Πέμπτη 6 Νοεμβρίου 2014

Κινηματογράφος: Οι ταινίες της εβδομάδας



Η Τομεακή Οργάνωση Καλλιτεχνών της ΚΟΑ του ΚΚΕ διοργανώνει τριήμερο αφιέρωμα (7 - 8 - 9 Νοέμβρη) στον κινηματογράφο «Αλκυονίς - newstar artcinema» σε πέντε κομμουνιστές (μέλη και στελέχη του ΚΚΕ) δημιουργούς και συνδικαλιστές του κινηματογράφου που δε ζουν πια... 

Στο σκηνοθέτη Νίκο Αντωνάκο, το διευθυντή φωτογραφίας Γρηγόρη Δανάλη, το σκηνογράφο - ενδυματολόγο Μικέ Καραπιπέρη, το σκηνοθέτη Λάμπρο Λιαρόπουλο και το σκηνοθέτη της «Κοινωνικής σαπίλας» (1932) Στέλιο Τατασόπουλο... 

Το αφιέρωμα ανοίγει αύριο Παρασκευή, 7/11, στις 7.30 το βράδυ, με ομιλία της Ελένης Μηλιαρονικολάκη - μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνης του Τμήματος Πολιτισμού της ΚΕ. (Διαβάστε αναλυτικά εδώ).

Κατά τ' άλλα, η βδομάδα στην Αθήνα μιλά αμερικάνικα...  

Από τις 7 συνολικά ταινίες που απόψε κάνουν πρεμιέρα, οι 5 είναι αμερικανικές. Βέβαια και οι θεατές του καλού σινεμά έχουν εξασφαλίσει μια ποιοτική μερίδα. 

Μιλάμε για την τελευταία ταινία των αδελφών Ζαν Πιέρ και Λυκ Νταρντέν από το Βέλγιο. «Δυο ημέρες, μια νύχτα» (2014) ο τίτλος της, με την εξαίρετη Μαρί Κοτιγιάρ στον πρωταγωνιστικό ρόλο της εργάτριας Σάντρα που αγωνίζεται να κρατήσει τη δουλειά της που κινδυνεύει να χάσει εξαιτίας των εργατών συναδέλφων της... (Δείτε εδώ το Trailer). 

Χαριτωμένο και το σουηδικό νεανικό δράμα «We are the best» (2014) του Λούκας Μούντισον, για τρεις δυναμικές δεκατριάχρονες Στοκχολμέζες, στις αρχές της δεκαετίας του '80... (Δείτε εδώ το Trailer)...

«Σ' ένα  δρόμο  στο  Παλέρμο»  (Via 
Castellana Bandiera) της Έμα Ντάντε.


Περιέργεια, και δικαιολογημένη, για την πρώτη ταινία της Σικελής σκηνοθέτη του θεάτρου Έμα Ντάντε, για μια ιστορία καθημερινής τρέλας που εκτυλίσσεται γύρω από δυο ξεροκέφαλες και πεισματάρες γυναίκες οδηγούς σε ένα σοκάκι μιας φτωχογειτονιάς του Παλέρμο, όταν τα οχήματά τους έρχονται «μούρη με μούρη» και καμιά τους δεν κάνει όπισθεν πρώτη! 

Η γηραιά κυρία έχει πετρώσει από τον πόνο, έχασε την κόρη της από καρκίνο κι αντιμετωπίζει καθημερινά τον εχθρικό γαμπρό της. Η άλλη θέλει να ξεχάσει το παρελθόν της σ' αυτήν την πόλη και ήρθε μόνο για το γάμο ενός φίλου. Φορτισμένες στο έπακρο αμφότερες μπαίνουν σε μια αδυσώπητη μονομαχία κάτω από τον καυτό καλοκαιρινό ήλιο, ίδιες οι μονομάχοι των γουέστερν σπαγκέτι.

Η Ντάντε με αποτελεσματική χρήση της κινηματογραφικής της γλώσσας αποφεύγει κάθε δικαιολογία, εξελίσσει αυτό το διχοτομικό μοντέλο που δεν έχει σωστό και λάθος, χωρίς να κλίνει ούτε από τη μια, ούτε από την άλλη πλευρά. 

'Ιδιες, η μια απέναντι στην άλλη σε οριακή απόσταση. Η επιμονή τους στην ακινησία γίνεται αντικείμενο θεάματος, ακόμα και στοιχημάτων για την έκβασή της. Η μονομαχία ανάμεσά τους δε δίνει λύση στις εντάσεις που δημιούργησε η αφήγηση, αλλά τις προκαλεί...

Και η πανομοιότυπη φύση των ξεροκέφαλων γυναικών γεννά την τραγωδία, χωρίς διαλλακτικότητα ή συγκινησιακή αφύπνιση του άλλου. Η πρώτη ταινία της Ντάντε αφήνει το θεατή παγωμένο και χωρίς λόγια...


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου