Κυριακή 9 Νοεμβρίου 2014

Για μας η λύση βρίσκεται στα χέρια του λαού, των νέων, των αθλητών...

Η αξιοποίηση των αθλητών ως εμπορεύματος*
 
 
Τη Δευτέρα 3 Νοέμβρη σφραγίστηκε με κάθε επισημότητα η δυναμική και εν δυνάμει κυρίαρχη παρουσία των μεγαλοεπιχειρηματιών, των τραπεζιτών, των εφοπλιστών και των ανθρώπων του τζόγου στο χώρο του αθλητισμού.
 Διά στόματος τόσο προέδρου της ΕΟΕ (Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή) όσο και του υφυπουργού, Γ. Ανδριανού, ανακοινώθηκε η επί της ουσίας απεμπλοκή του κράτους από τη χρηματοδότηση ενός μεγάλου μέρους του αθλητισμού στη χώρα μας. 

Η έναρξη του προγράμματος «Υιοθετήστε έναν αθλητή στο δρόμο για το Ρίο 2016» αποτελεί την ουσία της πολιτικής όλων των κυβερνήσεων στο χώρο του αθλητισμού. 

Το πρόγραμμα, του οποίου εμπνευστής παρουσιάζεται ο ίδιος ο πρόεδρος της ΕΟΕ, Σπ. Καπράλος, αναφέρεται στην «υιοθεσία» αθλητών από επιχειρηματίες, οι οποίοι θα καλύψουν τη χρηματοδότηση της προετοιμασίας αλλά και την παρουσία των αθλητών της ελληνικής αποστολής στην Ολυμπιάδα του 2016 στο Ρίο της Βραζιλίας. 

Αξίζει όμως να ρίξουμε μια ματιά στις συνθήκες, που η συζήτηση για τις πηγές χρηματοδότησης του αθλητισμού έχει ανοίξει για τα καλά, αλλά και για το πού πάει το πράγμα με τους χορηγούς.


Στους τελευταίους Ολυμπιακούς Αγώνες οι αθλητές εξέφρασαν έντονα τη δυσαρέσκειά τους για τις συνθήκες που επικράτησαν τόσο κατά την προετοιμασία τους όσο και κατά τη διάρκεια των αγώνων...
 
Σοβαρά ερωτήματα για το εγχείρημα
 
Έχει όμως αξία να δούμε το συγκεκριμένο πρόγραμμα από όλες τις πλευρές, αλλά και τι δρόμους ανοίγει για το μέλλον. Αρχικά τίθεται το θέμα της «υιοθεσίας» αυτής καθαυτής...  
 
...Σε μια προσπάθεια να δικαιολογήσουν τις επιλογές τους αξιοποιούν και μεμονωμένες περιπτώσεις Ομοσπονδιών με χρέη και μιλάνε για εποχές «παχιών αγελάδων» όπου γινόταν σπατάλη του δημόσιου χρήματος. 
 
Όλα αυτά όμως τα έχουμε ξαναδεί, τα έχουμε ζήσει και τα έχουμε μάθει. 
 
Και κατά το παρελθόν από όσους τομείς το κράτος ήθελε να απεμπλακεί από τη χρηματοδότησή τους, τα ίδια επιχειρήματα χρησιμοποιούσε, όλοι ήταν αμαρτωλοί, εκτός από τους ίδιους.
 Το ΚΚΕ δεν υπερασπίστηκε ποτέ ούτε το πάρε-δώσε Ομοσπονδιών και παραγόντων με τη διαπλοκή, ούτε μπήκε σε παιχνίδια που θα απαξίωναν και θα υποβάθμιζαν τον αθλητισμό. Καθαρά και από θέση αρχής διατύπωνε τις προτάσεις του, τις επιφυλάξεις του, αλλά και τις διαφωνίες του όλα αυτά τα χρόνια. 

Πάει πολύ, όμως, όλοι εκείνοι που τόσα χρόνια εκμεταλλεύονται αυτή την κατάσταση, σήμερα, στο όνομα της δήθεν εξυγίανσης, να στέλνουν στα σπίτια τους τη νεολαία που σήμερα δεν αντέχει να πληρώνει άλλο για να αθληθεί. 

Δεν μας είπαν, βέβαια, πού ακούστηκε ξανά εξυγίανση με επίσημους και μπροστάρηδες χορηγούς, εταιρείες διαδικτυακού τζόγου.

Στον άλλο δρόμο η λύση
 
Το τελευταίο διάστημα και με αποκορύφωμα το πρόγραμμα της ΕΟΕ για τους αθλητές της Ολυμπιάδας του Ρίο βλέπουμε ότι σε όλα τα επίπεδα η χρηματοδότηση του αθλητισμού περνάει σε ιδιώτες - επιχειρηματίες. 

Η διαχείριση είτε γίνεται από το κράτος, είτε από τους δήμους, είτε από αθλητικούς παράγοντες, τελικά καταλήγει στην ίδια «λύση». 

Στην ίδια λύση καταλήγουν και οι μνημονιακοί και οι αντιμνημονιακοί. Είτε με τον έναν είτε με τον άλλον ο αθλητισμός γίνεται σούπερ μάρκετ, όποιος έχει χρήματα παίρνει, όποιος δεν έχει, δεν παίρνει.

Εδώ, λοιπόν, χρειάζεται σήμερα να προσδιορίσουμε ποια είναι η λύση που συμφέρει τη νεολαία και συνολικά το λαό μας. 

Είναι λύση σήμερα η ιδιωτικοποίηση των δομών από το κράτος και τους δήμους μπροστά στην «αδυναμία συντήρησής» τους; 

Είναι λύση η «υιοθεσία» αθλητών που σήμερα ανήκουν στον έναν χορηγό και του χρόνου θα πάρουν μεταγραφή στον άλλο;  Το πείραμα έχει γίνει στα λεγόμενα «δημοφιλή» αγωνίσματα και το αποτέλεσμα είναι, μερικοί αθλητές βιτρίνας και μια μεγάλη μάζα νέων αποκλεισμένων. 

Είναι λύση ακόμα και τα ερασιτεχνικά σωματεία να βγαίνουν στο σεργιάνι για χορηγούς;

Για  μας  η  λύση  δεν  βρίσκεται  σε  τίποτε  από  τα 
παραπάνω, αλλά στα χέρια του λαού, των νέων, των αθλητών. 

Οι αθλητές σήμερα πρέπει να διεκδικήσουν την κάλυψη των αναγκών τους αποκλειστικά από το κράτος και να είναι ψυλλιασμένοι για τις παγίδες που κρύβουν αυτές οι λύσεις, που σήμερα μπορεί φαινομενικά να τους «βοηθήσουν» και τελικά να συμμετάσχουν σε μια μεγάλη διοργάνωση, όμως χρειάζεται να προβληματιστούν για το αν αξίζει να γίνουν αντικείμενο εκμετάλλευσης από κάποιους που θα θησαυρίσουν στις πλάτες τους, ή αν αξίζει περισσότερο να ενώσουν τις φωνές τους μαζί με τους υπόλοιπους νέους, αθλητές και μη, για έναν άλλο αθλητισμό, για μια άλλη κοινωνία. 

Οι νέοι σήμερα και οι οικογένειές τους χρειάζεται να απορρίψουν τις δοκιμασμένες και αποδεδειγμένα αποτυχημένες συνταγές, να διαλέξουν το δικό τους μετερίζι, αυτό του αγώνα και μαζί με τα σωματεία τους και όλους τους φορείς τους να διεκδικήσουν σήμερα να έχουν δωρεάν πρόσβαση στον αθλητισμό, στον πολιτισμό, να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους σε όλα τα επίπεδα και τελικά να γίνουν εκείνοι που θα καθορίζουν τις τύχες τους, στη δική τους κοινωνία.

*Ολόκληρο το άρθρο στη στήλη  "ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ"  του Ριζοσπάστη.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου