ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΑΡΛΑΜΟΣ Πάλεψε για τη συμπόρευση της Τέχνης με τις ανάγκες, τα δικαιώματα και τους αγώνες του λαού.

Γ. ΒΑΡΛΑΜΟΣ  Υπόσχεση για να έχει το αύριο 

λαμπερό χρώμα, όπως το κόκκινο στις παπαρούνες του... 

Κομμουνιστής μέχρι το τέλος της ζωής του

Οι καλλιτέχνες, που με το έργο τους παρεμβαίνουν στη διαμόρφωση της κοινωνικής συνείδησης, καλούνται να θέσουν στον εαυτό τους το ερώτημα, με ποιους θα πάνε, ποια θα είναι η θέση τους σ' αυτήν την οριακή σύγκρουση συμφερόντων. Καλούνται να συμβάλουν σ' αυτόν τον αγώνα, ακριβώς γιατί ως καλλιτέχνες παρεμβαίνουν στη σφαίρα της συνείδησης της κοινωνίας και γι' αυτό έχουν αυξημένη ευθύνη. Αυτό έκανε ο Γιώργης Βαρλάμος...

...Η ζωγραφική για τον Γ. Βαρλάμο «είναι μια παγκόσμια γλώσσα, η οποία δε χρειάζεται επεξηγήσεις. Εχει τη δική της "ομιλία", που είναι τα χρώματα, τα σχήματα, οι τόνοι κ.ά. Ολες οι τέχνες, όχι μόνο η ζωγραφική, εκφράζουν και βγάζουν από μέσα σου συγκεκριμένα συναισθήματα. Αυτό το έκανα πάντα στη ζωγραφική μου, γιατί αυτό πίστευα ότι είναι η ζωγραφική. Στις μέρες μας, πολλοί άγονται και φέρονται από τις μόδες. Σήμερα πρέπει να ζωγραφίζουμε έτσι, αύριο πρέπει να ζωγραφίζουμε αλλιώς... Ασχολούμαστε με τις τάσεις και τα ρεύματα. Αδιέξοδα είναι όλα αυτά. Εχουμε χάσει την ουσία, γιατί η ζωγραφική - όπως και κάθε τέχνη - είναι έκφραση συναισθημάτων. Δηλαδή, μαθαίνουμε να γράφουμε, για να πούμε τι; Μαθαίνουμε να γράφουμε για να πούμε κάτι».

Βαθύς γνώστης των μυστικών της κλασικής χαρακτικής

Ο Γ. Βαρλάμος γεννήθηκε στην Πάρο και σπούδασε ζωγραφική στην ΑΣΚΤ με δασκάλους τον Ουμβέρτο Αργυρό και τον Κ. Παρθένη. Τη χαρακτική τη διδάχτηκε κοντά στον Γ. Κεφαλληνό, με τον οποίο έζησε συνολικά 14 χρόνια ως συνεργάτης. Τη δεκαετία του 1950, σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού, χαρακτική στο εργαστήρι Καμί, καθώς και την τέχνη του γραμματοσήμου στο Τεχνικό Κολέγιο Εστιέν. Βαθύς γνώστης των μυστικών της κλασικής χαρακτικής, είναι ίσως ο μόνος, εκτός του Γαλάνη, που καλλιέργησε εξίσου όλα τα είδη της, χαλκογραφία, ξυλογραφία, λιθογραφία.

«Η τέχνη», έλεγε ο Γιώργης Βαρλάμος, «μου έδωσε πολύ μεγάλες ικανοποιήσεις. Εζησα ζωή σαν ένας από τους ευτυχέστερους ανθρώπους κι αυτό χάρη στην τέχνη».

Ωστόσο, ζώντας σε μια πραγματικότητα που σημαδεύεται απ' τις κίβδηλες «αξίες» του καπιταλιστικού συστήματος, το κέρδος και την εμπορευματοποίηση κάθε πτυχής της ανθρώπινης ζωής και του περιβάλλοντος, ο κομμουνιστής, κορυφαίος ζωγράφος και χαράκτης, που έφυγε από τη ζωή στις 13 Σεπτέμβρη σε ηλικία 91 χρόνων, εργάσθηκε σε όλη του τη ζωή για «έξοδο» της Τέχνης από τα σαλόνια της αστικής τάξης - η οποία εκτός των άλλων προνομίων της, αυτή και μόνον, απολάμβανε τα έργα Τέχνης - και με την ακούραστη δουλειά του πάλεψε για τη συμπόρευση της Τέχνης με τις ανάγκες, τα δικαιώματα, τους κοινωνικούς και απελευθερωτικούς αγώνες του λαού. 

 Συμμετείχε με τους άλλους κομμουνιστές καλλιτέχνες στους αγώνες για την απελευθέρωση της Τέχνης από το εμπόριο και για την επαγγελματική κατοχύρωση των καλλιτεχνών, έδωσε συλλογικές μάχες για το δυνάμωμα του μαζικού πολιτιστικού κινήματος, ήταν παρών με το έργο του ως καλλιτέχνης στις μεγάλες στιγμές του εργατικού - λαϊκού κινήματος...

«Ο Γιώργης Βαρλάμος» - είπε αποχαιρετώντας τον η Εύα Μελά, εκ μέρους της ΚΕ του ΚΚΕ και του Πολιτιστικού Τμήματος της ΚΕ - «αφήνει παρακαταθήκη στην ελληνική χαρακτική και ζωγραφική ένα βαρύτιμο καλλιτεχνικό έργο, προϊόν του βαθύτατου κομμουνιστικού ανθρωπισμού του και της πάντα νεανικής και διεισδυτικής του ματιάς, άξιο να μελετηθεί και να ερευνηθεί από τους νεότερους εικαστικούς. 

Πάντα ως το τέλος ενήμερος και ανήσυχος για τις πολιτικές εξελίξεις, για την κρίση και τις επιπτώσεις της στους εργαζόμενους, μας μιλούσε για τη διέξοδο, για την ανάγκη αποδέσμευσης από τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, για την ανάγκη της κοινωνικοποίησης των κοινωνικών αγαθών, για τη λαϊκή εξουσία. 
 

Άφησε στο Κομμουνιστικό Κόμμα παρακαταθήκη το έργο του και την επιθυμία του να μαθαίνουν οι νέοι κομμουνιστές καλλιτέχνες από αυτό, γράφοντας με το χέρι του: "Με τον τρόπο αυτό επιθυμώ να στηρίξω το κόμμα μου του οποίου είμαι μέλος σχεδόν 70 χρόνια, στο δύσκολο και ηρωικό αγώνα που δίνει για την υπεράσπιση των συμφερόντων του λαού, για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. 

Το ΚΚΕ εκπροσωπεί και ενσαρκώνει τη φιλοσοφία και κοσμοθεωρία που και ο ίδιος επέλεξα να στηρίξω και να υπηρετήσω με όλες μου τις δυνάμεις και με τον τρόπο ζωής μου μέσα από τη συλλογική δράση. Έτσι θεωρώ ότι ολοκληρώνω κι εγώ την προσφορά μου στο μεγάλο και δίκαιο αγώνα για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης και όλου του εργαζόμενου λαού από τα δεσμά της ταξικής σκλαβιάς, αγώνα που με διήγειρε και με συνεπήρε από τα νεανικά μου χρόνια και εξακολουθεί να φλογίζει την καρδιά μου μέχρι και σήμερα". 

Υποσχόμαστε να αγωνισθούμε για να υλοποιήσουμε τις επιθυμίες του ώστε η "σπορά του" να σημαδέψει την καλλιτεχνική δημιουργία του αύριο, για να έχει το αύριο λαμπερό χρώμα, όπως το κόκκινο στις παπαρούνες του...».

Από τη στήλη "ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ"  της ΕΝΘΕΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ: "7 ΜΕΡΕΣ ΜΑΖΙ",  του Ριζοπάστη