυτη ευελιξία στις εργασιακές σχέσεις, ωράριο και ζωή λάστιχο - απόλυτα προσαρμοσμένα στις ανάγκες της επιχείρησης. Με δυο λόγια, ανταγωνιστικότητα σημαίνει άγρια υπερεκμετάλλευση για τον εργάτη και απόλυτη φτώχεια για το λαό. Ελπίδα, λοιπόν, μπορεί να υπάρξει μόνο αν ακολουθηθεί ο άλλος δρόμος ανάπτυξης, με κοινωνικοποιημένα μονοπώλια, οργάνωση της παραγωγής με γνώμονα τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες και το λαό στην εξουσία.


* "Από μέρα σε μέρα" ΕΔΩ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου