Πέμπτη 7 Νοεμβρίου 2013

«Σειρά σου τώρα, χωρίς φώτα, χωρίς σκηνικά και θεατές, να παίξεις εαυτόν».

 Ποιητικό «Υπερώον» του Γιάννη Ρίτσου

 

Την ερχόμενη Δευτέρα, 11 Νοέμβρη, συμπληρώνονται 23 χρόνια από το θάνατο του κορυφαίου ποιητή της Ρωμιοσύνης, του συντρόφου Γιάννη Ρίτσου. Ανήμερα της επετείου, ο «Κέδρος» θα κυκλοφορήσει μια νέα, ανέκδοτη ποιητική συλλογή του Ρίτσου, με τίτλο «Υπερώον».
Η Έρη Ρίτσου, το μονάκριβο παιδί του, εντόπισε την ανέκδοτη αυτή συλλογή στο αρχείο του πατέρα της (ο ίδιος προετοίμαζε την έκδοσή της) και έγραψε το σημείωμα που - μαζί με μια «Σημείωση» του Ρίτσου - περιλαμβάνει η έκδοση από τον «Κέδρο». Η πρώτη γραφή των 74 ποιημάτων της συλλογής έγινε στην Αθήνα, στο διάστημα 1-21/3/1985. Η δεύτερη γραφή, επίσης στην Αθήνα, από 6 έως 29 του Απρίλη και στις 30/4 και 1/5 του ίδιου χρόνου, στον Κάλαμο.

Το 1985 είχαμε κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ. Είχαν περάσει 10 χρόνια στη μεταπολίτευση. Η παρακμή της ελληνικής πολιτικής και κοινωνικής ζωής είχε αρχίσει. Οι προσδοκίες του λαού είχαν διαψευσθεί, χωρίς εκείνος να το συνειδητοποιεί. Του υπόσχονταν «λαγούς με πετραχήλια» και τότε του ζητούσαν «να σφίξει κι άλλο το ζωνάρι» για «να 'ρθουν σύντομα καλύτερες μέρες».

Ο Ρίτσος έγραφε καθημερινά, αδιάκοπα. 

Όπως πάντα, έτσι και το 1985, έγραφε ποιήματα, αντλώντας ερεθίσματα από την πραγματικότητα, από γεγονότα, πρόσωπα, συμβάντα, αλλά και από την καθημερινότητα του ανθρώπου και του ίδιου. Τα διαισθανόταν, τα μελετούσε, τα ανέλυε διαλεκτικά και τα συμπύκνωνε ποιητικά.

Με τα ποιήματα της κάθε μέρας ήταν σαν να κρατούσε «Ημερολόγιο». Και στα διαλείμματα της δουλειάς του, από το μπαλκονάκι του, το δικό του «υπερώον» (εξώστης κυριολεκτικά, πλοήγηση μεταφορικά), παρακολουθούσε τα ανθρώπινα, θυμόταν τα μεροκαματιάρικα χρόνια του στο θέατρο και έβλεπε «όλο τον κόσμο σαν σκηνή», σαν «παράσταση» και μετά αυτοεγκαλούνταν:

«Σειρά σου τώρα, / χωρίς φώτα, / χωρίς σκηνικά και θεατές, / να παίξεις εαυτόν».
 
Από τη στήλη "ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ"  του  Ριζοσπάστη.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου